Για μια σημαντική μερίδα ανθρώπων, το τένις είναι ένα ελιτίστικο άθλημα, αφορά λίγους και ματσωμένους, θεωρείται αρκετά... αποστειρωμένο συναισθηματικά και με αυτό ασχολούνται τα καλοαναθρεμμένα παιδιά, εκείνα που έχουν τρόπους, είναι κυριλέ, με λίγα λόγια τους "Ζαμπούνηδες" του αθλητικού γίγνεσθαι.

Ισχύει κάτι τέτοιο; Αν στο μυαλό του κάποιος έχει τενίστες όπως τον Ρότζερ Φέντερερ, τον Άντι Μάρεϊ ή παλαιότερα τον Μπγιορν Μπορκ, τότε πιθανότατα θα βγάλει αβίαστα το παραπάνω συμπέρασμα. Σαν βγαλμένοι μέσα από το καλύτερο κολέγιο, έχοντας μάθει να συμπεριφέρονται με το "σεις" και με το "σας", με εγκράτεια των συναισθημάτων τους και χωρίς να ξεφεύγουν ποτέ από το πλαίσιο κανόνων που υπάρχει. Σωστοί "bon viveur" των courts.

Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, οι αντισυμβατικοί, οι "Βίνι Τζόουνς" του αθλήματος, εκείνοι που δεν θα διστάζουν να σπάσουν ρακέτες, να ρίξουν μπινελίκια, να νευριάσουν ακόμα και με τον αέρα που αναπνέει ο φίλαθλος που βρίσκεται στο πιο γωνιακό και απομακρυσμένο σημείο της κερκίδας. Σίγουρα δεν αποτελούν την πλειοψηφία, αλλά δεν είναι και λίγοι. Ορισμένοι εξ αυτών συγκαταλέγονται στην αφρόκρεμα του σπορ και έχουν γράψει την δική τους ιστορία.

Σαν σήμερα (21/1) πριν 28 χρόνια, ο Τζον ΜακΕνρό αποβλήθηκε από την συνέχεια του Australian Open για ανάρμοστη συμπεριφορά στον αγώνα του με τον Σουηδό, Μίκαελ Περνφόρς, για τον τέταρτο γύρο του τουρνουά. Ο Αμερικανός κυνηγούσε τον πρώτο του major τίτλο μετά το 1984, βρισκόταν ήδη στο 30ο έτος της ηλικίας του, γνώριζε ότι τα περιθώρια σιγά σιγά στένευαν και η πίεση ήταν σαφώς μεγαλύτερη. Κακός σύμβουλος η πίεση και το άγχος, ειδικά αν κάποιος είναι οξύθυμος. Ειδικά αν είναι ο ΜακΕνρό. Του έγινε μια σύσταση, του έγινε και δεύτερη, στην τρίτη... κάηκε.

Με αφορμή, λοιπόν, εκείνο το περιστατικό, το Sport24.gr θυμίζει ορισμένα από τα "κακά παιδιά" του τένις. Προφανώς δεν χωράνε όλοι στη λίστα και επίσης είναι σχετικό με το πώς ακριβώς ορίζεται ο "κακός". Δεν σκότωσαν και άνθρωπο, ούτε πλάκωσαν στις μπουνιές κάποιον την ώρα του αγώνα. Εντούτοις, το αίμα τους έβραζε διαρκώς, ήταν έτοιμοι να αρπαχτούν ανά πάσα ώρα και στιγμή και να τινάξουν ένα παιχνίδι στον αέρα, σπάζοντας την ηρεμία που είναι μέρος του αθλήματος. Μεταξύ αυτών, συγκαταλέγεται και ένα δικό μας παιδί...

