Σαν σήμερα πριν από 12 χρόνια η ΑΕΚ κατάφερε να φύγει από το Σαντιάγκο Μπερναμπέου με το βαθμό της ισοπαλίας, παρά το γεγονός ότι βρέθηκε να χάνει με 2-0, με χρυσό σκόρερ τον Ουάλτερ Σεντένο. Ο Κοσταρικανός μίλησε στο "AEK1924" και θυμήθηκε εκείνη τη μαγική βραδιά.

Διαβάστε χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

-Θέλω να γυρίσεις πίσω, στη χρονιά που φόρεσες τη φανέλα της ΑΕΚ και θέλω να μου πεις ποιο ήταν το καλύτερο και ποιο το χειρότερο διάστημα σου, κατά τη διάρκεια αυτής;

"Χειρότερο, να ξεκινήσω από τα κακά, ήταν το πρώτο διάστημα των δύο τριών πρώτων μηνών. Δεν μιλούσε κανείς ισπανικά στα αποδυτήρια πέρα από τον Μαουρίσιο (Ράιτ) και τον Βασίλη (Τσιάρτα) και ήταν εξαιρετικά δύσκολη η προσαρμογή μου, αν λάβεις υπόψη το γεγονός ότι έφευγα για πρώτη φορά από τη χώρα μου. Καλύτερο κατά τη γνώμη εκείνα τα φανταστικά παιχνίδια, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο, στην Ευρώπη."

-Από εκείνα τα παιχνίδια στην Ευρώπη ποια θα διάλεγες;

"Αυτά με τη Ρεάλ και ειδικά εκείνο στο "Σαντιάγο Μπερναμπέου" που σκόραρα κιόλας, χωρίς δεύτερη σκέψη."

-Εμείς το είδαμε από την τηλεόραση. Εσείς το ζήσατε. Γράψατε ιστορία. Ρεάλ - ΑΕΚ 2-2 από 2-0. Πίστευες εσύ ή οι συμπαίκτες σου ότι γυρνάει;

"Αν πω ναι, θα με περάσεις για τρελό. Η αλήθεια είναι όχι. Όταν βρίσκεσαι με δύο γκολ πίσω στην έδρα της Ρεάλ που έχει αστέρες ποδοσφαιριστές σε όλες τις θέσεις, δε δικαιούσαι να σκέπτεσαι ότι μπορεί να γυρίσει. Απλά παίζεις για να μειώσεις στο σκορ. Έτσι και έγινε. Και μετά ήρθε και η ισοφάριση. Μετά το 2-1 το πιστέψαμε και το πιστέψαμε εξαιρετικά με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, αλλά πριν δε νομίζω."

- Για περιέγραψέ μου λίγο το γκολ εκείνο...

"Ακόμη το θυμάμαι και δεν πρόκειται να το ξεχάσω, σε όλη μου τη ζωή. Δεν ήταν το πιο θεαματικό γκολ που σημείωσα στην καριέρα μου, αλλά σίγουρα το πιο σημαντικό. Είχα την τύχη να έχω μία καλή συνεργασία με τον Ίβιτς, έναν από τους πιο τεχνίτες ποδοσφαιριστές που έχω δει στην καριέρα μου. Πραγματικά, εάν τον έβλεπες στις προπονήσεις, μερικές φορές δεν μπορούσες να του πάρεις την μπάλα από τα πόδια. Ήμουν σίγουρος σε εκείνο το σημείο ότι θα περνούσε τον αντίπαλο. Το είχε ξανακάνει στις προπονήσεις, είναι αυτή η αίσθηση που όταν έχεις δει κάτι να επαναλαμβάνεται λες... θα το ξανακάνει. Και γι' αυτό πήρα και την κατάλληλη θέση, γιατί το πίστευα. Και αφού μου έβγαλε έτοιμο γκολ, δεν είχα δικαίωμα να αστοχήσω. Όσο και μικρό να έμοιαζε το τέρμα με τον Κασίγιας. Και έτσι έγινε."

Θυμηθείτε εκείνο το παιχνίδι: