Στις 2 Ιουλίου του 2005 στη Χάλα Πιονίρ του Βελιγραδίου η Εθνική Ανδρών αντιμετώπιζε την Σερβία στον τελευταίο αγώνα της Α’ φάσης του Word League. Τότε το τελευταίο σφύριγμα του Φινλανδού διαιτητή Πιτκάενεν μας βρήκε να χάνουμε με 3-0 (25-15, 25-22, 27-25), αλλά κανείς δεν μπορούσε να σκεφτεί ότι εκείνο το ματς θα ήταν το τελευταίο που θα έδινε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στο World League για την επόμενη δεκαετία…

Από το 1993 έως το 2005 η Εθνική μετρούσε δέκα παρουσίες στην μεγάλη γιορτή του παγκόσμιου βόλεϊ, έχοντας ως κορυφαία στιγμή την 5η θέση το 2004, αλλά την προηγούμενη χρονιά (2003) είχε συμμετάσχει στο Final 8 της Μαδρίτης (7η θέση) ενώ σε συνολικά 131 αγώνες είχαμε 43 νίκες και 88 ήττες, ωστόσο αυτό που δεν μπορεί να μετρηθεί ήταν η λάμψη που έδινε η παρουσία μας στην συγκεκριμένη διοργάνωση, αλλά και οι εμπειρίες που κέρδιζαν οι αθλητές μας.

Το πλήρωμα του χρόνου όμως έφτασε και μετά από μια δεκαετία, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα μετρά αντίστροφα για την επιστροφή του στο World League (ξημερώματα Σαββάτου 05.30 κόντρα στο Μεξικό) κι ο Μάριος Γκιούρδας εξηγεί το πόσο σημαντικό είναι για το ελληνικό βόλεϊ το συγκεκριμένο γεγονός.

«Είναι πολύ σημαντικό γιατί η Εθνική αποκτά και πάλι επαφή με τέτοιες διοργανώσεις… Όταν απέχεις από τέτοια τουρνουά σημαίνει ότι δεν έχεις τριβή με το υψηλό επίπεδο και μοιραία δεν έχεις και τα επιθυμητά αποτελέσματα», εξηγεί ο Θρακιώτης ακραίος ο οποίος είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών στο World League από ελληνικής πλευράς με 110 εμφανίσεις (107 έχει ο επίσης Θρακιώτης Αντώνης Τσακιρόπουλος).

«Η τωρινή ομάδα έχει καλό υλικό, παίκτες με ταλέντο κάποιοι εκ των οποίων αγωνίζονται το εξωτερικό και ξέρουν πως λειτουργεί το σύστημα και πως είναι να παίζεις σε υψηλό επίπεδο. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο. Από την άλλη υπάρχουν δύο σημαντικές απουσίες με τα προβλήματα των Τζούριτς, Στεφάνου, αλλά εγώ βλέπω ότι υπάρχουν παιδιά που μπορούν να ανταποκριθούν και το σημαντικό είναι να βγάλουν όλοι μέσα στο γήπεδο τον καλό τους εαυτό», είπε ο άλλοτε αρχηγός της Εθνικής και συμπλήρωσε: «Το World League που παίζαμε εμείς ήταν πολύ μεγάλο, με λίγες ομάδες που ήταν τρομερά δυνατές… Στην αρχή όταν μπαίνεις σε μια τέτοια διοργάνωση δυσκολεύεσαι αλλά στην πορεία όσο προπονείσαι σωστά κι έχεις μια οργάνωση έρχονται τα θετικά αποτελέσματα και γίνεσαι καλύτερος».

Αυτό πάντως που δεν χωρά αμφιβολία είναι η επιθυμία του να μπορούσε να βρίσκεται κι αυτός στο Μεξικό με την ιδιότητα του αθλητή…

«Πιστέψτε με θα το ήθελα πάρα πολύ. Αν και η επιλογή μου να σταματήσω ήταν συνειδητή, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ήθελα να ζήσω ξανά την μαγεία του World League κι εύχομαι σε όλα τα παιδιά να το απολαύσουν».

ΠΗΓΗ: ΕΟΠΕ