ΤΖΟΝ ΜΑΚΕΝΡΟ

Αν έφτιαχνε κάποιος μια λίστα με τους πιο ατίθασους στον παγκόσμιο αθλητισμό, δεν θα μπορούσε να μην συμπεριλάβει τον Τζον ΜάκΕνρο. Είναι "τοτέμ" του αθλήματος, ένας από τους κορυφαίους που υπήρξαν και σίγουρα ο Νο1 των γκρινιάρηδων και φωνακλάδων. Έστηνε καυγά σε κάθε ευκαιρία, έλεγε εκείνο το περίφημο "You can not be serious" στους διαιτητές, που αποτέλεσε και τον τίτλο της αυτοβιογραφίας του. Είπαμε, στο Australian Open του 1990 αποβλήθηκε για ανάρμοστη συμπεριφορά, αλλά δεν ήταν το μόνο περιστατικό με πρωταγωνιστή τον ίδιο. Δεν δίσταζε να ρίξει μπινελίκια ακόμα και στον διαιτητή του Γουίμπλεντον σε τελικό, που όλοι αντιλαμβάνονται τις ιδιαιτερότητες και το savoir vivre που επιτάσσει το συγκεκριμένο Grand Slam. Μιλάμε μάλιστα για την δεκαετία του '80, που για την συντηρητική Μ. Βρετανία ήταν σοκ να ξεφεύγει κάποιος τόσο πολύ. Πολλές ρακέτες εκτοξεύτηκαν στην καριέρα του από τα χέρια του ή έσπασαν, πολλά τα "γαλλικά" που ξεστόμιζε αν κάτι δεν του άρεσε.

Ο τενίστας από το Κουίνς ήταν αντισυμβατικός και μάλιστα στο Γουίμπλεντον ήταν πολύ αντιπαθής στο κοινό, αλλά και στους διοργανωτές που δεν τον έγραφαν στη λέσχη, αν και έπρεπε να το κάνουν όπως ίσχυε και ισχύει για κάθε νικητή. Οι κόντρες του με τον "ατσαλάκωτο" Μπορκ έχουν γράψει ιστορία, δυο άλλοι κόσμοι, δυο διαφορετικές κουλτούρες, αλλά και δυο τεράστιοι τενίστες. Ούτε μετά το τέλος της καριέρας του ηρέμησε, οι παλμοί εξακολουθούσαν να χτυπάνε "κόκκινο" και η μορφή του σκληρού και ατίθασου έφτασε μέχρι και στο Χόλιγουντ. Μια κατηγορία μόνος του ο ΜάκΈνρο.

ΝΙΚ ΚΥΡΓΙΟΣ

Είναι μόλις 23 ετών, είναι πολύ ταλαντούχος, αλλά και πολύ περίεργος χαρακτήρας, σε βαθμό που να κάνει τους πάντες να... ξεχνούν τα προσόντα του και να ασχολούνται με οτιδήποτε εξωαγωνιστικό τον αφορά. Ο Ελληνοαυστραλός τενίστας, στο τουρνουά του Εστορίλ και συγκεκριμένα στην πρεμιέρα του με τον Αλμπέρτ Ράμος Βινιόλας, έβρισε και έσπασε τη ρακέτα του, δεχόμενος δύο παρατηρήσεις και θα μπορούσε να δεχτεί και τρίτη που θα σήμαινε και τον αποκλεισμό του, αλλά ο διαιτητής δεν τον είδε να στέλνει εκτός γηπέδου το μπαλάκι. Κόντρα στον Φέντερερ τον οποίον και νίκησε, μιλούσε ακατάπαυστα και μάλιστα ζήτησε από τον διαιτητή να πετάξει έξω έναν επόπτη. Στην πρεμιέρα του Wimbledon και στο ματς απέναντι στον Ντιέγκο Σβάρτσμαν, ακούστηκε να λέει "dirty scumbag", αλλά αρνήθηκε ότι πήγαινε προς τον διαιτητή, ενώ απέναντι στον Χουάν Μονάκο έλεγε διάφορα και ο επόπτης τα μετέφερε στον διαιτητή. Υπήρξαν ειρωνείες προς τον επόπτη, ενώ απευθυνόμενος στον διαιτητή του αγώνα, είπε: "Αισθάνεσαι δυνατός εκεί πάνω; Πες μου τι σου είπε ο επόπτης".

