ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Μποράο: "Πουθενά αλλού όπως στον Μαραθώνιο της Αθήνας"

Μποράο: "Πουθενά αλλού όπως στον Μαραθώνιο της Αθήνας"

Ο Ισπανός Πάκο Μποράο εκφράζει στο Sport24.gr τα συναισθήματα που βιώνει κάποιος που τρέχει στα βήματα του ηρωικού Αθηναίου οπλίτη και υποστηρίζει πως πλησιάζει η ώρα που θα δούμε ένα "μυθικό" ρεκόρ στο Μαραθώνιο.

Έχει υπό την ευθύνη του 350 Μαραθωνίους, αλλά μόνο στον Μαραθώνιο της Αθήνας τον Αυθεντικό ο Πάκο Μποράο νιώθει τη σύνδεση με την ιστορία, με κάτι πολύ μεγαλύτερο από τη διαδρομή των 42 χιλιομέτρων.

Ο 68χρονος επιχειρηματίας από τη Σαραγόνα πρωτοεξελέγη πρόεδρος της διεθνούς ένωσης Μαραθωνίων Δρόμων (AIMS) το 2010 στην Αθήνα. Η ελληνική πρωτεύουσα φιλοξενεί τα γραφεία της ενώσεως και επισκέπτεται τη χώρα μας αρκετές φορές το χρόνο. Πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στο γαλλικό πρωτάθλημα, κρέμασε τα παπούτσια του σε ηλικία 28 χρονών για να επιστρέψει στην Ισπανία και να σταδιοδρομήσει στον κολοσσό IBM.

Η καρδιά του ανήκει στην πατρίδα του, την Αραγονία, αλλά αγάπησε τη Βαλένθια στην οποία ζει όλα αυτά τα χρόνια και διοργανώνει κάθε χρόνο το Μαραθώνιο στη Βαλένθια.

Μίλησε στο Sport24.gr για το έργο της AIMS στην οποία πρωτοέγινε μέλος το 1996, το όνειρο μιας επίδοσης μικρότερης των δύο ωρών και αποκάλυψε πως θα επιχειρήσει να τερματίσει για πρώτη φορά στο Μαραθώνιο της Αθήνας στις 9 Νοεμβρίου. Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σαν τον ίδιο να αγαπούν τόσο πολύ το Μαραθώνιο.

Μποράο: "Πουθενά αλλού όπως στον Μαραθώνιο της Αθήνας"

Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με το κίνημα του μαραθωνίου;

" Γύρω στα 1976 ή 1977 όταν μετά από μια αρκετά επιτυχημένη εμπειρία ως ποδοσφαιριστής στη Γαλλία, μετακόμισα στη Βαλένθια για επαγγελματικούς λόγους (τότε δούλευα στην IBM) και μετά από μια μακρά περίοδο μακριά από τον αθλητισμό, ένιωσα την ανάγκη να ξεκινήσω ξανά. Η ποδηλασία ήταν επικίνδυνη, το τένις μου ήταν άχρηστο μετά από απραξία εξαιτίας των ταξιδιών μου. Οπότε το ευκολότερο για μένα ήταν να ξεκινήσω να τρέχω, νωρίς το πρωί πριν από τη δουλειά μου. Η πρώτη μου εμπειρία σε Μαραθώνιο ήταν στη Μαδρίτη το 1978 και μια επίδοση τεσσάρων ωρών, 27 λεπτών και 52 δευτερολέπτων μετά από ένα μεγάλο και σκληρό αγώνα".

Ο πρόεδρος της ένωσης των Μαραθωνίων συνεχίζει να τρέχει ακόμη ή έχει σταματήσει;

" Ναι, συνεχίζω να τρέχω τρεις με πέντε φορές την εβδομάδα, είτε όταν βρίσκομαι στο σπίτι, είτε όταν ταξιδεύεω. Ένα από τα θετικά του τρεξίματος είναι πως ο καθένας μας μπορεί να τρέχει όποτε θέλει, όπου κι αν βρίσκεται".

