Η εφημερίδα "El Pais" είχε επιλέξει ενδεχομένως τον πιο κατατοπιστικό τρόπο, για να εξηγήσει τους λόγους που ο Gerard Piqué είναι ο διεθνής που χαίρει της μικρότερης εκτίμησης όλων στη Roja. Είχε αναφέρει τέσσερις λέξεις, τις οποίες έκανε μία: "socio-political-sporting whistlathon". Βλέπεις, οι συμπατριώτες του δεν τον συμπαθούν ιδιαίτερα για κοινωνικοπολιτικούς λόγους και εκδηλώνουν αυτήν την... αλλεργία, όταν τον βλέπουν στα γήπεδα, με αποδοκιμασίες.

Εν αρχή ην η "manita" (πες τη και "μούτζα") που έχει ένα συμβολισμό στην Ισπανία, όπως διαθέτει και μια επιπλέον σημασία στη Βαρκελώνη, μετά το 5-0 που πανηγύρισε η Barcelona επί της -αήττητης έως τότε και... αξίας 292 εκατ. ευρώ- Real Madrid, του José Mourinho, το 2010. Ο Gerard Piqué Bernabéu (θα σκάσω αν δεν σου πω ότι ο παππούς του, Amador Bernabéu ήταν πρώην αντιπρόεδρος στην Barcelona FC -άρα ο Gerard είχε τους "μπλαουγκράνα" στο DNA του) ήταν εκ των πρωταγωνιστών αυτής της κυριαρχίας. Είχε έλθει 19 χρόνια μετά την τελευταία "manita" στο Camp Nou. Όταν όλα τελείωσαν, ο σέντερ μπακ της Barça, ο οποίος τότε ήταν στην τρίτη του χρονιά στην ομάδα, έκανε αυτό.

Παρεμπιπτόντως, αυτή... η διάταξη των δαχτύλων έγινε πρωτοσέλιδο στις καταλανικές εφημερίδες, έγινε μοτίβο σε t-shirt. Γενικά, "έπαιξε" πολύ. Οι πρωτευουσιάνοι δεν εκτίμησαν το χιούμορ. Όπως δεν εκτίμησαν και τα ειρωνικά σχόλια που έκανε ο Piqué για το ρεκόρ της Real Madrid ("τι θα μας λέγατε αν είχαμε κάνει ό,τι η Real, ομάδα που σε πέντε χρόνια έχει πάρει μόνο ένα πρωτάθλημα και ένα κύπελλο;" είπε το 2013). Για αυτό και συνασπίστηκαν εναντίον του.

Μόλις μπήκε και η Shakira στη ζωή του (ο Guardiola τον ανάγκασε να επιβεβαιώσει τις φήμες, τον Φλεβάρη του 2011 για να αφήσουν τα media ήσυχη την ομάδα), οι εχθροί του έκαναν... πάρτι, κριτικάροντας και όσα έκανε εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Θυμήθηκαν πως είναι γόνος πλούσιας οικογενείας (ο πατέρας του είναι δικηγόρος και η μητέρα του διευθύντρια ξακουστής κλινικής για τραυματισμούς στη σπονδυλική στήλη) και τα έβαλαν μέχρι και με το παρουσιαστικό του. Ναι, δεν υπήρχε κόμπλεξ που δεν είχε εκτονωθεί.

Ή μάλλον υπήρχε ένα. Που δεν μπορούσαν να επικαλεστούν, όσο ήταν θετικός στο World Cup του 2010 (τότε τον χαρακτήρισαν τον καλύτερο παίκτη του πλανήτη, στη θέση του) ή στο Euro 2012, όπου η Ισπανία υπερασπίστηκε τον τίτλο της και εκείνος ήταν μέλος μιας εξαιρετικής κεντρικής αμυντικής γραμμής. Μόλις έκανε 1-2 κακά παιχνίδια, άρχισαν τα όργανα. Δηλαδή, οι αποδοκιμασίες κάθε φορά που ακουμπούσε την μπάλα -και ήταν αρκετές αυτές οι φορές, αφού οι περισσότερες φάσεις της εθνικής ξεκινούσαν από τα πόδια του.

