Σίγουρα κανείς δεν περίμενε να δει την Εθνική ομάδα να παρουσιάζει ένα διαφορετικό στυλ από αυτό που "έβγαλε" τον όμιλο για τα προκριματικά του Μουντιάλ. Θα ήταν και κόντρα στην λογική κάτι τέτοιο. Ο Σάντος κατά την προσφιλή του συνήθεια παρέταξε ένα σύνολο που είχε σκοπό να μην δεχθεί τέρμα και μπροστά να εκμεταλλευθεί την οποιαδήποτε ευκαιρία του παρουσιαστεί για να σκοράρει.

Προβλέψιμη η τακτική του Πορτογάλου τεχνικού και αναμενόμενη. Σε πλήρη αντίθεση όχι με το αποτέλεσμα του αγώνα, αλλά με την έκταση του σκορ . Αλλιώς είχε εκπονηθεί το σχέδιο της νίκης και με εντελώς διαφορετικό τρόπο ήρθε. Γκολ δέχθηκε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα αλλά πέτυχε τρία! Ειδικά η αποτελεσματικότητα στην επίθεση ήταν μια ευχάριστη έκπληξη στο ματς. Η Ελλάδα νίκησε την Ρουμανία, το σχέδιο της αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό.

Αργός άξονας και δίχως φαντασία

Με 4-3-3 στο γήπεδο η Εθνική ομάδα και τους Κατσουράνη, Τζιόλη, Μανιάτη στην τριάδα των χαφ στον άξονα της μεσαίας γραμμής . Ατομικά όλοι είχαν κάτι να προσφέρουν, αλλά στο σύνολο έμοιαζαν αργοί και δίχως φαντασία στο παιχνίδι τους. Ο Τζιόλης δεν ξανοιγόταν, κρατούσε την θέση του κινούμενος στα δέκα μέτρα και μοίραζε σωστά την μπάλα αλλά κοντά και στα σίγουρα.

Είχε συνολικά 37 πάσες, κατά 95% εύστοχες, ωστόσο μόλις 4 από αυτές ήταν μακρινές (επιτυχημένες) και μόνο 1 σε επικίνδυνη κάθετη προώθηση του παιχνιδιού. Ανασταλτικά είχε 8 αποτελεσματικές επεμβάσεις στην μπάλα, ένα τάκλιν και κανένα σουτ στο 90λεπτο.

Ο Κατσουράνης είχε ένα πιο ελεύθερο ρόλο, προσπαθώντας να κινηθεί και αυτός κατά πλάτος κυρίως του γηπέδου και να οργανώσει από "χαμηλά" το παιχνίδι της Εθνικής. Στο σύνολο 30 πάσες για τον αρχηγό (83%) και μόλις 2/3 επιτυχημένες μακρινές μεταβιβάσεις. Καμία κάθετη προώθηση, αλλά με την ασίστ στον Μήτρογλου στο τρίτο "γαλανόλευκο" τέρμα. Τρία τάκλιν, κανένα σουτ.

Ο τρίτος της παρέας, Μανιάτης, ήταν λίγο πιο "ζωηρός". Με 33 πάσες στο ματς (85%), 6/9 εύστοχες μακρινές μεταβιβάσεις, ένα τάκλιν, δύο επεμβάσεις πάνω στην μπάλα, κανένα λάθος και το μοναδικό κερδισμένο φάουλ (!) της τριάδας του άξονα.

Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως στον άξονα της μεσαίας γραμμής υπήρχαν τρεις παίκτες που αγωνίστηκαν με σοβαρότητα μεν, κοίταξαν να εκτελέσουν σωστά τα ανασταλτικά τους καθήκοντα (και εν πολλοίς το πέτυχαν αφού ελάχιστη πίεση ένιωσε η τετράδα της άμυνας και κατ' επέκταση η εστία του Καρνέζη), αλλά είχαν ελάχιστη συμμετοχή στην δημιουργία και την ανάπτυξη του συνόλου, δίχως να μπορέσουν να προσφέρουν ουσιαστικές βοήθειες στο επιθετικό κομμάτι σε κανονική ροή παιχνιδιού.

Κατσουράνης, Τζιόλης και Μανιάτης είχαν μαζί 2 επιτυχημένες ντρίμπλες σε 90 λεπτά, μηδέν σουτ αλλά και μόλις τρία λάθη. Οι Ρουμάνοι λοιπόν δεν ένιωσαν πίεση ή απειλή από τον άξονα, έχοντας μπροστά τους τρεις παίκτες που κρατούσαν μεν τις θέσεις τους αλλά πήγαιναν στα σίγουρα, δίχως να πάρουν ρίσκα στον τομέα της δημιουργίας ή με την απόφαση να πάρουν μέτρα προς την επίθεση.

Οι παίκτες στις πλευρές τράβηξαν το "κουπί" επιθετικά

Ο Σάντος ευτύχησε να δει τους Τοροσίδη - Σαλπιγγίδη δεξιά και Χολέμπας - Σαμαρά αριστερά, να κάνουν ένα καλό παιχνίδι. Αυτοί οι τέσσερις παίκτες είναι που προσπάθησαν -και δημιούργησαν- τα περισσότερα ρήγματα στην άμυνα της Ρουμανίας.

Συνολικά η τετράδα αυτή κατέγραψε στο ενεργητικό της 2 ασίστ και 1 γκολ, ενώ όλες (έστω και λίγες) οι καλές στιγμές στο ματς προήλθαν από ενέργειες που ξεκίνησαν από τους παίκτες των πλευρών.

Ο Σαμαράς φαινομενικά μπορεί να είχε την λιγότερη "ενεργή" συμμετοχή, ωστόσο κρατούσε τις περισσότερες φορές πίσω τον μπακ της Ρουμανίας, τραβούσε παίκτες επάνω του δημιουργώντας χώρους για τους υπόλοιπους και ήταν ίσως ο μοναδικός που πήγε στο "ένας εναντίον ενός".

Ο Τοροσίδης έχει την ασίστ στο γκολ του Σαλπιγγίδη, τρεις σέντρες στην περιοχή, 30 πάσες (77%), 2/3 εύστοχες μακρινές μεταβιβάσεις και τρία κερδισμένα φάουλ προς την περιοχή των αντιπάλων.

Ο Σαλπιγγίδης μπροστά του έχει κάνει ένα ώριμο και γεμάτο ουσία παιχνίδι. Με περισσή ψυχραιμία σήκωσε το κεφάλι του και τροφοδότησε τον Μήτρογλου στο 1-0 της Ελλάδας, ενώ κινήθηκε σωστά και πήρε την ασίστ του "Τόρο" σκοράροντας ο ίδιος το 2-1. Είχε ένα ακόμη σουτ στον στόχο, 5 κερδισμένα φάουλ, 2 σέντρες στην περιοχή, μια επικίνδυνη κάθετη πάσα και 78% εύστοχες πάσες.

Από αριστερά ο Χολέμπας ολοκλήρωσε το παιχνίδι με 10 (!) σέντρες στην περιοχή, δείγμα του πόσο συχνά ανέβηκε επιθετικά την πλευρά στηρίζοντας τον Σαμαρά, 1/2 εύστοχες μακρινές μεταβιβάσεις, 2 κερδισμένα φάουλ και 29 πάσες (83%). Στην άμυνα είχε 6 απομακρύνσεις της μπάλας.

Ο Σαμαράς από την πλευρά του ολοκλήρωσε την προσπάθεια του με 25 πάσες (68%), 2 σέντρες στην περιοχή, 2/4 εύστοχες μακρινές μεταβιβάσεις, 3 κερδισμένα φάουλ και 3 σουτ (το ένα στον στόχο).

Ενδεικτικό στοιχείο του παιχνιδιού της Εθνικής, είναι πως Τοροσίδης και Χολέμπας ήταν οι δύο παίκτες με τις περισσότερες επαφές με την μπάλα στο παιχνίδι (54 και 68 αντίστοιχα), ενώ ο Σαμαράς είχε 52 (τρίτος στην σχετική λίστα) και ο Σαλπιγγίδης 35 (6ος στην σχετική λίστα).

Προβλέψιμη τακτική, σωστές αλλαγές

Είπαμε και στην αρχή πως θα ήταν μάλλον παράλογο να βλέπαμε κάτι διαφορετικό από την Εθνική στο ματς με την Ρουμανία. Εδώ δεν υπήρχε αλλαγή φιλοσοφίας σε ματς με αντιπάλους... εξωφρενικά χαμηλής ποιότητας, θα γινόταν σε παιχνίδι που μπορεί να κρίνει μια πρόκριση σε Παγκόσμιο Κύπελλο; Σίγουρα όχι και μάλλον σωστά αφού κάτι τέτοιο θα ήταν παρακινδυνευμένο.

Ωστόσο ο Σάντος θα πρέπει να βρει μια φόρμουλα ώστε να μην είναι η ομάδα τόσο προβλέψιμη σε επίπεδο ανάπτυξης. Οι χαφ που χρησιμοποιεί στερούνται φαντασίας και δυνατότητας να κρατήσουν σωστά την μπάλα και να την προωθήσουν κάθετα.

