Το τένις που παρακολουθούμε τις τελευταίες βδομάδες μας έχει προσφέρει πολλές συγκινήσεις και ξεχωριστές στιγμές τόσο σε επίπεδο ποιότητας παιχνιδιών όσο και στο επίπεδο των εκπλήξεων που έχουν συμβεί.

Ξεκινώντας από τις γυναίκες η κατακόρυφη άνοδος της Βοζνιάκι επιβεβαιώθηκε από την εξαιρετική απόδοσή της στο masters της Σιγκαπούρης όπου κέρδισε διαδοχικά τη Σαράποβα, τη Ραντβάνσκα και την Κβίτοβα (ούσα αδιάφορη για το αποτέλεσμα!) για να χάσει τελικά στα ημιτελικά από την Σερένα με 2-1, ενώ στο 3ο σετ βρισκόταν μπροστά στο τάι μπρέικ με 4-1. Η αδυναμία της να κλείσει ένα ματς όπου η αντίπαλός της είναι ιδιαίτερα δυνατή ψυχοπνευματικά και το μέτριο σερβίς που δεν μπορεί να της δώσει ξεκούραστους πόντους παραμένουν τα δυο στοιχεία που πρέπει να δουλέψει για να πλησιάσει στο νούμερο 1.

Στο τουρνουά αυτό και εξαιτίας του συστήματος διεξαγωγής (δύο όμιλοι των τεσσάρων για την πρόκριση στα ημιτελικά) έγιναν, ή συζητήθηκαν" ότι θα γίνουν διάφορα αναπάντεχα/προβλεπόμενα (στα σίγουρα οξύμωρα!) και ανατροπές!

Το πλέον "κουβεντιασμένο" αποτέλεσμα που όμως δεν ήρθε ποτέ ήταν η "αναμενόμενη" για λόγους συμφέροντος νίκη με 2-0 της Ιβάνοβιτς εναντίον της Χάλεπ. Με το αποτέλεσμα αυτό η Ιβάνοβιτς θα πετούσε έξω τη Σερένα, ενώ η Χάλεπ έχοντας ήδη περάσει πρώτη λόγω των συντριπτικών νικών που είχε κάνει σε βάρος της Αμερικανίδας (6-0 6-2!!!!!) και της Μπουσάρ (μεγάλη απογοήτευση με 3 ήττες και κακές εμφανίσεις) έπαιζε αδιάφορη!

Η φοβερή ανατροπή στο πρώτο σετ με την Ιβάνοβιτς κάτω 4-1 μας έκανε να πιστέψουμε για μια στιγμή ότι εδώ κάτι περίεργο συμβαίνει! Τελικά όντως η Ιβάνοβιτς πήρε το πρώτο σετ έχοντας όμως σώσει με εκπληκτικό τρόπο ένα setpoint της Χάλεπ που μας έβγαλε αυτόματα από το μυαλό τις υποψίες για σκηνοθετημένη ήττα! Το αποτέλεσμα του 2ου σετ έκλεισε όλα τα στόματα (ακόμα και η Σερένα είχε δώσει εντολή να τσεκάρουν αεροπορικά επιστροφής!!), αφού η Ρουμάνα το κέρδισε καθαρά και πέταξε έκτος ημιτελικών τη Σέρβα χωρίς καν να επωφεληθεί των έξτρα χρημάτων - πόντων της νίκης! Η Ιβάνοβιτς συγκρατώντας κάποια δάκρυα που ήταν έτοιμα να κυλήσουν έπαιξε το τένις που μας έχει κάνει να πιστεύουμε ότι είναι ακόμα καλύτερη από την περίοδο που είχε φτάσει στο νούμερο 1 και πήρε μια νίκη χαρμολύπης! Τι έχασε η Χάλεπ;: Την ευκαιρία να πετάξει την μεγαλύτερη αντίπαλό της έξω από τη συνέχεια και να είναι πιο κοντά στην κατάκτηση του τίτλου, μην ξοδεύοντας παράλληλα περιττά τις δυνάμεις της.

Και το βρήκε μπροστά της γιατί η Σερένα αφού πέρασε το έμποδιο της εκπληκτικής Βοζνιάκι δεν υπήρχε περίπτωση να ξανάχανε κολλητά από τη Χάλεπ. Η Ρουμάνα είναι πολύ πιθανό σε όλο το 2ο σετ (6-0!) να σκεφτόταν το "γιατί έχω αναγκαστεί να την ξαναπαίξω, αφού στο χέρι μου ήταν να την θέσω εκτός", όμως για όλους εμάς που παρακολουθούμε αυτό το άθλημα, για ολόκληρο το γυναικείο τένις, για το ό,τι μπορεί στις μέρες μας να σημαίνει το Fair Play, η επιλογή της να παίξει καθαρά ήταν μεγαλειώδης.

