Το μεσημέρι του Σαββάτου (10/9, Old Trafford, 14:30) δυο από τους κορυφαίους τεχνικούς των τελευταίων χρόνων στον κόσμο, ο Ζοζέ Μουρίνιο και ο Πεπ Γουαρδιόλα, θα βρεθούν για πρώτη φορά αντιμέτωποι με τις καινούργιες τους ομάδες σε ένα από τα πιο ιστορικά τοπικά ντέρμπι, αυτό του Μάντσεστερ. Ο Πορτογάλος στον πάγκο της Γιουνάιτεντ και ο Καταλανός σε αυτόν της Σίτι. Μπορεί αυτή να είναι η παρθενική τους αναμέτρηση στην Πρέμιερ Λιγκ, όμως οι δυο τους κουβαλάνε πίσω τους ένα πλούσιο - με κάθε έννοια - παρελθόν. Η σχέση τους ξεκίνησε είκοσι χρόνια πριν, το 1996, όταν ο Μουρίνιο έφτασε στη Βαρκελώνη ως μεταφραστής του τότε τεχνικού των "μπλαουγκράνα", Μπόμπι Ρόμπσον και δυο δεκαετίες μετά έχει εμπλουτιστεί με καυτά παρασκήνια, εμπρηστικές δηλώσεις και εκατέρωθεν προκλήσεις. Ας τα θυμηθούμε, ξεκινώντας από την αρχή.

Η τετραετία στη Μπαρτσελόνα (1996-2000)

Το 1992, όταν ο σερ Μπόμπι Ρόμπσον ανέλαβε την Σπόρτινγκ Λισαβόνας, ζήτησε έναν Πορτογάλο με προπονητικές γνώσεις για να γίνει μεταφραστής του. Ο Μουρίνιο προσελήφθη, στη συνέχεια ακολούθησε τον Άγγλο κόουτς στην Πόρτο και το καλοκαίρι του 1996 κατέληξαν αμφότεροι στη Βαρκελώνη. Εκεί ο Ζοζέ, εκτός από τα μεταφραστικά του καθήκοντα, είχε λόγο και σε θέματα τακτικής, αναλύοντας σε μόνιμη βάση τους αντίπαλους της Μπαρτσελόνα. Στην πρώτη του σεζόν με τους "μπλαουγκράνα", ο Πορτογάλος κέρδισε τρεις τίτλους, το Κύπελλο Κυπελλούχων, το ισπανικό Κύπελλο και το ισπανικό Σούπερ Καπ.

Ο πάγκος της Μπαρτσελόνα. Αριστερά ο Μουρίνιο δίπλα στον Φαν Χάαλ και ο Γουαρδιόλα στη μέση (1998)

Το καλοκαίρι του 1997, ο Λουίς Φαν Χάαλ διαδέχτηκε στον πάγκο τον Ρόμπσον, ο οποίος παρέμεινε για έναν χρόνο ακόμα στον καταλανικό σύλλογο ως τεχνικός διευθυντής. Ο Μουρίνιο συνέχισε ως βοηθός του Ολλανδού, προσθέτοντας στη συλλογή του δυο πρωταθλήματα (1997/98 & 1998/99) και ένα ακόμα Κύπελλο (1997/98), μέχρι το 2000, όταν αναχώρησε για την πατρίδα του προκειμένου να αναλάβει ως πρώτος προπονητής την Μπενφίκα διαδεχόμενος τον Γιουπ Χάινκες. Στην τετραετία του στη Βαρκελώνη, ο Ζοζέ έμαθε πολλά δίπλα στους δυο τεχνικούς με τους οποίους συνεργάστηκε και φυσικά συνυπήρξε με τον Γουαρδιόλα, που ήταν ο αρχηγός της ομάδας. Από τότε φαινόταν ήδη ότι το μέλλον του θα ήταν λαμπρό, με τον Φαν Χάαλ να του εμπιστεύεται τον ρόλο του πρώτου σε κάποια τουρνουά, όπως στην Copa Catalunya του 2000.

"Να μη γελάς τόσο πολύ!"

Ένα από τα περιστατικά που αποδεικνύουν την καλή σχέση ανάμεσα στον Μουρίνιο και τον Γουαρδιόλα, είναι εκείνο με πρωταγωνιστή τον τότε προπονητή της Αθλέτικ Μπιλμπάο, Λουίς Φερνάντεθ (ή Λουί Φερναντέζ όπως είναι γνωστός στους περισσότερους). Ο πρώην Γάλλος διεθνής (ισπανικής καταγωγής), παραμονές αγώνα της Μπιλμπάο με τη Μπαρτσελόνα για το πρωτάθλημα (σεζόν 1996/97), είχε κάνει δηλώσεις εναντίον του Φίγκο, κατηγορώντας τον ότι έπεφτε στις αντίπαλες περιοχές για να κερδίσει πέναλτι. Ο Μουρίνιο απάντησε και ο Φερνάντεθ πρόσθεσε πως "μιλάει μόνο με τον Ρόμπσον, αφού δεν γνωρίζει τον δεύτερο", απειλώντας τον Πορτογάλο με το αμίμητο "προσοχή στο Σαν Μαμές γιατί οι πάγκοι είναι πολύ κοντά. Και αυτός ο κάποιος Μουρίνιο να κάθεται καλά στο κάθισμά του γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί"!!!

Ο Ριβάλντο κρατάει το τρόπαιο του πρωταθλήματος 1997/98, ο Γουαρδιόλα είναι αριστερά, δίπλα στον Φαν Χάαλ και ο Μουρίνιο στο κέντρο, δίπλα στον Ντε Μπουρ

Οι "μπλαουγκράνα" έπαιξαν και έχασαν από τους Βάσκους, με τον Φερνάντεθ να πανηγυρίζει έξαλλα και να απευθύνει άσεμνη χειρονομία στον Μουρίνιο, ενώ πριν, στη διάρκεια του ματς είχε στηθεί μπροστά του, στον πάγκο της Μπάρσα, απευθύνοντάς του διάφορα "γαλλικά»". Με τη λήξη του αγώνα, ο Γουαρδιόλα έτρεξε στον Ισπανογάλλο κόουτς και αφού του συνέστησε να "μη γελάει τόσο πολύ", στη συνέχεια του έβαλε χοντρό χέρι για τη συμπεριφορά του απέναντι στον Πορτογάλο. Ήταν μια ιστορία που είχε ξεχαστεί, αλλά φρόντισαν να την επαναφέρουν χρόνια αργότερα στην επικαιρότητα οι δημοσιογράφοι της Marca, όταν οι σχέσεις των δυο αντρών είχαν πλέον αρχίσει να ξεφεύγουν από τα όρια.

Το ξεκίνημα της κόντρας με την Μπάρτσα

Ο Μουρίνιο έφυγε σαν φίλος από τη Μπαρτσελόνα, είναι καταγεγραμμένο άλλωστε το περίφημο "σήμερα, αύριο και πάντα με τη Μπάρτσα στην καρδιά" που είπε από μικροφώνου απευθυνόμενος στους εκστασιασμένους "μπλαουγκράνα" που γιόρταζαν μαζί με την ομάδα την κατάκτηση του ισπανικού Κυπέλλου στην Placa Sant Jaume το 1997. Όλο το παρελθόν όμως φάνηκε να ξεχνιέται τον Φεβρουάριο του 2005, όταν ο Ζοζέ ταξίδεψε με την Τσέλσι στη Βαρκελώνη για να αντιμετωπίσει την πρώην ομάδα του στη φάση των 16 του Τσάμπιονς Λιγκ. Ήταν η πρώτη φορά που ο Μουρίνιο επισκεπτόταν το "Καμπ Νόου" ως αντίπαλος και εκεί ξεκίνησε το ιστορικό της διαιτητικής γκρίνιας με τον Φρισκ και την αποβολή του Ντρογκμπά.

Όταν υπήρχαν ακόμα τα χαμόγελα

Ένα χρόνο αργότερα, οι δυο ομάδες συναντήθηκαν ξανά στη φάση των 16 στο Τσάμπιονς Λιγκ, με τον Μουρίνιο να ξεσπάει στον Νορβηγό διαιτητή Χάουγκε για τη αποβολή του Ντελ Όρνο μετά από φάουλ στον Μέσι. Ο Special One είχε μιλήσει για θεατρινισμούς του Αργεντίνου στη φάση της αποβολής, κάνοντας αναφορά και στην θεατρική παράδοση της Βαρκελώνης! Στον επαναληπτικό του "Καμπ Νόου", με 98.000 Καταλανούς να κράζουν άγρια τον Πορτογάλο προπονητή, ήταν πλέον φανερό πως το γυαλί είχε ραγίσει. Ο Μουρίνιο, τουλάχιστον σε ότι αφορούσε τον κόσμο της ομάδας, ήταν ανεπιθύμητος.

Το ιστορικό ραντεβού στην Λισαβόνα

Και όμως, παρά τα όσα είχαν συμβεί στις αναμετρήσεις της Τσέλσι με την Μπαρτσελόνα, οι δυο πλευρές βρέθηκαν πολύ κοντά δυο χρόνια αργότερα στο να συνεργαστούν. Ήταν το ξεκίνημα του 2008, ο Φρανκ Ράικαρντ δεν θα συνέχιζε την επόμενη σεζόν στους "μπλαουγκράνα" και η διοίκηση έψαχνε τον αντικαταστάτη του. Δεν είναι γνωστό ποια από τις δυο πλευρές έκανε πρώτη την προσέγγιση - η καθεμιά λέει τα δικά της - το σίγουρο όμως είναι ότι η διοίκηση της Μπάρτσα και ο Μουρίνιο διαπραγματεύτηκαν την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Πορτογάλο. Υπήρξε μέχρι και ραντεβού, το οποίο έγινε μυστικά στη Λισαβόνα, όπου συναντήθηκαν ο Special One, ο αντιπρόεδρος των Καταλανών, Μαρκ Ίνγκλα και ο αθλητικός διευθυντής του συλλόγου, Τσίκι Μπεγκιριστάιν.

Τέσσερις από τους συντελεστές της διαπραγμάτευσης του 2008. Ο Μουρίνιο, ο Λαπόρτα, ο Μπεγκιριστάιν και αριστερά διακρίνεται ο Κρόιφ, που έθεσε το "βέτο" για την συμφωνία με τον Πορτογάλο

Εκεί ο Μουρίνιο παρουσίασε σε ένα powerpoint το σχέδιό του για το στήσιμο και τη φιλοσοφία του σχετικά με την ομάδα, λέγοντας μάλιστα ότι αν αναλάμβανε, θα ήθελε ως βοηθό του είτε τον Γουαρδιόλα, είτε τον Λουίς Ενρίκε, είτε τον Σέρτζι. Πριν την συνάντηση, ο Τσίκι είχε φτιάξει μια λίστα με εννιά προαπαιτούμενα για το προφίλ που ήθελε ο σύλλογος να έχει ο νέος προπονητής. Οι συζητήσεις με τον Πορτογάλο "κόλλησαν" στο νούμερο έξι, αυτό που αφορούσε τη σχέση του τεχνικού της Μπαρτσελόνα με τον Τύπο. Ανέφερε η έκτη αυτή παράγραφος: "Ο προπονητής είναι ένας από τους μόνιμους, σε εβδομαδιαία βάση, εκπροσώπους του συλλόγου και θα πρέπει να συμπεριφέρεται πάντοτε προσεκτικά και με σεβασμό απέναντι στους αντιπάλους, τους διαιτητές και κάθε εκπρόσωπο οποιουδήποτε άλλου σχετικού φορέα. Δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να προκαλεί τον Τύπο ή να δημιουργεί αντιπαραθέσεις, αλλά να δίνει την προσοχή του αποκλειστικά στα αγωνιστικά θέματα που αφορούν την ομάδα και την πορεία της".

Η αλήθεια είναι ότι η συνάντηση της Μπάρτσα με τον Μουρίνιο ήταν σχεδόν καταδικασμένη από την αρχή, γιατί ναι μεν ο έτερος αντιπρόεδρος, Φεράν Σοριάνο, τον ήθελε διακαώς στον πάγκο των "μπλαουγκράνα", απέναντί του όμως είχε την αρνητική εισήγηση του Γιόχαν Κρόιφ, η γνώμη του οποίου είχε την μεγαλύτερη βαρύτητα στη διοίκηση του Τζουάν Λαπόρτα. Ούτε καν ο ίδιος ο πρόεδρος δεν έβλεπε θετικά την πρόσληψη του Μουρίνιο, αφού ήταν γνωστός ο εκρηκτικός του χαρακτήρας που δημιουργούσε συνεχώς κόντρες σε πολλαπλά μέτωπα, κάτι που δεν ταίριαζε στα "θέλω" των Καταλανών. Τελικά η συμφωνία δεν επήλθε ποτέ και ο Λαπόρτα έκανε πράξη την επιλογή του άπειρου Πεπ Γουαρδιόλα, με την οποία συμφωνούσαν απόλυτα τόσο ο Κρόιφ όσο και ο Μπεγκιριστάιν.

Ο Μουρίνιο χειροκροτάει ειρωνικά τον διαιτητή

Λίγους μήνες αργότερα, ο Μαρκ Ίνγκλα, σε μια συνέντευξή του, ανέφερε ότι ήταν ο ίδιος ο Μουρίνιο εκείνος που είχε "προσφερθεί" να αναλάβει προπονητής των "μπαλουγκράνα", ζητώντας συνάντηση με τους εκπροσώπους της διοίκησης. Ο Ζοζέ απάντησε με μια δήλωση την οποία απέστειλε στον πορτογαλικό Τύπο: "Δεν θέλω να χάνω τον χρόνο μου, γιατί πλέον με ενδιαφέρει μόνο η ομάδα μου, η Ίντερ, αλλά ο κύριος Ίνγκλα ψεύδεται, αφού ήταν εκείνος και ο Τσίκι Μπεγκιριστάιν, που μου ζήτησαν να βρεθούμε στη Λισαβόνα, μια συνάντηση για την οποία δεν θα κάνω κανένα σχόλιο. Αυτό που πρέπει να κάνει η Μπαρτσελόνα είναι να προσπαθήσει να κάνει χαρούμενο τον κόσμο της, αυτό δηλαδή που προσπαθώ να πετύχω και εγώ με την Ίντερ, όμως δεν θα επιτρέψω στον οποιονδήποτε τυχαίο Ίνγκλα να θέσει σε αμφισβήτηση την υπόληψή μου". Η Μπαρτσελόνα ανταπάντησε ότι ο Γουαρδιόλα ήταν πάντοτε η πρώτη της επιλογή, αλλά θέλησε να εξετάσει και όλες τις άλλες προτάσεις που της είχαν γίνει και το θέμα έληξε εκεί.

"Κατουράω κολόνια"!!!!

Το πρώτο ραντεβού των δυο τεχνικών ήρθε τη σεζόν 2009/10, στην ημιτελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Πεπ και η Μπάρτσα είχαν ολοκληρώσει λίγους μήνες πριν μια ονειρική χρονιά κατακτώντας και τους έξι τίτλους και ήθελαν να υπερασπιστούν τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Σε μια συνέντευξή του πριν τις αναμετρήσεις, ο Μουρίνιο δήλωσε στους δημοσιογράφους: "Εγώ ποτέ δεν υπήρξα καλός στο να κρύβομαι πίσω από λέξεις και φιλοσοφίες". Ο Πεπ θέλησε να ρίξει τους τόνους, απαντώντας: "Δεν είμαι ψυχολόγος. Υπήρξα παίκτης και το μόνο πτυχίο που έχω είναι αυτό του προπονητή". Ο Πορτογάλος επανέλαβε μετά τον πρώτο αγώνα και την νίκη της Ίντερ με 3-1 τα ίδια: "Το ποδόσφαιρο έχει γεμίσει με φιλόσοφους. Κάθε μέρα ξεπετιούνται τύποι με φανταστικές φιλοσοφικές θεωρίες". Η τοποθέτηση του Γουαρδιόλα δεν άργησε και αυτή τη φορά δεν ήταν καθόλου φιλοσοφική: "Αυτό μου το έλεγαν εδώ και καιρό. Δεν ξέρω, μάλλον πρέπει να είμαι προκλητικός, υπερόπτης, είρωνας και να κατουράω κολόνια"!

Ο Ζλάταν, ο Πεπ και η σφήνα του Μόου!

Ο πρώτος γύρος της αντιπαράθεσης των δυο τεχνικών ολοκληρώθηκε μέσα στο "Καμπ Νόου", στη διάρκεια του επαναληπτικού ημιτελικού, εκεί όπου οι γηπεδούχοι έπαιξαν με παίκτη παραπάνω για περισσότερη από μια ώρα, μετά την αποβολή του Τιάγκο Μότα. Σε κάποια στιγμή του αγώνα και ενώ ο Γουαρδιόλα συνομιλούσε με τον Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς στην γραμμή του πλάγιου άουτ, ο Μουρίνιο τους πλησίασε και ψιθύρισε στο αυτί του Πεπ, σε μια φωτογραφία που έκανε τον γύρο του κόσμου: "Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, θα είμαι εγώ ο πρωταθλητής Ευρώπης"! Η πρόκριση τελικά της Ίντερ, παρά την ήττα με 1-0, μας χάρισε μια ακόμα μεγάλη στιγμή του Πορτογάλου. Τον έξαλλο πανηγυρισμό του στο χορτάρι του "Καμπ Νόου" και την βλακώδη έμπνευση του υπαλλήλου του γηπέδου να ανοίξει τους εκτοξευτήρες ποτίσματος του χλοοτάπητα για να καταβρέξει τον για πάντα πλέον persona non grata στη Βαρκελώνη, Μόου.

Τα "τρία γκρουπ" και το "γαμημένο αφεντικό"

Στη διάρκεια της επόμενης σεζόν (2010/11) η αντιπαράθεση κορυφώθηκε, ξεπερνώντας κάθε όριο. Ο Μουρίνιο είχε αναλάβει την Ρεάλ, είχε δεχτεί την "manita" στο πρώτο του clásico και στη συνέχεια οι δυο ομάδες είχαν βρεθεί αντιμέτωπες τέσσερις φορές μέσα σε διάστημα δυο εβδομάδων. Οι "μερένγκες" κατέκτησαν το Κύπελλο με το γκολ του Κριστιάνο στην παράταση, όμως ο διαιτητής είχε ακυρώσει - σωστά - ένα γκολ του Πέδρο ως οφσάιντ, αφού στο ριπλέι φάνηκε ότι ο παίκτης της Μπαρτσελόνα ήταν σε αντικανονική θέση για λίγα μόλις εκατοστά. Λίγες μέρες αργότερα, ακολούθησαν οι δυο ημιτελικοί του Τσάμπιονς Λιγκ, με το πρώτο ματς να διεξάγεται στο "Μπερναμπέου". Σε μια συνέντευξη Τύπου, λίγα 24ωρα πριν την διεξαγωγή του αγώνα, ο Γουαρδιόλα είπε ανάμεσα σε άλλα: "Έδωσα συγχαρητήρια στη Ρεάλ για το Κύπελλο. Ο διαιτητής του τελικού ήταν πολύ προσεκτικός και έξυπνος. Ο Πέδρο ήταν οφσάιντ για μερικά εκατοστά".

Βίντεο: Η συνέντευξη Τύπου του Γουαρδιόλα την παραμονή του πρώτου ημιτελικού του Τσάμπιονς Λιγκ, με την περίφημη δήλωση περί "puto amo" (26/4/2011)

Ο Μουρίνιο απάντησε με ολομέτωπη επίθεση στον Πεπ στη συνέντευξη Τύπου, την παραμονή του ημιτελικού: "Μέχρι σήμερα, υπήρχαν δυο γκρουπ προπονητών. Στο πρώτο, που είναι πολύ μικρό, συγκαταλέγονται οι προπονητές που δεν μιλάνε για τους διαιτητές. Στο δεύτερο, που είναι μεγάλο και στο οποίο ανήκω και εγώ, υπάρχουν οι προπονητές που κάνουν κριτική όταν τα διαιτητικά λάθη είναι σημαντικά. Πρόκειται για μια ομάδα ανθρώπων όπως εγώ, που δεν μπορούμε να ελέγξουμε την απογοήτευσή μας, αλλά και που χαιρόμαστε να επαινούμε τον διαιτητή όταν έχει κάνει σωστά τη δουλειά του. Τώρα ξεκινάει μια καινούργια εποχή, με ένα τρίτο γκρουπ που το αποτελεί αποκλειστικά ο Πεπ. Το γκρουπ το οποίο κάνει κριτική στις σωστές διαιτητικές αποφάσεις, κάτι που δεν έχω ξαναδεί στον κόσμο του ποδοσφαίρου σε όλη μου τη ζωή".

Η ένταση ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, όταν ήρθε η σειρά του Γουαρδιόλα να μιλήσει στον Τύπο: "Θα του απευθύνω τον λόγο στον ενικό, αφού και εκείνος αναφέρθηκε σε μένα ως Πεπ. Ζοζέ, ποια είναι η δική σου κάμερα; Αύριο στις 8:45 θα βρεθούμε στο γήπεδο. Έξω από αυτό, έχει κερδίσει αυτός. Του χαρίζω αυτό το ξεχωριστό Τσάμπιονς Λιγκ, το εκτός γηπέδου, δεν έχω την παραμικρή διάθεση να τον συναγωνιστώ. Συνήθως κερδίζει εκείνος, γιατί έτσι το λέει η δική του ιστορία. Εμείς κερδίζουμε κάποια μικρά πραγματάκια, για τα οποία μας θαυμάζει ο κόσμος. Δεν πρόκειται να τελειώσουμε αν ανοίξω κι εγώ τη λίστα με τα δικά μου παράπονα. Αυτός είναι το αφεντικό, το γαμημένο αφεντικό. Τον ξέρω και με ξέρει. Αν θέλει να κάνει τον καλό στα φιλαράκια του Φλορεντίνο Πέρεθ και τον Τύπο της Μαδρίτης, μπορεί να συνεχίσει να διαβάζει Αϊνστάιν, αλλά να μην ξεχνάει ότι εγώ δούλεψα τέσσερα χρόνια μαζί του. Δεν θα μπω καν στη διαδικασία να δικαιολογήσω τα λεγόμενά μου. Εγώ απλά έδωσα τα συγχαρητήριά μου στη Ρεάλ για τον θρίαμβό της. Αυτός είναι μάγος σε αυτό το τερέν, εγώ όχι. Δεν έχω μάθει να κάνω συνεχώς υπαινιγμούς, ούτε να σπέρνω αμφιβολίες. Αν η Μπαρτσελόνα θέλει τέτοιου είδους προπονητή, θα πρέπει να βρει κάποιον άλλο. Αν κερδίσει, θα τον συγχαρώ. Αν κερδίσω εγώ, ελπίζω να με συγχαρεί".

Τα 52 ¿Por qué? του Πορτογάλου!

Η αντίδραση από την άλλη μεριά ήρθε μόλις 24 ώρες αργότερα, μετά τη λήξη του πρώτου ημιτελικού, όπου η Ρεάλ έχασε 0-2 σε ένα ματς στο οποίο αρχικά αποβλήθηκε ο Πέπε και αμέσως μετά ο ίδιος ο Μουρίνιο. Η συνέντευξη Τύπου έμεινε ιστορική με τα 52 (!) por qué (γιατί;) του Πορτογάλου και την ολομέτωπη επίθεσή του στη Μπαρτσελόνα, από την οποία δεν γλύτωσε κανείς: οι διαιτητές, η ΟΥΕΦΑ, ο Βιγιάρ, η Unisef, ο Όμπρεβο, ο Μπουζάκα, ο Ντε Μπλέεκερε, ο Σταρκ, ο Φρισκ. Ο Ζοζέ ξεκίνησε τονίζοντας ότι αν έλεγε όσα σκεφτόταν, τότε θα τελείωνε η καριέρα του, προσθέτοντας πως ένιωθε αηδία ζώντας μέσα στον κόσμο του ποδοσφαίρου! Ιδού τα πιο χαρακτηριστικά σημεία από τον χείμαρρο του Special One: "Στον διαιτητή δεν είπα τίποτα, απλά γέλασα και χειροκρότησα τις αποφάσεις του. Αν πω στον διαιτητή ή στην UEFA αυτά που σκέφτομαι, θα τελειώσει η προπονητική μου καριέρα.... Δεν ξέρω αν είναι επειδή έχουν την UNICEF στη φανέλα, ή λόγω της δύναμης του Βιγιάρ στην UEFA, ή επειδή είναι πολύ συμπαθητικοί, αλλά δεν το καταλαβαίνω.... Συγχαρητήρια επειδή έχουν μια φανταστική ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά και συγχαρητήρια για όλη την εξουσία που διαθέτουν.... Το ποδόσφαιρο πρέπει να παίζεται σύμφωνα με τους κανονισμούς, αλλά οι κανονισμοί πρέπει να ισχύουν για όλους...."

