Στον αθλητισμό δεν γίνεται συνεχώς να κάνεις υπερβάσεις και να ξεπερνάς τα όρια σου. Θα γίνει κάποιες φορές, ίσως και περισσότερες από το φυσιολογικό, όμως κάποιες άλλες θα συμβεί το προφανές, το νορμάλ, το λογικό. Θα νικήσει με λίγα λόγια ο καλύτερος, αυτός που το αξίζει περισσότερο, που είναι πιο ταλαντούχος και προικισμένος. Παίζει και ο αντίπαλος στο γήπεδο και αν υπερτερεί, θα δικαιωθεί.

Δεν είναι ντροπή να χάνεις, συμβαίνει και θα συμβαίνει εσαεί, το θέμα όμως είναι ο τρόπος και αυτό που πίκρανε περισσότερο στην εύκολη ήττα της Εθνικής μας με 4-1 από την Κροατία, ήταν ότι έκαναν μια δεδομένα καλύτερη ομάδα να φαίνεται... πολύ καλύτερη στο χορτάρι. Το επέτρεψε με τον τρόπο που αγωνίστηκε και το πώς διαχειρίστηκε τις απαιτήσεις ενός αγώνα μπαράζ για πρόκριση στο Μουντιάλ της Ρωσίας.

Βγαίνοντας οι Έλληνες διεθνείς από τη μικτή ζώνη, ήταν σκυθρωποί, απογοητευμένοι, αμίλητοι. Κεφάλια κάτω, η παραμικρή όρεξη για κουβέντα πλην του αρχηγού και του Κάρλος Ζέκα, ο οποίος πάλεψε το ματς. Και τι να πεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Κατανοητό κάποιες φορές. Όπως και κλάμα του Σταφυλίδη επίσης, το οποίο βγάζει υγεία, δείχνει ότι οι παίκτες νοιάζονται για την ομάδα. Το σκορ δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αισιοδοξία ενόψει της ρεβάνς την Κυριακή (12/11, 21:45), κάτι άλλωστε που παραδέχτηκε και ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος. Η απογοήτευσή τους είχε να κάνει και με το ότι αδίκησαν τους εαυτούς τους με τον τρόπο που έπαιξαν, δίνοντας το δικαίωμα στην Κροατία να δείχνει σκάλες ανώτερη.

Ο Παπασταθόπουλος ήταν κάθετος στις δηλώσεις του ότι " δεν είναι ευθύνη του Σκίμπε. Αν δεις τα γκολ που φάγαμε και πώς τα φάγαμε, το τελευταίο που φταίει είναι το σύστημα", θέλοντας να μετατοπίσει την ευθύνη από τον προπονητή και να τη ρίξει στον ίδιο και στους συμπαίκτες του. Ήξερε ότι πολλά από τα "πυρά" θα πήγαιναν στον προπονητή και ως αρχηγός ήθελε να απορροφήσει τους κραδασμούς. Η αλήθεια είναι πως πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι περισσότεροι διεθνείς δεν ήξεραν τι ακριβώς έπρεπε να κάνουν στο χορτάρι και περιφέρονταν στο χορτάρι χωρίς πλάνο, χωρίς τακτική. Έτσι δεν νικάς την Κροατία...

Όσα ατομικά λάθη δεν έγιναν σε όλα τα προκριματικά, έγιναν μαζεμένα σε ένα ματς. Λες και τα είχαν κρατημένα σε ένα σεντούκι για ώρα ανάγκης και τα έκαναν στο ματς που δεν έπρεπε. Η Κροατία δεν θέλει πολλές ευκαιρίες για να "σκοτώσει" τον αντίπαλο και το έκανε με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση. Οταν μπαίνουν τρία γκολ από τη μικρή περιοχή και το άλλο με αστείο πέναλτι, προφανώς η άμυνα που θεωρείται το "όπλο" μας, ήταν η πληγή μας. Ο άξονας χάθηκε και μεσοεπιθετικά λίγα πράγματα. Σε κάθε τομέα του αγώνα, οι διεθνείς μας ήταν χειρότεροι από τους αντιπάλους.

Δεν είχαν αγωνιστικό προσανατολισμό, δεν είχαν πάθος και ένταση, δεν ήταν στο ελαχιστο διαβασμένοι, δεν είχαν τίποτα απ' ό,τι απαιτούσε ένα ματς τέτοιων απαιτήσεων. Σαν πρωτάρηδες, μπήκαν στο γήπεδο και είδαν τους Κροάτες να τους μετατρέπουν σε σάκο του μποξ. Δεν ενόχλησε τόσο η ήττα απ΄έναν καλύτερο αντίπαλο, αλλά η εικόνα διάλυσης στο χορτάρι. Είχαν καιρό να δείξουν τέτοια κακή εικόνα και ειδικά με τον Σκίμπε στον πάγκο. Προφανώς και δεν χρειάζεται ανάθεμα, ούτε μηδενισμός. Ξέρουν καλύτερα απ' όλους τι δεν λειτούργησε καλά.

Ευθύνες βέβαια και μάλιστα πολλές έχει και ο προπονητής, ο οποίος όπως ακούει τα πολλά καλά που έχει κάνει στην ομάδα από τότε που ανέλαβε, θα ακούσει και κριτική για τα λάθη του σε ένα παιχνίδι που και το παραμικρό λάθος δεν επρόκειτο να συγχωρηθεί από τον αντίπαλο. Είδαμε μια ομάδα ανέτοιμη αγωνιστικά, τακτικά, πνευματικά και η οποία δεν ήξερε τι ζητούσε στο χορτάρι και πώς θα το πάρει. Οι Κροάτες φαίνονταν εξωπραγματικοί πολλές στιγμές, διότι η ομάδα μας τους επέτρεψε να έχουν τέτοια εικόνα.

Η χθεσινή (9/11) αναμέτρηση ήταν όλη λάθος απ' όλες τις απόψεις για την Εθνική. Δεν πήγε τίποτα σωστά, όλα ήταν στραβά. Υπάρχουν και τέτοιες βραδιές βέβαια στον αθλητισμό, δεν υπογράφει κανείς συμβόλαιο με την επιτυχία. Σημασία έχει να μαθαίνεις από τα λάθη σου και να προσπαθείς να μην τα επαναλάβεις, όσο είναι αυτό εφικτό. Όπως είπε και ο "Πάπα" μετά το ματς " υπάρχει απογοήτευση στα αποδυτήρια, δεν πιστεύαμε ότι μπορούμε να δεχθούμε τέσσερα γκολ. Πρέπει μαζί να σκεφτούμε τι δεν λειτούργησε σήμερα και να παίξουμε καλύτερα την Κυριακή".

Ο στόχος της πρόκρισης (φαίνεται πως) χάθηκε. Κακά τα ψέματα, είναι πολύ βαρύ το 4-1 και αρκετά καλή η Κροατία για να μας κάνει... δώρο την πρόκριση στο Μουντιάλ. Χθες (9/11), το ήθελε περισσότερο και φάνηκε πως ήξερε με ποιον τρόπο θα το πάρει. Και το πήρε. Αποδόθηκε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, διότι αυτή την φορά το ταλέντο υπερίσχυσε. Η Εθνική έκανε την υπέρβαση της αυτή την διετία, θυμίζοντας και πάλι ομάδα, έστω και αν δεν πάει τελικά στο Μουντιάλ. Αξίζει το χειροκρότημα όλων για όσα έκανε και για την τεράστια προσπάθεια όλων. Επόμενος στόχος τα προκριματικά του Euro 2020...

Photo Credits: Eurokinissi