Το Sport24.gr συμμετέχει αποκλειστικά στο EURO 2012: THE EXPERTS’ NETWORK υπό τη διοργάνωση της Guardian, με τη συμμετοχή μεταξύ άλλων των El Pais, La Stampa, So Foot, Irish Times...

Ιρλανδία: Irish Times(Κιθ Ντούγκαν και Έμετ Μαλόουν)

Η Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον και η Άστον Βίλα μοιράζονται την πιο "πικάντικη" αντιπαλότητα στην κεντρική Αγγλία και όταν οι δύο ομάδες αναμετρήθηκαν τον περασμένο Οκτώβριο, ένας Ιρλανδός είχε τη χειρότερη αντιμετώπιση. Ο Σέιν Λονγκ, η μεταγραφή του οποίου στην Άλμπιον τον περασμένο Αύγουστο στοίχισε 5.000.000 λίρες, διεκδίκησε τη μπάλα από τον Άλαν Χάτον της Βίλα και δέχθηκε ένα σκληρό τάκλιν, μια από τις σκληρότερες φάσεις της σεζόν. Η αντίδραση του Λονγκ ήταν αξιοσημείωτη: Δεν υπήρξε μελόδραμα, ούτε σφάδαζε στο γήπεδο. Αντίθετα, ο Λονγκ βγήκε εκτός γηπέδου, κοιτάζοντας λυπημένος τον Χάτον. Αυτή η αντίδραση αποτελεί κληρονομιά από την προηγούμενη ζωή του.

Όταν ήταν έφηβος, όλα έδειχναν πως ο Λονγκ θα ασχολούνταν με το άθλημα χέρλινγκ με την ομάδα Τιπεράρι στην πατρίδα του την Ιρλανδία. Συχνά αναφέρεται ως "το αρχαιότερο παιχνίδι" και "το γρηγορότερο παιχνίδι στον κόσμο".

Στην Ιρλανδία το χέρλινγκ συχνά συγκρίνεται με το χόκεϊ ή το λακρός, αλλά δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο στον κόσμο: Είναι εβδομήντα λεπτά αμείλικτης ταχύτητας, ικανότητας και σκληρότητας. Το θερινό πρωτάθλημα συγκεντρώνει μέχρι και 80,000 θεατές στην κερκίδα. Κι ακόμα κι αν ο αγώνας, όπως όλα τα κέλτικα σπορ, παραμένει αυστηρά ερασιτεχνικό, το να παίξει hurling για την Τιπεράρι θα αποτελούσε φυσική εξέλιξη για τον Λονγκ. Μέχρι το 2004, αυτό έκανε, έπαιζε για την ομάδα παικτών κάτω των 18 της Τιπεράρι στον ημιτελικό στο Κροκ Παρκ για δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι.

Πρέπει κανείς να επισκεφτεί την πόλη Θέρλες τα απογεύματα του καλοκαιριού όταν η Τιπεράρι παίζει εντός έδρας και 50,000 άνθρωποι διασχίζουν την πέτρινη γέφυρα καθ'οδόν για τον στάδιο Σεμπλ και οι παμπ είναι γεμάτες με αναμνηστικά και φωτογραφίες παικτών του hurling που δόξασαν τη φανέλα της κομητείας τα προηγούμενα 125 χρόνια, για να καταλάβει κανείς πόσο δυνατή μπορεί να είναι η ρομαντική έλξη του παιχνιδιού για νέους άνδρες που μεγαλώνουν εδώ.

Όπως έχει πει και ο Λονγκ " όταν είσαι από το Τίπεραρι, έχεις το χέρλινγκ στο αίμα σου". Οπότε όταν αποφάσισε να αλλάξει την αφοσίωση του από το χέρλινγκ στο ποδόσφαιρο, αποδεχόμενος μια υποτροφία της Κορκ Σίτι το 2004, αντιμετωπίστηκε με απορία από το χωριό του, Γκορτναχόε. Ήταν μια περίοδος με μεγάλο αναβρασμό στη ζωή του: Ο πατέρας του, ο Ίμον είχε πεθάνει ξαφνικά από ανακοπή καρδιάς στα 47 του χρόνια, όταν ο Λονγκ ήταν μόλις 16 και έλαβε υπόψη του τη συμβουλή του πατέρα να δοκιμάσει όλα τα σπορ πριν πάρει την απόφαση του.

