Η διοίκηση της Βαλένθια ανακοίνωσε πως προπονητής της ομάδας θα είναι ο Γκάρι Νέβιλ αλλά η παράδοση δεν είναι υπέρ του. Φαίνεται πως οι Βρετανοί προπονητές δεν "βολεύονται" στην Ισπανία και πολλοί από αυτούς φεύγουν με κακές εντυπώσεις. Υπάρχουν όμως και κάποιοι οι οποίοι έγραψαν τη δικιά τους ιστορία σε ομάδες της Ισπανίας.

Η Ισπανία έχει μεγάλη παράδοση στους προπονητές αλλά φαίνεται πως επιμένουν σε μια επιλογή που πολύ απλά δεν τους "βγαίνει". Αρκετές ομάδες έχουν επιλέξει Βρετανούς προπονητές με κάποιους να μένουν για χρόνια αλλά οι περισσότεροι είχαν αποτυχημένα περάσματα.

1. Ντέιβιντ Μόγιες - Ρεάλ Σοθιεδάδ (10 Νοέμβρη 2014 - 9 Νοέμβρη 2015)

Ο πιο πρόσφατος Βρετανός που ανέλαβε ισπανική ομάδα. Έκατσε στον πάγκο της Ρεάλ Σοθιεδάδ για περίπου ένα χρόνο και δεν κατάφερε τίποτα ουσιαστικό. Ανέλαβε την ομάδα της Βασκωνίας τον Νοέμβρη του 2014 όταν η ομάδα ήταν στην 15η θέση και στον πρώτο του αγώνα με τη Ράγιο Βαγιεκάνο το αποτέλεσμα ήταν ισόπαλο χωρίς γκολ.

Τον Γενάρη του 2015 νίκησε τη Μπαρτσελόνα με 1-0 στο Ανοέτα και οι Ισπανοί δημοσιογράφοι συνέκριναν τη συγκεκριμένη νίκη με τις τρομερές εμφανίσεις της Έβερτον. Το τέλος της σεζόν τη βρήκε στη δωδέκατη θέση και μακριά από τη ζώνη του υποβιβασμού.

Η σεζόν 2015-16 δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς καθώς μετά από 11 αγώνες η ομάδα ήταν στη 17η θέση και μια ανάσα από την επικίνδυνη ζώνη.

2. Κρις Κόουλμαν - Ρεάλ Σοθιεδάδ (28 Ιουνίου 2007 - 16 Ιανουαρίου 2008)

Ο Ουαλός, που είχε και πέρασμα από τη Λάρισα, ανέλαβε τη Σοθιεδάδ σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για την ομάδα. Βρισκόταν στη δεύτερη κατηγορία και ήθελε να επιστρέψει άμεσα στην Primera Division. Τον Ουαλό πρότεινε στον, τότε, πρόεδρο της ομάδας ο Τζον Τόσακ.

Η αρχή ήταν πολύ δύσκολη με 4 νίκες στις 10 πρώτες αγωνιστικές και έφτασε μια ανάσα από την απόλυση όταν ο Μαρία ντε λα Πένα, ο πρόεδρος που εισηγήθηκε την πρόσληψή του, παραιτήθηκε.

Η κρίση στη σχέση του με την ομάδα ήρθε όταν άργησε περίπου 1.5 ώρα σε μια συνέντευξη Τύπου επειδή ξενύχτησε το προηγούμενο βράδυ. Τα αποτελέσματα βελτιώθηκαν αλλά δήλωσε την παραίτησή του στις 16 Ιανουαρίου 2008 δηλώνοντας πως η κακή του σχέση με το νέο του πρόεδρο τον οδήγησε σε αυτή την απόφαση.

3. Χάουαρντ Κένταλ - Αθλέτικ Μπιλμπάο (18 Ιουνίου 1987 - 11 Νοεμβρίου 1989)

Ο Κένταλ έφυγε από την Έβερτον απογοητευμένος από την τιμωρία που είχε επιβληθεί στις αγγλικές ομάδες να μην συμμετέχουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Επόμενος σταθμός της καριέρας του ήταν η Αθλέτικ Μπιλμπάο.

Στην πρώτη του σεζόν στην ομάδα την οδήγησε στην 4η θέση και στην έξοδο στο Κύπελλο UEFA αλλά τα υπόλοιπα χρόνια δεν ήταν επιτυχημένα. Οι περιορισμοί που είχε η Μπιλμπάο στις μεταγραφές τον εμπόδισαν να κάνει όσα ήθελε και έτσι στις αρχές της τρίτης χρονιάς απολύθηκε.

Φεύγοντας είχε μόνο καλά πράγματα να πει και όταν άρχισε η φημολογία για τον επόμενο σταθμό της καριέρας του είχε δηλώσει: "Αν επιστρέψω στην Αγγλία ή αν πάω σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα θα είναι πισωγύρισμα. Αυτή η ομάδα είναι η καλύτερη".

Υπάρχουν όμως και αυτοί που πέτυχαν

4. Μπόμπι Ρόμπσον - Μπαρτσελόνα (Ιούλιος 1996 - Ιούνιος 1997)

Ανέλαβε τα ηνία της Μπαρτσελόνα τυχαία καθώς όταν τον πήρε τηλέφωνο ο, τότε, αντιπρόεδρος της ομάδας, Γιοάν Γασπάρτ, ήταν για να ζητήσει την άποψή του για τον Λουίς Φίγκο, αλλά κατέληξε να τον προσλαμβάνει ως προπονητή.

Ένας από τους όρους στο συμβόλαιό του ήταν να πάρει μαζί του τον Ζοζέ Μουρίνιο τον οποίο είχε βοηθό στην Πόρτο ένα χρόνο πριν. Ο Ρόμπσον εισηγήθηκε την άμεση αγορά του Ρονάλντο, ο οποίος την πρώτη του σεζόν σκόραρε 34 γκολ, λέγοντας πως ο Άγγλος είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές στον κόσμο.

Την πρώτη και μοναδική του χρονιά ως προπονητής της Μπαρτσελόνα σήκωσε το Super Copa de Espana, το Copa del Rey και το Κύπελλο Κυπελλούχων.

5. Τέρι Βέναμπλς - Μπαρτσελόνα (1984-87)

Ανέλαβε τη Μπαρτσελόνα το καλοκαίρι του 1984 μετά από εισήγηση του Μπόμπι Ρόμπσον, ο οποίος ήταν φίλος του προέδρου της ομάδας και που αργότερα ανέλαβε τα ηνία των "μπλαουγκράνα". Επανέφερε τη Μπαρτσελόνα στους τίτλους καθώς πήρε το πρωτάθλημα το 1985 (το πρώτο μετά από το 1974), και το Copa de la Liga το 1986. Επίσης το 1986 έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (όπου ηττήθηκε στα πέναλτι από τη Στεάουα Βουκουρεστίου), τον πρώτο της ομάδας μετά το 1961.

Το 1986 έφερε στην ομάδα δυο Άγγλους ποδοσφαιριστές, τον Γκάρι Λίνεκερ από την Έβερτον και τον Μαρκ Χιούζ από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο πρώτος έμεινε τρία χρόνια στην ομάδα και έφυγε όταν τον ζήτησε ο Βέναμπλς στην νέα του ομάδα ενώ ο Χιούζ έμεινε μόνο μια χρονιά.

Τον απέλυσαν τον Σεπτέμβρη του 1987 όταν απέτυχε να κερδίσει το πρωτάθλημα και μετά την αποτυχία να αποκλείσει την Νταντί Γιουνάιτεντ στο Κύπελλο UEFA.