Και αυτό το καλοκαίρι οι ομάδες της Τουρκίας δαπανούν ένα σωρό εκαττομύρια και αποκτούν μεγάλα ονόματα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Πέπε στη Μπεσίκτας, Βαλμπουενά, Ντιράρ και Καμενί στη Φενέρμπαχτσε, Γκομίς και Μπελχαντά στη Γαλατάσαράι, Ζερεμί Μενέζ στην Αντάλιασπορ, Ασαμόα Γκιάν στην Καϊσέρισπορ.

Σε αντίθεση, δηλαδή, με ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, στη γείτονα χώρα ξοδεύουν πακτωλό χρημάτων και γεμίζουν το τουρκικό πρωτάθλημα με "αστέρια" του ποδοσφαίρου. Ο μάνατζερ Ανέστης Τσετινές, μεταξύ άλλων εκπρόσωπος του Φάνη Γκέκα, που έχει πραγματοποιήσει αρκετές μεταγραφές στην Τουρκία και γνωρίζει καλά πρόσωπα και καταστάσεις, μίλησε στον Sport24 Radio 103.3 για το αγαπημένο χόμπι των Τούρκων, τις μεταγραφές "αεροδρομίου".

Ο Θρακιώτης ατζέντης εξήγησε στον Sport24 Radio 103,3 και στην εκπομπή "Για μια μπάλα ζούμε" με τους Δημήτρη Σαμόλη και Βασίλη Τεμπέλη πως η μηδενική εφορία ευνοεί τις μεγάλες μεταγραφές, αφού έτσι οι ομάδες μπορούν και προσελκύουν σπουδαίους παίκτες, σε καλή ηλικία, από κορυφαία πρωταθλήματα. Όπως ξεκαθάρισε, η μηδενική εφορία στα συμβόλαια, η οικονομική ενίσχυση από την Κυβέρνηση, αλλά και τα τεράστια ποσά από τα τηλεοπτικά είναι οι καθοριστικοί παράγοντες.

Για την εφορία στην Τουρκία:

«Δεν υπάρχει εφορία στις ομάδες στην Τουρκία. Κανείς παίκτης δεν πληρώνει εφορία. Τα συμβόλαια σε θέματα φόρων είναι μηδενικά. Μια μεταγραφή 1 εκατ. ευρώ σε μια χώρα της Ευρώπης, μπορεί να κοστίσει συνολικά 1,8, 2.2, 2,4 εκατ. ευρώ. Στην Τουρκία κοστίζει ακριβώς 1 εκατ. ευρώ».

Για τον λόγο που στην Τουρκία η εφορία των παικτών είναι μηδενική:

«Είναι μία πολιτική προφανώς αυτό. Οι γείτονες για εμάς έχουν πολλά άσχημα, όμως έχουν και πολλά θετικά. Ένα από αυτά είναι το ποδόσφαιρο. Η πολιτεία συμπαραστέκεται στις ομάδες. Η ίδια η κυβέρνηση, μέσω των δήμων, κατά κάποιο τρόπο χρηματοδοτεί τις ομάδες. Τα περισσότερα γήπεδα ανήκουν στις ομάδες αλλά τα φτιάχνουν οι δήμοι, η πολιτεία. Η πολιτική των επιχειρήσεων είναι να είναι επεκτατική ακόμα και στο ποδόσφαιρο.

Ξέρουν σε ποιο γεωγραφικό κομμάτι της Ευρώπης ανήκουν. Ξέρουν ότι δύσκολα ένας μεγάλος παίκτης θα προτιμήσει την Τουρκία από την Ευρώπη. Οπότε τους δελεάζουν με τα χρήματα. Το κίνητρο για έναν παίκτη είναι τεράστιο. Και μην μείνουμε μόνο στο βασικό συμβόλαιο. Είναι και τα μπόνους ανάλογα με την εμβέλεια του παίκτη και την θέση που αγωνίζεται. Επίσης πολύ σημαντικό είναι το κομμάτι του ομαδικού μπόνους, που θα δώσει ο κάθε πρόεδρος σε κάθε αγώνα. Μπορεί ένας πρόεδρος να ανακοινώσει μπόνους 50 χιλιάδων λιρών ύστερα από ένα αγώνα. Ίσως και 100 χιλιάδες λίρες. Ένα μπόνους για έναν αγώνα μπορεί να φτάσει έναν ετήσιο μισθό στην Ελλάδα».

