Μια αθλήτρια όπως η Νικόλ Κυριακοπούλου έχεις πολλά να την ρωτήσεις και θες ακόμη περισσότερα να μάθεις προκειμένου να διαπιστώσεις τι αισθάνεται, πως ζει και τελικά πως λειτουργεί ένας αθλητής και μια αθλήτρια αυτού του επιπέδου.

Αυτή τη φορά η 29χρονη πρωταθλήτρια επέλεξε να αποτυπώσει τις σκέψεις της στο ...χάρτι. Η Νικόλ γράφει στο site της ομοσπονδίας, για τις στιγμές χαράς και λύπης, για τις εύκολες και δύσκολες καταστάσεις, που την κράτησαν, την πείσμωσαν και την έφεραν στην τρίτη θέση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος και στην κορυφή του κόσμου στα Diamond League στο πιο ψυχολογικό αγώνισμα του στίβου, το άλμα επι κοντώ.

Αναλυτικά όλα όσα έγραψε: «Η προπόνηση από την αρχή εξελίχθηκε ομαλά και χωρίς προβλήματα. Πολυ σημαντικό ήταν το γεγονός ότι δεν είχα τραυματισμούς. Ο Γιάννης Κουτρούλης, φυσικοθεραπευτής του ΣΕΓΑΣ έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτο, καθώς με βοήθησε πολύ σε θέματα χαλάρωσης και αποκατάστασης και τον ευχαριστώ.

Τα αποτελέσματα της καλής προετοιμασίας φάνηκαν στον κλειστό στίβο. Διαδοχικές καταρρίψεις του πανελληνίου ρεκόρ και καθιέρωση στις καλύτερες αθλήτριες στον κόσμο. Ομως αυτό δεν ήταν αρκετό. Η αποτυχία λένε, κρύβεται στις μικρές γωνίες. Κι έτσι έγινε στην περίπτωση μου. Η πορεία στη σεζόν δεν ήταν αυτη που θέλαμε. Κάπου το ...χάσαμε με τον προπονητή μου και βρεθήκαμε σε δύσκολη κατάσταση εκεί που δεν έπρεπε. Στον σημαντικότερο αγώνα της σεζόν, στη διοργάνωση για την οποία μέχρι εκεί τη στιγμή δουλεύαμε με απαράμιλλο πάθος και συνέπεια, το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στην Πράγα.

Εκείνη η αποτυχία μου στοίχησε πολύ, μου ήταν δύσκολο να την διαχειριστώ και ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω. Ευτυχώς με συγκράτησαν οι δικοί μου άνθρωποι.

Θερινή σεζόν

Οι μέρες πέρασαν, η σκέψη καθάρισε και εγω επέστρεψα στους κανονικούς ρυθμούς με ακόμη υψηλότερους στόχους. Η συμμετοχή στα Diamond League ήταν το κλειδί της φετινής πετυχημένης καλοκαιρινής πορείας. Μεγάλα ταξίδια, σπουδαίες αθλήτριες και αλλαγή σκέψης. Η αυτοπεποίθηση ολοένα και δυνάμωνε δεδομένο του ότι τις περισσότερες φορές ήμουν εγω εκείνη που έφευγε απο τον αγωνιστικό χώρο με το χαμόγελο της ικανοποίησης που δίνει το αποτέλεσμα της νίκης. Κάπως έτσι η σεζόν κύλησε με πολυ καλά αποτελέσματα και φοβερή σταθερότητα. Για να φτάσω τελικά στο Πεκίνο.

Ο αγώνας στόχος

Το ήξερα από την αρχή πως θα ήταν ένας δύσκολος αγώνας, αλλά είχα προετοιμαστεί πολύ καλά και σε κάθε επίπεδο. Προπονητικά και ψυχολογικά. Το πίστευα και ήμουν πανέτοιμη να ανέβω στο βάθρο των νικητών. Δεν θα έχανα για κανέναν λόγο το μετάλλιο, το μόνο που δεν ήξερα ήταν το χρώμα του. Ήρθε το χάλκινο, το χάρηκα, το πανηγύρισα, το διασκέδασα. Ήταν η επιβράβευση μιας δύσκολης χρονιάς, που όμως δεν τελείωνε εκεί.

Το μεγάλο στοίχημα

Έτσι όπως είχε εξελιχθεί η πορεία μου στα Diamond League ήμουν υποψήφια για την πρώτη θέση στη βαθμολογία. Το μόνο που απέμενε ήταν στην Ζυρίχη να κάνω τη δουλειά μου σωστά. Κι έτσι έγινε.

Ο αγώνας ήταν επανάληψη του τελικού του Πεκίνου. Απλά πολύ δυσκολότερος με τρομερές εναλλαγές για το ποια θα κέρδιζε το "διαμάντι" και την 1η θέση. Τελικά κέρδισα εγώ!!!! Ο θεσμός του Diamond League είναι ιδιαίτερα σημαντικός για τον παγκόσμιο στίβο. Άλλωστε οι χορηγοί στηρίζουν την παγκόσμια ομοσπονδία και το άθλημα. Για εμένα η επικράτηση αυτή ήταν σημαντική για ένα ακόμη λόγο. Έγινα μόλις η τρίτη αθλήτρια που κερδίζει το διαμάντι στην ιστορία του θεσμου. Η Murer, η Spiegelburg και εγώ!!!

Παραλίγο να μην τα είχα καταφέρει επειδή το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ήταν στις ίδιες ημερομηνίες με τον αγώνα του Λονδίνου όπου είχα κερδίσει. Είχα ταλαιπωρηθεί αφάνταστα για να μπορέσω την επόμενη μέρα και με τρεις ώρες ύπνο και ταξίδι να συμμετάσχω στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Δεν θα έχανα με τίποτα το κορυφαίο εγχώριο γεγονός, όμως, ήξερα πως δεν είχα περιθώριο να μην αγωνιστώ στο Λονδίνο. Ελπίζω του χρόνου το καλεντάρι να είναι διαφορετικό και να μην χρειαστεί να κάνω κάτι ανάλογα εξουθενωτικό!

Συναισθήματα και στιγμές

Μπορώ να γράφω ώρες για τα συναισθήματα που βίωσα όλη τη χρονιά. Πρέπει να εφεύρω νέες λέξεις για να μπορέσω να τα περιγράψω. Από την απόλυτη στεναχώρια της Πράγας στην απίστευτη χαρά του Πεκίνου και την απέραντη ευτυχία για την ολοκλήρωση των στόχων στη Ζυρίχη.

Με άγγιξαν πολύ τα αμέτρητα μηνύματα υποστήριξης στα δύσκολα και τα "μπράβο" στις επιτυχίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι αξέχαστοι τίτλοι τιμής στο πρόσωπό μου απο τα ΜΜΕ. Πολύτιμη η βοήθεια και η υποστήριξη της Πολιτείας, του ΣΕΓΑΣ και της ΕΟΕ, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον σύλλογό μου ΑΓΕΣ ΚΑΜΕΙΡΟΣ που είναι το δεύτερο σπίτι μου και στους χορηγούς μου, το Ιδρυμα Λάτση, την NIKE και την ERGONUTRITION.

Τελευταίοι, αλλά πρώτοι στη καρδία μου, είναι η οικογένειά μου, ο προπονητής μου Μανώλης Καραγιάννης και ο άντρας μου. Τους ευχαριστώ ιδιαίτερα, γιατί χωρίς αυτούς τίποτα από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να συμβεί.

Η αλλαγή νοοτροπίας και ...η φιλία

Πολλά έπαιξαν ρόλο στη φετινή σεζόν για να έρθουν τελικά αυτά τα αποτελέσματα. Σίγουρα η διαφορετική νοοτροπία που απέκτησα. Πιστεύω ωστόσο πως καθοριστικό ρόλο έπαιξε το δέσιμο που έχω με την Murer, την Silva και τη Spiegelburg. Η σχέση μας είναι πολύ ουσιαστική. Μετά τον αγώνα γιορτάσαμε όλοι μαζί την επιτυχία, αναπολήσαμε τους αγώνες... στους οποίους η μια αθλήτρια "τράβαγε" την άλλη και αυτό βοηθούσε πολύ τον συναγωνισμό για να βγαίνουν υψηλές επιδόσεις. Δώσαμε ραντεβού για τον κλειστό στίβο και υποσχέθηκαν να έρθουν με μεγάλη ευχαρίστηση στη Ροδο του χρόνου τον Σεπτέμβριο, αν τελικά καταφέρει ο σύλλογος μου, μαζί με τους φορείς, να διοργανώσει αγώνα επί κοντώ. Τώρα ξεκούραση και …πάμε για τα επόμενα!"