Βίντεο: Η συνέντευξη Τύπου του Μουρίνιο μετά τη λήξη του πρώτου ημιτελικού του Τσάμπιονς Λιγκ, με τα 52 "por qué" (27/4/2011)

Και συνέχισε ο Ζοζέ: "Εκείνοι έχουν όλη την εξουσία, όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν καμία πιθανότητα, Ντρογκμπά, Φαν Πέρσι, Μότα, Μουρίνιο.... Δεν είμαι στεναχωρημένος, πρέπει να έχει διαφορετική γεύση το να κερδίζεις με αυτόν τον τρόπο. Πρέπει να νιώθεις πολύ άσχημα. Εγώ κέρδισα δυο Τσάμπιονς Λιγκ στο γήπεδο και δεν τα κέρδισα με μια ομάδα όπως η Μπαρτσελόνα αλλά με δυο ομάδες που δούλεψαν πολύ για να τα καταφέρουν.... Αν εγώ είχα κερδίσει ένα Τσάμπιονς Λιγκ όπως αυτό που πήρε ο Γουαρδιόλα το 2009, θα ντρεπόμουν μετά από όσα συνέβησαν στο Στάμφορντ Μπριτζ, όπου δεν σφυρίχτηκαν τέσσερα πέναλτι και φέτος, αν το κερδίσει ξανά, θα είναι χάρη στο σκάνδαλο του Μπερναμπέου.... Ο Γουαρδιόλα είναι ένας φανταστικός προπονητής, του αξίζει να κερδίσει ένα Τσάμπιονς Λιγκ κάτω από φυσιολογικές συνθήκες. Τον σέβομαι και του εύχομαι κάποια μέρα να κερδίσει ένα καθαρό Τσάμπιονς Λιγκ....".

Στο μάτι του Τίτο

Το επόμενο κεφάλαιο της κόντρας έλαβε χώρα 4 μήνες αργότερα στο "Καμπ Νόου", στον επαναληπτικό αγώνα του ισπανικού Σούπερ Καπ, όταν λίγο πριν τη λήξη, ο Σεσκ δέχτηκε ένα σκληρό μαρκάρισμα από τον Μαρσέλο, με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν εκατέρωθεν χτυπήματα από παίκτες και των δυο ομάδων και τον Μουρίνιο να χώνει το δάχτυλό του στο μάτι του Τίτο Βιλανόβα! Ήταν πλέον προφανές πως η κατάσταση είχε ξεφύγει τελείως. Η συμπεριφορά του Πορτογάλου έγινε δεκτή με σκληρά σχόλια από τον Τύπο της Μαδρίτης, ενώ ο Πεπ είχε ήδη αρχίσει να νιώθει μέσα του την ψυχολογική κούραση. Πολλοί ήταν οι λόγοι που τον έκαναν να ανακοινώσει τον Μάιο του 2012 την αποχώρησή του από τον πάγκο της Μπαρτσελόνα.

Όταν πλέον δεν κοιτάζονταν καν στα μάτια...

Ένας από αυτούς τους λόγους που δεν καθόρισαν, αλλά σίγουρα συνέβαλαν στο να παρθεί αυτή η απόφαση, ήταν και η παρουσία του Μουρίνιο στον πάγκο της Ρεάλ. Το εξομολογείται ο ίδιος στη βιογραφία του "Another way of winning" που επιμελήθηκε ο Καταλανός δημοσιογράφος Guillem Balague. Σε μια τηλεοπτική του συνέντευξη στο "Punto Pelota", ο Balague είχε πει χαρακτηριστικά: "Μιλώντας με τον Πεπ, όταν τον ρωτάς για τον Ζοζέ Μουρίνιο, αλλάζει όλη του η στάση, η γλώσσα του σώματος. Σηκώνεται ένας τοίχος. Ήταν φανερό ότι δεν ένιωθε ιδιαίτερα άνετα όταν έπρεπε να αναφερθεί σε εκείνον. Τα clásicos είχαν σταματήσει πλέον να είναι κάτι ευχάριστο για τον Πεπ. Ο ίδιος παραδέχτηκε σε μένα πως ο Μουρίνιο είχε καταφέρει αυτό που ήθελε, να τον αποσταθεροποιήσει δηλαδή συναισθηματικά μέχρι τέτοιου σημείου, που πια δεν χαιρόταν το επάγγελμά του".

Πηγές: As, Marca, emol.com, ptjornal.com, manchestereveningnews.co.uk