Άλλοτε επηρεασμένες από τις, ούτως οι άλλες, διαφορετικές καταβολές, άλλοτε επιβεβλημένες από την καθεστηκυία τάξη οι αλλαγές που υπέστησαν τα σήματα της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μπαρσελόνα μέσα στον χρόνο έδιναν πάντα το δικό τους χρώμα και σχήμα στο ισπανικό κλάσικο.

Είναι κάτι παραπάνω από κλάσικο. Γεννήθηκαν για να μισούν η μία την άλλη. Λατρεύουν διαφορετικές θεότητες και η κόντρα τους ξεπερνά κατά πολύ τα 504 χιλιόμετρα που χωρίζουν την πρωτεύουσα Μαδρίτη από την Βαρκελώνη, Μια κόντρα που αντικατοπτρίζεται παντού και πάντα από την στιγμή που πήραν το πιστοποιητικό γέννησης στα χέρια τους. Σε σήματα, εμβλήματα και σε εμφανίσεις. Ότι λατρεύεται στην Καστίγια είναι κόκκινο πανί στην Καταλονία. Και το αντίστροφο..

Η αρχή γίνεται το 1899 , για τους Καταλανούς που είναι λίγο πιο μεγάλοι ηλικιακά. Τρία χρόνια αργότερα γεννιέται και η Μαδρίτη. Τα εμβλήματα δεν έχουν ουδεμία ομοιότητα με την σημερινή πραγματικότητα. Στην Μπαρσελόνα το σήμα, βέρο καταλανικό στο κέντρο περικυκλωμένο (κυκλικοί δίσκοι τα σχήματα) από το όνομα της ομάδας και το έτος ίδρυσης. Μετά υιοθετείται το σήμα της πολη χωρισμένο στα τέσσερα (διαμερίσματα) με μια κορώνα και μια νυχτερίδα από πάνω αγκαλιασμένη από δάφνες ενδεικτικό της άρρηκτης σχέσης που συνδέει την ομάδα με την πόλη. Στην "Βασίλισσα", λιτό και απέριττο αντίθετα από την φιλοσοφία της. Τρία γράμματα M (adrid) F(utbol) C(lub).

1910, κάτι πιο οικείο σίγουρο. Στην Βαρκελώνη γίνεται διαγωνισμός και κερδίζει κάποιος Κάρλες Κομανάλα. Εγκαταλείπεται το κυκλικό και υιοθετείται αυτό της "κατσαρόλας". Εμφανίζονται για πρώτη φορά ο σταυρός του Αγίου Γεωργίου, οι τέσσερις γραμμές εν αντιστοιχεία προς τις γειτονιές, τα παραδοσιακά χρώματα και η μπάλα (της εποχής της). Στην Μαδρίτη μη μου τους κύκλους τάρατε, απλά αποκτά το σχέδιο των γραμμάτων περισσότερο στυλ. Στυλ που παραμένει σχεδόν αναλλοίωτο μέχρι σήμερα.

Μια δεκαετία αργότερα οι καμπύλες και το κίτρινο κάνουν αισθητή την διείσδυσή τους στο λιμάνι. Κίτρινο παντού. Στην μπάλα, ανάμεσα στο μπλαουγράνα και στα πλάγια. Τότε η Μαδρίτη γίνεται Ρεάλ, δηλαδή βασιλική από τον πρίγκηπα Αλφόνσο τον 8ο. Αποκτά και το στέμμα (κορώνα) της, σαν βασίλισσα που είναι.

Το 1931, αποκαθίσταται η δημοκρατία και τα στέμματα απαγορεύονται δια νόμου, Το βγάζει η Ρεάλ, βάζει όμως χρώματα. Χρυσό, άσπρο και μωβ. Τα γράμματα και το στυλ παραμένουν.

Η δημοκρατία φεύγει, ο Φράνκο έρχεται το 1940. Η δικτατορία αποφασίζει και διατάσσει...το παραδοσιακό και αιώνιο πλέον F.C.B να αντικατασταθεί από το C de F.B. Είναι η εποχή που τα πάντα καστιγιοποιούνται. Ακόμη και οι γειτονιές του σήματος κόβονται στις μισές. Της Ρεάλ, μετά τον εμφύλιο πόλεμο ανακτά την κορώνα, τον βασιλικό χαρακτήρα της Ρεάλ και διατηρεί το μωβ. Κρατήστε το γιατί δεν θα ασχοληθούμε ξανά με την Ρεάλ μέχρι τα 90's.

To 1949, η Μπαρσελόνα εκμεταλλεύεται την επέτειο μισού αιώνα ζωής και ξανακάνει τις γραμμές τέσσερις. Το de (γενική κτητική) έπιανε χώρο και προφανώς ενοχλούσε και τα γράμματα βάφονται μπλε.

Οι ομάδες κρατούν τα σήματά τους είκοσι χρόνια (η Ρεάλ περισσότερο) και οι φίλαθλοι γλυτώνουν από την ρίψη παρωχημένων (από δεκαετία σε δεκαετία!) φανελών στον κάλαθο των αχρήστων. Η Μπαρτσελόνα το 1973 επιστρέφει...στο μέλλον. Τι 1910, τι 1973. Τηρουμένων των αναλογιών ομοιότητα πιστή. Σε σχέση με το προηγούμενο αλλά η σειρά των γραμμάτων C,F και B.

Δύο χρόνια αργότερα λειαίνεται το έμβλημα στις άκρες του, τα γράμματα βάφονται μαύρα και είναι πιο...τυπογραφόμενα. Σχεδιαστικές διαφορές που μόνο ένας έμπειρος επαγγελματίας, από τους πολλούς που έχουν ανθήσει κατά καιρούς στην καταλανική πρωτεύουσα θα μπορούσε να αντιληφθεί.

Το 1997 η Ρεάλ μικραίνει το στέμμα της, λειαίνει το Μ for Madrid, που μπλέκεται πιο καλλιτεχνικά με το C. Το μωβ γίνεται μπλε. Γούρικο, ασφαλώς, ένα χρόνο μετά κατακτά το Τσάμπιονς Λιγκ.

Millenium. Πρώτη στις (τελευταίες) αλλαγές σέρνει τον χορό η Ρεάλ. Αδράττει την ευκαιρία τον αιώνα ζωής και το σχήμα της από το 2001 μέχρι σήμερα δεν αλλάζει. Το 2002 ο Καταλανός Κλαρέτ Σαραίμα, σχεδιαστής προσθέτει την πινελιά του, λεπτή όσο και οι αλλαγές. Εξαφανίζονται οι κάτω τελείες ανάμεσα στα γράμματα και οι τρεις άκρες από στην μέση μειώνονται σε μία ενιαία.