" Μονάχα η οικογένεια μου με υποστήριξε. Οι υπόλοιποι νόμιζαν πως είμαι τρελός", θυμήθηκε πέρυσι ο Λονγκ. " Μέχρι εκείνο το σημείο, ό,τι ονειρευόμουν είχε σχέση με το χέρλινγκ, να φτάσω στην πρώτη ομάδα και ήμουν κοντά στο να τα καταφέρω. Την ίδια περίοδο παρακολουθούσα το πρωτάθλημα της Πρέμιερσιπ κάθε εβδομάδα και το ποδόσφαιρο είχε μεγάλη θέση στη ζωή μου εκείνη την περίοδο επίσης. Ήταν μια δύσκολη απόφαση, αλλά σκέφτηκα να το τολμήσω, να το κυνηγήσω ένα ή δύο χρόνια και αν δεν τα κατάφερνα, θα μπορούσα να επιστρέψω στο χέρλινγκ".

Δεν σήμαινε πως ο Λονγκ είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον των "κατασκόπων" των συλλόγων της Πρέμιερ Λιγκ εκείνη την περίοδο. Δεν είναι λίγοι οι πολλά υποσχόμενοι νεαροί Ιρλανδοί που έχουν διασχίσει τη θάλασσα με το όνειρο να κάνουν καριέρα στην Αγγλία, για να βρουν τον εαυτό τους χαμένο σε ένα σύστημα μαθητείας και υποφέροντας τη μοναξιά, προσπαθώντας να επιτύχουν.

Ο Λονγκ δεν βρισκόταν καν στο ραντάρ της Αγγλίας. Λίγο έλειψε να χάσει την ευκαιρία να πάει στο Κορκ, μπερδεύοντας τις ώρες για ένα ματς στο Τιπεράρι στο οποίο ένας "κατασκόπος" της Κορκ είχε κανονίσει να πάει να τον δει να αγωνίζεται. Ο Λονγκ έφτασε μια ώρα μετά από το προκαθορισμένο ραντεβού και έσωσε την κατάσταση, σημειώνοντας χατ τρικ στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Λονγκ είχε παίξει λίγους αγώνες με την Κορκ Σίτι στο πρωτάθλημα της Ιρλανδίας μέχρι που ο επικεφαλής των σκάουτς της Ρίντινγκ, Μπράιαν ΜακΝτέρμοτ ταξίδεψε στο Κορκ για να παρακολουθήσει τον Κέβιν Ντόιλ και στο τέλος πήρε και τον Λονγκ επίσης. Τα επόμενα χρόνια ο Λονγκ έπιασε την ευκαιρία από τα μαλλιά και τα 25 γκολ που σημείωσε με τη Ρίντινγκ την περίοδο 2009-10 οδήγησε τον Ρόι Χόντγκσον στην απόφαση να τον πάρει στη Γουέστ Μπρόμιτς το προηγούμενο καλοκαίρι.

Μέχρι τότε, οι φιλοδοξίες του στο χέρλινγκ άνηκαν σε άλλη ζωή. Όμως δεν υπάρχει αμφιβολία πως η πείρα που κέρδισε εκείνα τα λίγα χρόνια που έπαιξε χέρλινγκ, όταν έμαθε να αντιμετωπίζει την πίεση της προσμονής και παίζοντας μπροστά σε αρκετό κόσμο, τον βοήθησε να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του αγγλικού ποδοσφαίρου. Η ιδιοσυγκρασία και η αθλητικότητα αποτελούσαν πάντοτε κλειδί στο παιχνίδι του Λονγκ, όπως υπογράμμισε ο Τζοβάνι Τραπατόνι όταν κλήθηκε να σχολιάσει τη μετακίνηση του Λονγκ στην Άλμπιον και την Πρέμιερ Λιγκ.

