Όταν ο Ντιόγκο Φιγκέιρας ανακοινώθηκε από τον Ολυμπιακό στις 25 Μαΐου 2016, όλοι ήξεραν ότι ερχόταν για να καλύψει το κενό που θα άφηνε ο Λεάντρο Σαλίνο. Ουσιαστικά, θα αποτελούσε το ιδανικό "κούμπωμα" για τον Ομάρ Ελαμπντελαουί, ο οποίος προερχόταν από μια εκπληκτική σεζόν το 2015-16 και αν δεν τραυματιζόταν, ίσως να μην έμενε μέχρι τώρα στο λιμάνι.

Ο Πορτογάλος αποτελούσε εισήγηση του Μάρκο Σίλβα, έστω και αν δεν έπαιξε ποτέ υπό την καθοδήγησή του, διότι ο κόουτς αποχώρησε στην έναρξη της περσινής προετοιμασίας και ακολούθησαν οι Βίκτορ Σάντσεθ, Πάουλο Μπέντο, Βασίλης Βούζας, και Τάκης Λεμονής στον πάγκο των Πειραιωτών.

Η αλήθεια είναι πως ασφαλή συμπεράσματα δεν μπορούσαν να βγουν εύκολα για την περίπτωσή του, έστω και αν προερχόταν από την Σεβίλλη και όλοι περίμεναν να τον δουν στο χορτάρι. Εκεί θα φαινόταν το τι μπορούσε να κάνει, ποια θα ήταν τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία στο παιχνίδι του και το κατά πόσο θα μπορούσε να φτάσει σε ένα αγωνιστικό επίπεδο, βοηθώντας σημαντικά τον Ολυμπιακό.

Έπειτα από 1,5 χρόνο παρουσίας στην ομάδα του Πειραιά, ο ίδιος θέλησε να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη για λογαριασμό της Μπράγκα με τη μορφή δανεισμού. Το πιθανότερο είναι πως κάπου εδώ ολοκληρώθηκε η παρουσία του με την ερυθρόλευκη φανέλα και η περίπτωσή του είναι απ' αυτές που προκαλούν διχογνωμίες. Όλοι πάντως θα πουν πως πρόκειται για κανονικό ποδοσφαιριστή, έστω και αν το ξεκίνημά του δεν ήταν διόλου καλό.

Η ΚΑΚΗ ΠΡΩΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ

Ο 27χρονος αποχωρεί από τον Ολυμπιακό, μετρώντας 67 συμμετοχές, σημείωσε 4 γκολ, μοίρασε 12 ασίστ και αντίκρισε 24 κίτρινες κάρτες. Το τελευταίο είναι ενδεικτικό του οξύθυμου (αγωνιστικού) χαρακτήρα του, το οποίο πολλάκις αποτέλεσε τροχοπέδη στο πώς τον έβλεπε ο κόσμος και τι άποψη σχημάτιζε για τις ικανότητές του. Δεν ήταν λίγες οι φορές που μια αντίδρασή του "έσβηνε" την εικόνα του στο χορτάρι. Αδικούσε τον εαυτό του και μπορούσε να προκαλέσει από το πουθενά προβλήματα στην ομάδα του.

Οι πρώτες εντυπώσεις από τον Φιγκέιρας ήταν ομολογουμένως και χωρίς δόση υπερβολής... σοκαριστικές. Εκείνα τα δυο παιχνίδια με την Χαποέλ Μπερ Σεβά, όπου ο Ολυμπιακός γνώρισε αποκλεισμό-μαχαιριά και ο Βίκτορ απομακρύνθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, ο Πορτογάλος καλά καλά δεν μπορούσε να κάνει τα βασικά στον αγωνιστικό χώρο. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που απορούσαν για το αν είναι όντως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και αν ήξερε να κάνει τα απαραίτητα για την θέση του δεξιού μπακ χαφ.

Νομίζουμε όμως πως η συνέχεια ήταν αρκετά διαφορετική, γι' αυτό άλλωστε και είχε φανέλα βασικού, σε συνδυασμό με τα ιατρικά θέματα του Ομάρ. Ο Φιγκέιρας έπαιζε όμως γιατί το άξιζε και όχι γιατί κάποιος του... χάρισε μια θέση στην 11άδα. Άλλαξε αρκετά το κλίμα για τον ίδιο, χωρίς ποτέ να γίνει ο αγαπημένος του κόσμου. Δεν ήταν όμως πλέον το "μαύρο πρόβατο", ούτε αυτός που θα του έλυναν άρον άρον το συμβόλαιο, όπως είχε γραφτεί πέρυσι, προτού καλά καλά τον δούμε να παίζει κάποια σερί παιχνίδια.

