Μια χώρα που πριν μερικά χρόνια πορεύτηκε ως ΚΑΝΟΝΙΚΟ και ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΟ Κράτος χωρίς να έχει για μεγάλο διάστημα εκλεγμένη κυβέρνηση, δεν θα μπορούσε να μην έχει πολίτες που να μην ξέρουν τι σημαίνει σεβασμός, τι σημαίνει να έχει κάποιος αρχές και αξίες.

Το Βέλγιο μπορεί να υπερηφανεύεται για την ποιότητα του κόσμου που βρέθηκε στα γήπεδα της Γαλλίας και για το επίπεδό τους. Όχι ότι περίμενε κάποιος κάτι διαφορετικό, αλλά όταν το βλέπεις, είναι πάντα πιο εντυπωσιακό και στέλνει μήνυμα προς όλους εκείνους τους νταήδες που έχουν ως πρώτο μέλημα το ξύλο, την επίλυση διαφορών με τη βία, την επιβολή του νόμου με τρόπους άσχημους.

Μετά το τέλος του αγώνα με την Ουαλία και παρά την πίκρα του αποκλεισμού από την 4άδα (ήττα με 3-1), οι Βέλγοι φίλαθλοι χειροκρότησαν τους αντιπάλους τους, τους έδιναν συγχαρητήρια και ήταν με το χαμόγελο στα χείλη. Προφανώς κανείς δεν θα τους κατηγορούσε αν δεν έκαναν τίποτα απ' όλα αυτά και απλά αποχωρούσαν ήρεμα και ήσυχα από το γήπεδο.

Και σα να μην έφτανε αυτό, σε άλλο σημείο έδειξαν και πάλι το πώς είναι να βλέπεις έναν αγώνα με αντίπαλους φιλάθλους και να μην σε απασχολεί η παρουσία του. Σε fan zone που βρίσκονταν χιλιάδες Βέλγοι, υπήρχε και... ένας Ουαλός, ο οποίος ζούσε έντονα το ματς και πανηγύριζε μάλιστα για την ομάδα του. Δεν τον άγγιξε άνθρωπος, δεν το διανοήθηκε καν να κινηθεί απειλητικά εναντίον του.

Το γεγονός πως έτυχε να έχει γεννηθεί σε διαφορετική χώρα απ' αυτούς, άρα προφανώς και δεν θα γινόταν να υποστηρίζουν την ίδια εθνική, δεν τους κάνει αυτόματα... εχθρούς για έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Έχουν πολλά παραπάνω πράγματα που τους ενώνουν απ' όσα τους χωρίζουν. Δεν ήταν επομένως μονάχα οι Βορειοϊρλανδοί που έκλεψαν την παράσταση σε αυτό το Euro...