" Του είπα πως μπορεί να μάθει πολλά, αντιμετωπίζοντας δυνατότερους αντιπάλους. Η δουλειά του επιθετικού είναι διαφορετική στο πρωτάθλημα. Υπάρχει αναμονή για να φτάσει η μπάλα σε εσένα, αλλά στην Πρέμιερ Λιγκ υπάρχει η ευκαιρία να παίξεις ποδόσφαιρο. Έχει αποδείξει πως διαθέτει καλές ικανότητες, αλλά μπορεί να βελτιωθεί. Είναι γρήγορος. Καλός στο ψηλό παιχνίδι, ατρόμητος και πηγαίνει προς τη μπάλα. Πρέπει να μάθει πότε να συνεργάζεται με τους υπόλοιπους και πότε να δράσει μόνος".

Ήταν αναπόφευκτο πως η προσέγγιση του Λονγκ δεν θα περνούσε απαρατήρητη από τον Ιταλό προπονητή και η εμφάνιση του στο Κροκ Παρκ για τον αγώνα της Ιρλανδίας με τη Σλοβακία το 2007, αποτέλεσε αξιοθαύμαστο επίτευγμα. Οι περισσότεροι Ιρλανδοί αθλητές είναι ευτυχισμένοι αν παίξουν έστω και μια φορά στο Κροκ Παρκ. Σε διάστημα τριών ετών ο Λονγκ κατόρθωσε να το καταφέρει σε δύο διαφορετικά αθλήματα, το χέρλινγκ και το ποδόσφαιρο, μια διάκριση που ανήκει μόνο σε αυτόν. Η τιμή ήταν σημαντική για αυτόν.

Το Κροκ Παρκ αποτελεί πολιτιστικό και αθλητικό ίδρυμα στην Ιρλανδία. Η κτηνωδία της Ματωμένης Κυριακής (Bloody Sunday) το 1920, όταν βρετανικές δυνάμεις άνοιξαν πυρ εναντίον του κοινού και σκότωσαν 14 ανθρώπους στον αγώνα ποδοσφαίρου ανάμεσα στην Τιπεράρι και στη Ντάμπλιν σε μια από τις χειρότερες ημέρες βίας στον Πόλεμο Ανεξαρτησίας, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην ιστορία του ιρλανδικού αθλητισμού. Εκείνη η ημέρα ήρθε στο μυαλό όλων όταν το Κροκ Παρκ άνοιξε ξανά και προσωρινά για να φιλοξενήσει διεθνείς αγώνες ποδοσφαίρου και ράγκμπι το 2007, την περίοδο που το στάδιο Λάντσντοουν Ρόουντ χτιζόταν από την αρχή. Το ταξίδι του Λονγκ από ανερχόμενος χέρλερ στο Τιπεράρι σε επιθετικό της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας θα θεωρούνταν σκανδαλώδες τις προηγούμενες δεκαετίες. Τώρα, αποτελεί ένδειξη υπερηφάνειας.

Ο Λονγκ ήταν μόλις ενός ετών όταν η Ιρλανδία έδωσε τον πρώτο της αγώνα στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1988 στη Γερμανία. Πολλοί ποδοσφαιριστές που γεννήθηκαν στην Αγγλία και συμμετείχαν στην ομάδα χάρη στον κανονισμό... της γιαγιάς έπαιξαν για την Ιρλανδία εκείνο το καλοκαίρι και τα χρόνια που ακολούθησαν. Το ταξίδι του Λονγκ ήταν διαφορετικό.

Μεγαλωμένος με τις θρυλικές ιστορίες του Hell's Kitchen, την άμυνα-φόβητρο της Τιπεράρι τη δεκαετία του 60', ο Λονγκ είδε τον εαυτό του να παίζει μπροστά σε κοινό για το οποίο ο Τζεφ Άστλ και ο Μπράιν Ρόμπσον ήταν οι μοναδικοί σημαντικοί Θεοί. Έκανε αμέσως εντύπωση, σημειώνοντας γκολ στο ντεμπούτο του εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για να ακολουθήσει το παιχνίδι με την Τσέλσι το επόμενο σαββατοκύριακο. Και όταν το σκληρό τάκλιν από τον Χάτον διέκοψε τη σεζόν του, αφήνοντας τον εκτός για έξι εβδομάδες, συνέχισε με ένα από πρώτα μαθήματα που έμαθα ως παίκτης του χέρλινγκ: Δέξου τα χτυπήματα και συνέχισε.

Οι μέρες που οι κάτοικοι της πόλης Τιπεράρι λόγιζαν ως τρελό τον Λονγκ γιατί παράτησε το χέρλινγκ, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Υπάρχουν περισσότερες από ποτέ φανέλες της Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον στην κομητεία και όταν θα παίξει στο Euro 2012, αρκετοί παίκτες του χέρλινγκ θα θυμηθούν και θα κομπάσουν πως βρέθηκαν μαζί του στο ίδιο γήπεδο. Και κοιτάξτε τον Σέιν Λονγκ τώρα, θα πουν.

Τακτική

Πολλοί θεωρούν πως το σύστημα είναι ξεπερασμένο, αλλά ο Τζοβάνι Τραπατόνι δεν απολογείται που είναι λίγο παλιομοδίτης και πιστεύει βαθιά στο 4-4-2, σύστημα με το οποίο η Ιρλανδία έχει παίξει σε κάθε αγώνα της από όταν ο Ιταλός ανέλαβε τη θέση του ομοσπονδιακού προπονητή πριν από τέσσερα χρόνια.

Η πρώτη δουλειά του Ιταλού μετά την άφιξη του ήταν να σταματήσει την ομάδα από το να δέχεται εύκολα γκολ με τη χειρότερη στιγμή να είναι μια ήττα με 5-2 από την Κύπρο. Κάλεσε στην προετοιμασία όλους τους ποδοσφαιριστές που θεώρησε πως ήταν κατάλληλοι για να αγωνιστούν την Πορτογαλία και κατέληξε στην τακτική που θα έπρεπε να ακολουθήσει με αυτούς τους ποδοσφαιριστές.

Το αποτέλεσμα ήταν ένα σύστημα που περιλαμβάνει μια συνηθισμένη αμυντική τετράδα με δύο κεντρικούς αμυντικούς μέσους, πιο επιθετικογενείς ακραίους παίκτες και δύο επιθετικούς, ο ένας πιο κεντρικός, ενώ ο άλλος έχει περισσότερο περιφερειακό ρόλο δηλαδή πρέπει να διεκδικεί τις μακρινές και ψηλές μπαλιές και να κρατάει τη μπάλα.

Ο Τραπατόνι αναφέρεται συχνά στις ικανότητες που έχουν οι παίκτες του, αν και ορισμένες φορές είναι αρκετά ειλικρινής σε ό,τι έχει να κάνει με την περιορισμένη αξία των παικτών του. Πιστεύει πως διασφαλίζοντας πως ο καθένας γνωρίζει την αποστολή του στο γήπεδο, διασφαλίζει πως το σύνολο είναι πάνω από τις μονάδες.

Με αυτό το πράγμα στο μυαλό ο Ιταλός προσπερνάει την ευκαιρία να έχει στον πάγκο παίκτες που μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση κατά τη διάρκεια ενός αγώνα και προτιμά να έχει αναπληρωματικούς που είναι οι ίδιοι με τους βασικούς.

