Για κάθε άνδρα είναι η βραδιά που οτιδήποτε άλλο τίθεται στο περιθώριο και αποκτά δευτερεύουσα σημασία. Ακόμα και ο χειρότερος "παντοφλάκιας" του κόσμου ορθώνει ανάστημα και τιμά τα παντελόνια που φορά. Γιατί κακά τα ψέματα, όταν έχει Champions League, δεν υπάρχει καμία διαπραγμάτευση με το έτερο φύλο. Το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι υπομονή και να έχει κατανόηση. Φίλε ανήρ, εκείνα τα βράδια της Τρίτης και της Τετάρτης, είναι τα δικά σου βράδια και δεν τα χαρίζεις σε κανέναν...

Το παραπάνω δεν ισχύει βέβαια για όλους τους άνδρες. Τουλάχιστον γι' αυτούς που ασχολούνται με την "στρογγυλή θεά" και για τους δημοσιογράφους, ειδικά τους ποδοσφαιρικούς. Για εκείνους υπάρχει ένα μείγμα απόλαυσης και αναθέματος, μιας και ασχολούνται με αυτό που λατρεύουν, αλλά με τους τρελούς ρυθμούς δουλειάς, δεν μπορούν να το βιώσουν το ίδιο με τον απλό φίλαθλο, που κάθεται στην καναπεδάρα του, σχολιάζει με την παρέα του, "λούζει" τον οισοφάγο του με μπύρες Heineken και γεμίζει τα... κενά στο στομάχι του με "βρωμιές" παντός είδους.

Ναι, πολλοί ζηλεύουν τους αθλητικούς συντάκτες που γράφουν για ποδόσφαιρο, πηγαίνουν τσάμπα στα γήπεδα και κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα. Πιστέψτε μας, εκείνοι σάς ζηλεύουν ακόμα περισσότερο εκείνα τα βράδια που τρέχουν και δεν προλαβαίνουν, την ώρα που εσείς το πολύ πολύ να τρέξετε μέχρι το ψυγείο για ακόμα περισσότερες μπύρες και "μπινελίκια" που συνοδεύουν κάθε τίμια γουλιά.

Αλήθεια, πώς θα βίωναν οι συντάκτες του Sport24.gr την δική τους Champions League βραδιά, αν ένα βράδυ που κουνιόταν το... σεντόνι, έπαιρναν ρεπό; Τι θα έκαναν; Με ποιους θα βρίσκονταν και πού θα επιθυμούσαν να παρακολουθήσουν έναν αγώνα για την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση; Φυσικά, δεν υπάρχει παιχνίδι Champions League χωρίς τα απαραίτητα συνοδευτικά, αυτό είναι όρος απαράβατος, τουλάχιστον για τους περισσότερους.

Eμπνευσμένοι και από τo video της Heineken με την ομιλία του Ζοζέ, καταθέτουν την δική του ονειρική βραδιά. Μπολ με κεφτέδες, μπέργκερ με σάλτσες, συνοικιακή πιτσαρία, ξύλινο ποδοσφαιράκι, άφθονη μπύρα και... Emily Ratajkowski. Η φαντασία πολλές φορές οργιάζει. Ναι, οι εκδοχές είναι πολλές και ο καθένας έχει την δική του οπτική σχετικά με το πώς θέλει να περάσει ιδανικά ένα βράδυ Champions League μακριά από το λάπτοπ του και τα χιλιάδες χτυπήματα στο πληκτρολόγιο.

Εκείνες οι μοναδικές στιγμές, οι ανεπανάληπτες, που όλοι έχουν ζήσει στην διοργάνωση των κορυφαίων. Να βλέπεις φερ ειπείν τον Ζοζέ Μουρίνιο να πανηγυρίζει σαν πραγματικός οπαδός στον πάγκο του. Να έχει δώσει πριν την σέντρα μια ομιλία ανατριχιαστική προς τους παίκτες του, μία από αυτές τις "prep talks" που μιλούν στην καρδιά του κάθε φιλάθλου που αγωνιά για την ομάδα του και "παίζει μπάλα" από το δικό του μετερίζι. Η αναφορά γίνεται γιατί εμπνευστήκαμε από τo video της Heineken με την ομιλία του Πορτογάλου, έστω και αν φέτος δεν δίνει το παρών.

ΧΑΡΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ

Λοιπόν, τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν πιο απλά. Το σενάριο είναι το εξής. Μπαίνεις σπίτι στις 21:00, κάνεις ένα ντουζάκι και στις 21:25 κατευθύνεσαι προς το ψυγείο. Πιάνεις μια παγωμένη Heineken και την καταβροχθίζεις για... ορεκτικό. Στη συνέχεια, βρίσκεις από το πουθενά (ονειρεύεσαι δηλαδή, γιατί ΔΕΝ παίζει να βγάλεις τηγάνια κτλ.) έναν κουβά κεφτεδάκια, ένα μπολ κέτσαπ και ένα μπολ μουστάρδα. 21:35 έχεις πιάσει την καλύτερη θέση στον καναπέ, έχεις ήδη λερώσει τη μπλούζα σου με τους κεφτέδες και με τη σέντρα του ματς ανακουφίζεις τον οισοφάγο σου με τη δεύτερη παγωμένη Heineken. Παίζει να σε πάρει ο ύπνος πριν βγει το ημίχρονο, αλλά τη δουλειά σου σίγουρα θα την έχεις κάνει.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΡΑΤΣΟΣ

Το απωθημένο είναι μεγάλο και θολώνει τις σκέψεις. Φουλ ποδοσφαιρική βραδιά δίχως δουλειά; Γίνεται; Κι όμως, σε κάποιους πάπυρους στην αρχαία Αίγυπτο, στους ανήλιους διαδρόμους της Πυραμίδας του Χέωπα, γράφτηκε ότι ακόμα και για έναν διεθνατζή είναι εφικτό να μην εργάζεται σε μία βραδιά με ποδόσφαιρο. Ακόμα κι όταν έχει Champions League. Μία βραδιά απαιτητική, αφού ειδικά στη φάση των ομίλων μιλάμε για οκτώ αγώνες που αρχίζουν ταυτόχρονα και είναι σχεδόν εξίσου σημαντικοί.

Ο εφιάλτης κάθε δημοσιογράφου, ο εφιάλτης του ανθρώπου που με αντικαθιστά εκείνο το βράδυ. Λάθος. Ο εφιάλτης του βασικά θα είμαι εγώ, διότι εκείνη τη στιγμή, εκείνη τη βραδιά του... ρεπό μου, θα βρίσκομαι εκεί, στη δουλειά. Εκεί, πάνω από το κεφάλι του, εκεί για να παίρνω εκδίκηση για όλες τις φορές που μου έκανε πλάκα και με καλούσε σε εξόδους γνωρίζοντας καλά ότι δεν γίνεται να απουσιάσω από το γραφείο. Εκεί, να λερώνομαι μπροστά στα μάτια του από τις σάλτσες του μπέργκερ και από τον γλυκόπικρο αφρό της κουνημένης μπύρας στο κουτάκι. Προκλητικός, όσο δεν πάει. Είναι η βραδιά μου....

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΕΡΗΣ

Δεν τίθεται θέμα. Επειδή το έχω ζήσει στο ΟΑΚΑ, αν μου ξανασυμβεί δεν πρόκειται να χάσω την ευκαιρία. Να προκριθεί η Λίβερπουλ ξανά στον τελικό. Να το έχει κάνει, μάλιστα, σαν πρωταθλήτρια Αγγλίας (μεγάλες στιγμές) οπότε να είμαστε εντελώς για μπύρες και λοιπές ποδοσφαιρικές κραιπάλες. Όχι μόνο δεν θα δούλευα, αλλά δεν θα ήθελα να εκμεταλλευτώ με τίποτε και τη δημοσιογραφική ιδιότητα. Καμιά σχέση. Το 2007, μαζί με τον κουμπάρο μου, που αν το καλοσκεφτείς θα μπορούσε να είχε γεννηθεί στο Λίβερπουλ, είχαμε αγοράσει εισιτήρια και δίπλα στους Άγγλους ζήσαμε ένα μαγικό βράδυ.

