Για οποιαδήποτε ομάδα στον κόσμο είναι σημαντικό και κυρίως είναι εξαιρετικά δύσκολο, να πηγαίνει μέσα σε μια εβδομάδα από ήττα με 4-0 σε νίκη με 5-1. Δείχνει κάτι αυτό. Είναι εύκολο στα λόγια να γίνεται κουβέντα για ανάγκη αντίδρασης μετά το στραπάτσο στο Καραϊσκάκη, αλλά στην πράξη το πράγμα θα μπορούσε να διαφέρει.

Ειδικά απέναντι στον Ηρακλή, που μπορεί με ομάδες της ιδίας δυναμικότητας να ζορίζεται, αλλά όταν βρει απέναντι του καλύτερη ομάδα είναι ζόρικος. Τρέχει πολύ και μαρκάρει σκληρά. Θυμηθείτε τι έπαθε πριν από μια εβδομάδα ο ΠΑΟΚ. Όμως η ΑΕΚ έβαλε πέντε γκολ, που δεν σβήνουν μεν τα τέσσερα του Καραϊσκάκη, αλλά δείχνουν κάτι. Κυρίως χαρακτήρα παικτών.

Θα πάρει προπονητή

Θεωρητικά η ΑΕΚ θα μπορούσε να «πειραματιστεί» συνεχίζοντας με τον Μανωλά. Ενδεχομένως στην λογική του "δικού της παιδιού". Πρακτικά όμως για περισσότερους από έναν λόγους, η ΑΕΚ έχει ανάγκη να πάρει προπονητή. Από αγωνιστικούς λόγους, μέχρι ισορροπιών και επικοινωνιακούς. Και ο Μανωλάς που αφενός είναι ποδοσφαιράνθρωπος, αφετέρου αγαπάει την ΑΕΚ, είναι ο πρώτος που το καταλαβαίνει. Γι αυτό και επανέλαβε τουλάχιστον τρεις φορές μετά το ματς με τον Ηρακλή, πως είναι προσωρινός. Κλείνοντας πριν καν επί της ουσίας ανοίξει, οποιαδήποτε κουβέντα. Εκτός από τον Μανωλά, συνολικά ο οργανισμός που λέγεται ΑΕΚ αντιλαμβάνεται πως αυτό που χρειάζεται αυτή η ομάδα, είναι έναν προπονητή τύπου Πογέτ. Γι αυτό και πήγε στον Πογέτ. Χρειάζεται έναν προπονητή φιλόδοξο, με παραστάσεις από μεγάλο πρωτάθλημα και ισχυρή προσωπικότητα. Διότι μόνο ένας τέτοιος μπορεί να λύσει τα (πολλά) ζητήματα που θα παραλάβει και η ομάδα να προχωρήσει μπροστά. Ζητήματα αγωνιστικά και ζητήματα ισορροπιών.

Ο Μάνταλος και ο Μπουονανότε

Το παιχνίδι με τον Ηρακλή έδειξε αυτό που, λίγο εως πολύ είχε φανεί από τότε που επέστρεψε και πάλι ο Μάνταλος γερός και δυνατός. Ποιο είναι αυτό; Πως συνιστά ποδοσφαιρική αυτοκτονία, να μην παίζει ο Μάνταλος «δεκάρι» και να μην έχει την «μπαγκέτα» του μαέστρου. Μάνταλου παρόντος, δεν μπορεί να δοθεί πουθενά αλλού αυτός ο ρόλος. Ούτε καν σ’ έναν παίκτη της κλάσης του Μπουονανότε. Και εδώ είναι που μπαίνει το (ζόρικο) ζήτημα. Που θα παίξει ο Ντιέγκο των τεσσάρων γκολ ήδη, αν δεν παίξει πίσω από τον επιθετικό; Ιδού το αγκάθι. Διότι ο Βάργκας μπορεί να πάει και στα άκρα. Το έδειξε στο ματς με τον Ηρακλή που έβαλε δυο γκολ. Φαίνεται και στα παιχνίδια της εθνικής Βενεζουέλας που παίζει μόνιμα εξτρέμ. Με τον Μπουονανότε όμως τι γίνεται; Για δεύτερο συνεχόμενο ματς, με δυο διαφορετικούς προπονητές, έμεινε στον πάγκο. Διότι πολύ απλά δεν χωρούσε. Αυτό προφανώς και αποτελεί πρόβλημα και για τον επόμενο προπονητή. Όποιος και αν είναι, δεν μπορεί να επινοήσει σύστημα με δυο «δεκάρια», ανατρέποντας όλους τους νόμους της προπονητικής. Αλλά ο Πογέτ ή ένας προπονητής τύπου Πογέτ, θα έχει πολύ μεγαλύτερη ευχέρεια, να βρει στον Μπουονανότε έναν νέο ρόλο και κυρίως να τον προσαρμόσει ομαλά σ’ αυτόν τον νέο ρόλο. Να τον πείσει να προσαρμοστεί ή να τον "φτιάξει" ψυχολογικά για να προσαρμοστεί.

Οι δύσκολες ισορροπίες

Ο νέος προπονητής δεν πρόκειται να παραλάβει μόνο τον γρίφο που λέγεται « αξιοποίηση του Μπουονανότε». Θα βρει μπροστά του και άλλον, ακόμα πιο περίπλοκο. Είναι οι ισορροπίες μέσα στα αποδυτήρια. Υπάρχουν ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ που μέχρι τώρα έπαιζαν λίγο ή λιγότερο απ’ ότι ήθελαν και που περιμένουν πως με το νέο προπονητή, αυτό θα αλλάξει. Ακόμα και από το Μανωλά το περίμεναν. Υπάρχουν επίσης και ποδοσφαιριστές που μέχρι τώρα είχαν την απόλυτη εμπιστοσύνη του Δέλλα και τώρα ανησυχούν πως με τον νέο προπονητή, αυτό θα αλλάξει. Και οι δυο κατηγορίες θέλουν έτσι κι αλλιώς ειδική διαχείριση. Αν δεν επιβεβαιωθούν οι προσδοκίες ή αν επιβεβαιωθούν οι ανησυχίες, θα υπάρξει απογοήτευση, δυσαρέσκεια, πρόβλημα. Ζητούμενο για τον νέο προπονητή θα είναι να μην συμβεί ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Χωρίς να διαταραχθούν οι αγωνιστικές ισορροπίες της ομάδας. Αυτό μπορεί να το πετύχει μόνο μια ισχυρή προσωπικότητα και ένα όνομα τύπου Πογέτ. Ή ο ίδιος ο Πογέτ. Κυρίως διότι θεωρητικά θα είναι κοινής αποδοχής, τουλάχιστον ως προς την αξία του ονόματος, μέσα στα αποδυτήρα στα Σπάτα.

Και κάτι περί… αδικίας

Ο νέος προπονητής υποθέτω πως θα κληθεί να αξιολογήσει και το υλικό και να εκφράσει και τις μεταγραφικές επιθυμίες του. Άλλωστε ο Γενάρης είναι κοντά. Για παράδειγμα, θα αποφασίσει αν χρειάζεται τελικά ή δεν χρειάζεται σέντερ φορ. Δίκιο βουνό έχουν, όσοι λένε πως αν η ΑΕΚ στο ματς με τον Ηρακλή είχε ένα fox on the box (που λένε και στο γήπεδο του Σαρωνικού), το σκορ μπορεί να είχε φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Αλλά ας μην ξεχνάμε πως ο σέντερ φορ που έπαιζε, δηλαδή ο Αραβίδης, σκόραρε. Και επιτρέψτε μου να πω, ότι είναι άδικο να πηγαίνουμε από το «Αραβίδαρος» στο «ανεπαρκής» από παιχνίδι σε παιχνίδι ή ακόμα και από ημίχρονο σε ημίχρονο. Κανείς επιθετικός και κανείς παίκτης στον κόσμο, δεν κρίνεται έτσι. «Αραβίδαρος» όταν σκόραρε πέρυσι στο Καραϊσκάκη, «λίγος» όταν δεν σκόραρε φέτος. «Αραβίδαρος» όταν έβαλε την ΑΕΚ μπροστά στο σκορ στην Τούμπα, «ανεπαρκής» αφού τελικά η ΑΕΚ δεν κέρδισε. Δεν πάει έτσι το πράγμα. Χωρίς αυτό να σημαίνει, για να εξηγούμαστε, πως η ΑΕΚ δεν πρέπει να αποκτήσει σέντερ φορ και δύναται να πορεύεται μόνο με τον Άραβα. Εκτός αν ο Τζεμπούρ ξάφνου εμφανιστεί και αρχίζει να βάζει το ένα γκολ πίσω από το άλλο.