ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Ποιος είσαι επιτέλους, Christian Pulisic;

Ποιος είσαι επιτέλους, Christian Pulisic;

Δεν χάνει ευκαιρία να λέει ότι "είμαι ένα φυσιολογικό παιδί" που είχε ως όνειρο "να παίξω ποδόσφαιρο στην Ευρώπη". Όσο και αν προσπαθούν να τον αγχώσουν με τεράστιες προσδοκίες, ο Christian Pulisic θυμίζει "είμαι άνθρωπος και όλα θέλουν το χρόνο τους". Το θέμα είναι πού θα συνεχίσει να δουλεύει "το μέλλον του αμερικανικού ποδοσφαίρου". Στη Dortmund ή τη Liverpool;

Οι φαν στην Αμερική λένε για αυτόν πως "είναι το παιδί στον οποίο θα εμπιστευόσουν το πιο ακριβό κρύσταλλο της μητέρας σου". Ο Christian Mate Pulisic διαθέτει τα fundamentals που λένε στις ΗΠΑ -δηλαδή, τα βασικά στοιχεία του ποδοσφαίρου. Ξέρει από ντρίμπλα, από πάσα, έχει δουλέψει την τεχνική του, το timing, τον τρόπο που "διαβάζει" το παιχνίδι και αντιδρά. Είναι γρήγορος, γενικά. Όπως είχε πει και ένας από τους πρώτους προπονητές του, ο Steve Klein που τον είχε στην εφηβική ομάδα της Pennsylvania " από μικρός δεν επικρατούσε των αντιπάλων του, λόγω του ύψους του ή της δύναμης του. Τους νικούσε με το μυαλό του".

Αυτή παραμένει η δύναμη του. Μαζί και με την απόφαση που έχει πάρει να γίνει ο καλύτερος παίκτης που μπορεί. Όχι σήμερα. Ούτε αύριο. " Χρειάζεται υπομονή και πολλή δουλειά" λέει λίγο πριν ενηλικιωθεί ο νέος που είχε "κερδίσει" τον Jürgen Klopp από τις πρώτες ημέρες του στη Γερμανία. Για αυτό και τώρα διατίθεται να ξοδέψει εκατομμύρια για να τον πάρει κοντά του στη Liverpool . Πόσα; Κοντά στα 13 εκατ. ευρώ.

Ποιος είσαι επιτέλους, Christian Pulisic;

Είναι σαν κάθε παιδί της ηλικίας του. Καλά, όχι κάθε, αλλά πολλά άλλα 17χρονα. Του αρέσει να βρίσκεται με τους φίλους του, να παίζει Playstation, να παρακολουθεί τους αγώνες των Cleveland Cavaliers, να μοιράζεται στιγμές της καθημερινότητας τους στα social media και να ακούει Justin Bieber. Ναι, είναι "Belieber" και δεν ντρέπεται να το παραδεχθεί. Ή μάλλον ντρέπεται λίγο, όπως έγραψε στο Twitter την ημέρα που ανακοίνωσε τα καθέκαστα. Το τιτίβισμα του είχε ως εξής: "Είναι λίγο ντροπιαστικό, αλλά το παραδέχομαι και δεν με νοιάζει. Μου αρέσει ο Bieber", συνοδεία του οποίου διαβάζει τις αναλύσεις πριν κάθε ματς. Θέλει και να πάει στη συναυλία του Αμερικανού σταρ στην Κολωνία, στις 18/9, ανήμερα των γενεθλίων του. Για να κάνει δουλίτσα, έταξε στον Bieber εισιτήρια για ματς της Dortumund, με την προϋπόθεση να του δώσει εκείνος εισιτήρια για τη συναυλία.

Μεταξύ του "θέλω" και του "μπορώ" υπάρχει βέβαια, μια απόσταση. Όσο και αν επιμένει ότι "είμαι ένα φυσιολογικό παιδί". Που κάνει και dab.

Ποιος είσαι επιτέλους, Christian Pulisic;

Θα διαβάσεις "Pulisic" και αν δεν ξέρεις, μάλλον θα σκέφτεσαι πως το ποδόσφαιρο ήταν... η φάση του, στις γειτονιές που μεγάλωσε. Να σου πω εδώ ότι στο Hershey της Pennsylvania, η ασπρόμαυρη μπάλα μπορεί και να είναι η τελευταία που χρησιμοποιούν τα παιδιά. Γενικά. Ειδικότερα, ήταν στο DNA του. " Πριν καν περπατήσει, παρακολουθούσε αγώνες ποδοσφαίρου στην τηλεόραση. Ήταν κάτι που απολάμβανε" έχει πει ο πατέρας του, Mark.