Μιλήστε μας για τα καθήκοντα σας. Ποια είναι τα βασικά ζητήματε που καλείστε να λύσετε;

" Κατά την άποψη μου, όταν έχεις τέτοιες ευθύνες το σημαντικότερο είναι να διατηρείς καλή ισορροπία που επιτρέπει στους διαφορετικούς παίκτες να συνεχίσουν πρως τη σωστή κατεύθυνση, ακόμα κι αν δεν συμφωνούν στις λεπτομέρειες. Πιστεύω πως κάθε οργανισμός και στην περίπτωση μας αναφερόμαστε σε ένα μη κερδοσκοπικό, η βασική ευθύνη μας είναι η συνεχής αύξηση των μελών. Επιπλέον, αυτό οδηγεί στην ανάπτυξη, ακόμα καλύτερα.

Προφανώς η οικονομική ισορροπία, η συμμετοχή χορηγών, η κοινωνική προσοχή είναι τα θέματα που πρέπει να ακολουθήσουμε στενά για να εξασφαλίσουμε πως η ένωση λειτουργεί σε σωστό πλαίσιο".

Περνώντας στο... αγωνιστικό κομμάτι, ποιος είναι ο αγαπημένος σας Μαραθώνιος;

" Αν μιλάμε για τον αγαπημένο μου Μαραθώνιο, είναι η Νέα Υόρκη. Γιατί; Ίσως γιατί ο πρώην αγωνιστικός διευθυντής του, ο Φρεντ Λίμπου είχε προβλέψει αυτή την υπέροχη εμπειρία που είναι το παγκόσμιο κίνημα του Μαραθωνίου, ίσως γιατί αυτός είναι ο Μαραθώνιος που έτρεξα τέσσερις φορές νωρίς στη δρομική μου πορεία και έγινα μάρτυρας της τεράστιας υποστήριξης από ολόκληρη την πόλη στον αγώνα.

Ο κάθε Μαραθώνιος έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του: Κανένας δεν θα μπορούσε να μιλήσει για την Ιστορία δίχως να αναφέρει την Αθήνα, να μιλήσει για τον Πύργο του Άιφελ χωρίς να μην αναφερθεί στο Παρίσι, για τα ρεκόρ στο Βερολίνο. Καθεμιά πόλη που φιλοξενεί ένα Μαραθώνιο δείχνει την καλύτερη εικόνα της, προκειμένου να εξασφαλίσει την παρουσία ολοένα και περισσότερων ανθρώπων που απολαμβάνουν να τρέχουν".

Τα τελευταία χρόνια έχει καταρριφθεί αρκετές φορές η κορυφαία επίδοση όλων των εποχών. Ένα παγκόσμιο ρεκόρ προσδίδει μεγαλύτερη αξία στο σπορ ή αφαιρεί τον ενθουσιασμό της συμμετοχής;

"Πριν από όλα ο Μαραθώνιος είναι ένας αθλητικός αγώνα, δεν μπορούμε να σκεφτούμε τον αθλητισμό δίχως το συναγωνισμό. Τα παγκόσμια ρεκόρ είναι η ουσία του συναγωνισμού, είναι ο θρίαμβος απέναντι σε ό,τι δεν έχει επιτευχθεί στο παρελθόν. Κανένα ανθρώπινο σώμα δεν έκανε καλύτερη επίδοση από εκείνο που κατέρριψε την αμέσως προηγούμενη κορυφαία επίδοση που είχε επιτευχθεί. Προφανώς έχει μεγάλη αξία εκείνος που τα καταφέρνει και ο αγώνας που γίνεται η επίδοση, εξασφαλίζει μεγάλη προβολή από τα ΜΜΕ. Κατά την άποψη μου το ρεκόρ δίνει μεγαλύτερη αξία στο σπορ".

Ο Κενυάτης Ντένις Κιμέτο, τον οποίο θα έχουμε την τύχη να δούμε στην Αθήνα τον Νοέμβριο, έγινε ο πρώτος μαραθωνοδρόμος που κατέβηκε τις δύο ώρες και τρία λεπτά. Μια επίδοση μικρότερη των δύο ωρών είναι πιθανή; Και πότε πιστεύετε πως θα δούμε ένα τέτοιο χρόνο.

