Δεν είναι ζογκλέρ με την μπάλα στα πόδια. Ποδιές και τακουνάκια δεν είναι στο ρεπερτόριο του. Δεν θα ντριπλάρει 3 αντιπάλους στα 2 τετραγωνικά μέτρα και θα σκοράρει. Ενδεχομένως να μην έχει καν αυτό που λέμε "killer instinct" μπροστά από την αντίπαλη εστία.

Ο Μπράουν Ιντέγε όμως είναι ο φορ που λατρεύουν οι συμπαίκτες του. Ειδικά αυτοί που παίζουν πίσω ή πλάι του. Ο Νιγηριανός επιθετικός ήρθε στην... τούρλα του Σαββάτου αλλά απέχει από τον χαρακτηρισμό "λύση της τελευταίας στιγμής", έστω και αν φόρεσε τα "ερυθρόλευκα" στο παρά πέντε της θερινής μεταγραφικής περιόδου.

Στην μορφή που έχει σήμερα το ποδόσφαιρο, στράικερ όπως ο Μπράουν είναι υπερπολύτιμοι. Το μεγαλύτερο προσόν του; Ότι παίζει για την ομάδα. Όχι για τον εαυτό του, όχι για τους αριθμούς του. Δεν είναι επιθετικός... λιγούρης, δεν είναι ζητιάνος του γκολ, δεν απαιτεί από τους συμπαίκτες του να παίζουν για εκείνον. Αντιθέτως προσπαθεί εκείνος γι' αυτούς. Δεν περιμένει την μπάλα στα πόδια του αλλά τρέχει προς αυτήν. Κυνηγάει ακόμη και τις "σκοτωμένες" μπαλιές, προκειμένου να έχει συνέχεια στην τσίτα τους αντίπαλους στόπερ.

Πρεσάρει, μαρκάρει σωστά στον χώρο (αποτελεσματικός και στα κλεψίματα), χρησιμοποιεί άψογα το σώμα του υποδεχόμενος την μπάλα από ψηλά, παλεύει κάθε φάση. Ψάχνει τις συνεργασίες με τους μεσοεπιθετικούς συμπαίκτες του (έχει ήδη 3 ασίστ), ενώ προσφέρει λύσεις αμυντικά και στις στημένες φάσεις. Θυμηθείτε και την σωτήρια επέμβαση του κόντρα στην Μπάγερν, μετά την κεφαλιά του Λεβαντόφσκι.

Η σωματοδομή του παραπέμπει σε... μπουλντόζα, κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο Κάρλο Πεντερσόλι, κατά κόσμον Μπαντ Σπένσερ, του Ολυμπιακού. Όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι φορ-μπαστούνι από αυτούς που αρκούνται σε 7-8 τετραγωνικά μέτρα προκειμένου να βρίσκονται πάντα σε πεδίο εκτέλεσης. Ο Ιντέγε θα κινηθεί και χώρους πιο πίσω ή ακόμη και στο πλάι, προκειμένου να προσφέρει στήριξη στους μεσοεπιθετικούς στο κράτημα και την κυκλοφορία της μπάλας.

Στον τομέα του γκολ δεν ξεκίνησε εντυπωσιακά, ωστόσο στα δύο τελευταία ντέρμπι με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, απέδειξε ότι μέσα στην περιοχή το έχει. Γνωρίζει τον τρόπο να κινηθεί στον χώρο, ενώ εκτελεί με ψυχραιμία (2 γκολ σε 9 τελικές προσπάθειες συνολικά, μέσο όρο 1/4.5). Είναι χαρακτηριστικές οι κινήσεις του, τόσο στο τέρμα που πετυχαίνει στην Τούμπα, όσο και σε αυτό στο Φάληρο το βράδυ του Σαββάτου. Ιδανική υποδοχή της μπάλας, "άδειασμα" των προσωπικών του αντιπάλων και τελείωμα υψηλού επιπέδου στις φάσεις.

Προφανώς και όλα τα παραπάνω ο Μπράουν δεν τα πετυχαίνει στην εντέλεια, όμως προσπαθεί κάθε φορά να τα κάνει μέσα στο γήπεδο και αυτό είναι που μετράει. Η διαρκής διάθεση του 27χρονου επιθετικού να κάνει πολλά πράγματα στο χορτάρι. Στις εγχώριες διοργανώσεις, με τον Ολυμπιακό να επιβάλλει το παιχνίδι του σχεδόν σε κάθε αγωνιστική, ίσως ένα στράικερ με την -αδιαμφισβήτητη- ποιότητα του Άλφρεντ Φινμπόγκασον να έδινε ακόμη περισσότερες λύσεις στο σκοράρισμα από τον Νιγηριανό.

Όμως για την Ευρώπη, ο Μπράουν είναι ιδανικός με τον τρόπο που αγωνίζεται. Γιατί στο κορυφαίο επίπεδο, ομάδες όπως ο Ολυμπιακός δεν έχουν την πολυτέλεια να έχουν στο γήπεδο έναν επιθετικό που πέραν του γκολ δεν μπορεί/θέλει να προσφέρει κάτι παραπάνω.

Στο Λιμάνι αποφάσισαν να διαθέσουν 6 εκατομμύρια ευρώ και να αγοράσουν τον Ιντέγε στην εκπνοή της μεταγραφικής περιόδου. Για την ώρα τουλάχιστον η κίνηση αυτή μοιάζει απόλυτα επιτυχημένη. Και ο Μάρκο Σίλβα σίγουρα χαμογελά για την απόφαση του να υψώσει απαγορευτικό στον Βένταντ Ιμπίσεβιτς, δίνοντας παράλληλα το "οκ" στην διοίκηση των Πειραιωτών για την απόκτηση του Νιγηριανού από την Γουέστ Μπρόμιτς.