Ως μαθητής σε high school των ΗΠΑ δοκίμασε διάφορα σπορ. " Έπαιξα και τρόπον τινά ανταγωνιστικό μπάσκετ για ένα χρόνο" έχει πει, πριν καταλήξει στο ότι τελικά αυτό που του αρέσει περισσότερο είναι το ποδόσφαιρο. Σπορ που του σύστησε ο μπαμπάς του, πρώην επιθετικός στο ποδόσφαιρο σάλας αρχικά στο George Mason University και μετά σε ομάδες, πριν γίνει γενικός διευθυντής στους Detroit Ignition της Major Indoor Soccer League, έως ότου συνόδευσε το γιο του στη Γερμανία και έγινε κόουτς στα τμήματα υποδομής της Dortmund.

Σημειωτέον, ο Mark επίσης, γεννήθηκε στην Αμερική -το Long Island της Νέας Υόρκης. Οι γονείς του ωστόσο, είναι από την Κροατία. Ο δικός του πατέρας, Mate ήταν που έκανε το ταξίδι για τις ΗΠΑ, για μια καλύτερη ζωή. Η μητέρα του Cristopher, Kelley έπαιζε επίσης ποδόσφαιρο. Ήταν αμυντικός στο George Mason. Είχε σκοράρει και 13 γκολ. Όταν της πρότειναν να διδάξει στην Αγγλία, μέσω προγράμματος ανταλλαγής καθηγητών (είναι γυμνάστρια), ο μικρός κατάλαβε το πάθος που είχε για το ποδόσφαιρο.

Ήταν 7 χρόνων και είχε ως είδωλα τους Luis Figo και Wayne Rooney." Έβαζε κάθε μέρα ένα στόχο. Για παράδειγμα, τα 100 "ποδαράκια" σε μια μέρα, μόνο με το δεξί και μετά μόνο με το αριστερό. Αν δεν τελείωνε, δεν ερχόταν για δείπνο", θυμάται η Kelley που αποκάλυψε και ότι " πλέον δέχεται ουκ ολίγα μηνύματα στα social media με... προτάσεις γάμου".

Ποιος είσαι επιτέλους, Christian Pulisic;


Με τους γονείς και τα αδέλφια του -την 19χρονη Devyn και τον ετεροθαλή αδελφό του, τον 26χρονο Chase

Με την επιστροφή στην πατρίδα, αγωνίστηκε σε εφηβικές λίγκες του Detroit και της Pennsylvania και κυριαρχούσε επί μεγαλύτερων σε ηλικία παιδιών. Ο Tab Ramos, ο μεγαλύτερος "τεχνίτης" στην ιστορία του αμερικανικού ποδοσφαίρου, τον εντόπισε και τον πρότεινε στο πρόγραμμα των εθνικών ομάδων που είχε έδρα στη Florida. Εκεί έμαθε να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις ενός επαγγελματία. Εκεί έμαθε να διεκδικεί τα λεπτά και τη θέση του στο ρόστερ.

Ο Ramos είχε πει στην New York Post ότι " τον παρακολουθούσα από όταν ήταν 11-12 και ήταν ο καλύτερος -και ο πιο μικρόσωμος- παίκτης. Παρ' όλα αυτά, νικούσε τα 14χρονα. Έχει εξαιρετική ισορροπία και μοναδική ικανότητα να αλλάζει κατεύθυνση. Είναι δύσκολο να τον περιορίσεις, γιατί δεν ξέρεις τι θα κάνει. Βλέπει πολύ καλά το γήπεδο, έχει καλή επιτάχυνση στα πρώτα 10 μέτρα και αυτό είναι ό,τι χρειάζεται για να κάνει ό,τι θέλει. Είναι ψύχραιμος όταν είναι προ της εστίας, κάτι που για την ηλικία του είναι σπάνιο. Έχει τεράστια περιθώρια εξέλιξης. Κάθε χρόνο γίνεται καλύτερος, γεγονός που δείχνει την αφοσίωση του και τη σκληρή δουλειά που κάνει. Θεωρώ δεδομένο ότι θα τη συνεχίσει".

