«Αφιερώνω τον τίτλο στην οικογένειά μου και στους συμπαίκτες μου. Σε κανέναν άλλο. Αυτή η ομάδα έχει εκτός από παρόν και τρομερό μέλλον». O φύλακας άγγελος της εστίας του πρωταθλητή Ολυμπιακού (που με το άνετο 3-0 επί της Βουλιαγμένης κατέκτησε το 28ο πρωτάθλημα πόλο τη ιστορίας του) Νίκος Δεληγιάννης συμπλήρωσε μια 11άδα πρωταθλήματα και έχει τη δυνατότητα να φτάσει του χρόνου τα 12 και να πιάσει στην κορυφή των παικτών με τους περισσότερους τίτλους πρωταθλητή, τον Θοδωρή Χατζηθεοδώρου (που έχει 12).

Όπως όμως εξομολογείται στο Sport24.gr, πρώτον δεν ασχολείται με τα στατιστικά, ενώ ακόμα δεν είναι βέβαιος αν θα παίζει και του χρόνου.

Το σίγουρο είναι πως ποτέ, μέσα στη χρονιά, δεν είπε ότι είναι η τελευταία του χρονιά, ενώ η καλύτερη απόδειξη πως τα κότσια του αντέχουν ακόμα και μπορεί να συνεχίσει είναι:

«Τα συγχαρητήρια που πήρα από μεγάλους αντιπάλους, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη. Το να σε επιβραβεύει ο Στέφανο Τεμπέστι ή ο Μαουρίτσιο Φελούγκο, λέει πολλά και καταλαβαίνεις ότι κάνεις καλά τη δουλειά σου. Ειλικρινά εγώ θέλω να συνεχίσω τουλάχιστον ένα χρόνο ακόμα, αλλά δεν ξέρω αυτή τη στιγμή το μέλλον. Θα περιμένω, γιατί εφέτος έγιναν κάποια πράγματα, σε αθλητικό επίπεδο, που με στενοχώρησαν.

Για αυτό και αφιερώνω το τρόπαιο στην οικογένειά μου που με στήριξε και πάλι όλη τη χρονιά και στους συμπαίκτες μου και κανέναν άλλο. Μα κανέναν άλλο» λέει φανερά «πληγωμένος» ο έμπειρος τερματοφύλακας, που την Τετάρτη αναμένεται να τον καλέσει ο αρχηγός Τάσος Σχίζας να σηκώσουν μαζί την κούπα.

«Ειλικρινά δεν είναι αυτό που με απασχολεί, άλλωστε είχα παραχωρήσει και το περιβραχιόνιο και πάντα προτιμώ να είμαι λίγο πιο πίσω. Απλά με τον Τάσο μας ενώνει μια κοινή πορεία χρόνων. Όσο για τους τίτλους, δεν είναι αυτοσκοπός μου ούτε κρατάω στατιστικά αφού θεωρώ μάταιο να κάθεσαι να μετράς τους τίτλους.

Με ρώτησε τώρα ο συμπαίκτης μου, Αλέξανδρος Γούνας, πόσα πρωταθλήματα έχω πάρει και του είπα: Δεν τα μετράω. Ξέρω ότι έχω χάσει δύο ! Είναι νόμος της ζωής ότι όταν χαίρεσαι και αγαπάς αυτό που κάνεις, το κάνεις και καλά. Προσωπικά με γεμίζει το να παίζω και να ασχολούμαι με το άθλημα που αγαπώ, αυτό με κάνει και καλύτερο».

Ο Ολυμπιακός πριν από δύο χρόνια «θυσίασε» έναν τίτλο (που και πάλι θα μπορούσε να πάρει αν δεν έστελνε ο Μάζης το κρίσιμο πέναλτι με τη Βουλιαγμένη στο δοκάρι) αλλά κέρδισε πολλά περισσότερα και ο Νίκος Δεληγιάννης μας εξηγεί:

«Ήταν τρομερή κίνηση, και ολοκληρώθηκε μια τιτάνια προσπάθεια με την συνδρομή και του Βαγγέλη Μαρινάκη και της ΠΑΕ για την εξυγίανση του ερασιτέχνη. Αυτό που επετεύχθη είναι ένας άθλος που πρέπει να κρατηθεί ως κόρη οφθαλμού για το μέλλον. Δεν πρέπει να επαναπαυτεί ο σύλλογος αλλά αντίθετα να φανεί ακόμα πιο δυνατός για τα επόμενα χρόνια» λέει ο κορυφαίος τερματοφύλακας του πρωταθλήματος που ήταν από τους λίγους που πίστευε ακόμα και στην ευρωπαϊκή διάκριση.

«Σιγά σιγά η πίστα εξαπλώθηκε σαν το λάδι στην ομάδα και το πιστεύαμε όλοι. Θεωρώ ότι από τα χέρια μας γλίστρησε η πρόκριση και ίσως αν το πιστεύαμε από την αρχή όλοι μπορεί να τα καταφέρναμε».

Τον πίκρανε το γεγονός ότι μια μεγάλη προσπάθεια ολοκληρώθηκε σε άδειο κολυμβητήριο:

«Κάποιοι άσχετοι με το άθλημα τιμώρησαν το ίδιο το πόλο και το φινάλε ενός πρωταθλήματος έγινε μπροστά σε άδειες κερκίδες. Αν θέλεις να τιμωρείς την ομάδα στείλε τη σε έδρα εκτός Αθηνών, αλλά με άδεια κολυμβητήρια απλά πάς πίσω το άθλημα. Κρίμα.

Επειδή ήμουν μπροστά στα επεισόδια για ένα μισοάδειο μπουκαλάκι νερό και ένα καφέ, το πόλο δέχτηκε τεράστιο πλήγμα, με διπλή τιμωρία να μην μεταδίδονται ούτε τηλεοπτικά τα παιχνίδια!»

Ως εξ των παλαιότερων στην ομάδα καμαρώνει για τη νέα γενιά και όπως λέει: «Αυτά τα παιδιά έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους. Ο Ολυμπιακός πάντα διάλεξε εξαιρετικά παιδιά, πρώτα απ’ όλα σε χαρακτήρα αλλά και σε αγωνιστική αξία. Ο τέλειος συνδυασμός».

Όσο για το δικό του μυστικό, της διάρκειας, που τον κάνει σαν το παλιό καλό κρασί κάθε χρόνο και καλύτερο ο Νίκος Δεληγιάννης θυμίζει:

«Είχα την τύχη στα πιο τρυφερά μου χρόνια, σε ηλικία 17-19 χρόνων να έχω στη Γλυφάδα τον κορυφαίο προπονητή του κόσμου, τον Νίκολα Στάμενιτς. Θεωρώ ότι ήταν πολύ μετριόφρων που είχε πει ότι είναι 100 χρόνια μπροστά, ήταν πολύ παραπάνω!Πήρα τις καλύτερες βάσεις και τρομερή παιδεία.

Ήμουν επίσης τυχερός στο ότι τα περισσότερα χρόνια έπαιζα στην κορυφαία ομάδα της Ελλάδας και από τις καλύτερες στην Ευρώπη, τον Ολυμπιακό. Επίσης πάντα δούλευα στα όριά μου, αφού το γνωρίζουν ακόμα και οι…εχθροί μου πως μου αρέσει η σκληρή δουλειά.

Σε ένα άθλημα όπου η δουλειά του τερματοφύλακα είναι εξίσου δύσκολη καθώς υπάρχει και το νερό. Άρα δεν ισχύει το ίδιο εύκολα το να μείνει ένας τερματοφύλακας για πολλά χρόνια εν ενεργεία όπως στο ποδόσφαιρο».

* H φωτογραφία εντός του κειμένου είναι αρχείου, από τον περυσινό τελικό του Final-4 του Κυπέλλου Ελλάδας.