Ο Βαγγέλης Πλατέλλας και ο Έλντερ Μπαρμπόζα δημιούργησαν υψηλές προσδοκίες κατά τη διάρκεια της θερινής προετοιμασίας της Ένωσης. Έβρισκαν δίχτυα, δημιουργούσαν ιδανικές καταστάσεις για τους συμπαίκτες τους, είχαν πολλές κερδισμένες μονομαχίες στο ένας εναντίον ενός. Συνήθως τις περισσότερες...

Αυτά δεν συμβαίνουν ως σήμερα ωστόσο στα επίσημα ματς. Αμφότεροι παρουσιάζονται κατώτεροι των απαιτήσεων, αδυνατούν να δημιουργήσουν φάσεις μέσα από την αποδεδειγμένη ικανότητά τους στο ένας εναντίον ενός, δεν βρίσκουν τρόπο να επιχειρήσουν μακρινά σουτ. Οι ως σήμερα εμφανίσεις τους κρίνονται επιεικώς ως υποφερτές, χαρακτηρίζονται από μικρές σε διάρκεια εκλάμψεις, όχι όμως και από ουσία.

Οι κλειστές άμυνες σαφώς και δυσχεραίνουν το παιχνίδι τους. Θα παρουσιάζονταν διαφορετικοί και ασφαλώς πιο αποδοτικοί αν απέναντί τους είχαν αντιπάλους με την άμυνα ψηλά, ομάδες που θα έδιναν χώρο. Τούτο όμως δεν μπορεί να αποτελεί μόνιμη δικαιολογία, άλλωστε και στο πρωτάθλημα της Super League, η ΑΕΚ θα αντιμετωπίζει ως επί το πλείστον ομάδες που θα την περιμένουν στο μισό γήπεδο επιχειρώντας να την πλήξουν στις αντεπιθέσεις.