Έγιναν και κάποια άλλα σκηνικά στο βρετανικό Grand Slam, ενώ για την 8άδα του Davis Cup με το Καζακστάν έσπασε δυο ρακέτες στο παιχνίδι με τον Αλεξάντρ Νεντοβιέσοφ και τα μικρόφωνα τον έπιασαν να λέει ότι "δεν θέλω να είμαι εδώ". Για να φτάσουμε στο περιστατικό με τον Στάνισλας Βαβρίνκα που ξεχείλισε το ποτήρι. Στον τελευταίο του αγώνα στο Masters του Μόντρεαλ, επιτέθηκε φραστικά στον Ελβετό με "βρώμικο" υπονοούμενο για τη σύντροφό του. "Σόρρυ που στο λέω φίλε, αλλά ο Κοκκινάκης πήδ...ε την κοπέλα σου", ήταν η ατάκα που χρησιμοποίησε ο Κύργιος, ο οποίος τιμωρήθηκε με μηνιαίο αποκλεισμό και με πρόστιμο από την ATP. "Ο Νικ ζήτησε συγγνώμη και το καλύτερο θα είναι να μάθει από το λάθος του και να κατανοήσει ότι έχει ευθύνη απέναντι στο Tour και στους συναθλητές του", είπε μεταξύ άλλων ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος της ATP, Ντέιβιντ Μπράντσο. Πολλά τα καμώματα για το νεαρό τενίστα και δεν είναι τα μόνα.

ΤΖΙΜΙ ΚΟΝΟΡΣ

Γνωστός ως "ο οδοστρωτήρας του Μπελεβίλ", έχοντας γεννηθεί στην ομώνυμη περιοχή του Ιλινόις το 1952, ήταν από τους πλέον αντισυμβατικούς τενίστες της δεκαετίας του '70 και για πολλούς θεωρείται ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών, έχοντας φτάσει και στο Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης. Ο Αμερικανός, μόλις σε ηλικία 20 ετών (1972) αρνήθηκε να συμμετάσχει στη νεοσύστατη ομοσπονδία των επαγγελματιών παικτών του αθλήματος, την ATP, απέφευγε το καθολικό ρεύμα, με αποτέλεσμα να παίρνει μέρος σε μικρά τουρνουά που διοργάνωνε ο μάνατζέρ του Μπιλ Ρίορνταν. Δυο χρόνια μετά, έκανε αγωγή στην ATP, αξιώνοντας το ποσό των 10.000.000 δολαρίων, από τον πρόεδρο της ομοσπονδίας, Άρθουρ Έις, με την αιτιολογία πως έθετε όριο στην ελευθερία του στο τένις.

Είχε προηγηθεί ο αποκλεισμός του Αμερικανού από το γαλλικό Open εκείνης της χρονιάς, επειδή είχε συνάψει συμβόλαιο για να παίξει στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα συλλόγων και όλες οι συμμετοχές αποκλείστηκαν από το Roland Garros. Δείγμα του χαρακτήρα του είναι και το γεγονός ότι τον Οκτώβριο του 1973 είχε αφήσει στα κρύα του λουτρού την Κρις Έβερτ λίγο πριν παντρευτούν. Σταμάτησε σε ηλικία 43 ετών το 1995, έχοντας παντρευτεί από το ’80 με την playmate, Πάτι Μακ Γκουάιρ αλλά συνεχίζοντας να παίζει στα διπλά με την πρώην του (Κρις Έβερτ). "Θέλω να φέρω τον κόσμο μέσα στο παιχνίδι, όπως στο ποδόσφαιρο", ήταν μια από τις γνωστές δηλώσεις του εκείνη την εποχή, όπως και το γεγονός πως στην ερώτηση για το αν στα 80ς ο ΜάκΈνρο ήταν ο καλύτερος τενίστας, απαντούσε "Ποτέ".

