Ο Γιώργος Σαμαράς παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό "People" που κυκλοφορεί την Κυριακή (12/7) και είπε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα για την καριέρα του και την ζωή του. Ο διεθνής άσος αποφάσισε να μην επιστρέψει στη Σαουδική Αραβία για την Αλ Χιλάλ, αναφέρθηκε στις προτάσεις που έχει και στο γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του.

"Αυτήν την στιγμή το μόνο σίγουρο είναι πως δεν επιστρέφω στη Σαουδική Αραβία. Δεν ενεργοποίησαν την option να μείνω στην Αλ Χιλάλ για τα επόμενα δύο χρόνια. Βρίσκομαι σε διαπραγματεύσεις με ομάδες που μου προσφέρουν μία πολύ καλή και πολυετή προοπτική", είπε για την απόφασή του να μην παίξει ξανά για την Αλ Χιλάλ και συνέχισε:

΅"Όταν πας κάπου για να παίξεις τέσσερις μήνες και τους τρεις είσαι τραυματίας, τα πράγματα προφανώς δεν σου έχουν έρθει όπως τα θέλεις, ούτε όπως τα προσδοκεί ο κόσμος. Είναι ο μεγαλύτερος τραυματισμός που είχα ποτέ. Για ένα διάστημα δεν μπορούσα να περπατήσω! Τώρα, όμως, είμαι σε πολύ καλύτερη φάση και νιώθω ότι βγήκα πιο δυνατός".

Για το γεγονός που τον σημάδεψε, είπε: "Κάποια στιγμή “γονάτισα”, πράγμα που δεν είναι του χαρακτήρα μου. Αυτό που συνέβη και που δεν μπορώ ακόμη να ξεπεράσω είναι ο θάνατος του παππού μου, τον περασμένο Δεκέμβριο. Ήταν ο άνθρωπός μου. Κάθε καλοκαίρι πήγαινα στη Χαλκιδική, στα Αρναία όπου ζούσε, και περνούσα μαζί του μία εβδομάδα. Ακόμα κι όσο έλειπα μακριά, μιλούσαμε πολύ συχνά στο τηλέφωνο. Χωρίς να ξέρει τίποτα απ’ όσα συνέβαιναν στην προσωπική μου ζωή, χωρίς να γνωρίζει από ποδόσφαιρο, μου πρόσφερε πολλά μέσα από μια γενική κουβέντα για τη ζωή, η οποία πάντα “κόλλαγε” σε ότι με απασχολούσε εκείνη την περίοδο!

Είχε μια απίστευτη διαίσθηση και χτίσαμε μια ξεχωριστή επικοινωνία, μια χημεία πνευματική. Την ίδια μέρα της κηδείας, ήταν και τα βραβεία ΠΣΑΤ όπου ήρθε και ο μικρός Τζέι. Όσο χαρούμενος κι αν φαινόμουν, όσο κι αν χαμογελούσα στην εκδήλωση μέσα μου γινόταν πόλεμος. Όταν γύρισα σπίτι εκείνο το βράδυ ξέσπασα, αλλά το επόμενο πρωί συνειδητοποίησα πόση δύναμη έχω μέσα μου. Ο περασμένος Δεκέμβριος ήταν για μένα ένα μήνας με πολλές σκληρές στιγμές, αλλά κατάλαβα πως οτιδήποτε δύσκολο συμβαίνει μπορώ να το προσπεράσω ομαλά, αντί να το βλέπω σαν ένα βουνό που πρέπει να σκαρφαλώσω. Παραδέχομαι όμως ότι λύγισα και η ιδέα πως δεν έχω τον παππού μου δίπλα μου με πληγώνει καθημερινά"