Η ποδοσφαιρική σεζόν βρίσκεται στην τελική ευθεία στις περισσότερες χώρες του κόσμου και μέσα στο επόμενο δίμηνο αναμένεται να κριθεί η συντριπτική πλειονότητα των κατά τόπους διοργανώσεων. Οι ποδοσφαιριστές θα σηκώσουν τρόπαια, θα φορέσουν μετάλλια νικητή και θα αυξήσουν τη συλλογή διακρίσεων, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο.

Ο Ντάνι Άλβες αποτελεί μία ξεχωριστή περίπτωση ποδοσφαιριστή, αφού το τέλος της χρονιάς μπορεί να τον βρει ακόμα πιο κοντά στην κορυφή της λίστας με τους παίκτες που έχουν κατακτήσει τα περισσότερα τρόπαια στο ποδόσφαιρο. Ο διεθνής Βραζιλιάνος της Παρί Σεν Ζερμέν, ο οποίος είχε την τύχη να πέσει πάνω στην πιο επιτυχημένη περίοδο της Μπαρτσελόνα (και συνεισέφερε κι ο ίδιος σε αυτό), κατέκτησε 23 τίτλους μόνο με τους Καταλανούς. Αν προστεθούν σε αυτούς τα τρόπαια που κατέκτησε με Μπαΐα, Σεβίλλη, Γιουβέντους και αυτά που κατακτά φέτος με Παρί, το σύνολο φτάνει στα 36 και όπως όλα δείχνουν, έπεται συνέχεια με τους Γάλλους.

Ο 34χρονος δεξιός μπακ θα πανηγυρίσει το πρωτάθλημα της Ligue 1 εκτός απροόπτου στο τέλος της σεζόν και πιθανόν το Κύπελλο Γαλλίας, μετά από τα Coupe de la Ligue και Trophée des Champions που έχει φέτος στην κατοχή του. Με αυτά τα δύο τρόπαια μπορεί να φτάσει τα 38 στην καριέρα του και θα βρίσκεται πίσω μόνο από τρεις ποδοσφαιριστές.

ΟΙ "ΜΙΔΕΣ" ΤΩΝ ΤΡΟΠΑΙΩΝ

Στην κορυφή της σχετικής λίστας, εδώ και πάνω από μία δεκαετία, εμφανίζεται ένας εκ των μεγαλυτέρων ποδοσφαιριστών στην ιστορία της Αιγύπτου, ο Χοσάμ Χασάν. Ο 51χρονος βετεράνος, ο οποίος βρίσκεται πολύ ψηλά και στις λίστες με τους παίκτες που έχουν τις περισσότερες διεθνείς συμμετοχές (169) και τους παίκτες με τα περισσότερα διεθνή γκολ (70), έχει πανηγυρίσει στην καριέρα του 40 τρόπαια με τους συλλόγους που αγωνίστηκε και με την εθνική ομάδα.

Η... συλλογή άρχισε το 1984, στην πρώτη χρονιά του στην Αλ Αχλί, και διήρκεσε για 20 χρόνια, όταν κατέκτησε το τελευταίο τρόπαιό του, το πρωτάθλημα Αιγύπτου, ως παίκτης της Ζάμαλεκ. Ενδιάμεσα, πέρασε και από τον ΠΑΟΚ το 1990-1991 μαζί με τον δίδυμο αδερφό του Ιμπραχίμ Χασάν, ο οποίος βρίσκεται στην 4η θέση της λίστας με 37 τρόπαια και είναι ο παίκτης που αναμένεται να προσπεράσει ο Άλβες στο τέλος της σεζόν.

Ένα τρόπαιο πιο κάτω από τον νυν προπονητή της Αλ Μασρί βρίσκονται δύο ποδοσφαιριστές με ίδια συγκομιδή. Ο Νόελ Μπέιλι είχε την τύχη να αγωνίζεται στην απόλυτη κυρίαρχο του πρωταθλήματος Βόρειας Ιρλανδίας τις δεκαετίες του '90 και του '00, με συνέπεια να κατακτήσει 10 πρωταθλήματα και 7 κύπελλα. Σε αυτά προστίθενται διάφορες επίσημες διοργανώσεις που έχει δημιουργήσει τόσο η λίγκα όσο και η ομοσπονδία της χώρας, με συνέπεια ο βετεράνος κεντρικός μέσος, παρότι δεν υπήρξε ποτέ διεθνής και αγωνιζόταν πάντα ως ημιεπαγγελματίας, να φτάσει τα 39 τρόπαια στην καριέρα του.

