Όταν η ΑΕΚ απέκτησε τον Ροντρίγκο Γκάλο, υπήρχαν οι εντός της ομάδας ανησυχίες και συζητήσεις για το αν αυτή η προσθήκη θα επιβράδυνε την εξέλιξη του Μιχάλη Μπακάκη, ο οποίος μόλις στην πρώτη σεζόν του στην Ένωση και μάλιστα σε αυτή της της β' Εθνικής, κατάφερε να διαβεί την πόρτα της εθνικής ομάδας.

Εν τέλει κάμφθηκαν και απολύτως ορθά, η ομάδα προσέθεσε στο δυναμικό της τον εξαιρετικό Βραζιλιάνο.

Όχι, δεν δικαιώθηκε για την επιλογή της επειδή ο Μπακάκης τραυματίστηκε σοβαρά και θα αργήσει να επιστρέψει, άρα ο Γκάλο καλύπτει επαξίως το κενό. Το ορθόν της απόφασης εντοπίζεται σε αυτά που θα ακολουθήσουν. Όταν δηλαδή αμφότεροι θα είναι διαθέσιμοι και μέσα από την προπόνηση, θα δημιουργούν στον προπονητή το δίλημμα για το ποιον εκ των δύο θα επιλέξει. Αυτές είναι καθημερινές δυσκολίες που πρέπει να έχει ένας τεχνικός ομάδας που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό. Η δυσκολία της απόφασης Κυριακή προς Κυριακή...

Εμφανίστηκε λοιπόν ο Νιντάκ Βιλά. Είδε ο Σοϊλέδης ότι πρόκειται για κανονικό αριστερό μπακ, ή μάλλον για παίκτη στη θέση του ο οποίος εύκολα μπορεί να πάρει θέση βασικού. Και εκεί που ένιωθε ασφάλεια με αντίπαλο τον Πεταυράκη, εμφανίστηκε μπροστά του κάποιος που ενδεχομένως να είναι καλύτερός του. Μπήκε ως αλλαγή στο ματς με την Ίντερ ο Άρης και έβγαλε μάτια. Η διάθεσή και η ενέργειά του, ήταν πολλαπλάσιες σε σχέση με άλλα ματς.

Προσοχή δεν λέει κανείς ότι... ο Σοϊλέδης ήταν αδιάφορος σε προηγούμενα παιχνίδια ή δεν προσπαθούσε. Ωστόσο ο εφησυχασμός είναι κακός σύμβουλος και το να νιώθεις άνεση, σιγουριά και βεβαιότητα ότι θα είσαι όπως και να έχει ο βασικός, έστω και δίχως πολλές φορές να το αντιλαμβάνεσαι, σου επιτρέπει να χαλαρώσεις, να επαναπαυτείς. Αυτό μπορεί να συμβεί σε κάθε επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Στην ΑΕΚ που δημιουργείται σε άλλες βάσεις πλέον όμως, τούτο το φαινόμενο εξαφανίζεται. Ας ασχοληθούμε και με τον άξονα της μεσαίας γραμμής. Εκεί όπου επικρατεί συνωστισμός.

Ο Γιόχανσον με τον Σιμόες κόλλησαν εξ αρχής καλά. Όμως ο Ανάκογλου παρουσιάζεται καλός και ανταγωνιστικός. Ο Κορδέρο όταν επιστρέψει, θα αποτελέσει μία εξίσου ποιοτική λύση. Ο νεαρός Ανδρεόπουλος δύσκολα θα πάρει χρόνο συμμετοχής αλλά θα το παλέψει, ο Φαγέ περιμένει τις ευκαιρίες του. Μια εξάδα παικτών που δίνει ακόμα και στις ημέρες των πολλών απουσιών και προβληματισμών, την ευχέρεια για αλλαγές και καλύψεις των αναγκών που ενδεχομένως παρουσιαστούν. Χώρια που εκεί μπορούν επίσης να αγωνιστούν ο Μάνταλος και ο Γροντής που έχουν ήδη δοκιμαστεί σε τέτοιους ρόλους.

Η ΑΕΚ γεμίζει το ρόστερ της και αντίστοιχες περιπτώσεις θα χαρακτηρίζουν όλες τις θέσεις της ενδεκάδας όταν ολοκληρωθεί το παζλ. Ήδη υπάρχει πληρότητα, σαφώς πάντοτε ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Το να διαπιστώνεις όμως ότι ακόμα και παιδιά όπως ο Γροντής και ο Βασιλαντωνόπουλος παίρνουν ευκαιρίες και ανταποκρίνονται, είναι αναμφίβολα ενθαρρυντικό. Ο Δέλλας πίστεψε στον Τζανετόπουλο και τον εξέλιξε σε παίκτη πρώτης γραμμής. Έχει δικαίωμα να πιστεύει ότι μπορεί να πετύχει το ίδιο με τους προαναφερθέντες ή τον Ανδρεόπουλο. Και ενδεχομένως να είναι και ο ίδιος αντίθετος σε περισσότερες μεταγραφές διότι πιστεύει σε αυτά τα παιδιά.