Συνέβη λοιπόν αυτή που πραγματικά ταπείνωσε τη Σερένα, να της δώσει το εισιτήριο για τον ημιτελικό και τελικα να υποστεί ταπείνωση η ίδια (6-3, 6-0)! Αυτό που πάντως επιβεβαιώθηκε για μία ακόμα φορά είναι ότι όλα εναπόκειντο στη διάθεση της Αμερικανίδας: Αν παίξει κοντά σε αυτό που ξέρει δεν χάνει από καμία!

Η Κβίτοβα και η Μπουσάρ εκτός κλίματος, η Ραντβάνσκα έκανε μια τρελή ανατροπή και από 1-5 πήρε το πολυπόθητο σετ ενάντια στη Σαράποβα για να παίξει αυτή τον ημιτελικό με τη Χάλεπ, η Ρουμάνα εξωπραγματική όταν είναι στη ζώνη της, αλλά σίγουρα ακόμα μη ανθεκτική σε καταστάσεις που απαιτούν έξτρα ψυχολογία και αντοχή στην πίεση, η Ιβάνοβιτς στην καλύτερη περίοδο της καριέρας της (αγωνιστικά) που ακόμα όμως έχει περιθώρια βελτίωσης (σερβίς οπωσδήποτε-διάρκεια στο παιχνίδι της, στα + η πιο συχνή και άκρως αποτελεσματική χρήση του βολέ), ενώ η Σαράποβα ξοδεύτηκε στο πρώτο ματς που μετά από μαραθώνιο έχασε 2-1 από τη Βοζνιάκι.

Πάντως το γυναικείο τένις στάθηκε στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο τόσο από πλευράς θεάματος, όσο και διακύμανσης αγώνων, εκπλήξεων, ποιότητας. Άντε και του χρόνου!

Στους άντρες δεν χρειάζεται να ψάξουμε και πολύ για να βρούμε τον πρωταγωνιστή! Ο Ρότζερ προσπαθεί να κάνει το απίστευτο και να κλείσει τη χρονιά στο νούμερο 1 και η νίκη του ενάντια στον Τζόκοβιτς (ημιτελικός στη Σανγκάη) πραγματοποιώντας την καλύτερή του εμφάνιση εδώ και χρόνια, ήταν μια πολύ καλή αρχή. Ο Ελβετός που φαίνεται ότι ακόμα δοκιμάζει πράγματα!: Τον είδαμε να δουλεύει λίγο περισσότερο το slice backhand με μια έξτρα δόση πλάγιου σπιν, που δείχνει να λειτουργεί αποτελεσματικά στο ν' αλλάζει το ρυθμό του ράλι αλλά και να δυσκολεύει τους αντιπάλους του να κάνουν κάτι χρήσιμο με μια τόσο χαμηλή μπαλιά που συνάμα "τραβιέται" απότομα μακριά τους. Είδαμε επίσης και backhand βολέ με "υποβοήθηση" αριστερού χεριού (δεν άφησε το λαιμό της ρακέτας) ακόμα και επιστροφή σερβίς με τον ίδιο τρόπο (σε όλες τις περιπτώσεις η μπάλα ερχόταν από τον αντίπαλο με μεγάλη δύναμη)! Whatever Works Roger και όλα δούλεψαν καλά και στο τουρνουά του σπιτιού του (Βασιλεία) όπου δεν είχε κανένα πρόβλημα να το κατακτήσει με 6-2 6-2 ενάντια στο Βέλγο Γκοφέν.

Ο Ναδάλ είχε φύγει από νωρίς πέφτοντας για μια ακόμα φορά θύμα εκπληξης (ο Λόπεζ τον είχε αποκλείσει στο πρώτο του ματς στη Σανγκάη) χάνοντας από αυτόν που δείχνει να έχει όλες τις δυνατότητες να γίνει λίαν συντόμως Top 10 παίκτης. Ο Κροάτης Μπόρνα Κόριτς διαθέτει όλα τα χτυπήματα, δεν αφήνει κοντή μπάλα δίχως να επιτεθεί, έχει καλό σερβίς, τσαμπουκά και πιστεύω ότι είναι ο πιο γρήγορος στο tour! Ο Ναδαλ δεν είναι καλά, έχει τις ενοχλήσεις του και δεν μπορεί να παίξει αυτό που έχει.Η ανάστασή του ενόψει μάστερς αναβάλλεται αφού θα υποβληθεί σε επέμβαση για την αφαίρεση σκωληκοειδίτη στις 3 Νοεμβρίου.

