Δύσκολα χτίζεις, εύκολα γκρεμίζεις
Η Εθνική μπορεί να αποκλειστεί. Είναι άλλωστε το πιθανότερο σενάριο. Το σημαντικό είναι να βρει και πάλι την "ταυτότητά" της. Δεν ήταν όλα ρόδινα στη Βουδαπέστη, αλλά έγινε μια αρχή.
Δεν είναι κακό να κάνεις λάθη. Το άσχημο είναι αν δεν τα παραδέχεσαι και αν δεν δείχνεις διάθεση να τα διορθώσεις. Το πιθανότερο βέβαια είναι κάποια στιγμή να τα επαναλάβεις, συμβαίνει συχνά σε όλους, αρκεί να μην γίνεται συνειδητά.
Στην περίπτωση της Εθνικής ομάδας, δεν είναι κακό να παραδεχτούμε ότι η παρουσία του Κλάουντιο Ρανιέρι υπήρξε καταστροφική και αποτέλεσε πισωγύρισμα ολκής. Όχι βέβαια ότι έφταιγε μόνο ο Ιταλός, διότι δεν είδε πόρτα και μπήκε. Κάποιος τον πρότεινε, κάποιος τον έφερε, κάποιος τον χρυσοπλήρωσε και στο τέλος έφυγε, αφήνοντας μια ομάδα τελευταία στον όμιλό της, πληγωμένη, δίχως καμία αγωνιστική ταυτότητα και χαρακτήρα.
Ό,τι χτίστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια, "γκρεμίστηκε" μέσα σε λίγους μήνες. Τι δείχνει αυτό; Πως χρειάζεται πολύς κόπος, διάρκεια και αέναη προσπάθεια για να ανέβεις ψηλά, αλλά είναι πανεύκολο να διαλυθούν τα πάντα με μια λανθασμένη κίνηση. Αυτό πηγαίνει προς όσους είχαν αρχίσει να θεωρούν δεδομένες και εύκολες τις επιτυχίες της "γαλανόλευκης" ή πως έρχονταν με "αυτόματο πιλότο".
Δεν έχει νόημα να αναλυθεί το τι συνέβη με τον Ρανιέρι, διότι έχουν γραφτεί και λεχθεί πολλά και τα αποτελέσματα... έδειξαν ξεκάθαρα το τι δουλειά (δεν) γινόταν. Το χθεσινό παιχνίδι με την Ουγγαρία έδειξε πως αυτή η ομάδα εξακολουθεί να έχει "σφυγμό", δεν έχει πεθάνει. Το πιθανότερο είναι να αποκλειστεί, αλλά συμβόλαιο με την επιτυχία δεν έχει υπογράψει κανείς. Στην παρούσα φάση στόχος πρέπει να είναι η Εθνική να ξαναγίνει ομάδα, να αποκτήσει φιλοσοφία και να βγάζει πράγματα πάνω στο χορτάρι. Αν αυτά συνδυαστούν με πρόκριση (μέσω μπαράζ στην καλύτερη) στα τελικά του EURO, καλώς να γίνει. Αν όχι, δεν πρέπει να ακυρωθεί ό,τι καλό πάει να γίνει από τον Σέρχιο Μαρκαριάν, ο οποίος ανέλαβε για να σώσει από ναυάγιο ένα καράβι που έμπαζε από παντού.
Αυτά πρέπει να κρατήσει για την συνέχεια
Το Sport24.gr βρέθηκε στη Βουδαπέστη και είδε από κοντά την προσπάθεια της Εθνικής. Ήταν και στο Ελσίνκι, στο 1-1 με τη Φινλανδία, ήταν και στα τρία χαστούκια στο Φάληρο από Ρουμανία, Βόρεια Ιρλανδία και Νησιά Φερόε. Για πρώτη φορά νιώσαμε γεμάτοι απ' αυτό που έβγαλε η ομάδα και μια πικρία γιατί δεν πήρε αυτό που της αναλογούσε. Όχι γιατί δεν βλεπόταν όπως στα προηγούμενα ματς, με εξαίρεση το πρώτο ημίχρονο με τους Φινλανδούς.
*Έβλεπες μια ομάδα διαβασμένη πάνω στον αντίπαλο, που να έχει αγωνιστικό προσανατολισμό, πλάνο και στόχευση στο ματς.
*Έβλεπες μια 11άδα ορθολογική, παίκτες με ξεκάθαρους ρόλους στο χορτάρι που γνώριζαν τι κυνηγούσαν από το παιχνίδι.
*Έβλεπες πάθος, διάθεση από τους διεθνείς και ειδικά από το 46' ως το 75' μια υπεροχή που είχαμε καιρό να δούμε από την ελληνική ομάδα και το κοινό των Ούγγρων να έχει αγχωθεί όπως και οι παίκτες του Παλ Ντάρνταϊ που έδειχναν σαστισμένοι. Οι Τοροσίδης και Φετφατζίδης αλώνιζαν από τα δεξιά, μια χαρά δουλειά έκαναν και οι Σταφυλίδης, Χριστοδουλόπουλος από τα αριστερά και στο διάστημα αυτό έγιναν έξι τελικές προσπάθειες, αλλά δεν ήρθε το πολυπόθητο γκολ. Μάλιστα, θα μπορεί να έρθει και το μοιραίο στο τελευταίο τέταρτο.
*Έβλεπες ξανά τον Κυριάκο Παπαδόπουλο στο αρχικό σχήμα και καταλάβαινες πόσο πολύ έλειπε από την Εθνική και πόσο πολύ μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο τις ισορροπίες. Το ίδιο ισχύει και με τον Γιάννη Φετφατζίδη, ο οποίος πάντως ακόμα να βελτιώσει την τελική πάσα και το σουτ του.
*Έβλεπες τους παίκτες να χειροκροτούνται από τους Έλληνες φιλάθλους, διότι είδαν προσπάθεια και διάθεση απ' όλους. Το αρνητικό αποτέλεσμα αντέχεται, η αδιαφορία όχι και αυτό εκτίμησε το φίλαθλο κοινό που βρέθηκε στο πλάι των διεθνών μας.
*Έβλεπες και τους διεθνείς με τη λήξη του αγώνα να κάνουν μορφασμούς απογοήτευσης για τη χαμένη ευκαιρία να πάρουν ένα ματς που το είχαν και τον Γιώργο Καραγκούνη να μπαίνει μέσα, να συγχαίρει τους παίκτες, να τους εμψυχώνει και να τους ζητάει να πάνε άμεσα δίπλα στους φιλάθλους. Όχι όπως στα ματς της Αθήνας που η γιούχα πήγαινε σύννεφο και δικαιολογημένα.
Η Εθνική θύμισε και πάλι σύνολο, δεν ήταν το σκορποχώρι που έβγαζε "σήψη" και προκαλούσε θλίψη και απαξίωση σε όλους τους Έλληνες φιλάθλους. Ο Μαρκαριάν ήρθε για να δουλέψει και να αφήσει έργο, όχι απλά να κάνει τον... τουρίστα. Το αντιλαμβάνεσαι από τις δηλώσεις του, από την δουλειά που έκανε στην Αυστρία, από το πόσο έτοιμη φάνηκε η ομάδα σε ένα δύσκολο ματς όπως αυτό με την Ουγγαρία, έστω και αν δεν πήρε αυτό που ζητούσε. Σημασία έχει να μπει και πάλι η Εθνική στον ίσιο δρόμο...
Δεν ήταν όλα ρόδινα και ωραία
*Βέβαια, δεν ήταν όλα θετικά, ούτε στόχος είναι να ωραιοποιηθεί η κατάσταση. Στο πρώτο μέρος, η ομάδα θα μπορούσε να είχε ρισκάρει λίγο παραπάνω, εκμεταλλευόμενη την παρουσία του Παπαδόπουλου μπροστά από τα στόπερ, ώστε να πάρουν μέτρα στο χορτάρι οι Κονέ και Σάμαρης και να γίνει πιο απειλητική.
*Όταν έφτασε η ώρα των αλλαγών, θα μπορούσε ο Μαρκαριάν να παίξει λίγο πιο επιθετικά, ίσως βάζοντας και έναν δεύτερο επιθετικό (βλέπε Καρέλης) και όχι αφήνοντας τον Αθανασιάδη να βολοδέρνει μόνος του και να μην μπορεί να απειλήσει. Όσο διαβασμένη φάνηκε η "γαλανόλευκη" για τις απαιτήσεις του αγώνα, τόσο οι παρεμβάσεις του Ουρουγουανού κόουτς θα μπορούσαν να ήταν πιο εύστοχες. Πάντως, μετά Χριστόν προφήτες όλοι μπορούν να γίνουν.
*Από 'κει και πέρα, θα περιμέναμε κάποιοι παίκτες να βγουν μπροστά μετά το ματς και να μιλήσουν στους εκπροσώπους στη μικτή ζώνη. Ο κόσμος ήθελε να ακούσει το τι είχαν να πουν, ειδικά από εκείνους που έχουν το ειδικό βάρος να εκστομίσουν και μια κουβέντα παραπάνω. Η Εθνική έμεινε στο -6 από τους Ούγγρους παρά την καλή εμφάνιση, παραμένει στην τελευταία θέση και ο αποκλεισμός από τα τελικά είναι κοντά. Μια νότα αισιοδοξίας και ένα μήνυμα αλλαγής θα μπορούσαν να το εκπέμψουν, αφήνοντας στην άκρη το σιωπητήριο. Άλλωστε, μια νέα προσπάθεια πάει να γίνει και είναι προς την θετική κατεύθυνση. Ας έβγαιναν να την υποστηρίξουν.
Ο κόουτς το πιστεύει ακόμα
Ο Μαρκαριάν μίλησε με τους δημοσιογράφους σε "πηγαδάκι" μετά την συνέντευξη Τύπου και το πρόσωπό του ήταν απογοητευμένο, διότι θεωρούσε πως η ομάδα του δεν πήρε αυτό που μπορούσε. Το πιστεύει όμως ακόμα, δεν το λέει έτσι απλά για να βρει ένα κίνητρο να συνεχίσει την δουλειά του. Το σίγουρο είναι πως η Εθνική έδειξε πως θέλει να αφήσει πίσω της όλα αυτά που την έκαναν αποκρουστική στα μάτια των φίλων της και να γίνει αυτή που είχαμε συνηθίσει. Ναι, αυτή που σιχτιρίζουν οι περισσότεροι για το θέαμα, αλλά που σε μια τελική ξέρει να παίρνει αυτό που θέλει.