Δεν πατάνε περιοχή, σπανίως σουτάρουν, δεν βλέπουν δίχτυα. Πλην Μανιάτη, δεν είναι γρήγοροι. Και φυσικά δεν φταίνε οι παίκτες, που τα δίνουν όλα στο γήπεδο. Το πρόβλημα όμως δεν θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας και στα γήπεδα της Βραζιλίας ενδέχεται να φανεί ακόμη περισσότερο καθώς η δυναμικότητα των αντιπάλων θα είναι σαφώς μεγαλύτερη.

Λείπει ένας μέσος, αν όχι δύο, που θα "γλυκάνει" το παιχνίδι, θα δώσει ρυθμό, ταχύτητα, θα βάλει λίγη φαντασία. Εξάλλου η κατοχή της μπάλας αυτομάτως, εκτός από το γεγονός που σου δημιουργεί περισσότερες προϋποθέσεις να απειλήσεις τον αντίπαλο σε κανονική ροή παιχνιδιού, επιπροσθέτως σου προσφέρει... ξεκούραστη ασφάλεια στα μετόπισθεν αφού χωρίς το τόπι στα πόδια τους είναι αδύνατον να σε ανησυχήσουν οι αντίπαλοι!

Οι αλλαγές του Σάντος ήταν όλες σωστές, όσον αφορά τα πρόσωπα. Βγήκαν Μανιάτης και Μήτρογλου που έχουν περάσει "λούκι" με τα συνεχόμενα ματς στον Ολυμπιακό, μπήκαν Καραγκούνης και Γκέκας. Και στο τέλος Σάμαρης, αντί Κατσουράνη.

Πείσμα, πάθος, Σαλπιγγίδης και ο... φονικός Μήτρογλου

Η νίκη ήρθε, το σκορ μας εξασφαλίζει πως μόνο αν... αυτοκτονήσουμε δεν θα πάμε Βραζιλία και σαφώς αυτοί είναι λόγοι να αισιοδοξούμε. Τακτικά τα είπαμε, δεν θάμπωσε η Εθνική αλλά οι παίκτες της είχαν δύο συστατικά που μάλλον υπερισχύουν κάθε τι άλλου σε παιχνίδια προκρίσεων. Γιατί τι να κάνεις τα συστήματα και τις τακτικές αν δεν το λέει η ψυχούλα σου στο γήπεδο;

Οι διεθνείς είχαν πείσμα, είχαν θέληση, είχαν την εμπειρία να διαχειριστούν ένα ματς ειδικών συνθηκών. Ήξεραν πότε να ρισκάρουν και πότε όχι. Είχαν πάθος. Είχαν τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη σε πολύ παραγωγική βραδιά. Με γκολ, με ασίστ, με πολύ τρέξιμο, με 2-3 καίριες επεμβάσεις ακόμη και στην άμυνα!

Είχαν ένα επιθετικό σεληνιασμένο, πραγματική "μηχανή" τερμάτων. Πολύ σημαντικό το γεγονός ότι ο Μήτρογλου σκοράρει στην πρώτη πραγματικά καλή ευκαιρία της Εθνικής. Είναι εξίσου σημαντικό πως εκμεταλλεύεται το γύρισμα του Κατσουράνη και εκτελεί σε πρώτο χρόνο (όταν οι περισσότεροι εκεί θα επιχειρούσαν να κατεβάσουν την μπάλα...) για το 3-1, σε ένα χρονικό σημείο (67') που οι Ρουμάνοι θα άρχιζαν να πιέζουν για το γκολ της ισοφάρισης και η Ελλάδα μοιραία θα οπισθοχωρούσε (ένστικτο της επιβίωσης) για να διαφυλάξει τα κεκτημένα.

Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό ενόψει του επαναληπτικού στο Βουκουρέστι. Χρειάζεται όμως σωστή διαχείριση και όχι εφησυχασμός για να τελειώσει η δουλειά. Δεν υπάρχει λόγος να αγωνιστεί παθητικά η Ελλάδα. Αν βρει λίγο καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, θα ξεπεράσει εύκολα την πίεση των Ρουμάνων και θα βρεθεί στο Μουντιάλ της Βραζιλίας πανηγυρικά!

Καλό θα είναι να μην ξεχνάμε πως ολόκληρη Εθνική Γαλλίας κινδυνεύει να μείνει εκτός Μουντιάλ, ενώ δύσκολα είναι τα πράγματα ακόμη και για την παρέα του Ιμπραχίμοβιτς . Δηλαδή Εθνικές ομάδες που κλωτσάνε καλά το τόπι και με παίκτες βασικούς στα κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου, είναι περισσότερο κοντά στον αποκλεισμό παρά την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014.

Γεγονός που σαφέστατα προσθέτει περισσότερο κύρος και σημασία στην διαφαινόμενη παρουσία της Ελλάδας στα γήπεδο της Βραζιλίας το επόμενο καλοκαίρι.