Στα τέλη του περασμένου Νοεμβρίου, ο χρόνος σταμάτησε για την Σαπεκοένσε, όταν το αεροπλάνο που την μετέφερε στην Κολομβία για τον πρώτο τελικό του Κόπα Σουνταμερικάνα κόντρα στην Ατλέτικο Νασιονάλ, συνετρίβη και ουσιαστικά η ομάδα ξεκληρίστηκε, σε μια από τις μεγαλύτερες αθλητικές τραγωδίες της ιστορίας. Μόνο τρεις παίκτης διασώθηκαν, ενώ η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Λατινικής Αμερικής, έδωσε το τρόπαιο στην Σαπεκοένσε με τη σύμφωνη γνώμη της Ατλέτικο.

Σχεδόν 4,5 μήνες μετά, οι δύο ομάδες βρέθηκαν και πάλι αντιμέτωπες στον πρώτο τελικό του Ρεκόπα Σουνταμερικάνα, το αντίστοιχο Σούπερ Καπ της Λατινικής Αμερικής. Ο αγώνας διεξήχθη στο γήπεδο της Σαπεκοένσε, το οποίο ήταν κατάμεστο. "Δεν μιλάμε απλά για ένα παιχνίδι. Αυτό το ματς αντιπροσωπεύει την ιστορία της Σαπεκοένσε",είχε πει ο κόουτς της ομάδας, Βάγκνερ Μαντσίνι, που συμμετέχει στην αναγέννηση του συλλόγου, έχοντας 22 καινούριους παίκτες στο ρόστερ.

"Ράγισαν" καρδιές στο γήπεδο, το οποίο ήταν κατάμεστο. Δεν θα μπορούσε να μην ήταν σε αυτό το παιχνίδι, με τον συγκεκριμένο αντίπαλο. Πάντα θα είναι, πλέον τις δυο ομάδες θα τις ενώνει ένα γεγονός που μακάρι να μην συνέβαινε ποτέ, όμως αυτό έχει δημιουργήσει μια ιδιαίτερη σχέση ανάμεσά τους. Ήταν ένας αγώνας-γιορτή για την πόλη των περίπου 200.000 κατοίκων. Η κυκλοφορία είχε διακοπεί σε κεντρικούς δρόμους από το μεσημέρι, ώστε να μπορούν όλοι μαζί να βρεθούν, πριν μεταβούν στο γήπεδο.

Οι δεσμοί φιλίας ανάμεσα σε Σαπεκοένσε και Ατλέτικο Νασιονάλ ξεφεύγει πλέον από τα στενά αγωνιστικά όρια και έχει πάει σε άλλο επίπεδο. Οι φίλοι της βραζιλιάνικης ομάδας είχαν βρεθεί στην άφιξη της Ατλέτικο στο αεροδρόμιο για να αποθεώσουν τους παίκτες της και μετέπειτα στο αεροδρόμιο. Φυσικά, κάτι ανάλογο συνέβη και στο γήπεδο, το οποίο ήταν γεμάτο και κέρδισε το ποδόσφαιρο, πέρα από την Σαπεκοένσε με σκορ 2-1. Πιστέψτε μας, σε μια τέτοια περίσταση, αυτό έχει τη λιγότερη σημασία έπειτα απ' ό,τι προηγήθηκε και ό,τι σήμαινε το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Οι δυο ομάδες αποθεώθηκαν, ενώ όταν τα φώτα έσβησαν και παίχτηκε στα μάτριξ ένα βίντεο με τους αδικοχαμένους παίκτες της Σαπεκοένσε, κανένας δεν μπορούσε να κρύψει τα δάκρυά του. Οι στιγμές ήταν φορτισμένες, η συγκίνηση ήταν τεράστια και επανήλθαν μνήμες. Είναι πολύ νωπό ακόμα το περιστατικό και οι πληγές δεν έχουν επουλωθεί. Μόνο ο χρόνος είναι "γιατρικό" σε αυτές τις περιπτώσεις, αν και θα χρειαστεί να περάσουν χρόνια. Όχι για να ξεχαστούν, αυτό δεν θα γίνει ποτέ, αλλά για να γίνει ο πόνος διαχειρίσιμος.

Όταν οι παίκτες που σώθηκαν από την αεροπορική τραγωδία, πάτησαν στο χορτάρι, δάκρυσαν και τα τσιμέντα. Μοναδικές στιγμές, απ' αυτές που οι λέξεις δεν μπορούν πάντα να αποτυπώσουν το συναίσθημα στην πραγματική του διάσταση. Όσο για το αγωνιστικό, η Σαπεκοένσε προηγήθηκε με πέναλτι του Ρεϊνάλντο στο 24', ισοφάρισε στο 59' ο Μακνίλι και στο 74' ο Οτάβιο Λουίς διαμόρφωσε το τελικό 2-1 για τους γηπεδούχους, που προσπαθούν και πάλι να σταθούν στα πόδια τους και να κοιτάξουν μπροστά.

AP Photo/Andre Penner