ΤΑ ΣΥΝ ΚΑΙ ΠΛΗΝ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ

Ως ποδοσφαιριστής που καλύπτει το δεξί άκρο, είναι καλύτερος επιθετικά απ' ότι αμυντικά. Πρόκειται για έναν γρήγορο ποδοσφαιριστή, αγωνίζεται με περίσσιο πάθος, έχει καλή επαφή με την μπάλα, δημιουργεί για τους συμπαίκτες του όταν κατεβαίνει στην άλλη περιοχή (τα overlap τον χαρακτηρίζουν) και η τεχνική του κατάρτιση είναι σε αρκετό καλό επίπεδο. Στο ένας με έναν δεν είναι κακός αμυντικά και τα προβλήματά του ανασταλτικά είναι η έλλειψη συγκέντρωσης και το γεγονός πως πολλές φορές χάνει τη θέση του.

Το ένστικτό του είναι περισσότερο επιθετικό εν αντιθέσει με τον προκάτοχό του, τον Σαλίνο, γι' αυτό και δεν είναι λίγες οι φορές που έχει πρόβλημα με την κάλυψη και με τις μπαλιές στην πλάτη του. Δεν έχει το "πακέτο" του καλού Ομάρ, ο οποίος όμως δεν βρίσκεται στο επίπεδο της πρώτης χρονιάς, όμως τα νούμερά του δεν είναι χειρότερα από του Νορβηγού. Μπορεί ως γενικά εικόνα να υπολείπεται του Ελαμπντελαουί, αλλά οι αριθμοί δεν... λένε το ίδιο.

Σίγουρα δεν ήταν "παλτό", όπως αρκετοί βιάστηκαν να τον χαρακτηρίσουν και το πρόσημό του φαίνεται να είναι θετικό στον 1,5 χρόνο που αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό. Αν ήταν Έλληνας και όχι Πορτογάλος, είναι δεδομένο πως θα υπήρχε μεγαλύτερη ανοχή και στήριξη. Το βλέπουμε με τον Λεονάρντο Κούτρη, ο οποίος επίσης είναι σαφώς καλύτερα από τη μέση και μπροστά απ' ότι ανασταλτικά, όμως ο κόσμος τον βλέπει με άλλο μάτι. Δεν είναι παράλογο, διότι πάντα το "ντόπιο" στοιχείο αντιμετωπίζεται διαφορετικά, όμως εδώ κρίνονται τα ποδοσφαιρικά στοιχεία και η προσφορά.

ΤΡΟΧΟΠΕΔΗ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ

Ίσως ο Ολυμπιακός χρειάζεται κάτι καλύτερο, όμως δεν ζημιώθηκε από την παρουσία του Φιγκέιρας. Το μεγάλο του πρόβλημα βέβαια, πέρα από τα αμυντικά του θέματα, είναι ο ευέξαπτος χαρακτήρας του στο γήπεδο. Εκτός φάσης χτυπήματα, τσαμπουκάδες άνευ λόγου, νεύρα με αντιπάλους και διαιτητές, έλλειψη ψυχραιμίας που άλλοτε κόστισε και άλλοτε όχι στους ερυθρόλευκους. Είναι άσχημο όμως να φοβάται μια ομάδα ότι ο παίκτης της μπορεί από το πουθενά να την "κρεμάσει". Και το οξύμωρο είναι ότι ποτέ δεν δημιούργησε θέματα στου Ρέντη, ούτε είχε προβλήματα με συμπαίκτες του. Τα νεύρα που είχε στα παιχνίδια, δεν υπήρχαν ποτέ στα αποδυτήρια.

ΔΕΝ ΘΑ ΛΕΙΨΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΤΟΝ ΗΘΕΛΕ Ο ΓΚΑΡΘΙΑ

Ο 27χρονος Πορτογάλος την σεζόν πριν έρθει στην Ελλάδα, είχε αγωνιστεί σε 38 παιχνίδια με τη Σεβίλλη, εκ των οποίων τα 24 πρωταθλήματος με τη Σεβίλλη, 5 κυπέλλου, 8 Europa League και 1 το Σούπερ Καπ Ευρώπης. Όσο για την πρώτη σεζόν του στο "Σάντσεθ Πιθχουάν", κατέγραψε 35 συμμετοχές, 22 στο πρωτάθλημα, 1 στο Κύπελλο και 12 στο Europa League. Οι αριθμοί αυτοί δείχνουν ότι ο Ολυμπιακός είχε αποκτήσει έναν ποδοσφαιριστή που έπαιζε, δεν ανήκε απλά στο ρόστερ μια σπουδαίας ομάδας.

Η "σούμα" της εν Ελλάδι παρουσίας του κρίνεται σε μεγάλο βαθμό θετική, έστω και αν δεν θα λείψει σε πολλούς, αφού αρκετοί φίλοι του Ολυμπιακού εκνευρίζονταν με τον άστατο χαρακτήρα του και κάμποσες αρνητικές του εμφανίσεις. Το θέμα είναι βέβαια πόσο πολύ τον ήθελε ο προπονητής του, διότι σε μια τελική αυτός παίρνει τις αποφάσεις για το ποιοι κάνουν και ποιοι όχι να φορούν την φανέλα του Ολυμπιακού.

Photo Credits: Eurokinissi