Ποιος είσαι επιτέλους, Christian Pulisic;

Είχαν καλέσει τον μικρό για προπονήσεις στην Barcelona, την Chelsea, την Porto, την PSV Eindhoven και τη Villarreal. Θα έλεγες ότι αρκετοί ενδιαφέρθηκαν για την περίπτωση του. Αυτός όμως, επέλεξε να συνεχίσει να παίζει κοντά στο σπίτι του -στη δεδομένη χρονική στιγμή. "Είχα συζητήσει την προοπτική με ανθρώπους που εμπιστεύομαι και τους γονείς μου και είχαμε καταλήξει ότι δεν ήμουν ακόμα έτοιμος". Ήταν 13, 14 χρόνων. " Ήταν πολύ μικρός" συμπλήρωσε ο μπαμπάς του.

Ό,τι γίνεται στην Αμερική και αφορά το ποδόσφαιρο, δεν μένει πια μόνο εκεί. Όταν λοιπόν, τον κάλεσαν στην U14 και στην προετοιμασία της U17 (σημείωση: τον είχαν καλέσει και από την Κροατία, εκείνος εξήγησε ότι σέβεται τις ρίζες του, τους ευχαριστεί για το διαβατήριο που του έδωσαν και το γεγονός ότι δεν τον πίεσαν, αλλά γεννήθηκε και μεγάλωσε στις ΗΠΑ "οπότε δεν είχα να σκεφτώ κάτι"), άρχισαν να τον μαθαίνουν όσοι βρίσκονταν στις εξέδρες των αγώνων. Ειδικά στο World Cup U17 στη Χιλή, πέρυσι, όπου ήταν και αρχηγός της παρέας του, έκανε θραύση. Στα δυο χρόνια με την U17 μέτρησε 20 γκολ σε 34 ματς.

" Τρομοκρατούμαι όσο σκέφτομαι πόσο γρήγορα γίνονται όλα" είχε πει στο αμερικανικό People ο πατέρας του, " υπάρχει μεγάλη πίεση και εμείς αυτό που θέλουμε είναι να 'χει τη δυνατότητα να ζήσει ως παιδί και να μάθει ό,τι είναι να μάθει μόνος του". Δηλαδή, να μπορεί να κάνει και λάθος και να μάθει από αυτό. Να 'χει αυτήν την πολυτέλεια.

"Ή τώρα ή ποτέ"

Μεταξύ αυτών που είχαν δει από νωρίς τι μπορεί να κάνει, ήταν οι "κατάσκοποι" της Dortumund. Τον κάλεσαν στη Γερμανία για προπονήσεις, εκείνος δεν χάλασε ούτε αυτό το χατίρι, μόνο που αυτή τη φορά, όταν του είπαν πως τον θέλουν " κατάλαβα ότι επρόκειτο για ευκαιρία που δεν θα μπορούσα να προσπεράσω. Αν ήθελα να πραγματοποιήσω το όνειρο μου, έπρεπε να κάνω μια θυσία, κάτι που δεν ήθελα να κάνω: να φύγω από τη χώρα μου. Ήταν "ή τώρα ή ποτέ". Ήταν 16 χρόνων.

Και κάπως έτσι βρέθηκε το 2014 στη Γερμανία "όπου η μεγαλύτερη έκπληξη που με περίμενε ήταν ότι έπρεπε να είμαι συγκεντρωμένος στην προπόνηση, κάθε μέρα. Διαφορετικά, κάποιος σου έλεγε τι είχες κάνει λάθος. Όλα έπρεπε να γίνονται σωστά και με προσήλωση, να προετοιμαστούμε με τον ιδανικό τρόπο για την επαγγελματική ζωή. Ήταν ένα τεράστιο άλμα". Μέσω της δουλειάς ξεχνιόταν και ως προς το πόσο του έλειπε το σπίτι του και δη η μητέρα του. Ο πατέρας του τον είχε συνοδεύσει και θα έμενε μαζί του έως ότου "κλείσει" τα 18, για να μπορεί να πάρει δίπλωμα οδήγησης.

Τον ενθουσίασε και το πάθος των Γερμανών για το ποδόσφαιρο. Το γεγονός ότι όλοι στους δρόμους φορούσαν φανέλες μόνο της Dortmund. Τότε κατάλαβε πως αυτή η ομάδα προφανώς και σημαίνει πολλά για όλη την πόλη. Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ήταν μαθήματα να μάθει τη γλώσσα. Το δεύτερο ήταν να αποκτήσει ξεκάθαρη ιδέα για το τι τύπος παίκτη θέλει να γίνει. Είχε καταλήξει πως αυτό που τον εξιτάρει είναι να κρατά σε εγρήγορση τους αντίπαλους αμυντικούς. Ήθελε να γίνει " επικίνδυνος παίκτης, να φοβούνται να με αναλάβουν οι αντίπαλοι μου". Αν κάτι δεν ήθελε ήταν " να είμαι ένας 17χρονος, γνωστός ως ταλαντούχος. Είμαι όπως όλοι οι άλλοι". Για εκείνον, προτεραιότητα ήταν να λέει ο κόσμος πως είναι καλό παιδί και μετά καλός παίκτης. " Θέλω να καταφέρω ό,τι έχω ονειρευτεί, αλλά ο κόσμος θα πρέπει να 'χει υπομονή".