" Είναι πιθανό, αρκεί να δούμε τι συμβαίνει στον αθλητισμό, τα ρεκόρ καταρρίπτονται. Ένας χρόνος κάτω από τις δύο ώρες είναι μια ξεχωριστή και μοναδική επίδοση. Πότε θα πραγματοποιηθεί; Κατά τη γνώμη του, όπως έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν, μια μέρα θα έρθει ένας άνδρας πιθανότατα από την Αφρική και από την ημέρα που θα ξεκινήσουν να μεγαλώνουν τα άκρα του, θα έχει ένα λίγο μεγαλύτερο ποσοστό "καλής κατασκευής" δηλαδή θα είναι ψηλότερος, δυνατότερους μύες, καλύτερη οξυγόνωση του αίματος, λίγο μεγαλύτερο ρυθμό όταν τρέχει και το ρεκόρ θα εκραγεί. Τώρα αυτός ο άνδρας έχει γεννηθεί; Κανένας μας δεν το γνωρίζει, αλλά να είσαστε σίγουροι πως είτε έχει γεννηθεί, είτε βρίσκεται καθ'οδόν για να έρθει και να πετύχει το ρεκόρ".

Οι μεγάλοι Μαραθώνιοι (Marathon Majors) είναι μόλις έξι, οι τρεις στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ποια είναι τα κριτήρια για να μεγαλώσει ο αριθμός;

" Νομίζω πως το κριτήριο είναι περισσότερο οικονομικό παρά αγωνιστικό. Για την ακρίβεια ο αρχικός στόχος όταν γεννήθηκε αυτό το γκρουπ ήταν να εξασφαλίσουν χορηγούς με μεγαλύτερο οικονομικό όφελος για τους αγώνες. Σε κάθε περίπτωση οι τέσσερις είναι μέλη της AIMS (Βοστώνη, Σικάγο, Βερολίνο και Τόκιο) και οι δύο δεν είναι (Νέα Υόρκη, Λονδίνο)".

Ποια είναι τα σημεία-κλειδιά για τη διοργάνωση ενός σπουδαίου Μαραθωνίου;

" Δεν είναι τίποτα ξεχωριστό, είναι θέμα καλής δουλειάς επί σειρά ετών. Κατά τη γνώμη μου ένα καλό ρεκόρ αγώνων, μια καλή διοργάνωση, ένας ιδανικός τουριστικός προορισμός. Υπάρχουν ολοένα και περισσότεροι αγώνες σε ολόκληρο τον κόσμο που γίνονται σε πολύ διαφορετικές πόλεις μεταξύ τους, οπότε φαίνεται πως η μεγαλύτερη έλξη είναι η πρόκληση που σου δημιουργεί ο αγώνας".

Ο Μαραθώνιος της Αθήνας ο Αυθεντικός έχει κάνει σημαντικά βήματα πρόοδου τα τελευταία χρόνια. Ποια είναι τα σημεία που πρέπει να κοιτάξουμε για να γίνουμε ακόμα καλύτεροι;

"Παρακολουθώ την εξέλιξη του Μαραθωνίου της Αθήνας τα τελευταία επτά χρόνια. Αδιασμφισβήτητα βελτιώνονται κάθε χρόνο σε όλους τους τομείς του αγώνες. Δίχως να χάσουν το ιστορικό και το μοναδικό ενδιαφέρον που βρίσκεται στο θρύλο και στο σύνδεσμο με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Κάθε χρόνο βλέπω ολοένα και περισσότερα στοιχεία που κάνουν ελκυστικότερο το συνολικό αποτέλεσμα, ο κύριος παράγοντας είναι να αγγίξει τις συναισθηματικές αισθήσεις των συμμετεχόντων".

Ποια είναι η άποψη σας για τον Μαραθώνιο της Αθήνας; Και η καλύτερη ανάμνηση σας;

"Πάντοτε λέω πως ο κάθε μαραθωνοδρόμος θα πρέπει να τρέξει τουλάχιστον μια φορά στην κλασική διαδρομή. Θα πρέπει να είναι ένα μακρύ και βαθύ συναίσθημα κατά τη διάρκεια του αγώνα, νιώθοντας πως γίνεσαι κομμάτι του θρύλου, αυτό δεν μπορείς να το ζήσεις πουθενά αλλού στον κόσμο.

Περιμένω πως στις 9 Νοεμβρίου η μεγαλύτερη μου ανάμνηση θα είναι εκείνη τρέχοντας από την πόλη του Μαραθώνα στο Παναθηναικό Στάδιο, η γραμμή του τερματισμού που σχεδιάζω να διασχίσω για πρώτη φορά στη ζωή μου μετά τον τελευταίο μου αγώνα το 1992. Θέλω να ξανανιώσω 22 χρονιά πως η καρδιά επιταχύνει όταν σκέφτομαι πως αυτή η πρόκληση θα είναι μια εμπειρία που θα κρατήσω για πάντα στην καρδιά μου".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