H έκπληξη ήρθε από τον Καναδό Μίλος Ράονιτς που για να προκριθεί έπρεπε να προχωρήσει περισσότερο από τον Νταβίντ Φερέρ. Το κατάφερε νικώντας για πρώτη φορά (προηγήθηκαν 6 αποτυχημένες) τον Ρότζερ Φέντερερ στον προημιτελικό με 7-6, 7-5 παίζοντας επιτέλους (όπως ο ίδιος δήλωσε) στο επίπεδο που πρέπει να βρεθεί για να πετυχαίνει τέτοιες νίκες. Κερδίζει για πρώτη φορά Top 3 παίκτη και θεωρεί τη νίκη αυτή ως τη μεγαλύτερη της καριέρας του!

Η τακτική είναι γνωστή και η εφαρμογή της στην πράξη έγινε στην εντέλεια. Εκπληκτικό σερβίς (21 άσοι!)που συχνά ξεπερνούσε τα 220 χιλιόμετρα και τον βοήθησε να πάρει σχετικά εύκολα όλα τα "δικά" του games (ένα break point είχε ο Φέντερερ κι έσβησε με άσο) και προσπάθεια να κλέψει πόντους από το σερβίς του Ελβετού, αγωνιζόμενος από τη βασική γραμμή με σήμα κατατεθέν του τα διαγώνια inside -out forehand, αλλά και με εξαιρετική χρήση του slice backhand. Εντυπωσιακός στο tie break του πρώτου σετ, (7-5) ακόμα πιο εντυπωσιακός όταν κατάφερε να κάνει break και να προηγηθεί 6-5 στο δεύτερο σετ και να κλείσει εύκολα το ματς σερβίροντας.

Μπράβο Μίλος, ομολογώ δεν σου το ΄χα και ακόμα περισσότερα μπράβο εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν πέτυχες τον Ρότζερ σε κακή μέρα. Ο Ελβετός έκανε μόλις 13 αβίαστα λάθη, σέρβιρε καλά, δεν μπορούσε όμως να βρει αντίδοτο στο δικό σου σερβίς και σε κάποιους καίριους πόντους όπου ήσουν απλά εκπληκτικός. Καμία στεναχώρια λοιπόν για τον Ρότζερ και προσήλωση στον επόμενο και σημαντικότερο στόχο.

Ο συνδυασμός που έδωσε το εισιτήριο στον Ράονιτς ήταν η ήττα του Φερέρ από τον "παίζω το τένις της ζωής μου και είμαι τόσο δυνατός ψυχοπνευματικά" Κέι Νισικόρι σ΄ ένα απίστευτο ματς σε επίπεδο διακυμάνσεων και πόντων που δεν έλεγαν να τελειώσουν από τις άμυνες που έβγαιναν εκατέρωθεν. Ο Φέρερ γυρίζοντας τη ροή στο πρώτο σετ έχει 5-2 στο tie break του 2ου και την ευκαιρία να κλείσει το ματς.

Οι πέντε συνεχόμενοι πόντοι που κέρδισε ο Ιάπωνας δεν είναι κάτι που μπορείς να περιμένεις κι όμως ήρθαν! Ο Φερέρ ήταν από τις λίγες φορές που δεν μπόρεσε να κρύψει τον εκνευρισμό του και το τελικό 2-1 (3-6, 7-6, 6-4) υπέρ του Νισικόρι αποτέλεσε φυσική κατάληξη. Κρίμα (;) για τον Ισπανό που χάνει το τρένο, όμως αυτό που είδαμε χτες από τον Ράονιτς εναντίον του Φέντερερ ήταν μοναδικό, όπως μοναδική ήταν και η αντίδραση του Νισικόρι, η αυτοκυριαρχία που διαθέτει, η ικανότητά του να παίζει κάθε πόντο ξεχωριστά χωρίς να καταβάλλεται από την πίεση του σκορ. Και ο Νισικόρι λοιπόν πανάξια με το εισιτήριο για το Λονδίνο.

Ο Μάρεϊ τα είχε ήδη καταφέρει από την Πέμπτη - κερδίζοντας πολύ εύκολα τον Ντιμιτρόφ που επίσης έτρεφε κάποιες ελπίδες αλλά αυτός δεν μπορούσε τελικά να κάνει την αγωνιστική του υπέρβαση όπως την έκανε ο Ράονιτς - και πιστεύαμε ότι ήταν σε θέση να κοντράρει τον Τζόκοβιτς στα προημιτελικά αλλά κάπου άφησε στη μέση την προσπάθεια, χάνοντας σε μεγάλο βαθμό τη συγκέντρωσή του (κατάκοπός και από τα συνεχή ματς στον αγώνα δρόμου που έδωσε για να προλάβει την πρόκριση στο Λονδίνο), έχοντας απέναντί του έναν κλασικό "γυρίζω τα πάντα και μπορώ να σε τρέχω δεξιά-αριστερά όλο το βράδυ" Τζόκοβιτς. 7-5 σ΄ ένα κλειστό πρώτο σετ και μια ελπίδα επιστροφής στο 2ο όταν ο Μάρεϊ έκανε πρώτος break (2-1) που όμως έσβησε γρήγορα κάτι που φανερά κατέβαλε την όποια προσπάθεια του Άντι για ανατροπή.

Νωρίς το μεσημέρι της Παρασκευής είχε τσεκάρει το εισιτήριό του ο Τόμας Μπέρντιχ κερδίζοντας με ανατροπή τον Κέβιν Άντερσον 6-7, 6-4, 6-4.

Οι εκλεκτοί λοιπόν (με τον Ναδάλ να έχει αποσύρει τη συμμετοχή του) είναι: Τζόκοβιτς, Φέντερερ, Βαβρίνκα, Μάρέϊ, Νισικόρι, Μπέρντιχ, Τσίλιτς, Ράονιτς.

Ο Δημήτρης Σιάτης είναι καθηγητής φυσικής αγωγής και συγγραφέας