ΑΝΤΡΕ ΑΓΚΑΣΙ

"Ήμουν σε μια ζωή που δεν διάλεξα. Πάντα υπάρχει ένα τίμημα που πληρώνεις μαζί με το τένις και γι' αυτό, ναι, το μισούσα". Ο Αντρέ Αγκάσι το έχει παραδεχθεί επανειλημμένως αλλά ξέρει πως θα τον θυμόμαστε για όσα έκανε στα γήπεδα του τένις με μια ρακέτα στα χέρια. Οκτώ Grand Slams κοσμούν την τροπαιοθήκη του (τέσσερα στην Αυστραλία, δύο στις ΗΠΑ και από ένα σε Αγγλία και Γαλλία) σε μια καριέρα γεμάτη στερήσεις, κατάθλιψη, ναρκωτικά (κυρίως μεθαμφεταμίνη), αλλά και δόξα, χρήματα και φήμη. Αναμφίβολα, μια από τις πιο ιδιαίτερες και εκκεντρικές φιγούρες των courts. Η εμφάνιση για τον Αγκάσι, ήταν το παν. Με εκκεντρικό κούρεμα, σκουλαρίκια στα αφτιά και πολύχρωμα μπλουζάκια, έστρεφε τα φώτα δημοσιότητας πάνω του. Από το 1988 μέχρι το 1990 δεν πήρε μέρος στο Wimbledon καθώς ο αγγλικός "κώδικας" του τουρνουά, ανάγκαζε τους αθλητές να φορούν λευκά σορτς και μπλούζες γεγονός που έβρισκε αντίθετο τον Αγκάσι. Έφτασε στο Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης τον Απρίλιο του1995, μόλις είχε κλείσει τα 25 του χρόνια και έμεινε εκεί για 30 εβδομάδες και ήταν η καλύτερη χρονιά του με ρεκόρ 72 νίκες και 10 ήττες. Διαβάστε και το εκπληκτικό αφιέρωμα του Sport24.gr για την ζωή του.

ΤΣΑΚ ΜΑΚΙΝΛΕΪ

Ήταν από τους καλύτερους τενίστες στην δεκαετία του 1960. Συχνά όμως έχανε την ψυχραιμία του, ήταν εκκεντρικός και πολύ οξύθυμος. Μια μέρα ο ευέξαπτος χαρακτήρας του κόντεψε να τραυματίσει αρκετούς φιλάθλους. Σε αγώνα για την ημιτελική φάση του Davis Cup, είχε πιθανότατα την πιο μεγάλη έκρηξή του. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν χάσει από την Ιταλία με 3-2 στο Περθ, ενώ ο ΜακΚίνλεϊ είχε παίξει στα διπλά μαζί με τον Μπουτς Μπούτσχολτζ. Αφού έχασαν από τους Ιταλούς, πέταξε εκνευρισμένος τη ρακέτα του στις κερκίδες και προσγειώθηκε πάνω σε Ιταλούς φιλάθλους, που ανταπέδωσαν με αποδοκιμασίες και βρισιές. Αναμφίβολα, μια από τις πιο αμφιλεγόμενες και ιδιαίτερες προσωπικότητες που πέρασαν ποτέ από το άθλημα. Ήταν οξύθυμος πριν γίνει μόδα, σε μια δεκαετία που το τένις φημιζόταν για την εξαιρετική συμπεριφορά των αθλητών. Ήταν μικρόσωμος και συχνά έβγαζε αλαζονικούς λόγους, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις. Μπορούσε εύκολα να χάσει την ψυχραιμία του και πολλοί τον χαρακτήρισαν ως "το πρώτο κακό παιδί του τένις".