Ποιος είσαι επιτέλους, Christian Pulisic;

Τον Ιανουάριο του 2016 ο σύλλογος του τον έστειλε στην πρώτη ομάδα και σιγά σιγά έβαλε τα πρώτα του γκολ, αγωνιζόμενος ως ατρόμητος επιθετικός που ξέρει να δημιουργεί, με την πρώτη επαφή να... κατευθύνεται προς την αντίπαλη εστία και το "ένας με έναν" να είναι το αγαπημένο του κομμάτι. Να σου δείξω όμως, το πρώτο, πριν σου πω ότι έγινε ο νεαρότερος ξένος παίκτης που σκόραρε στην Bundesliga, στις 17/4 εναντίον της Hamburg.


Το πρώτο του γκολ στη Bundesliga

" Έχει στα ματς, το θάρρος που 'χει και στις προπονήσεις" είχε εξηγήσει ο Thomas Tuchel, μαζί και ότι " δείχνει απεριόριστο σεβασμό στους μεγαλύτερους παίκτες, όπως διεκδικεί το χρόνο του. Επιπροσθέτως, έχει πάντα ένα χαμόγελο στα χείλη. Κάνει όσους είναι γύρω του να περνούν καλά".

Aπό εκείνο το πρώτο γκολ "δεν θυμάμαι πολλά. Όλα είναι θολά. Το συναίσθημα βέβαια, ήταν απίστευτο. Όλη η πόλη τρελάθηκε, μόλις σκόραρα! Η μητέρα μου είχε τρελαθεί, στο τηλέφωνο που με πήρε μετά τον αγώνα. Της είπα "χαλάρωσε. Δεν έγινε και τίποτα" και το εννοούσα. Από τότε όλα εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα". Αν κάτι παρέμεινε ίδιο στο μυαλό του ήταν ότι το εξής: " Ακούω τις απαιτήσεις που έχουν από εμένα. Διαβάζω όσα γράφουν στα ΜΜΕ, αλλά για να σας πω την αλήθεια προσπαθώ να μη τα σκέφτομαι και να επικεντρώνομαι στην επιθυμία μου να γίνω ο καλύτερος παίκτης που μπορώ να γίνω. Ξέρω πως περιμένουν πολλά από εμένα. Θα επαναλάβω ωστόσο, ότι χρειάζεται υπομονή. Δώστε μου λίγο χρόνο και θα γίνουν όλα. Και μη ξεχνάτε πως είμαι άνθρωπος".

Αυτός ο άνθρωπος (αυτός) κλήθηκε στην εθνική ανδρών των ΗΠΑ, για τα προκριματικά του World Cup 2018. Τα στατιστικά στοιχεία είχαν ήδη δείξει πως σε κάθε αγώνα καλύπτει 12 χιλιόμετρα, κατά μ.ο., επιδιδόμενος σε τουλάχιστον 42 σπριντ. Μετά το τέλος της διαδικασίας -και την πρόκριση της αστερόεσσας- έγινε "το παρόν και το μέλλον της Αμερικής", ως ποδοσφαιρικού έθνους.

Ο Jürgen Klinsmann του έστειλε το προσκλητήριο στις 27/3 του 2016, πριν το ματς με τη Guatemala. Δυο ημέρες μετά έκανε ντεμπούτο στο 4-0, ως αλλαγή του Grahan Zusi, στο 81'. Έγινε ο νεαρότερος σε ηλικία διεθνής με την ανδρών των ΗΠΑ. Στις 21/5 ήταν στο ρόστερ για το Copa América Centenario (στα 100 χρόνια του Copa América, για να απλοποιήσουμε και κάτι) που διεξήχθη επί αμερικανικού εδάφους. Ήταν το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό τουρνουά που φιλοξένησε η χώρα, μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 -όταν ο Pulisic ήταν ακόμα αγέννητος. Μια εβδομάδα μετά, έγινε ο νεαρότερος σε ηλικία σκόρερ της ανδρών των ΗΠΑ, στη σύγχρονη εποχή. Διαμόρφωσε αποτέλεσμα (4-0) στον αγώνα με τη Bolivia.