Η στιγμή που αύξησε κατακόρυφα τους haters

Το γιουχάισμα στη Μαδρίτη έγινε έκτοτε συνήθεια για τον 29χρονο διεθνή. Την τελευταία διετία όμως, έχει πάρει άλλες -τεράστιες- διαστάσεις. Όπου και αν έχει βρεθεί, εκτός Καταλονίας, οι φίλαθλοι τον αποδοκιμάζουν με ένταση. Κάποιοι σκέφτηκαν ότι θα ήταν μια καλή ιδέα να ζητήσουν την αποβολή του από την εθνική -όταν ανακοινώθηκε πως ήταν στο ρόστερ για τα προκριματικά του Euro 2016 με τη Σλοβακία και το Λουξεμβούργο. Τι έκανε και τους εκνεύρισε τόσο; Τίποτα που να αφορά το ποδόσφαιρο. Τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της ανεξαρτησίας της περιοχής, στην οποία γεννήθηκε.

Κατ' αρχάς, ανάρτησε στο Twitter φωτογραφία με το γιο του Milan, γράφοντας "Feliç Diada de Catalunya a tothom!" -στα καταλανικά. Δηλαδή, ευχόταν τα καλύτερα για την εθνική ημέρα της Καταλονίας (La Diada). Μετά, βρέθηκε με άλλους 1.8 εκατομμύρια συμπατριώτες του, στους δρόμους, για τη διαδήλωση που αφορούσε το δικαίωμα στην ψήφο για την ανεξαρτησία της περιοχής. Όπως έγραψε στους 9.5 εκατομμύρια followers που έχει " δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο στη ζωή μου. Ήταν απλά αξέχαστο".

Χιλιάδες "ακόλουθοι" τον "βομβάρδισαν" με οργισμένες απαντήσεις, απαιτώντας να γράφει στα ισπανικά και όχι στα καταλανικά. Πολλοί απαίτησαν να φύγει από την εθνική. Έως εκείνη την ημέρα, το μόνο που είχε πει επί του θέματος ήταν πως ο κόσμος πρέπει να έχει το ελεύθερο να αποφασίσει για την διάσπαση από την Ισπανία. Αυτό είχε γίνει το 2012, οπότε είχε πει χαρακτηριστικά ότι " σε μια δημοκρατία, όλοι πρέπει να έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν. Αν οι άνθρωποι δεν έχουν τη δυνατότητα να εκφράζουν αυτά που νιώθουν, θα επιστρέψουμε στις παλιές εποχές. Η εξέλιξη είναι άμεσα συνδεδεμένη με το να κοιτάς μπροστά".

Οι Καταλανοί ήλπιζαν τότε πως θα κάνουν το σχετικό δημοψήφισμα. Το έκαναν και οκτώ στους 10 κατοίκους τάχθηκαν υπέρ της ανεξαρτησίας. Και τι έγινε μετά; Τίποτα, γιατί στο Σύνταγμα της Ισπανίας δεν επιτρέπει την απόσχιση καμίας περιοχής και σε περίπτωση που φτάσει η ιστορία στο πρακτικό επίπεδο, θα πρέπει να γίνει πόλεμος. Να γυρίσουμε όμως, στο θέμα μας.

Μετά τα "τιτιβίσματα" που προκάλεσαν αντιδράσεις, ήταν κακός στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, δεν μετείχε σε δυο ματς (με τη Γαλλία και τη FYROM) λόγω προβλήματος στο γοφό και αμφισβητήθηκε η αγάπη που έχει για τη χώρα του. Θα έλεγες ότι εκείνη η περίοδος ήταν προβληματική και σε επίπεδο συλλόγου. Οι προπονητές του προσπάθησαν να τον στηρίξουν, επιμένοντας ότι " για εμάς μετρούν οι αθλητικές παράμετροι".

Και αυτές ήθελαν τον "Piquénbauer" (παρατσούκλι που του έδωσε καταλανική εφημερίδα, μετά τις εμφανίσεις στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και ναι, αφορούσε σύγκριση με τον παίκτη που καταλαβαίνεις) να ανήκει στους εκλεκτούς του έθνους. Έπειτα από ένα ακόμα επεισόδιο με αποδοκιμασίες, είχε πει πως " ξέρω πως αυτό που γίνεται δεν έχει να κάνει με τη σχέση μεταξύ της Ισπανίας και της Καταλονίας, αλλά γιατί κάποιοι με αντιμετωπίζουν ως anti-madridista. H πραγματικότητα είναι πως έχω δώσει τα πάντα, στην εθνική". Μιλούσε κυρίως για την εθνική της περιόδου 2009-2012, των αρκετών Καταναλών και του παιχνιδιού που απολάμβαναν όλοι στη χώρα.