ΕΡΝΕΣΤΣ ΓΚΟΥΛΜΠΙΣ

Γεννήθηκε στη Ρίγα της Λετονίας στις 30 Αυγούστου 1988 και πήρε το όνομά του από τον συγγραφέα Έρνεστ Χέμινγουεϊ, με το "ς" στο τέλος του ονόματός του να παραπέμπει περισσότερο στα ονόματα της χώρας του. Ο πατέρας του είναι τραπεζικός επενδυτής και από τους πιο πλούσιους ανθρώπους στη χώρα, ενώ η μητέρα του είναι ηθοποιός. Το 2011 κατάφερε να φτάσει ως το Νο21 του κόσμου, αλλά στη συνέχεια άρχισε ο κατήφορος. Άστατη ζωή, ελλιπής προπόνηση και το τέλος του 2012 τον βρήκε εκτός των κορυφαίων 130 της ATP. Σπάει ρακέτες σε ημερήσια διάταξη, είναι από τους... εξπέρ του είδους. Τις σπάει, ενίοτε τις πατάει και μετά τις χαρίζει. "Πρέπει να σπάω τουλάχιστον μια ρακέτα σε κάθε court του κόσμου", έχει πει αστειευόμενος στο πλαίσιο του Roland Garros του 2014 και συνέχισε: "Αν δεν το έκανα στο κεντρικό court του Παρισιού, θα ήταν έλλειψη σεβασμού. Δεν θα γινόταν να το επιτρέψω αυτό". Tο να διατηρεί την ψυχραιμία του αν του αν του στραβώνει ένα ματς, αποτελεί... στόχο για τον ίδιο σε κάθε παιχνίδι. Δεν το καταφέρνει πάντα, το έχει αποδείξει ένα κάρο φορές. Παίρνει επάξια μια θέση στη λίστα των "Bad Boys".

ΙΛΙΕ ΝΑΣΤΑΖΕ

Ο Ρουμάνος θεωρείται μια από τις εμβληματικότερες μορφές του τένις και σίγουρα από τους πιο ιδιαίτερους χαρακτήρες. Γνωστός και με το προσωνύμιο "Ρουμάνος παλιάτσος", ενώ είχε και το παρατσούκλι Ilie "Nasty" Nastase (Ίλιε "Δυσάρεστος" Ναστάζε), βρέθηκε στην κορυφή της ATP το 1973. Θρυλείται πως είναι ο πρόγονος του Γιάννη Σπαλιάρα, έχοντας κοιμηθεί με περισσότερες από 2.500 γυναίκες (1.500 λιγότερες από τον Γιάννη) σύμφωνα με αφιέρωμα του περιοδικού "Maxim", ήταν γνωστός για τα όσα έκανε μέσα στα courts σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά και για την πολλάκις ανάρμοστη συμπεριφορά του. Μπορούσε να γελάει και να σπάει πλάκα με διαιτητές, αντιπάλους και κοινό, αλλά και για να γίνει πολύ αθυρόστομος και αγενής.

Αν πήγαινε κάποιος να τον δει, γνώριζε εκ των προτέρων ότι δεν θα βαρεθεί με τα καμώματά του. Είχε αποβληθεί από τουρνουά και πολλές φορές περνούσε τις "κόκκινες γραμμές", δεν έβαζε "φρένο" με τίποτα. Έχανε παιχνίδια δικά του λόγω έλλειψης συγκέντρωσης που οφειλόταν στον άστατο χαρακτήρα του. Μάλιστα, η Ρουμανία δεν πήρε το Davis Cup το 1972, αν και ήταν το απόλυτο φαβορί κόντρα στις ΗΠΑ, διότι ο Ναστάζε ηττήθηκε από τον σαφώς κατώτερό του, Σταν Σμιθ. Βέβαια, ανήκει σε μια μικρή λίστα με όσους έχουν πάνω από 100 επαγγελματικούς τίτλους στο ατομικό και στο διπλό. Εκρηκτικός χαρακτήρας, αντισυμβατικός, μια τεράστια μορφή του τένις και σίγουρα από τα "κακά παιδιά".