Τον ίδιο αριθμό τίτλων έχει κι ένας Ιορδανός βετεράνος, ο Ρατέμπ αλ Αουαντάτ, ο οποίος πέρασε όλη την καριέρα του στην κορυφαία ομάδα της πατρίδας του, Αλ Φαλσαλί, με συνέπεια σε διάστημα 20 ετών να κατακτήσει κυριολεκτικά δεκάδες τρόπαια, εκ των οποίων 11 πρωταθλήματα και 12 κύπελλα. Δύο συμπαίκτες του σε εκείνη τη "χρυσή" περίοδο για την ομάδα του Αμάν, όπως ο Τζέρις Τάντρους και ο Αντνάν αλ Σουαϊμπατ, βρίσκονται κι αυτοί στη λίστα, αλλά πιο χαμηλά.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ

Ο πιο γνωστός ποδοσφαιριστής στις πρώτες θέσεις της λίστας, πλην του Άλβες, είναι ένας παίκτης που έχει συνδέσει το όνομά του με την πιο επιτυχημένη περίοδο της ομάδας με τους περισσότερους τίτλους στην Αγγλία. Ο λόγος για τον Ράιαν Γκιγκς, το σύμβολο της σύγχρονης Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που πανηγύρισε 34 τρόπαια με τους "κόκκινους διαβόλους", εκ των οποίων τα 13 πρωταθλήματα.

Ίδιο αριθμό τροπαίων έχει στη συλλογή του ένας τερματοφύλακας που επίσης συνέδεσε το όνομά του με μόνο μία ομάδα. Ο Αλεκσάντρ Σοβκόβσκι μαζί με τον Αντρέι Σεβτσένκο και τον Σεργκέι Ρεμπρόβ αναγέννησαν τη Ντινάμο Κιέβου τη δεκαετία του '90, με τη διαφορά ότι εκείνος ποτέ δεν έφυγε κι έτσι απόλαυσε την κυριαρχία της στην Ουκρανία, με 14 πρωταθλήματα και 10 κύπελλα μέχρι το 2016.

Στη 12η θέση της λίστας βρίσκεται ο προηγούμενος "Μίδας των τίτλων" στη Μεγάλη Βρετανία, πριν από τον Γκιγκς, ο Κένι Νταλγκλίς, ο οποίος κατέκτησε συνολικά 32 τρόπαια, αφού πρωταγωνίστησε σε δύο ποδοσφαιρικές δυναστείες: εκείνη της Σέλτικ τη δεκαετία του '70 και εκείνη της Λίβερπουλ τη δεκαετία του '80.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΑΥΞΗΣΟΥΝ

Πλην του Άλβες, που ελέω Παρί δύσκολα δεν θα πατήσει την κορυφή της λίστας την επόμενη αγωνιστική περίοδο, υπάρχουν ακόμα τέσσερις ποδοσφαιριστές που μπορούν να φτάσουν στις υψηλότερες θέσεις, αφού διαθέτουν τις κατάλληλες συνθήκες: σωστή ομάδα και καλή ηλικία.

Ο βασικός ανταγωνιστής του Άλβες είναι άγνωστος στο ευρύ κοινό, παρότι έχει κατακτήσει 34 τρόπαια σε 14 χρόνια καριέρας. Ο 32χρονος Αιγύπτιος Χοσάμ Ασούρ είναι ο αρχηγός της Αλ Αχλί και στο τέλος κάθε σεζόν μοιάζει... υποχρέωση να σηκώνει πρωτάθλημα, κύπελλο και Super Cup Αιγύπτου, με συνέπεια να έχει όλα τα εχέγγυα να φτάσει να προσπεράσει τους δύο Χασάν και εν τέλει τον Βραζιλιάνο μπακ.

Το επόμενο όνομα μοιάζει με το πιο αναμενόμενο της εποχής. Ο Αντρές Ινιέστα είναι 33 ετών και εφόσον αποδεχθεί νέο συμβόλαιο από την Μπαρτσελόνα (απόφαση που θα πάρει εντός του μήνα), τότε θα προσθέσει κι άλλα τρόπαια στα 32 που έχει πανηγυρίσει μέχρι στιγμής. Ο αρχηγός των "μπλαουγκράνα" ήδη ετοιμάζεται για το πρωτάθλημα και διεκδικεί το κύπελλο και το Champions League. Εφόσον η ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε τα καταφέρει, τότε θα διεκδικήσει ακόμα τρία τρόπαια μέχρι το τέλος του 2018, (Super Cup Ευρώπης, Supercopa, Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων), με συνέπεια να κυνηγάει κι αυτός την κορυφή σε αυτήν τη λίστα.

Ακόμα και να τα καταφέρει, πάντως, θα αισθάνεται πίσω του την "καυτή" ανάσα του παίκτη που στο τέλος της καριέρας του, ίσως να έχει ξεπεράσει τους πάντες. Για τον Λιονέλ Μέσι ισχύουν τα ίδια δεδομένα με τον Ινιέστα και την Μπαρτσελόνα, με τη διαφορά ότι είναι κατά τρία χρόνια πιο μικρός και έχει πολύ πιο λαμπρό μέλλον μπροστά του, ώστε να προσθέσει στα 29 τρόπαια που έχει κατακτήσει μέχρι στιγμής.

Σε παρόμοια κατάσταση ακόμα ένας ποδοσφαιριστής που συνέδεσε το όνομά του με αυτήν την ομάδα. Μπορεί να μην ήταν παρών από την εποχή του Φρανκ Ράικαρντ και των πρώτων τίτλων που κατέκτησαν Ινιέστα και Μέσι, ωστόσο ο Ζεράρ Πικέ αναπλήρωσε αυτό το κενό στην τροπαιοθήκη με τους τίτλους που κατέκτησε ως εκκολαπτόμενος στόπερ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενώ έχει και δύο τίτλους με την εθνική Ισπανίας στη συλλογή του, φτάνοντας τις 29 κούπες στα 31 του.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΝ

Ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς είχε μία καταπληκτική επίδοση, αφού από το 2003-2004 μέχρι και το 2010-2011, στο τέλος της σεζόν σήκωνε την κούπα του πρωταθλητή, έστω κι αν άλλαξε πέντε ομάδες σε αυτό το διάστημα. Δύο εξ αυτών αφαιρέθηκαν, ωστόσο και πάλι η συλλογή του, εξαιτίας και της θητείας του στην Παρί Σεν Ζερμέν, τον έβαλε σε αυτήν τη λίστα, αφού έχει 31 τρόπαια στην καριέρα του. Σε ηλικία 36 ετών, όμως, και ως παίκτης πλέον μιας από τις χειρότερες ομάδες στο MLS, της Λος Άντζελες Γκάλαξι, δύσκολα θα αυξήσει τη συγκομιδή του.

Τα ίδια τρόπαια έχει ένας συμπαίκτης του τη σεζόν που ο Σουηδός αγωνίστηκε στην Μπαρτσελόνα, ο "εγκέφαλος" των Καταλανών στην ποδοσφαιρική επανάσταση που πραγματοποιούν τα τελευταία χρόνια. Ο Τσάβι είχε 25 τρόπαια με τους "μπλαουγκράνα", προτού αποδεχθεί την πρόταση της Αλ Σαντ. Μέσα στο 2017, όμως, μεγάλωσε τη συλλογή του, κατακτώντας τρία τρόπαια με την ομάδα από το Κατάρ και μαζί με τα τρία με την εθνική Ισπανίας, έφτασε τα 31 στο σύνολο. Σε ηλικία 38 ετών, όμως, διάγει τις τελευταίες μέρες του στο ποδόσφαιρο, αφού το καλοκαίρι έχει δηλώσει ότι θα σταματήσει το ποδόσφαιρο.