To Fox Sports αποκάλυψε στις 15/6 ότι "είχε περάσει το προηγούμενο βράδυ στο χορό του σχολείου του και μετά επιβιβάστηκε σε ιδιωτικό αεροπλάνο για να τον πάει από το Hershey στο Kansas City του Missouri όπου έγινε το ματς". Δηλαδή, πριν βάλει το πρώτο γκολ με το εθνόσημο στο στήθος, είχε ζήσει και το highlight κάθε εφήβου (το prom), μολονότι δεν ζούσε πια στις ΗΠΑ, αλλά στη Γερμανία. Kαι για αυτό το μέσο έδωσε συγχαρητήρια στο high school που του επέτρεψε την είσοδο, αλλά και στην εθνική που του έδωσε τη σχετική άδεια.

Έγινε ο σταρ που έψαχναν εναγωνίως στην άλλη ακτή του Ατλαντικού, για να... καλύψει το κενό του Landon Donovan. Βέβαια, όταν τελείωσε το ματς συμπεριφερόταν σαν να μην έχει γίνει τίποτα. Όπως όταν περνά με ντρίμπλες την αντίπαλη άμυνα. Αυτό που εξήγησε ήταν " ζω τη στιγμή. Είναι ωραία τα στατιστικά και όλα αυτά, αλλά αυτό που με νοιάζει είναι να "πάρουμε" το τουρνουά". Δεν τα είπε όλα αυτά για το θεαθήναι. "Ο πα τέρας μου, μου έμαθε να είμαι ο εαυτός μου, ανεξάρτητα από το ό,τι συμβαίνει. Ήξερα πως είμαι αρκετά καλός για να πάρω μια ευκαιρία και για αυτό την εκμεταλλεύτηκα όταν ήλθε. Κάτι που οφείλουν να κάνουν όλοι". Τι κράτησε από την εμπειρία; " Όλοι με υποδέχθηκαν με αγάπη και με βοήθησαν. Έκανα πολλούς φίλους".

Ο Klinsmann είχε να πει τα καλύτερα για το παιδί. Για την ακρίβεια, εστίασε στο ότι " είναι φανταστικό παιδί. Κάθε άλλο παρά πετά στα σύννεφα. Ξέρει πως έχει να διανύσει μεγάλο δρόμο, για να φτάσει εκεί που μπορεί, αλλά δεν φοβάται και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ειδικά όταν παίζεις σε πρωταθλήματα που είναι δυνατά, με επαφές. Δεν ανησυχώ για εκείνον. Πάμε μέρα με τη μέρα". Ό,τι και αν συμβαίνει, δεν "κλέβει" το παραμικρό από το καθημερινό πρόγραμμα. Πηγαίνει στην αίθουσα με τα βάρη, μετά στο χορτάρι και φεύγει τελευταίος. Για τους συμπαίκτες του είναι "το μωρό". Για τους αντιπάλους, το πρόβλημα.

Ποιος είσαι επιτέλους, Christian Pulisic;

Και όχι, δεν ισχύει ότι δυσαρεστήθηκε τόσο πολύ που δεν μπήκε στο ρόστερ, για το Super Cup που ήθελε να φύγει (όπως έγραψε η ιστοσελίδα Sport1). " Θέλει να συνεχίσει να προοδεύει" είπε στην Bild ο πατέρας του. Ο ίδιος ο Christian εξήγησε στην επίσημη media day ότι " αυτό που θέλω από τη σεζόν είναι να πάρουμε το πρωτάθλημα, αν μπορούμε". Το Sports Illustrated επέμεινε πως " οι πιθανότητες να τον πουλήσει η Dortmund ή να τον δώσει κάπου ως δανεικό, πριν τελειώσει η μεταγραφική περίοδος είναι 50-50" και πριν τρεις ημέρες, έγινε γνωστό (πάλι από την Bild) πως τον θέλει η Stoke City. Η αγγλική ομάδα πρόσφερε μάλιστα, 20 εκατ. ευρώ, ποσό που θα τον έκανε την πιο ακριβή μετακίνηση Αμερικανού ποδοσφαιριστή, στην ιστορία. Μια ημέρα αργότερα, εμφανίστηκε στην εικόνα η Liverpool, με την Borussia να λέει πριν λίγες ώρες ότι... είναι έτοιμη να αντισταθεί.

TAGS ΓΕΡΜΑΝΙΑ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