Για το αν υπάρχουν ομάδες στην Τουρκία που χρωστούν λεφτά σε παίκτες:

«Κάποιες ομάδες δεν πληρώνουν και είναι αφερέγγυες. Κάποιοι παίκτες δυσανασχετούν με αυτό βέβαια. Αλλά είναι κάποιες συγκεκριμένες ομάδες που δεν κάνουν σωστή διαχείριση. Δεν είναι ο κανόνας. Παντού στο ποδόσφαιρο όλοι θέλουν να βγάζουν χρήματα και εκεί γίνεται με πιο έντονο τρόπο. Να χάσεις τα χρήματα σου αν το ψάξεις έγκαιρα δεν γίνεται. Κι εγώ με τον Φάνη έχει τύχει, εν γνώση μου, να έχουτμε να παίρνουμε χρήματα. Είναι θέμα χρόνου να τα πάρεις, εφόσον τα κατοχυρώσεις νομικά μέσω συμβολαίου. Είτε μέσω της FIFA είτε μέσω της ομοσπονδίας, που ευνοεί τους ξένους παίκτες. Είναι θέμα χρόνου να πάρεις τα χρήματά σου, είτε σε έξι μήνες ή σε ένα χρόνο, σε δύο χρόνια στη χειρότερη περίπτωση».

Για το επίπεδο του τουρκικού πρωταθλήματος:

«Το επίπεδο είναι σε ένα υψηλό σκαλοπάτι από άποψη ποιότητας. Μετά τα πέντε μεγάλα (Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία) νομίζω ότι είναι το τουρκικό πρωτάθλημα. Την ποιότητα ενός πρωταθλήματος την φτιάχνει η αξία των παικτών. Αυτόματα ανεβαίνει το επίπεδο όταν πηγαίνουν τόσο σημαντικοί παίκτες εκεί».

Για το αν ένας παίκτης έχει να επιλέξει ανάμεσα σε ελληνική και τούρκικη ομάδα, επιλέγει τελικά την δεύτερη:

«Εξαρτάται. Όλα είναι συνάρτηση πραγμάτων. Είναι το τι έχει να του δώσει η κάθε ομάδα. Μπορεί ο Ολυμπιακός να έχει να του δώσει το Τσάμπιονς Λιγκ που δεν το έχει κάποια ομάδα στην Τουρκία. Το οικονομικό κομμάτι και βέβαια είναι σημαντικό».

Για τα έσοδα των τουρκικών ομάδων από τα τηλεοπτικά τους δικαιώματα:

«Εδώ και ένα χρόνο τα τηλεοπτικά δικαιώματα του τουρκικού πρωταθλήματος τα πήρε επιχειρηματίας από το Κατάρ και έχουν τριπλασιάσει τα έσοδα τους οι ομάδες. Μια ομάδα πρώτης κατηγορίας λάμβανε 15-20 εκατ. ευρώ ετησίως, τώρα 50, 60 ή και παραπάνω. Στην δεύτερη κατηγορία από εκεί που τα έσοδα ήταν στο 1,5-2 εκατομμύρια, πλέον είναι στα έξι.

Είναι και ο όγκος της χώρας. Είναι μεγάλη και τα έσοδα της συνδρομητικής τηλεόρασης είναι τεράστια. Ο κόσμος πάει στο γήπεδο. Αυτό που λέμε μια πόλη μια ομάδα, ισχύει. Όπως η Εσκισεχίρσπορ. Η δεύτερη εθνική της Τουρκίας στο επίπεδο είναι περίπου το ίδιο με την Σούπερ Λιγκ, φυσικά αν εξαιρέσουμε τις μεγάλες ομάδες».