Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση λέει ο λαός και στην περίπτωση της Αγγλίας χρειάζεται μία αιτιολόγηση αυτής της κοινής τα τελευταία χρόνια κατάληξης που θέλει την ομάδα να μην περνάει από τις νοκ-άουτ φάσεις. Άλλοτε φταίνε οι τερματοφύλακες, άλλοτε η μη ύπαρξη καλών στόπερ, κ.ο.κ

Αγωνιστικά κατά την προσωπική μου άποψη αυτό που έλειψε ήταν η "καρδιά" της ομάδας, το ιδανικό σχήμα-επιλογή προσώπων στο κέντρο της ομάδας. Και αν κάποτε είχε δύο χαφ πολύ καλούς παίκτες και χρήσιμους για τις ομάδες τους, αλλά χωρίς χημεία μεταξύ τους (Lambard, Gerrard) σε αυτή τη διοργάνωση δεν είχε ούτε αυτό.

Η τριάδα στο κέντρο απαρτιζόταν από τον Dier σαν αμυντικό χαφ, που μέχρι πρότινος και σε όλα τα προηγούμενα χρόνια της καριέρας του έπαιζε σαν δεξιός οπισθοφύλακας και επελέγη σε αυτό το τουρνουά να επιτελέσει αυτόν τον τόσο σημαντικό ρόλο για την αγγλική ομάδα,και μάλιστα σαν μονό αμυντικό χαφ αφού δίπλα του είχε δύο επιθετικογενείς παίκτες.

Η παρουσία των Alli και Rooney σαν δύο εσωτερικοί μέσοι εκ του αποτελέσματος κρίνεται άστοχη αφού έλειψε από την Αγγλία, τόσο η επιθετική οργάνωση παιχνιδιού, μία πιο ποιοτική τροφοδότηση των επιθετικών,όσο και η αμυντική μετάβαση στο χάσιμο της μπάλας μία πιο σθεναρή πίεση για την ανάκτησή της.

Έτσι χάθηκε η δυνατότητα να αξιοποιηθεί η ταχύτητα των Sterling, Sturridge και να μην τροφοδοτηθούν καλύτερα οι προερχόμενoι από καλή σεζόν φορ Kane,Vardy.

Βλέποντας άλλους αντιπάλους στις συγκεκριμένες θέσεις επιβεβαιώνεται αυτή η πεποίθηση,

Ιταλια: De Rossi, Giaccherini , Parolo

Ισπανια: Busquets, Iniesta, Fabregas

Γερμανια: Κroos, Khedira, Müller ή Özil

Γαλλια: Kante, Pogba, Matuidi

Η ιδανική αποτίμηση του άρθρου θα ήταν να υποδείξουμε ποιους προτείνουμε να παίξουν στις θέσεις αυτές, αλλά το αφήνουμε στον επόμενο εκλέκτορα της Αγγλίας.