Μπορεί η Λίβερπουλ να έχασε, αλλά για δυόμιση και βάλε ώρες, ήμασταν όρθιοι, τραγουδήσαμε, κραυγάσαμε, κλάψαμε, αγκαλιαστήκαμε στο γκολ του Κάουτ, Κάιτ πως το διάβολο λέγεται κι αυτός, ξέραμε ότι είχαμε χάσει, ποιος όμως νοιάζεται; Δεν είναι μόνο οι τίτλοι και οι νίκες στο ποδόσφαιρο. Διαλέξαμε την ομάδα μας, κάποια στιγμή, επειδή μας άρεσε το χρώμα της, γουστάραμε τους παίκτες της και τα συνθήματά της. Μπορεί να το κάναμε επειδή κέρδιζε κιόλας. Πιο πολύ δενόμαστε, όμως, μαζί της όταν χάνει. Ειδικά όταν είναι η Λίβερπουλ. Ό,τι πιο τίμιο και ηρωικό υπάρχει, για μένα, στον ποδοσφαιρικό πλανήτη...

ΘΕΜΗΣ ΚΑΙΣΑΡΗΣ

Ναι, εννοείται. Όσο καλά κι αν περνάμε στη δουλειά, η ιδανική βραδιά Champions League δεν είναι στα γραφεία του Sport24.gr. Δεν είναι καν σε καφετέρια, αφού κι εκεί η ενόχληση απ'τους γύρω θα είναι μεγάλη: φασαρία, φωνές, άσχετες συζητήσεις, δεν γίνεται δουλειά έτσι. Η ιδανική βραδιά Champions League είναι στο σπίτι μου, με τρεις καλούς φίλους. Αυτούς που θα δώσουν την ίδια σημασία στον αγώνα, που δεν θα ασχολούνται με το κινητό κατά τη διάρκεια του και που δεν θα σε πρήζουν με το τι έχουν παίξει στο στοίχημα . Τρεις ώστε να φτιάξουμε δύο ομάδες και να παίξουμε ποδοσφαιράκι πριν τον αγώνα, στο ημίχρονο και τον τελικό μετά τη λήξη του. Ο χαμένος πληρώνει τις μπίρες.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕΡΕΤΗΣ

“Ιδανική” Τσάμπιονς Λιγκ βραδιά δεν υπάρχει στη φάση των ομίλων. Ούτε καν στην επόμενη και στη μεθεπόμενη. Για να είναι σούπερ η βραδιά, πρέπει να συγκεντρωθείς σε έναν αγώνα. Όχι σε 8, ούτε σε 4, ούτε σε 2. Επίσης, για να είναι αξέχαστη η βραδιά, θα πρέπει να διεξάγεται ένα εκ προοιμίου αξέχαστο ματς. Sorry, αλλά μπούχτισα με Real – Barca – Bayern. Μου έλειψαν είναι η αλήθεια οι Ιταλοί. Και η United με την Liverpool. Πέρυσι “ζευγάρωσαν” για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Γνωστή η νικήτρια. Αλλά στο Europa League βρε αδερφέ. Εμείς τις θέλουμε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών που αγαπήσαμε.

Εχουμε δει Milan – Juventus, έχουμε δει Bayern – Dortmund, θα ήταν αφάνταστα ελκυστικός ο ηλεκτρισμένος τελικός Real – Barcelona, αλλά σαν τους Άγγλους οπαδούς ουδείς. Αυτό λοιπόν, ναι! Με εξέδρα φίλων οπαδών της Liverpool και της United μια μαγιάτικη βραδιά στο video wall του τεράστιου κήπου του φραγκάτου της αντροπαρέας (πάντα υπάρχει ένας τέτοιος ανάμεσά μας). Συντροφιά με τόνους από πίτσες παντός είδους - πασών των γεύσεων και δυο κιβώτια “πράσινες” να "σπάνε" το κόκκινο της φανέλας μας και να περιμένουν για προθέρμανση, 90λεπτο, πανηγυρισμούς, γέλια και κλάματα.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΕΜΠΕΛΗΣ

Ιδανική βραδιά Champions League θα ήταν στον καναπέ ή στους καναπέδες του σπιτιού, δεν με ενδιαφέρει αν θα είναι το δικό μου ή φίλων μου. Έτσι κι αλλιώς η παρέα είναι που κάνει τη βραδιά, καλή. Τα βασικά, όπου βασικά βλέπε τηλεόραση, πίτσα και μπύρα. Ιδανικό θα είναι η φωνή της τηλεόρασης να είναι τέρμα αλλά να μην ακούγεται, γιατί θα καλύπτεται από τις δικές μας φωνές. Ακόμη και με συζητήσεις που ξεκίνησαν από το γιατί ο Κριστιάνο είναι (ή δεν είναι) καλύτερος του Μέσι και καταλήγουν γιατί ο Α του του Παπάγου πήρε μεταγραφή στο Θρίαμβο Χαϊδαρίου. Για να ισχύουν όλα τα παραπάνω, σημαίνει ότι δεν θα δουλεύαμε. Οπότε κανένα άγχος ούτε σε ποιον χρέωσε την κάρτα η UEFA, ούτε ποιος έκανε την ασίστ. Όπως έγραφε και (πολύ) παλαιότερα στο τέλος των επεισοδίων ελληνικών σειρών, «οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, γεγονότα ή καταστάσεις είναι εντελώς τυχαία». Εν προκειμένω δημοσιογραφικά/ές. Και κανένα σπασμένο πιάτο, ποτήρι κλπ. σε χαμένο τετ-α-τετ δεν κάνει κακό.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΧΑΡΤΖΟΥΛΑΚΗΣ

Δεν το συζητάμε πως το να απολαύσεις έναν ποδοσφαιρικό αγώνα και πόσω μάλλον μία αναμέτρηση επιπέδου Champions League είναι ένα από τα πιο... αντρικά πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος. Με καλούς φίλους (που να ξέρουν τα βασικά από μπάλα και δεν θα ρωτάνε διαρκώς το ένα και το άλλο), πίτσα (στη χειρότερη, σουβλάκια), μπύρα φυσικά, αλλά και πολλή πολλή διάθεση! Βεβαίως αυτό γίνεται και στα γραφεία του Sport24.gr, αλλά στο σπίτι είναι αλλιώς. Χαλαρός, κάνοντας... καφενείο με τους φίλους σου και αντιδρώντας όπως θέλεις, ανάλογα με την έκβαση του αγώνα. Και θα φωνάξεις, και θα τρελαθείς (με τις αντιδράσεις του Ζοζέ Μουρίνιο), και θα βρίσεις (πιπέρι!), και θα πανηγυρίσεις, και θα ξενερώσεις, και θα κλάψεις, αν σου βγει. Είτε από χαρά είτε από λύπη. Γιατί έτσι είναι το ποδόσφαιρο, σου βγάζει σχεδόν όλα τα συναισθήματα.

ΦΩΝΤΑΣ ΣΕΜΠΡΟΣ

Champions League σημαίνει δουλειά για μένα, άρα για να μην δουλεύω και όλα να είναι καλά πρέπει να έχω κερδίσει το τζόκερ! Η ιδανική βραδιά λοιπόν είναι εύκολη υπόθεση από εκεί και πέρα. Σε γήπεδο του εξωτερικού, στα επίσημα και στο τμήμα vip φυσικά με άψογο service, διαρκή τροφοδότηση μπύρας Heineken δηλαδή από πανέμορφη σερβιτόρα. Ιδανικά η σερβιτόρα είναι η Emily Ratajkowski, με την οποία μετά το ματς φεύγουμε μαζί για Σαντορίνη...

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΝΑΔΗΣ

Συμφωνώ και επαυξάνω με τον Θέμη για την παρέα στο σπίτι με τους κολλητούς που θα ασχοληθούν με μπάλα. Ούτε με κινητό, ούτε με social, ούτε με στοίχημα. Μόνο με μπάλα. Αλλά μιλάμε για την ιδανική βραδιά. Γιατί λοιπόν αυτή η παρέα να μην ξεκινήσει χαλαρά με μπύρες σπίτι για να καταλήξει στην εξέδρα; Να ακούσει τον ύμνο στο... φυσικό του περιβάλλον και όχι μέσα από τον ήχο της τηλεόρασης. Να δει με τα ματάκια της το σεντόνι να τεντώνει και όχι μέσα από το γυαλί. Και σε θέσεις χαμηλά, κοντά στον αγωνιστικό χώρο. Μια ανάσα από τη δράση, να μυρίζω το χορτάρι, να ακούω την μπάλα όταν την χτυπάνε κοντά μου.

Την αίσθηση του γηπέδου δεν την αλλάζω με καμία άλλη. Και αφού μιλάμε για ιδανική βραδιά, δεν θέλω δημοσιογραφικά και συνεντεύξεις Τύπου. Στην εξέδρα με τους κολλητούς, για να φύγουμε μετά τον αγώνα και να καταλήξουμε σε κάποιο μπαρ, με παγωμένη μπύρα και ατέρμονη συζήτηση για όσα είδαμε. Και όχι μόνο.