ΜΑΡΑΤ ΣΑΦΙΝ

Ο Ρώσος τενίστας εθεωρείτο ένα από τα "κακά παιδιά" του σπορ. Πρωταθλητής στο US Open 2000 και στο Australian Open 2005, ήταν επίσης Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης για 9 εβδομάδες ενώ αποτελούσε σταθερό μέλος της πρώτης 5αδας για 119 εβδομάδες. Πολλά τα ξεσπάσματά του μέσα στα courts, έχει σπάσει ένα κάρο ρακέτες. Μάλιστα, μόνο το 1999 έσπασε 48(!). Ο ίδιος το 2011 είπε πως σε όλη την διάρκεια της καριέρας του έσπασε 1055 ρακέτες. Προφανώς και δεν ήταν όλες κατά την διάρκεια αγώνων, αλλά και στις προπονήσεις. Όπως και να 'χει, δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα νεύρα του και ήταν γνωστό για το φλογερό του ταμπεραμέντο. Εξαιρετικός παίκτης, τρομερά προσόντα, αλλά και πάρα πολύ οξύθυμος.

ΝΤΕΝΙΣ ΡΑΛΣΤΟΝ

Είχε για προπονητή τον Πάντσο Γκονζάλες και έκανε καριέρα του '60 και του '70. Κορυφαία του θέση ήταν το Νο5 στην παγκόσμια κατάταξη (ήταν και το Νο1 μεταξύ των Αμερικανών και κατέκτησε 27 τίτλους στο απλό και στο διπλό). Ο "Ντένις ο τρομερός" όπως τον φώναζαν εκείνη την εποχή, ήταν πολύ νευρικός και παράτολμος παίκτης και μάλιστα το 1961 για έξι μήνες τού είχε απαγορευτεί να αγωνίζεται σε οποιοδήποτε τουρνουά τένις λόγω του ότι πέταξε τρεις μπάλες έξω από το γήπεδο σε ένα ξέσπασμα οργής. Πάντως, συμπεριελήφθη στο Hall of Fame του αθλήματος το 1987. Να πούμε πως έχει τεχνητό πόδι από το γόνατο και κάτω (το αριστερό του πόδι), ενώ ήταν εθισμένος στα χάπια, τα οποία έπαιρνε για να καταπολεμήσει τους πόνους από τις συνολικά 16 εγχειρήσεις που έκανε στο γόνατό του και παραλίγο να του κοστίσουν την ίδια του την ζωή.

ΠΑΝΤΣΟ ΓΚΟΝΖΑΛΕΣ

Είναι ο τενίστας εκείνος που βρέθηκε στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης από το 1952 ως το 1960. Βέβαια, τότε δεν υπήρχε ATP, ούτε το τένις ήταν επαγγελματικό όπως σήμερα, εντούτοις κατέχει το σχετικό ρεκόρ. Ο Αμερικανομεξικανός τενίστας δεν είχε τη φήμη του καλού παιδιού. Βέβαια, πρέπει να ειπωθεί ότι αντιμετώπισε και πάλεψε το ρατσισμό, όμως οι συναθλητές του εκείνη την εποχή έλεγαν ότι δεν είχε διόλου καλή συμπεριφορά, ενώ εξωγηπεδικά είχε τη φήμη του κακού συζύγου για τις... κάμποσες γυναίκες που είχε στη ζωή του. Ένας εκπληκτικός παίκτης, ο οποίος όμως ήταν πολύ οξύθυμος και ευέξαπτος. Κατέκτησε 17 Major τίτλους στην καριέρα του (15 Pro Slams και 2 Grand Slams). Γεννημένος στις 9 Μαΐου του 1928 συνέχισε να αγωνίζεται μέχρι τα 45 του χρόνια. Πρόλαβε να παίξει και με τον Κόνορς για να εγκαταλείψει οριστικά στα 46 του χρόνια.