Μια γαστρεντερίτιδα ίσως και να στοίχισε έναν ευρωπαϊκό αποκλεισμό. Ο Γιόχανσον δεν κατάφερε να την ξεπεράσει ώστε να καταστεί διαθέσιμος, ο Λαμπρόπουλος έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και το πάλεψε όσο μπορούσε (με θετικό ανασταλτικό πρόσημο), όμως απέναντι στους χαφ της Σεντ Ετιέν η ΑΕΚ έχασε αυτό που στο πρώτο ματς φαινόταν ότι θα την οδηγούσε στην πρόκριση: Την υπεροπλία-κυριαρχία στη μεσαία γραμμή.

Είναι βέβαιο ότι η Ένωση θα κατακτούσε την πρόκριση αν αγωνιζόταν ο Σουηδός; Ασφαλώς και όχι. Θα είχε ωστόσο πολύ περισσότερες πιθανότητες να το καταφέρει εφόσον διέθετε μία περισσότερο έτοιμη και αξιόπιστη λύση, έναν μπακ-απ που να γνωρίζει τη θέση. Γι αυτή τη ρημάδα, τη λεγόμενη άτυχη στιγμή...

Πάει πέρασε αυτό. Μια γαστρεντερίτιδα ήταν και δεν κράτησε πολύ, ο αποκλεισμός μάλιστα συγχωρήθηκε (δικαίως) εύκολα και γρήγορα, λόγω της επιστροφής στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μετά από 4 ½ χρόνια. Ωστόσο «χθες» ήταν μια εντερική διαταραχή, αύριο (χτύπα ξύλο) μπορεί να συμβεί κάτι πιο σοβαρό. Σε αυτή την περίπτωση τι γίνεται και κατά πόσο οφείλει μια ομάδα να είναι προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει μια εξέλιξη που θα ανατρέψει τακτικά δεδομένα και θα στερήσει ποιοτικές υπηρεσίες σε βάθος χρόνου;

Δέχθηκε ένα χτύπημα ο Σιμόες το Σάββατο και ήχησε συναγερμός! Κι αν ήταν κάτι ανησυχητικό; Αν για παράδειγμα θα έπρεπε να μείνει τρεις μήνες εκτός αγωνιστικής δράσης (δεν πρόκειται για μαγγανείες, στο ποδόσφαιρο είναι όλα αυτά); Θα την πλήρωνε η ομάδα όπως πέρυσι με τον Τζιμπούρ που αποκτήθηκε για βασικός δίχως να αποκτηθεί ένας κανονικός φορ για εναλλακτική λύση και τελικά θυμηθήκαμε ότι υπήρχε και ο Αλγερινός στα τελειώματα της σεζόν;

Ο αντίλογος

Αυτός εκφράζεται από όσους ισχυρίζονται ότι η ΑΕΚ δεν χρειάζεται να αντικαταστήσει τον (παροπλισμένο και παραμένοντα μέχρι νεοτέρας στο κιτρινόμαυρο ρόστερ) Μιγκέλ Κορδέρο ή να ψάξει έναν ποδοσφαιριστή σαν τον Ζουκουλίνι. Πάνω όλα όμως είναι άποψη την οποία υιοθετεί ο ίδιος ο προπονητής και αυτός θα είναι που στην τελική σούμα, είτε τα απολαύσει τα εύσημα, είτε θα χρεωθεί τη λάθος επιλογή.

Για τον Κετσπάγια, ο Γαλανόπουλος είναι έτοιμος ακόμα και για την 11αδα της ΑΕΚ, ωστόσο στερείται εμπειριών και παραστάσεων, οπότε πρέπει να αξιοποιηθεί με προσοχή στην εξέλιξή του αλλά και πολλή σκέψη για τα ματς στα οποία θα ταιριάζουν τα χαρακτηριστικά του ώστε να ελαχιστοποιηθεί το ρίσκο και να αποκτήσει ο 19χρονος αυτοπεποίθηση μέσα από επιτυχημένες παρουσίες.

Από κι εκεί κι έπειτα, η φύσει (προπονητικά) αμυντικοκεντρική προσέγγιση του Κετσπάγια, τον πείθει ότι ο Λαμπρόπουλος, με το μπόι, τη δύναμη, την ικανότητα να βρίσκει δίχτυα με το κεφάλι και τη συμπαθητική για κεντρικό αμυντικό τεχνική του, είναι επαρκής για να λογίζεται ως έναν μπακ-απ ειδικών συνθηκών. Και όπως όλα δείχνουν, ο Τζανετόπουλος που βάσει πρότερου βίου, θα έπρεπε να έχει εξελιχθεί ώστε σε αυτή την πεντάδα των χαφ να λογίζεται ως η πρώτη λύση πίσω από τους Σιμόες-Γιόχανσον, αυτή την ώρα είναι ο πέμπτος της ιεραρχίας.

Εν κατακλείδι, η απόφαση μη απόκτησης άλλου κεντρικού χαφ εκτός από το ρίσκο της έλλειψης εμπειρίας και άμεσης συμβατότητας με τις υψηλές απαιτήσεις της θέσης που εμπεριέχει, είναι συνάμα και ένα ποδοσφαιρικό στοίχημα που ίσως αναδείξει έναν κρυμμένο θησαυρό (εν προκειμένω τον Γαλανόπουλο). Όλα θα φανούν στο χορτάρι.

Photo Credits: Action Images