Η πλέον διαδεδομένη -καφενειακού επιπέδου- ποδοσφαιρική συζήτηση, στην οποία έχουν πάρει μέρος άπαντες που έχουν κλωτσήσει το τόπι έστω και μία φορά είναι το “γιατί παίζει αυτός και δεν παίζει ο άλλος”. Ως προπονητές της εξέδρας, είτε έχουμε σχέση με τη μπάλα, είτε όχι, φτιάχνουμε ενδεκάδες, αποθεώνουμε ή σιχτιρίζουμε παίκτες και -παραδοσιακά- κράζουμε τους κανονικούς κόουτς.

Ο Πάουλο Μπέντο, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, ανέλαβε σε μια πολύ δύσκολη καμπή της σεζόν τον Ολυμπιακό. Πήρε στα χέρια του μια ομάδα ταλαιπωρημένη, μια ομάδα άδεια, μια ομάδα που είχε μόλις αποκλειστεί από τους ομίλους του Champions League, μια ομάδα που είχε ήδη αλλάξει δύο προπονητές και καμιά 10αριά παίκτες.

Από την ημέρα που ανέλαβε ήρθαν άλλοι τόσοι περίπου, ενώ έφυγαν αρκετοί ακόμη συγκριτικά με όσους βρήκε τις πρώτες ημέρες στα αποδυτήρια. Με τα σωστά και τα λάθη του ο Πορτογάλος κόουτς κατάφερε να βάλει σε μια σειρά τον Ολυμπιακό και να θέσει ξανά κανόνες στα αποδυτήρια. Σε αυτή τη διαδρομή δεν δίστασε να έρθει σε ρήξεις, να αφήσει εκτός ομάδας παίκτες με βαριά ονόματα, να κάνει ακόμη και γυμνάσια σε ορισμένους προκειμένου να τους περάσει το μήνυμα ότι “όποιος δουλεύει θα παίζει”.

Απλά πράγματα δηλαδή, αλλά δεν έχει καμία σχέση το να το λες από το να το εφαρμόζεις. Σε αυτό το σκέλος ο 47χρονος κόουτς έχει κρατήσει τις ισορροπίες κι έχει εντείνει τον ανταγωνισμό. Η συζήτηση, ωστόσο, συνεχίζει να γίνεται γύρω-γύρω και οι απορίες παραμένουν ζωντανές. “Γιατί δεν παίζει ο Μάριν;” αναρωτιούνται πολλοί ακόμη και σήμερα.

Εδώ που τα λέμε δεν είναι και συχνό φαινόμενο να έρχεται παίκτης από την Τσέλσι στα 27 του, έστω κι αν πέρασε δανεικός από άλλες ομάδες, να είναι διεθνής με τη Γερμανία και στον Ολυμπιακό να μην έχει σταυρώσει πέντε ματς από το ξεκίνημα της σεζόν.

Την πιο ξεκάθαρη “απάντηση” στο διαχρονικό ερώτημα “τι πρέπει να κάνω για να παίξω στον Ολυμπιακό” έδωσε τις τελευταίες ημέρες ο Ομάρ Ελαμπντελαουί. Πέρυσι τον Απρίλη έκανε... θρύψαλα τον αστράγαλό του στη διάρκεια προπόνησης, λίγες ημέρες πριν από τον τελικό με την ΑΕΚ (σ.σ. πριν ξεκινήσουν οι συνεχείς αναβολές).

Χρειάστηκε να υποβληθεί σε επέμβαση, να περάσει τουλάχιστον δύο μήνες στο Ντουμπάι για αποθεραπεία, να ξεκινήσει από το μηδέν για να επανέλθει σε αγωνιστικό επίπεδο. Εδώ και πάνω από ένα μήνα μπαινόβγαινε στις προπονήσεις της ομάδας, καθώς μόλις ζόριζε το πόδι του λίγο παραπάνω από το επιτρεπτό, πονούσε και επέστρεφε σε ατομικούς ρυθμούς.

Πριν από το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ κι ενώ είχε λίγες σερί προπονήσεις στα πόδια του, ο Πάουλο Μπέντο τον επιλέγει ξαφνικά για την 20άδα. Ο Ομάρ όπως και οι διπλανοί του πιστεύουν ότι η επιλογή γίνεται κυρίως για ψυχολογικούς λόγους κι όχι για να καθίσει έστω και στον πάγκο. Κι ας λείπει ο τραυματίας Ντε λα Μπέγια και ο τιμωρημένος Ρέτσος.

Την ημέρα του αγώνα και με τον Βιάνα να προέρχεται από διήμερο με πυρετό, βλέπει το όνομα του στους 18 “εκλεκτούς”. Πάλι δεν πιστεύει ότι θα παίξει, καθώς γνωρίζει πως δεν είναι 100% έτοιμος. Γύρω στο 35' του αγώνα, όμως, κι ενώ ο πιτσιρικάς Βραζιλιάνος δεν μπορεί με τίποτα να αντεπεξέλθει σε ρόλο αριστερού μπακ, λαμβάνει εντολή να σηκωθεί από τον πάγκο για προθέρμανση...

Με την έναρξη του β' μέρους μπαίνει στο γήπεδο και περνάει δεξιά με τον Φιγκέιρας να αλλάζει πτέρυγα. Απέναντί του ο καλύτερος, πιο ταχύς και πιο επικίνδυνος κυνηγός του ΠΑΟΚ, ο Γκάρι Ροντρίγκες. Ο Ομάρ μπαίνει στο γήπεδο και παίζει σα να μην υπάρχει αύριο! Δεν σκέφτηκε ούτε το πόδι του, ούτε το διάστημα απουσίας. Παρότι δεν ήταν στο 100% ό,τι είχε να δώσει το έδωσε όχι μόνο στην άμυνα, αλλά και στην επίθεση! Λυσσασμένος.

Μετά από το τέλος της αναμέτρησης και αφού έχουν κοπάσει οι πανηγυρισμοί, έχουν βγει και οι εορταστικές selfies με τους συμπαίκτες του, βάζει τα πόδια του στον πάγο. Πονάει, αλλά δεν του καίγεται καρφί. Μπήκε, τα έδωσε όλα και δεν άφησε το μυαλό του να πλημμυρίσει με δεύτερες σκέψεις.

Τρεις ημέρες αργότερα στον αγώνα Κυπέλλου με τον Πλατανιά, λαμβάνει πάλι εντολή να παίξει από την αρχή, όχι απαραίτητα για να... δείξει, αλλά για να γεμίσει με αγωνιστικά λεπτά τα παπούτσια του. Σε ένα ματς που οι μισοί κάνουν αγγαρεία, ο Ελαμπντελαουί παίζει λες και του έχουν βάλει νέφτι στον πισινό.

Ανεβοκατεβαίνει την πτέρυγα σαν... δαιμονισμένος, ενώ φτάνει στην απέναντι περιοχή και πετυχαίνει ένα υπέροχο γκολ, σφραγίδα του “είμαι πάλι εδώ”. Την ίδια ώρα ο πολύς Μάρκο Μάριν κάνει αγγαρεία και φαίνεται. Παίζει μόνο όταν έχει τη μπάλα στα πόδια και φαίνεται, δεν ασχολείται όταν έχουν τη μπάλα οι αντίπαλοι ή οι συμπαίκτες του ώστε να τους δώσει στήριγμα έστω στην πάσα. Απλά περπατάει σαν το 10άρι παλιάς κοπής που περίμενε να πάρει τη μπάλα στα πόδια για να... διδάξει.

Την ώρα που ο Ομάρ δάγκωνε σίδερα, ο Μάρκο αμολούσε... χαρταετό. Δύο ημέρες μετά ο πρώτος είναι πάλι στη 18άδα και μπορεί να τον δούμε ξανά βασικό στο Περιστέρι (σ.σ. θα είναι η τρίτη του συμμετοχή μέσα σε έξι μέρες), ο άλλος θα δει ξανά τον αγώνα από τον πάγκο.

Το συμπέρασμα είναι απλό: Θες να παίξεις Μάριν στον Ολυμπιακό; Κάνε ό,τι ο Ομάρ! Απλά δείξ' το. Και σε μας και στον προπονητή σου και στον καθρέφτη σου, πρώτα απ' όλους. Δεν φτάνει να δηλώνεις στο “ Goal.com” και σε άλλες μεγάλες ιστοσελίδες του εξωτερικού που ακόμη σε συγκρίνουν με τον Μέσι, ότι “περνάω καλά, είμαι μια χαρά στον Ολυμπιακό”. Παίξε μπάλα να γουστάρεις και να γουστάρει και ο κόσμος. Αφού την ξέρεις τη ρουφιάνα. Σταμάτα να αδικείς τον εαυτό σου και να μένεις αιώνιο ταλέντο που κάποτε έμοιαζε με τον Μέσι. Αφού έχεις το ζωντανό παράδειγμα μέσα στα πόδια σου. Δίπλα σου...

Photo credits: Action Images