Ορισμένες στιγμές μένουν χαραγμένες για πάντα στο μυαλό σου. Στο μεσημεριανό δελτίο του Σκάι (νυν Alpha) στις 22 Ιουνίου του 1996 βγήκε σε τηλεφωνική σύνδεση η καλή δημοσιογράφος και πρώην πολίστρια Δώρα Ιωαννίδου, ανακοινώνοντας το χαμό του Νώντα Σαμαρτζίδη. Δίχως να μπορεί να βγει η φωνή της από τα κλάματα και τη συγκίνηση μιλούσε για το θάνατο του τέως αρχηγού της εθνικής ομάδας πόλο των ανδρών, με τον οποίο παραθέριζαν στην Παλαιά Επίδαυρο.

Ο Σαμαρτζίδης ήταν μόλις 31 ετών, μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο είχε παντρευτεί τη γυναίκα της ζωής του, την πολίστρια του Εθνικού, Ντίνα Μαυρίδου. Ο γάμος είχε γίνει αμέσως μετά το απόλυτο ντέρμπι ανάμεσα στον Εθνικό και στον Ολυμπιακό. Ο δυνατότερος πολίστας στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού έφυγε νωρίς, πολύ νωρίς.

" Ο Νώντας θα είχε προσφέρει περισσότερα στο άθλημα μας, αν ήταν ακόμα κοντά μας", εξήγησε στο Sport24.gr ο πρώην προπονητής του, ο Κούλης Ιωσηφίδης. Προπονητής στην εθνική ομάδα των ανδρών εκείνη την εποχή ήταν εκείνος που ανέλαβε το ιερό καθήκον να ανακοινώσει το άσχημο νέο στους διεθνείς που αγωνίζονταν στο Βαλκανικό Κύπελλο στο Βελιγράδι.

" Όταν τον σκέφτομαι, θυμάμαι πάντα τη δύναμη του και κυρίως τη θέληση του να νικήσει. Δεν έχω ξανασυναντήσει ξανά τέτοια δίψα, πάθος για το παιχνίδι, ούτε αθλητή σαν εκείνον. Ήταν μοναδικός. Ένας πραγματικός γίγαντας στο νερό και ένας καταπληκτικός άνθρωπος έξω από την πισίνα με μεγάλη καρδιά, τίμιος, απλός, εργατικός. Ήταν ηγέτης δίχως να το κυνηγήσει, γεννήθηκε για αυτό. Και ναι έχετε δίκιο, έγινε ένας μεγάλος αρχηγός".

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός σπουδαίου αρχηγού; Να κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του, να τους εμπνέει, να τους ξεσηκώνει όταν βρίσκονται κάτω, να δίνει κίνητρο στους νεότερους. Είναι όλες οι ιστορίες που λέγονται για τον Νώντα Σαμαρτζίδη αληθινές " ναι, και ακόμα περισσότερες", προσθέτει ο Κούλης Ιωσηφίδης . Όπως όταν ανακοινώθηκε ο θάνατος του στη Ρώμη και το κοινό χειροκροτούσε επί πεντε λεπτά.

Ο Σαμαρτζίδης γεννήθηκε στις Σέρρες στις 9 Σεπτεμβρίου 1965, μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και η πρώτη του αγάπη ήταν το κολύμπι. Κέρδισε πρωταθλήματα με τον Άρη Θεσσαλονίκης και χρησιμοποιούσε ποδιές πεταλουδίστα. Ο θρύλος λέει πως σε φιλικό αγώνα με την ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών στην Καλιφόρνια, νίκησε στο σπριντ τον χρυσό Ολυμπιονίκη στα 50 και στα 100μ. ελεύθερο στη Σεούλ, τον Ματ Μπιόντι!

