Είναι μόλις 27χρονών ο Ντιέγκο Μπουονανότε. Κι όμως έχει προλάβει να ζήσει τόσο πολλά και τόσο πολύ δύσκολα. Ούτε όμως το χαμόγελο του το χάνει, ούτε την όρεξη για αναζήτηση της ευτυχίας. Αυτό είναι που ψάχνει και στην ΑΕΚ, όπως τόνισε σε μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στην “Ole» της Αργεντινής.

Αναλυτικά όσα είπε ο Αργεντινός μεσοεπιθετικός της ΑΕΚ:

-Η ζωή σε έχει «χτυπήσει» περισσότερες από μία φορές. Ποιο είναι το αντίδοτο για να πηγαίνεις μπροστά;

«Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να αντέξει τόσο σκληρά χτυπήματα. Πίστευα ότι περιστατικά όπως το τροχαίο και ο θάνατος, συμβαίνουν μόνο στις ταινίες. Ήταν δύσκολο. Είναι πολύ δύσκολο να πρέπει να ζήσω και να θυμάμαι εκείνη την εποχή (σ.σ όταν έγινε το τροχαίο και έχασε τρεις φίλους του)».

-Σου λείπουν;

«Δεν υπάρχει ημέρα που να μη μου λείπουν οι φίλοι μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τι συνέβη. Απλά πρέπει να μάθω να ζω με αυτόν τον πόνο».

-Ποιο είναι το στήριγμά σου;

«Η οικογένειά μου. Η ζωή για μένα δεν είναι να είσαι ο καλύτερος παίκτης του κόσμου ή να είσαι εκατομμυριούχος. Προσπαθώ να είμαι ευτυχισμένος κάθε μέρα, γιατί η ζωή μου είναι μία διαρκής πάλη».

-Ποιος είναι ο ρόλος του ποδοσφαίρου στη ζωή σου;

«Σήμερα το ποδόσφαιρο δεν είναι προτεραιότητά μου. Παίζω ποδόσφαιρο γιατί είναι η δουλειά μου και γιατί μου αρέσει. Πρώτα η ζωή μου περιστρεφόταν γύρω από το ποδόσφαιρο. Όχι σήμερα. Σήμερα σκέφτομαι μόνο τα παιδιά μου. Αυτά με κάνουμε ευτυχισμένο».

-Και τώρα το ποδόσφαιρο σε έφερε στην Ελλάδα… Είσαι ευτυχισμένος εκεί;

«Απλά η προσαρμογή στην πόλη θέλει λίγο χρόνο. Αλλά στη ζωή ενός ποδοσφαιριστή πρέπει να προσαρμόζεσαι γρήγορα στις νέες συνθήκες. Τυχαίνει να είμαι σε έναν μεγάλο σύλλογο όπως η ΑΕΚ και είμαι χαρούμενος. Ελπίζω να βρω αυτή την ευτυχία και μέσα στο γήπεδο και να αποτελέσει ένα μεγάλο βήμα στην καριέρα μου».

-Η Ελλάδα αντιμετωπίζει μία ταραχή σε κοινωνικό-οικονομικό επίπεδο. Τι σε κέρδισε από τους ανθρώπους;

«Ίσως για έναν παίκτη να υπάρχει φόβος για τις κοινωνικές συγκρούσεις. Να υπάρχει φόβος για έναν παίκτη. Η υποδοχή από τους οπαδούς της ΑΕΚ αναμφισβήτητα ήταν πολύ γλυκιά και συγκινητική. Για να πω την αλήθεια, δεν το περίμενα. Τώρα πρέπει να επιστρέψω μέσα στο γήπεδο όλη αυτή την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν».

-Έπαιξες στο εξωτερικό στη Μάλαγα, τη Γρανάδα και την Πατσούκα…

«Μετά τη Ρίβερ ήρθε μία μεγάλη αλλαγή. Νομίζω πως στον πρώτο χρόνο στη Μάλαγα έμαθα πολλά. Ήταν εξαιρετικά. Στη συνέχεια πήγα στη Γρανάδα και η συνέχεια δεν μου έδωσε τίποτα καλό. Κάτι παρόμοιο έζησα και στην Πατσούκα».

-Ήταν περίεργη η αποχώρησή σου από την μεξικάνικη ομάδα. Τι συνέβη;

«Υπήρχε η μεταγραφική περίοδος που έκλεισε στο Μεξικό και είχα δύο τραυματισμούς. Στη συνέχεια αναζήτησα τη δυνατότητα να αποχωρήσω, αλλά ο σύλλογος έπρεπε να αποδεσμεύσει ένα ποσοστό από τα δικαιώματά μου. Προσωπικά έζησα μία πολύ θλιβερή κατάσταση».

-Και ξαφνικά ήρθε η Αργεντινή…

«Έτσι είναι. Επέστρεψα στην Αργεντινή μετά από πολλά χρόνια και ήταν παράξενο γιατί ποτέ δεν σκέφτηκαν πως μπορώ να παίξω σε άλλη ομάδα εκτός από τη Ρίβερ. Έπαιξα όμως για την Κίλμες. Δεν μετανιώνω όμως. Προσωπικά ήταν μία όμορφη εμπειρία, γνώρισα υπέροχους ανθρώπους και το σύλλογο».

-Τι θέση έχει η Ρίβερ στη ζωή σου;

«Η Ρίβερ πάντα έχει μία μεγάλη θέση στην καρδιά μου, στην καρδιά μου και την ιστορία μου ως παίκτης. Την αγαπώ».

-Κάποια στιγμή είχες δηλώσεις ότι ένιωθες ένοχος για τον υποβιβασμό της Ρίβερ. Πιστεύεις ακόμη το ίδιο;

«Ήταν πολύ άσχημο να θυμάσαι αυτές τις στιγμές, αλλά εξακολουθώ να πιστεύω το ίδιο. Ήμουν μέρος εκείνης της ομάδα και αισθάνομαι υπεύθυνος. Πονάει πολύ, το λέω ως παίκτης και ως οπαδός, αλλά πρέπει να γυρίσουμε σελίδα».

-Θα ήθελες να παίξεις και πάλι στη Ρίβερ;

«Έχω περάσει τόσα πολλά παράξενα στη σύντομη καριέρα μου. Είμαι οπαδός αυτής της ομάδας όμως και το όνειρό μου είναι να κλείσω την καριέρα μου στη Ρίβερ».