Δεκατέσσερις μήνες μετά την κατάκτηση του Euro 2009, επτά "μπλαουγκράνα" πήραν το World Cup και το 2012 επτά πανηγύρισαν την κατάκτηση του Euro -ενώ είχαν κατακτήσει το 2011 το Champions League. Βέβαια, εδώ να σου πω ότι η ομάδα που πήρε το Champions League του 2015 είχε μόνο τέσσερις Ισπανούς διεθνείς. Α, με την ευκαιρία να σου πω ότι εκείνη την ημέρα (στο 3-1 επί της Juventus), ο Piqué είχε πάρει τη σημαία της Καταλονίας και έκανε το γύρο του θριάμβου.

Από τη στιγμή που η Barcelona δεν είχε Ισπανούς πώς θα μπορούσε να έχει η εθνική, στο ματς που ακολούθησε με την Ουκρανία; Η φθίνουσα πορεία για τη roja είχε ξεκινήσει ένα χρόνο νωρίτερα, με τον del Bosque να κάνει λόγο για αλλαγή γενιάς, έπειτα από το καταστροφικό Παγκόσμιο του 2014.

O Piqué είχε πάθει μια κρίση ταυτότητας, ενημερώνοντας τον Carles Puyol ότι δεν νιώθει πως ανήκει στους καλύτερους σέντερ μπακ και θα απαιτείτο τεράστια προσπάθεια για να φτάσει εκεί που ήταν στο διάστημα από το 2008 έως το 2012. Δεν ήξερε -είχε πει- αν θα τα καταφέρει. Άργησε λιγάκι (αν σκεφτείς ότι ξανάνιωσε κάπου στα μέσα της σεζόν 2014-15), αλλά τα κατάφερε όπως η παρέα του έκανε το treble. Και τι έκανε μετά;

Ευχαρίστησε τον Cristiano Ronaldo και τη Real Madrid, για όλα. Για την ακρίβεια, ευχαρίστησε τον Kevin Roldan, γνωστό τραγουδιστή από την Κολομβία που ήταν στο πάρτι του Πορτογάλου, για τα 30α γενέθλια. Το έκανε λίγες ώρες μετά το 4-0 της Atlético επί των "Blancos", στο "Vicente Calderon". Και πάλι οι Μαδριλένοι δεν εκτίμησαν το σχόλιο, για να αρχίσει νέος κύκλος ύβρεων και αρνητικών σχολίων που έγιναν αποδοκιμασίες στο ματς με την Costa Rica, στη Leon. Δεν πρόλαβε να βγει ο Piqué από το λεωφορείο και άκουγε διάφορα. Το αυτό έγινε φυσικά και στην παρουσίαση της ομάδας.

Δεν έπαιξε τρεις ημέρες μετά με τη Λευκορωσία και επέστρεψε στην 11αδα, με τη Σλοβακία στο Oviedo. Κάθε φορά που ακουμπούσε την μπάλα οι μισοί τον γιουχάιζαν και οι άλλοι μισοί τον αποθέωναν. Μετά το ματς, πήγε σε ένα κλαμπ στη Gijon και έγινε πάλι πρωτοσέλιδο, γιατί ήταν εκτός ξενοδοχείου στις 6 το πρωί και ήταν και μεθυσμένος. Ο Del Bosque τον κάλυψε αμέσως. Δήλωσε ότι "είχε πάρει την άδεια μου", πριν φύγει η αποστολή για τη FYROM, όπου θα έπαιζε δυο ημέρες μετά. Αυτό που δεν έγραψαν τα ΜΜΕ ήταν πως δεν είχε βγει μόνος. Είχε για παρέα τους Sergio Ramos, David De Gea, Juanfran, Pedro, Cesc Fabregas και David Silva. Αλλά... μικρή σημασία είχε.