Στην ίδια ηλικία βρίσκεται και ο Ζούλιο Σέζαρ, ο τερματοφύλακας που κατέκτησε πολλά τρόπαια φορώντας τα γάντια της Ίντερ και της Μπενφίκα και ο οποίος πλέον ανήκει στη Φλαμένγκο. Λόγω θέσης έχει ακόμα χρόνια μπροστά του και παρότι έχει ήδη 33 τρόπαια, δύσκολα θα ανέβει πολύ στη λίστα.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΔΙΚΟΥΝΤΑΙ

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να δημιουργηθεί μία τέτοια λίστα. Ένας εξ αυτών είναι να υπολογίζονται τα τρόπαια με βάση την ομάδα, άλλος με βάση τη συμμετοχή του παίκτη στις διοργανώσεις, άλλος με βάση τη συνεισφορά του. Στην παρακάτω λίστα, λογίζονται τρόπαια στην κατάκτηση των οποίων ο εκάστοτε ποδοσφαιριστής είτε συνεισέφερε αγωνιζόμενος είτε ευρισκόμενος στον πάγκο. Έτσι, σε πολλές ειδικές διοργανώσεις όπως τα Super Cup, δεν προσμετρώνται κατακτήσεις στις οποίες ο παίκτης δεν ήταν ούτε καν στον πάγκο (πχ. Μέσι και Supercopa 2005).

Με μία τέτοιου είδους καταμέτρηση, ο τρίτος στη λίστα με 37 τρόπαια θα ήταν ο Μάξουελ, ο Βραζιλιάνος βετεράνος ακραίος μπακ, ο οποίος με Μπαρτσελόνα, Ίντερ και Παρί Σεν Ζερμέν κέρδισε δεκάδες τίτλους, ωστόσο απουσίασε από αρκετούς αγώνες Super Cup.

Επιπλέον, από την καταμέτρηση αφαιρέθηκαν οι διεθνείς τίτλοι που κατακτήθηκαν σε διοργανώσεις που δεν αφορούν αντρικές ομάδες, αλλά ολυμπιακές, κ-23, κ-21 κλπ, με συνέπεια ο Άλβες να χάνει τίτλους και από εκεί, ειδάλλως θα βρισκόταν στη 2η θέση με 39.

Στους αδικημένους ανήκουν και παίκτες που έχουν την ατυχία να... συμπέφτουν σε "αυτοκρατορίες" αντιπάλων, όπως συμβαίνει με τον Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος παρότι έχει σαρώσει τις διακρίσεις σε ατομικό επίπεδο στις εννέα σεζόν που βρίσκεται στη Ρεάλ, έχει κατακτήσει "μόλις" 14 τίτλους με τους "μερένγκες" και διαθέτει 25 συνολικά.

Τέλος, υπάρχουν κι οι ποδοσφαιριστές που αδικούνται εξαιτίας των χωρών στις οποίες αγωνίζονται. Για παράδειγμα, σε χώρες όπως η Βραζιλία και η Βόρεια Ιρλανδία υπάρχουν πολλές επίσημες παράπλευρες διοργανώσεις, οι οποίες προσμετρώνται στη λίστα. Σε χώρες όπως η Αγγλία και η Γαλλία υπάρχει και League Cup και Super Cup. Στην Ασία και στην Αφρική υπάρχουν πολλές μικρότερες -επίσημες πάντα- διοργανώσεις εθνικών ομάδων, που εμπλουτίζουν τις τροπαιοθήκες των παικτών. Σε άλλες περιπτώσεις, όμως, ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να αγωνίζεται σε χώρα όπως η Ελλάδα, όπου υπάρχουν μόνο δύο τουρνουά και δεν υπάρχει και πιθανότητα (πια) κατάκτησης κάποιας διεθνούς διοργάνωσης, με συνέπεια παρά την όποια κυριαρχία (όπως πχ. προσφάτως του Ολυμπιακού, με τους Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, Γιώργο Ανατολάκη και Αλέκο Αλεξανδρή), να μην έχει ελπίδες να βρεθεί στη λίστα.

* Με έντονα γράμματα οι εν ενεργεία ποδοσφαιριστές

** Δεν υπολογίζονται τα δύο πρωταθλήματα με Γιουβέντους που αφαιρέθηκαν λόγω του calciopoli

Photo credits: Eurokinissi, AP Photo/Thibault Camus, Luca Bruno, Sergey Ponomarev, Manu Fernandez, Felice Calabro'