Εκείνος όμως που κάνει εκπληκτικό αγώνα δρόμου και φαίνεται να προλαβάνει μια θέση στους 8 πρώτους που προκρίνονται στο Λονδίνο είναι ο Άντι Μάρεϊ. Αδιαμφισβήτητα τον περιμένει η θέση του ανάμεσα στους 4 κορυφαίους τενίστες και οι συνεχόμενες νίκες του σε βάρος του Νταβίντ Φερέρ (5-7, 6-2, 7-5 στον τελικό της Βιέννης, 6-4, 7-5 στον ημιτελικό της Βαλένθιας) που μέχρι χτες βρισκόταν πιο μπροστά στην κατάταξη είναι ένα πρώτο δείγμα. Ένα 2ο δείγμα ο τρόπος που κατάφερνε να βγαίνει από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που του έστηνε ο μεγάλος μαχητής Τόμι Ρομπρέδο και η απίστευτη επικράτησή του στο μαραθώνιο τελικό της Βαλένθια, έχοντας προηγουμένως σώσει μια χούφτα matchpoints.

Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν και με το τουρνουά του Παρισίου να είναι το τελευταίο πριν το μεγάλο ραντεβού των 8:

Ο Νόλε μετά την ήττα του από τον Ελβετό (έχοντας όμως πριν κάνει ένα μεγάλο σερί παιχνιδιών εκπληκτικής απόδοσης) το έριξε στην ξεκούραση και εμφανίζεται ξανά στην πόλη του φωτός, ο Ρότζερ με κάποια κενά που δημιουργούν εύθραυστες ισορροπίες (δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την ευκαιρία που είχε να τον πετάξει έξω από τον πρώτο του αγώνα πριν κατακτήσει το όπεν της Σανγκάης ο Αργεντίνος Λεονάρντο Μάγερ, χάνοντας ένα εύκολο backhand-πέρασμα, ούτε τα χαμένα σετ από παίκτες όπως ο Ίστομιν και ο Κάρλοβιτς) δεν παύει να είναι στα καλύτερα του, ο Μάρεϊ με επιστροφή ολοταχώς, ο Φερέρ τίμια στο Top 10 αλλά χωρίς βλέψεις να κάνει κάποιο άλμα στην καριέρα του (θα χάνει σχεδόν πάντα από τους big 4), o Τσίλιτς να επιβεβαιώνει τις κακές γλώσσες που τον ήθελαν απλά να είχε το τουρνουά της ζωής του στο US OPEN και να μην μπορεί να ξαναπιάνει τα επίπεδα απόδοσης που κατάφερε εκεί, ο Ράονιτς να χάνει ξανά από το Νισικόρι και αφού δεν μπορεί να κερδίσει τους μεγάλους αν δεν μπορεί και τους αντίστοιχους, ποιους μπορεί;, ο Μπέρντιχ ρεζιλεύτηκε από το Νόλε (6-0, 6-2 στις 5/10 τελικός China Open), αποδεικνύοντας την τεράστια διαφορά που τον χωρίζει από τα επίπεδα που δεν θα βρεθεί ποτέ, είδαμε τον Ντιμιτρόφ να μπορεί τόσο όσο, αλλά όχι αρκετό για να σταματήσουμε να μιλάμε μόνο για το ταλέντο του και τα όμορφα χτυπήματά του, το Νισικόρι να παίρνει ένα σημαντικό τουρνουά στο σπίτι του και να έχει υπερεπιτυχημένη χρονιά και τον Βαβρίνκα να είναι απογοητευτικός αλλά να έχει μαζέψει τόσους πόντους που έχει εξασφαλισμένη μια τελευταία παράσταση στο masters του Λονδίνου.

Εκεί όπου έχουν επίσης προκριθεί ο Τζόκοβιτς, ο Φέντερερ, ο Ναδάλ (δεν θα μετέχει όμως), και ο Τσίλιτς. Οι υπόλοιπες 4 λοιπόν θέσεις θα παιχτούν ανάμεσα στους Μάρεϊ, Νισικόρι, Μπέρντιχ, Φερέρ, Ράονιτς και Ντιμιτρόφ. Προσωπική άποψη με την αξιολόγηση και των πιθανοτήτων ο Άντι είναι σίγουρος, ο Νισικόρι κατά 80% και λογικά θα προλάβουν το τρένο ο Μπέρντιχ με τον Φερέρ. Ράονιτς και Ντιμιτρόφ πρέπει να προχωρήσουν πολύ για να ελπίζουν και δεν το βλέπω!

Αυτά για την ώρα, ραντεβού το Νοέμβριο με το masters! Ανυπομονούμε!

Ο Δημήτρης Σιάτης είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής και συγγραφέας