Οι επιλογές για τη βασική 11άδα είναι συγκεκριμένες και γνωστές. Ο Σέι Γκίβεν στη θέση του τερματοφύλακα με τον Τζον Ο'Σι και τον Στίβεν Γουόρντ να είναι οι ακραίοι της ομάδας. Από τους δύο ο δεύτερος ανεβαίνει και στην επίθεση, όμως στην Πολωνία θα έχουν αρκετή δουλειά και θα αρκεστούν στην άμυνα. Ο Ρίτσαρντ Νταν που είναι δυνατός στο ψηλό παιχνίδι και βγαίνει πρώτος στη μπάλα, είναι ο παίκτης-κλειδί στην "καρδιά" της άμυνας και συνήθως δίπλα του παίζει ο Σον Σεντ Λέντζερ. Και οι δύο συμμετέχουν στις στημένες φάσεις και κυνηγούν το γκολ.

Ο Γκλεν Γουίλαν και ο Κιθ Άντριους θα προτιμηθούν να ξεκινήσουν στη μεσαία γραμμή και η δουλειά τους θα είναι να διακόψουν τις επιθετικές προσπάθειες των αντιπάλων τους και να προσφέρουν προστασία στους αμυντικούς πίσω τους. Όταν κερδίσουν την κατοχή της μπάλας η ιδέα είναι να σπρώξουν τη μπάλα γρήγορα στην επίθεση ή να τη "σπάσουν" στον Ντάμιεν Νταφ ή τον Έιντεν ΜακΓκίντι.

Ο Νταφ δεν περνάει πια τους αμυντικούς με την ίδια άνεση που το έκανε την εποχή που έπαιζε στη Μπλάκμπερν και την Τσέλσι και όταν παίζει στο δεξί άκρο, συνήθως συγκλίνει προς το κέντρο και δεν διασχίζει όλη την πλευρά. Παραμένει ζωτικής σημασίας παίκτης για την ομάδα, εργάζεται σκληρά για να βοηθήσει στην άμυνα και στη συνέχεια κουβαλάει τη μπάλα στην επίθεση και κερδίζει φάουλ, αποβάλλοντας την πίεση από την ομάδα και της δίνει την ευκαιρία να πιέσει τους αντιπάλους.

Στα καλύτερα του ο Κέβιν Ντόιλ είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός στο να κερδίζει τη μπάλα, να κρατάει τη μπάλα και να βάζει τους υπόλοιπους στο παιχνίδι, αλλά ο αρχηγός Ρόμπι Κιν παραμένει η μεγαλύτερη απειλή για γκολ, καλύπτει πολλά χιλιόμετρα και πάντοτε κοιτάζει να αποτελέσει το σύνδεσμο ανάμεσα στη μεσαία γραμμή και στην επίθεση.

Όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά, η ομάδα μπορεί να εμποδίσει τους αντιπάλους της να κρατήσουν τη μπάλα και να φύγουν στην κόντρα, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην αντίπαλη άμυνα. Ωστόσο συχνά οι Ιρλανδοί παραδίδουν την κατοχή πολύ εύκολα και όταν το κέντρο είναι υποχρεωμένο να αμυνθεί, τότε το επιθετικό παιχνίδι της Ιρλανδίας μπορεί να περιοριστεί στις μεγάλες βολές του Σέι Γκίβεν ή βαθιές μπαλιές σε αναζήτηση των απομονωμένων επιθετικών.

Μικρές άγνωστες ιστορίες

Τζοβάνι Τραπατόνι

Όταν ο Ιταλός προέβαλε ως υποψήφιος για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Ιρλανδίας όλοι γνώριζαν όσα είχε καταφέρει σε μια σπουδαία καριέρα στο ποδόσφαιρο, αλλά λίγοι γνώριζαν αρκετά για τον άνθρωπο.

Στη συνέχεια αποδείχθηκε πως ήταν η προσωποποίηση της γοητείας στις πρώτες συνεντεύξεις του λίγες εβδομάδες μετά, έπρεπε να ολοκληρώσει τη σεζόν με τη Red Bull Ζάλτσμπουργκ προτού ταξιδέψει στο Δουβλίνο για να αναλάβει τη νέα του δουλειά, και αυτό αποτέλεσε έκπληξη, καθώς στην Ιρλανδία είχε μεγάλη επιτυχία ένα βίντεο με τον Τραπατόνι την εποχή που προπονούσε τη Μπάγερν.

Τέσσερα χρόνια μετά, περιμένουμε ακόμα την πρώτη έκρηξη θυμού του Ιταλού ως προπονητή της Ιταλίας, αλλά υπάρχουν πολλές αποδείξεις αναφορικά με τις ιδιοτροπίες του με τις ξένες γλώσσες.

Σέι Γκίβεν

Ο τερματοφύλακας της Άστον Βίλα ήταν μόλις πέντε χρονών όταν έχασε τη μητέρα του, Άγκνες από καρκίνο στους πνεύμονες. Από τότε που έγινε διάσημος από το ποδόσφαιρο έχει γίνει δωρητής και χορηγός σε αρκετά φιλανθρωπικά ιδρύματα κατά του καρκίνου, συγκεκριμένα με την οργάνωση Macmillan Cancer Support.

Το 2004 μαζί με τη γυναίκα του, Τζέιν διοργάνωσαν το πρώτο Fashion Kicks, μια εκδήλωση που είχε σχέση με τη μόδα, το ποδόσφαιρο, τη μουσική και το φαγητό και συγκέντρωσαν €70,000. Η φετινή εκδήλωση στην οποία συμμετείχαν πολλοί γνωστοί ποδοσφαιριστές και μοντέλα έγινε πρόσφατα και δίχως να έχει ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των δωρεών, το σύνολο ανέρχεται μέχρι στιγμής σε €1.200.000.

Σον Σεντ Λέντζερ

Όταν η Ιρλανδία πήρε την πρόκριση σε μεγάλες διοργανώσεις στα τέλη της δεκαετίας του 80' και τις αρχές της δεκαετίας του 90' οι ποδοσφαιριστές ένιωθαν υπερήφανοι για τη στενή σχέση τους με τους απλούς οπαδούς, όμως πολλά έχουν αλλάξει από τότε και οι ευκαιρίες για τους οπαδούς να γνωρίσουν ή να αναμειχθούν με τους ήρωες τους είναι σπάνιες αυτές τις μέρες.

Οπότε, αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη για τον Γκρέιαμ Λένον, έναν κλειδαρά που πήγαινε στη δουλειά του το πρωινό μετά το δεύτερο παιχνίδι της Ιρλανδίας στα πλέι οφ, όταν είχε την εντύπωση πως είδε τον αμυντικό της Λέστερ Σίτι, Σον Σεντ Λέντζερ να προσπαθεί δίχως επιτυχία να βρει ταξί στο προάστιο Κάμπρα του Λονδίνου.

Ο Σεντ Λέντζερ είχε περάσει το βράδυ του σε ένα πάρτι στην περιοχή και ήθελε να επιστρέψει στο κέντρο για να συναντηθεί με τους συμπαίκτες του και ο Λένον, που ήταν οπαδός της Άστον Βίλα, ενθουσιασμένος σταμάτησε το φορτηγάκι του και προσφέρθηκε να τον πάει εκεί που ήθελε.

Εκείνο το βράδυ οι πανηγυρισμοί συνεχίστηκαν και ο Σεντ Λέντζερ έφερε τον Λένον σε μια από τις διασημότερες παμπ του Δουβλίνου, προκειμένου να γνωρίσει τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.

Κιθ Άντριους

Ο μέσος της Γουέστ Μπρομ ήταν 13 χρονών το 1993 όταν η Ιρλανδία πήγε να παίξει στο Μπέλφαστ, ελπίζοντας να εξασφαλίσει την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ την επόμενη χρονιά, αλλά αποδείχθηκε πως ήταν μια εκπληκτική βραδιά και καλοκαίρι για τον νεαρό Δουβλινέζο.