Το οργισμένο πλήθος δεν ενδιαφέρεται ποια φανέλα φοράει ο Piqué. Eίτε είναι η μπλαουγκράνα, είτε αυτή της "φούρια ρόχα", ακούει τα εξ αμάξης. Δεν νιώθει. Νιώθουν όμως, όσοι είναι γύρω του. Ο τελευταίος που προστέθηκε σε αυτή τη μακρά λίστα ήταν ο Jordi Alba, o oποίος δήλωσε τον περασμένο Σεπτέμβριο πως " δεν μου αρέσει που τον αποδοκιμάζουν όλοι. Δεν είναι σωστό. Είναι διεθνής και έχει δεσμευτεί με την ομάδα. Πάντα μας λέει πόσο μεγάλο είναι το συναίσθημα του να φοράς τη φανέλα της εθνικής. Της έχει δώσει τα πάντα. Πάντα θα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, αλλά δεν μου αρέσει αυτό που περνά και δεν θέλω να υπάρχει κόσμος που να γιουχαϊζει κάποιον συμπαίκτη μου. Η αλήθεια βέβαια, είναι ότι εκείνος δεν το έχει πάρει επί πόνου".

Η "As" αποκάλυψε ότι η ισπανική ομοσπονδία ποδοσφαίρου άλλαξε εξαιτίας του, το γήπεδο όπου θα γινόταν το φιλικό με την Αγγλία. Αρχικά είχε προγραμματιστεί να γίνει στο Bernabéu, όπου προφανώς και δεν θα έδειχναν οι φαν αγάπη στον Καταλανό. Τουναντίον. Για αυτό το πήγαν στο Alicante.

Όταν έγινε η απόλυτη κωλοτούμπα

Ο τύπος ήξερε τι τον περιμένει και στην πρεμιέρα του Euro2016, όταν οι συμπατριώτες του δεν τον απογοήτευσαν και -ναι-, τον αποδοκίμασαν και πάλι, στην αρχή του ματς με την Τσεχία. Οι ίδιοι βέβαια, τον αποθέωσαν όταν σκόραρε. Το αυτό έγινε και στο ματς με την Τουρκία. " Προφανώς και είναι καλύτερο να σε χειροκροτούν από το να σε αποδοκιμάζουν. Ο μόνος τρόπος να αλλάξω αυτές τις συμπεριφορές, είναι μέσω του παιχνιδιού μου. Είχα την τύχη να σκοράρω ένα σημαντικό γκολ και να νιώθω σε εξαιρετική κατάσταση. Οι φίλαθλοι πρέπει να καταλάβουν πως μιλάμε για ποδόσφαιρο και όχι για διαγωνισμό πατριωτισμού". Kαι μετά, ήλθε το ματς με την Κροατία, που ξεκίνησε... κάπως έτσι.

Εν τω μεταξύ, αυτό το παιχνίδι ολοκληρώθηκε -επί της ουσίας- κατ' αυτόν τον τρόπο.

Ναι, ο Piqué ήταν εκείνος που δεν σταμάτησε τον Ivan Perisic πριν σκοράρει.

Φυσικά και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας ενημερώθηκε για τον κακό χαλασμό που έγινε και φυσικά απάντησε, δια της γνωστής οδού -διότι τυγχάνει ενεργός χρήστης των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Δηλαδή, δεν τους έχει τους λογαριασμούς για να τους έχει. Μοιράζεται από εκεί συναισθήματα και απόψεις. Τι έγραψε για το... δάχτυλο;

" Πάντα τακτοποιώ τις αρθρώσεις των δαχτύλων μου, στον εθνικό ύμνο. Μη ψάχνετε κάτι το μεμπτό εκεί που δεν υπάρχει και ας προσπαθήσουμε να πάρουμε αυτό το Euro μαζί". Μετά είπε πως " αυτή η αντιπαλότητα είναι ηλίθια. Δεν θα μας οδηγήσει πουθενά. Για να είμαι εδώ, σημαίνει πως είμαι υπερήφανος για αυτήν την ομάδα, για αυτήν την οικογένεια. Δεν υπήρχε περίπτωση να είμαι ασεβής απέναντι στον ύμνο. Με ξέρετε και γνωρίζετε πως ορισμένες φορές λέω ή κάνω πράγματα που δεν θα έπρεπε. Ουδέποτε όμως, έδειξα ασέβεια σε αυτή τη χώρα ή την εθνική. Σε ένα έθνος που όσα περιστρέφονται γύρω από τη Βαρκελώνη ή τη Μαδρίτη χωρίζουν τον κόσμο, πρέπει να μείνουμε μαζί, ενωμένοι".