Στην Πολωνία έδειξε σφυγμό, τώρα να ΑΛΛΑΞΕΙ
Η εμφάνιση στο Γκντανσκ δεν ήταν για πανηγυρισμούς, όμως θύμισε... Εθνική. H ομάδα καλείται να αλλάξει ρότα, να κοιτάξει κατάματα τα προβλήματά της, να τα λύσει και να μπει πάλι στον δρόμο που είχε χαράξει για μια δεκαετία.
Μετά το πατατράκ στα Νησιά Φερόε και τη νέα ήττα που σήμανε τον (σχεδόν βέβαιο) αποκλεισμό της Εθνικής από την τελική φάση του EURO 2016, αυτό που χρειαζόταν και άπαντες περίμεναν, ήταν μια πρώτη αντίδραση στο φιλικό με την Πολωνία. Όχι ότι ένα καλό αποτέλεσμα ή μια ελπιδοφόρα εμφάνιση θα άλλαζε κάτι επί της ουσίας και θα χρύσωνε το χάπι, αλλά τουλάχιστον θα φαινόταν πως η ομάδα έχει σφυγμό.
Η εικόνα των διεθνών μας ήταν πιο στιβαρή, όλοι αντιμετώπισαν το ματς με δέουσα σοβαρότητα και η ομάδα θύμισε... Εθνική. Ναι, αυτή την Εθνική που για μια δεκαετία έφερνε το ένα καλό αποτέλεσμα μετά το άλλο, αλλά δημιουργούσε γκρίνιες για το (αντι)ποδόσφαιρο που σε αρκετούς δεν άρεσε. Ακόμα και αυτοί όμως πήραν την απάντησή τους σε αυτά τα προκριματικά, όπου για έναν ανεξήγητο λόγο έγινε προσπάθεια να αλλοιωθεί το DNA της ομάδας και να αλλάξει ο τρόπος παιχνιδιού της.
Μπορεί η "γαλανόλευκη" να μην προκάλεσε ντελίριο ενθουσιασμού με την εμφάνισή της στην "PGE Arena", όμως σε ένα γεμάτο γήπεδο, με έναν αντίπαλο που διάγει περίοδο φόρμας και είναι στην κορυφή του δικού του ομίλου, κατάφερε να σταθεί στο ύψος της, να κρατήσει το πολυπόθητο μηδέν στην άμυνα, να μην παρεκκλίνει του αγωνιστικού της πλάνου και τουλάχιστον να μην χάσει. Κάτι είναι και αυτό, όταν έχει προηγηθεί ήττα-σοκ για δεύτερη φορά από ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές.
Το θέμα είναι τι γίνεται από 'δω και πέρα, διότι αυτό είναι που μετράει και αυτό ενδιαφέρει τους πάντες. Αλίμονο αν σταθεί κάποιος περισσότερο σε ένα φιλικό, διότι έτσι βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος. Από σήμερα κιόλας θα πρέπει να ξεκινήσει η προσπάθεια ανοικοδόμησης της Εθνικής σε όλα τα επίπεδα. Να αποφασιστεί από κοινού το αν θα υπάρξει διάδοχη κατάσταση στην τεχνική ηγεσία ή αν θα συνεχίσει ο Σέρχιο Μαρκαριάν και μετά να τεθούν όλα επί τάπητος. Είναι δεδομένη η επιθυμία παραμονής του Ουρουγουανού.
Ο Γιώργος Καραγκούνης σίγουρα πως θα έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το νέο εγχείρημα. Όσοι πλέον θα παίζουν στην Εθνική, θα πρέπει να το θέλουν και να νιώθουν αναπόσπαστα κομμάτια του συνόλου, να νιώθουν την ομάδα ως οικογένεια, ως το δεύτερο "σπίτι" τους. Έτσι πορεύτηκε τα προηγούμενα χρόνια, γι' αυτό και ήταν επιτυχημένη. Ας την έλεγαν πολλοί "κλειστό κλαμπ", δεν πειράζει. Σημασία έχει ότι το μοντέλο αυτό ήταν πέρα για πέρα επιτυχημένο.
Εφόσον συνεχίσει ο Ουρουγουανός κόουτς, θα πρέπει να γίνουν δεκτές οι εισηγήσεις του σχετικά με το πως θα δουλεύουν οι Εθνικές ομάδες από τις μικρότερες ηλικίες μέχρι την ανδρική, το τι συνεργασία θα υπάρχει με τις ομάδες της Super League και γενικά το ελληνικό ποδόσφαιρο να λειτουργήσει με τέτοιο τρόπο, που θα βγει επιτέλους κάτι καλό. Προφανώς δεν είναι εύκολο και απλό, ούτε θα γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Όμως, δεν πρέπει να χαθεί χρόνος, από σήμερα να ξεκινήσουν οι διεργασίες για ένα νέο μοντέλο.
Το "αύριο" της Εθνικής δεν μπορεί να καθυστερήσει καθόλου, δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια. Ό,τι χτίστηκε σε δέκα χρόνια, χάθηκε σε ένα χρόνο, από εκείνο το πέναλτι του Γκέκα με την Κόστα Ρίκα στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, επομένως δεν πρέπει να χαθεί και άλλος χρόνος. Δεν χωράνε ημίμετρα, χρειάζονται γενναίες αποφάσεις που πρέπει να παρθούν από την ΕΠΟ, τον "Κάρα" και τον προπονητή. Το "τρένο" για τη Γαλλία χάθηκε, όμως δεν πρέπει να χαθει και αυτό για τη Ρωσία, έστω και αν η διαδρομή μόνο εύκολη δεν είναι. Όπως έστρωσε, έτσι θα κοιμηθεί. Το έκανε στο παρελθόν, μπορεί και τώρα...
.jpg)