" Ο θείος μου ο Ντες πήρε τηλέφωνο", θυμήθηκε πρόσφατα " και μου είπε πως αν προκριθούμε, θα σε πάρω μαζί μου στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Οπότε μπορείτε να φανταστείτε πως παρακολούθησα τον αγώνα. Όταν ο Τζίμι Κουίν σημείωσε εκείνο το γκολ, σκεφτόμου να δολοφονήσω τον Τζίμι Κουίν. Και στη συνέχεια όταν ο Άλαν ΜακΛάφλιν ισοφάρισε... Ω Θεέ μου. Τον αντιμετώπισα σε έναν αγώνα χρόνια μετά σε ένα παιχνίδι αναπληρωματικών, τον πλησίασα και του είπα "σου χρωστάω τόσα πολλά".

Η ισοπαλία σήμαινε πρόκριση και ο Άντριους βρισκόταν πίσω από το τέρμα στο στάδιο των Τζάιαντς όταν ο Ρέι Χάτον εξασφάλισε μια διάσημη νίκη απέναντι στην Ιταλία, αν και τόσο ο ίδιος, όσο και η οικογένεια του έμεναν στο Τορόντο όπου είχαν συγγενείς. Όταν ήρθε η ώρα για να πάνε στη Νέα Υόρκη, ολόκληρη η οικογένεια χώρεσε σε ένα μικρό βαν και βγήκε στο δρόμο.

Ντάμιεν Νταφ

Όταν σκόραρε στη νίκη της Ιρλανδίας επί της Σαουδικής Αραβίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 ο παίκτης της Φούλαμ ενθουσίασε τους ντόπιους, πανηγυρίζοντας κάνοντας μια υπόκλιση γιαπωνέζικου στυλ. Τώρα μπορεί να το έχει μετανιώσει!

Σχεδόν δέκα χρόνια μετά ο συμπαίκτης του, Στίβεν Κέλι αποκάλυψε πως ο Νταφ, ίσως ο πιο ντροπαλός από τους Ιρλανδού παίκτες, πηγαίνει στην προπόνηση στο Λονδίνο και βρίσκει να τον περιμένουν φίλαθλοι από την Ιαπωνία για να τον γνωρίσουν.

Κέιρεν Γουέστγουντ

Ο αναπληρωματικός του Σέι Γκίβεν έχει φτάσει μέχρι την πρώτη κατηγορία της Αγγλίας, παίζοντας στις μικρές κατηγορίες, αφού αποδεσμεύτηκε όταν ήταν μικρός από τη Μάντσεστερ Σίτι και είχε σχεδόν αποφασίσει να εγκαταλείψει το παιχνίδι όταν χτύπησε το τηλέφωνο...

"Γνώριζα πόσο πολύτιμο είναι να παίζω στην Premier League, γιατί βρέθηκα πολύ κοντά στο να μην ξαναπαίξω ποδόσφαιρο", λέει.

" Συμπλήρωνα την αίτηση για την αστυνομία στο σπίτι της μητέρας μου όταν μου τηλεφώνησαν για να πάω στην Καρλάιλ, οπότε είναι αστείο πως εξελίσσονται τα πράγματα. Αν ήμουν γρηγορότερος και εξυπνότερος, ίσως να γινόμουν αστυνομικός. Σε εκείνη τη φάση αναζητούσα μια δουλειά, είχα λογαριασμούς να πληρώσω και να βοηθήσω τη μητέρα και τον πατέρα μου να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Το να μην έχεις χρήματα δεν είναι καλό.

Όταν πήγα να παίξω στη conference (η 5η κατηγορία της Αγγλίας) ως ένας αδύνατος 19χρονος ήταν μια εμπειρία που μου άνοιξε τα μάτια και όταν δέχεσαι χτυπήματα, αυτό σε κάνει να θέλεις πραγματικά να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα και να προσπαθήσεις να κάνεις κάτι στην καριέρα σου.

Το να έχω δουλειά αποτέλεσε ευλογία για μένα γιατί το καλοκαίρι που είχα περάσει ήταν τραγικό. Έκανα δοκιμές παντού, μου έδιναν υποσχέσεις για συμβόλαιο που φυσικά δεν θα υλοποιούνταν ποτέ και στο τέλος θα αναγκαζόμουν να γίνω αστυνομικός".