Στον Βόλο έπαιξε η Ένωση το τελευταίο ματς πριν την επιστροφή στην Σουπερλίγκα και αν σήκωνες τα μάτια σου λίγο πιο πάνω από την κεντρική εξέδρα, έβλεπες το Πήλιο.

Εκεί απ’ όπου, πριν από δυο χρόνια, η ΑΕΚ ξεκινούσε την προετοιμασία για την διετή διαδρομή της επιστροφής.

Εκείνο το καλοκαίρι

Εκεί που έκανε ο Δέλλας την πρώτη προετοιμασία του ως προπονητής. Η ΑΕΚ την πρώτη προετοιμασία της επί ελληνικού εδάφους, μετά από περισσότερα από 30χρόνια. Ήταν η πρώτη προετοιμασία που κατά την διάρκεια της, παίκτες της ΑΕΚ είδαν από την τηλεόραση την πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Α’ εθνικής.

Μια προετοιμασία που κόσμος και κοσμάκης άφηνε τις παραλίες Αυγουστιάτικα και σκαρφάλωνε στα βράχια στα Χάνια του Πηλίου, για να δει την προπόνηση της ΑΕΚ. Και ας ήξερε μόνο τον Γεωργέα, τον Κορδέρο και οριακά τον Ανάκογλου από τους συνολικά 30 παίκτες που φορούσαν τα κιτρινόμαυρα.

Μια προετοιμασία που το πρώτο φιλικό ήταν στο Διμήνι, λίγο έξω από τον Βόλο. Σ’ ένα γήπεδο που τα αυτοσχέδια αποδυτήρια με σκεπές από ελενίτ, δεν χωρούσαν ολόκληρη την ομάδα. Που τα ξερόχορτα πέριξ του γηπέδου κάποια στιγμή έπιασαν φωτιά και έτρεχαν οι υπάλληλοι του Δήμου με κουβάδες με νερό να την σβήσουν. Μ’ έναν αντίπαλο που οι παίκτες του σχόλασαν από τις άλλες δουλειές του, ήρθαν, άλλαξαν και μπήκαν στο γήπεδο.

Τελεία και παύλα αλλά…

Εκείνο το καλοκαίρι μοιάζει πια μακρινό για την ΑΕΚ. Και ας ήταν πριν από δυο χρόνια. Όπως μακρινή μοιάζει και αυτή η παράξενη και βασανιστική διετία. Και ας τελείωσε μόλις χθες. Η ΑΕΚ βγήκε απ’ αυτή την περιπέτεια, αλλά δεν θα την ξεχάσει, ούτε θα επιχειρήσει να την σβήσει. Μπήκε τελεία και παύλα στην πιο μελανή διετία της ιστορίας της ΑΕΚ. Που όμως θα είναι πάντα εκεί για να θυμίζει πως αν επαναληφθεί, θα είναι είτε ως τραγωδία, είτε ως φάρσα.

Το τελευταίο (τους) παιχνίδι

Στο Βόλο η ΑΕΚ έδωσε το τελευταίο της ματς στη Β’ εθνική. Το έχασε. Ίσως ένα ακόμα παιχνίδι της μοίρας, καθώς μια τέτοια φρικτή για το μέγεθος και την ιστορία της ΑΕΚ περιπέτεια δεν άρμοζε να τελειώσει με «πανηγύρια» και ας επετεύχθησαν (όλοι) οι στόχοι. Ίσως πάλι, με ήττα ήταν πιο κατάλληλος τρόπος για να σφραγιστεί το τελευταίο παιχνίδι κάποιων παικτών με την φανέλα της ΑΕΚ.

Διότι για αρκετούς που έπαιξαν στον Βόλο, αυτό ισχύει. Προφανώς και ο Δέλλας δεν περίμενε το τελευταίο αδιάφορο ματς, για να διαπιστώσει αν κάποιοι κάνουν ή δεν κάνουν για την ΑΕΚ της Σουπερλίγκα. Όμως η εικόνα τους και στον Βόλο, ήρθε απλώς να πιστοποιήσει το ορθό της αξιολόγησης. Και μάλιστα ουδείς μπορεί να ισχυριστεί είτε πως αδικήθηκε, είτε πως δεν πήρε ευκαιρίες. Με εξαίρεση τους δυο πιτσιρικάδες, όλοι όσοι έπαιξαν στο ματς με τον Ολυμπιακό Βόλου, μέτρησαν φέτος διψήφιο αριθμό συμμετοχών. Και κάποιοι, με ελάχιστες εκλάμψεις, είχαν την ίδια μέτρια εικόνα με το χθεσινό παιχνίδι. Γι αυτό και ήταν το τελευταίο τους με την φανέλα της ΑΕΚ.

Και κάτι τελευταίο…

Πάντως υπάρχει και κάτι που η ΑΕΚ θα κρατήσει απ’ αυτό το τελευταίο ματς στην Β’ εθνική. Είναι ο πιτσιρικάς ο Παναγιώτης Ντούνης. Πέρυσι στα 17 του έπαιξε τέσσερα εντυπωσιακά ματς στο πρωτάθλημα. Φέτος στα 18 του, έκανε ντεμπούτο σε επαγγελματικό παιχνίδι με την ΑΕΚ και έδειξε εκτός από εντυπωσιακά προσόντα, εντυπωσιακή ωριμότητα και εμπιστοσύνη στα χέρια του. Αν συνεχίσει έτσι, στα 25 του η ΑΕΚ θα βάζει ρήτρες εκατομμυρίων στα συμβόλαια του.

Και παρόλο που πάλι ψάχνεται στην μεταγραφική αγορά για τερματοφύλακα, η αλήθεια είναι πως εκείνο που αποδείχθηκε φέτος είναι πως κάτω από τα δοκάρια έχει ήδη εξαιρετικό υλικό. Ο Ανέστης συνολικά έχει κάνει μια σεζόν με τρομερές εμφανίσεις, δικούς του βαθμούς στην ομάδα, αλλά και λάθη απειρίας. Ο Βούρας όσες φορές χρειάστηκε ήταν πανέτοιμος και φώναξε «παρών». Ενώ ο Ντούνης είναι «λεφτά στην τράπεζα».