Καμιά φορά φαίνεται πως η ζωή του Μπομπ Μπίμον ξεκίνησε την 18η Οκτωβρίου του 1968, τη μέρα που πέτυχε το τέλειο άλμα στον τελικό του μήκους στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικό.

Ο 22χρονος από το Κουίνς της Νέας Υόρκης προσγειώθηκε στα 8.90μ. στην πρώτη του προσπάθεια. Το στάδιο βρισκόταν 2.240μ. πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, ο Μπίμον σκέφτηκε πως "θα το καταρρίψουν στην επόμενη μισή ώρα". Έκανε λάθος. Το ρεκόρ άντεξε 23 χρόνια και παραμένει ολυμπιακό ρεκόρ.

Τον συνόδευε το παρατσούκλι "ο άνθρωπος που μπορούσε να πετάξει" το οποίο χρόνια μετά... παραχώρησε στον αγαπημένο του αθλητή, τον Μάικλ Τζόρνταν. Κράτησε τον τίτλο για την αυτοβιογραφία του.

" Αυτό το άλμα μου έσωσε τη ζωή. Είχα μεγαλώσει σε ένα αρνητικό περιβάλλον, δεν υπήρχε πρότυπο στο σπίτι, βρήκα θετική ενέργεια και κατάφερα να επιβιώσω".

Δεν εισέπραξε αγάπη από τη μητέρα του, η οποία προσβλήθηκε από φυματίωση όταν επισκέφθηκε τον πατέρα του στη φυλακή. Όταν βγήκε ο πατέρας του από τη φυλακή, τον κακοποιούσε. Ο Μπίμον μεγάλωσε με την ηλικιωμένη γιαγιά του.

Μέχρι την ημέρα που πέθανε η μητέρα του δεν τον είχε φίλησει ποτέ, φοβόταν μήπως βήξει στο πρόσωπο του και του μεταδώσει την ασθένεια.

Ο Μπίμον βρήκε καταφύγιο στον στίβο και κέρδισε υποτροφία για να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο Τέξας-Ελ Πάσο. Λίγο μετά τον τελικό του 1968 κατηγορήθηκε από τον χρυσό Ολυμπιονίκη στο μήκος το 1964, Ουαλό Λιν Ντέιβις πως κατέστρεψε το αγώνισμα. Ο ίδιος ο Μπίμον συνέχισε την καριέρα του, αλλά δεν έκανε ποτέ ξανά άλμα μεγαλύτερο των 8.22μ.

Μετά το Μεξικό επέστρεψε στο πανεπιστήμιο Τέξας-Ελ Πάσο και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη ψυχολογία. Σήμερα ζει στο Μαϊάμι και ταξιδεύει σε ολόκληρη την Αμερική, δίνοντας ομιλίες. Είναι 68 χρονών.

Έτσι δικαιώθηκε ο προπονητής του στο πανεπιστήμιο, Γουέιν Βάντερμπεργκ που είχε προβλέψει το 1967 " μια μέρα πολύ σύντομα ο Μπίμον θα κάνει ένα άλμα που θα φανεί απίστευτο σε όλους".

Το ρεκόρ του καταρρίφθηκε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Τόκιο το 1991 από τον Μάικ Πάουελ.