Το 1986 αγωνίστηκε με τον Άρη στον τελικό του Κυπέλλου στο πόλο. Οι "κίτρινοι" ηττήθηκαν από τον Εθνικό και το επόμενο καλοκαίρι έχασαν και τον Σαμαρτζίδη που συνέχισε την καριέρα του στον "αυτοκράτορα". Μια παντοτινή σχέση αγάπης δημιουργήθηκε, το 1988 έγινε ο ηγέτης της ομάδας στο δρόμο για το πρωτάθλημα και στη συνέχεια ο αρχηγός της. Αναδείχθηκε πρωταθλητής με τον Εθνικό και το 1994, ευστοχώντας στο κρίσιμο τελευταίο πέναλτιι, ενώ κατέκτησε και δύο κύπελλα το 1988 και το 1991.

Ήταν τα χρόνια που είχε ανέβει ο Ολυμπιακός μετά τη Γλυφάδα. Υπήρχε πάντοτε ένταση στο ντέρμπι του Πειραιά. Στους τελικούς του 1994 ένας οπαδός του Ολυμπιακού τον έβρισε, ο Σαμαρτζίδης πέταξε το μπουρνούζι και ανέβηκε στην κερκίδα για να ζητήσει το λόγο. Σύντομα έσπευσαν και άλλοι να βοηθήσουν τον αθυρόστομο οπαδό σε μια φωτογραφία που έχει αφήσει εποχή με έναν πολίστα με το σκουφάκι με το Νο3 να αμύνεται απέναντι στον όχλο.

Ο Σαμαρτζίδης που λάτρευε τη γυμναστική, τον αθλητισμό και τις μοτοσικλέτες μεγάλου κυβισμού, διέθετε σουτ-κεραυνό. Σε ένα παιχνίδι του Άρη με τη Χίο σούταρε τόσο δυνατά που προκάλεσε ζημιά στο χέρι του τερματοφύλακα Νίκο Χριστοφορίδη.

Το καλοκαίρι που έφυγε για πάντα μακριά από την οικογένεια της ελληνικής υδατοσφαίρισης κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται στην αποστολή της εθνικής που έκανε προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Το προηγούμενο καλοκαίρι στη Βιέννη, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα είχε γραφτεί το άδοξο τέλος του στην εθνική. Ο συμπαίκτης του, Θοδωρής Καλακώνας νοσηλευόταν στο νοσοκομείο, ο Σαμαρτζίδης ζήτησε να τον επισκεφθεί, αλλά ο αρχηγός της αποστολής, ο Δημήτρης Σαρακατσάνης δεν του έδωσε την άδεια. Ολοκλήρωσε τη διεθνή του καριέρα του με δύο συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες (1988, 1992) και 319 συμμετοχές στην ανδρών.

Η ΕΚΟΦ (νυν ΚΟΕ) μάλλον αναγνώρισε το λάθος της, αλλά ο Σαμαρτζίδης είχε φύγει από τη ζωή. Θέσπισε τη διεξαγωγή του τουρνουά "Σαμαρτζίδης Καπ", το οποίο διεξάγεται έκτοτε κάθε χρόνο. Φέτος βέβαια το τουρνουά δεν θα γίνει εξαιτίας των υποχρεώσεων της εθνικής ανδρών (σύμφωνα με την ΚΟΕ), αλλά του χρόνου, στην 20η επέτειο από το θάνατο του μεγάλου αρχηγού, πρέπει να γίνει μεγαλύτερη προσπάθεια.

Άλλωστε αρκετοί συμπαίκτες του Σαμαρτζίδη στο τελευταίο του πρωτάθλημα με τον Εθνικό (1994) παίζουν ακόμα στον Υδραϊκό του νυν προέδρου (και παλιού αθλητή του Εθνικού), Θόδωρή Μουστακαρία όπως ο Φίλιππος Καϊάφας, ο Φώτης Μπλάνης, ο Νίκος Στελλάτος και βέβαια ο Αντώνης Βλοντάκης στη μνήμη του οποίου αφιέρωσε το πρωτάθλημα του 2006, το τελευταίο του "αυτοκράτορα".

Στιγμιότυπα από το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ρώμης το 1994: