Ο πρώτος τίτλος της χρονιάς κρίθηκε στο βόλεϊ με το θεωρητικό φαβορί που ήταν ο Ολυμπιακός να το αποδεικνύει και στην πράξη. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το έκτος συνεχόμενο Κύπελλο της ιστορίας του και κατάφερε να γράψει ιστορία φτάνοντας στην κορυφή της λίστας των κατακτήσεων.

Ο τελικός κόντρα στην ΑΕΚ σίγουρα δεν θα είναι κάτι το οποίο θα το θυμόμαστε για καιρό αφού το θέαμα ήταν ίσως το χειρότερο που έχουμε παρακολουθήσει σε τόσο σημαντικό παιχνίδι και για αυτό δεν φταίνε τα κορίτσια των κιτρινόμαυρων αφού η παρουσία τους και μόνο εκεί ήταν μεγάλη υπόθεση και θα το αναλύσουμε παρακάτω.

Μάτι που γυαλίζει και ψυχολογία στα ύψη

Ας ξεκινήσουμε όμως από τον νικητή που δεν είναι άλλος από τον Ολυμπιακό. Για δεύτερη φορά μέσα σε κάτι λιγότερο από μία εβδομάδα ο Ολυμπιακός βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο από τον Παναθηναϊκό.

Οι ερυθρόλευκες όχι μόνο γύρισαν το ματς αλλά το έκαναν με εμφατικό τρόπο για να φτάσουν στην πρόκριση στον τελικό. Ο Παναθηναϊκός τους έβαλε δύσκολα για δύο σετ, αλλά από την έναρξη του τέταρτου σετ και μετά έδειξαν πόσο το ήθελαν.

Για να γίνει καλύτερα αντιληπτό το πόσο το ήθελαν οι παίκτριες του Ολυμπιακού αρκεί να θυμηθεί κάποιος πόσες άμυνες έβγαλαν κυρίως η Λαμπρούση και κατά δεύτερο λόγο η Γιώτα. Χαρακτηριστική είναι η φάση του τελικού όταν στο τρίτο σετ και με το σκορ στο 9-6 η Γιώτα πέφτει και βγάζει την πρώτη άμυνα σε πλασέ και στη συνέχεια δύο συμπαίκτριες της έτρεξαν μέχρι τον πάγκο για να συνεχίσουν την φάση χωρίς αποτέλεσμα.

Η υπεροχή στα άκρα

Αν θέλουμε να σταθούμε σε κάτι αυτό είναι η ένεση ποιότητας που δίνουν οι τρεις ξένες στον Ολυμπιακό και κυρίως οι Μαλασάι και Λαζάρεβιτς. Αμφότερες είναι με διαφορά οι καλύτερες ακραίες μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα και αυτό φάνηκε στο Final 4. Σταθερές τόσο στην υποδοχή όσο και στην επίθεση ήταν εκεί στον ημιτελικό, ενώ στον τελικό έπαιξαν όσο χρειάστηκε.

Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να κάνουμε και στην Τσβετάνοβα που φάνηκε πόσο σημαντικό είναι να έχει μία ομάδα διαγώνιο. Την ώρα που Μερτέκη και Κατσαντώνη έμειναν σε ρηχά νερά η Βουλγάρα ήταν σταθερή τελειώνοντας κρίσιμες μπάλες για τον Ολυμπιακό.

Τέλος, πρέπει να σταθούμε και στη δουλειά που κάνει το ερυθρόλευκο σερβίς. Δεν είναι τόσο οι 18 άσοι που πήρε ο Ολυμπιακός στα δύο ματς όσο τα λίγα λάθη που έκανε. Όταν σε 107 σερβίς στον ημιτελικό με την κούραση τον πέντε σετ κάνεις 11 λάθη με ρίσκο στο σερβίς τότε όλα είναι καλά.

Ικανοποιημένη με την παρουσία της στον τελικό

Πάμε τώρα στη φιναλίστ του θεσμού, την ΑΕΚ. Οι κιτρινόμαυρες έτσι όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα στο θεσμό είχαν ως μεγάλο στόχο τους την παρουσία τους στον τελικό έπειτα από την ευνοϊκή κλήρωση με την Ηλιούπολη στα ημιτελικά.

Στον τελικό μέτρησε η διαφορά που υπήρχε με τον Ολυμπιακό και τα προβλήματα που έχουν οι κιτρινόμαυρες. Η ΑΕΚ ξεκίνησε με άλλους στόχους τη χρονιά, αλλά τα χρέη του παρελθόντος και τα προβλήματα που υπάρχουν δεν την άφησαν.

Ο Ελληνικός της κορμός είναι αξιόλογος ειδικά στο κέντρο με τις Λαμπρινίδου και Κωνσταντινίδου, όμως της λείπει το κάτι παραπάνω για να μπορέσει να κοντράρει τον Ολυμπιακό σε έναν τελικό. Δίχως αμφιβολία, αν η ΑΕΚ καταφέρει στο τέλος της χρονιάς να κρατήσει τον κορμό της και να προσθέσει ίσως κάποιες ξένες τότε θα είναι περισσότερο ανταγωνιστική για την επόμενη περίοδο.

Φοβήθηκε να κερδίσει...

Ξεκινώντας την κριτική του Παναθηναϊκού θα σταθούμε από μία ατάκα του Μπράνκο Κοβάτσεβιτς στην αρχή του τέταρτου σετ. "Συνεχίστε έτσι δεν πιστεύουν ότι θα κερδίσουν" είπε ο Σέρβος και αποδείχτηκε ότι είχε δίκιο.

Ναι, ο Παναθηναϊκός είναι ο μοναδικός φέτος που έχει βάλει δύσκολα στον Ολυμπιακό. Όταν όμως χάνεις δύο συνεχόμενα παιχνίδια με ακριβώς ίδιο τρόπο τότε δεν μπορείς να είσαι ικανοποιημένος. Σίγουρα, ο Γιώργος Ρούσης έχει πολλά προβλήματα λόγω του περιορισμένου ροτέσιον που έχει στα χέρια του. Η κατάσταση έγινε χειρότερα μετά το χειρουργείο που έκανε η Νομικού αφού χάθηκε το πλεονέκτημα της μίας έξτρα λύσης στον πάγκο με την Μερτέκη.

Υπάρχουν όμως και άλλα πράγματα τα οποία πρέπει να λύσει ο Παναθηναϊκός εάν θέλει να φτάσει στις νίκες κόντρα στον "αιώνιο" αντίπαλο και να μην αφήνει μισοτελειωμένες τις προσπάθειες του. Οι πράσινες είναι η ψηλότερη ομάδα στο πρωτάθλημα, αυτό όμως δεν επιβεβαιώνεται ούτε στην επίθεση, ούτε στο μπλοκ.

Η δουλειά που μπορεί να καλύψει τα κενά

Πάμε να το δούμε αυτό και με τη βοήθεια των αριθμών του ημιτελικού. Ο Ολυμπιακός είχε 41% στην επίθεση με τις Τσβετάνοβα, Λαζάρεβιτς και Μαλασάι που πήραν το μεγάλο βάρος των επιθέσεων να έχουν 50/111 (περίπου 45%), την ώρα που Μερτέκη, Μόλναρ και Τσίμα είχαν 41/132 (31%). Στη συνέχεια το μπλοκ αν εξαιρέσουμε τις κεντρικές όπου Γιώτα και Λαμπρούση είχαν 10 μπλοκ (8 και 2 αντίστοιχα) και οι Γκούζου με την Καββαδία είχαν 7 (4 και 3 αντίστοιχα) από εκεί και πέρα όλες οι υπόλοιπες παίκτριες του Παναθηναϊκού είχαν μόλις τρία μπλοκ ενώ οι αντίστοιχες του Ολυμπιακού είχαν 6.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν άλλα επί μέρους κομμάτια που χρειάζονται βελτίωση. Στα τρία ματς που έχουν δώσει φέτος οι δύο ομάδες ο Παναθηναϊκός συνέχεια κολλάει στην περιστροφή που είναι η Κουτουξίδου στο "4". Το ίδιο έγινε και με τον ΑΟ Θήρας στη Σαντορίνη όσο και με τον Άρη στην Θεσσαλονίκη. Αυτή είναι η χειρότερη περιστροφή των πράσινων και ο Γιώργους Ρούσης καλείται να βρει λύσεις ενόψει της συνέχειας του πρωταθλήματος.

Παράλληλα, είναι αναγκαίο για τον Παναθηναϊκό να βρει μεγαλύτερη σταθερότητα και διάρκεια στο σερβίς του, ενώ χρειάζεται μεγαλύτερη συνολική δουλειά σε υποδοχή και μπλοκ άμυνα.

Ας δούμε τα στατιστικά των ομάδων στον ημιτελικό.

* Τα νούμερα στην επίθεση και την υποδοχή είναι επί τοις εκατό.

Ηλιούπολη, κερδισμένη μόνο με τη συμμετοχή

Όπως και να το δει κανείς η Ηλιούπολη πριν καν αγωνιστεί ήταν κερδισμένη μόνο από τη συμμετοχή της σε αυτό το Final 4. Η εξαιρετική δουλειά που γίνεται στην ομάδα από τη Δήμητρα Λυκογιάννη έχει ήδη επιβεβαιωθεί από τη δεύτερη συνεχόμενη άνετη παραμονή της ομάδας στην Α1.

Μάλιστα, οι παίκτριες της Ηλιούπολης κατάφεραν να βάλουν δύσκολα στην ΑΕΚ για δύο σετ, κατακτώντας το ένα από αυτά, δείχνοντας πως δεν πήγαν μόνο για να ζήσουν την εμπειρία στη Χίο. Μία εμπειρία που σίγουρα ήταν πρωτόγνωρη για τις περισσότερες παίκτριες της ομάδας, αφού μόνο η Γκλιγκόροβιτς έχει φάει με το κουτάλι τέτοιους αγώνες.

Μιας που αναφερθήκαμε στην 34χρονη Κροάτισα πασαδόρο δεν γίνεται να μην σταθούμε στην πολύπλευρη παρουσία της εντός γηπέδου. Η ποιότητα της είναι δεδομένη και γνωστή από το πέρασμα της τα προηγούμενα χρόνια στο ελληνικό πρωτάθλημα. Εκείνο όμως που βγάζει μάτι είναι ο τρόπος με τον οποίο εμπνέει και καθοδηγεί τις συμπαίκτριες της. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι είναι μια δεύτερη προπονήτρια μέσα στο γήπεδο.