Aπό το 1995 έως το 2008, κατέκτησε 24 μετάλλια, εκ των οποίων τα 14 χρυσά στα X-Games (τα περισσότερα από κάθε άλλο που έχει ασχοληθεί ποτέ με το σπορ), γεγονός που τον είχε εξελίξει σε μοναδικό στο είδος του: στα BMX. Ο Dave Mirra είχε αποκτήσει από τη δική του τσίχλα έως το δικό του video game, πριν αποκτήσει και τη δική του εταιρία κατασκευής ποδηλάτων. Το 2012 εγκατέλειψε για να ασχοληθεί με το rally και μετά με το τρίαθλο. Στο μεσοδιάστημα παντρεύτηκε και έγινε πατέρας δυο κοριτσιών. Όλα έδειχναν να είναι μια χαρά, ώσπου δώδεκα ημέρες πριν τη 10η επέτειο γάμου με τη Lauren, βρέθηκε νεκρός στο αυτοκίνητο του, σε πάρκινγκ έξω από το σπίτι του φίλου του, Scott Ashton. Είχε πατήσει ο ίδιος τη σκανδάλη. Τι είχε προηγηθεί;

"Συζητούσαμε το ενδεχόμενο να φύγουμε για ένα διήμερο ανδρών, στη Florida, στο προσεχές μέλλον και μάλιστα, συμφωνήσαμε να πάμε για ένα ποτό. Μόλις βγήκε από το σπίτι, πήγε στο αυτοκίνητο του και αυτοκτόνησε", δήλωσε ο Ashton, με τον Mark Holtzman, αρχηγό του αστυνομικού τμήματος της περιοχής να ομολογεί πως "σε συνεντεύξεις που πήρα από την οικογένεια του, φάνηκε πως είχε προβλήματα, έδινε τη μάχη του", με την κατάθλιψη που τον είχε κυριεύσει την τελευταία δεκαετία. Και κάπως έτσι, προέκυψαν οι πληροφορίες πως είχε κρανιοεγκεφαλική κάκωση , που προέκυψε από τις αναρίθμητες πτώσεις του με το BMX και το ατύχημα που είχε το 1993.

Όταν εγκατέλειψε, το 2011, είχε πει πως απλά δεν ένιωθε πως ήθελε να συνεχίσει. Ήταν όμως, το τελειωτικό χτύπημα. Η αδυναμία του να βρει κάτι άλλο να του προκαλεί την ίδια έξαψη (ήταν adrenaline junkie), τον οδήγησε στην κατάθλιψη. Βέβαια, σε συνέντευξη που είχε δώσει στο περιοδικό People, πριν αποχωρήσει από το BMX, είχε ομολογήσει ότι "παλεύω καθημερινά με τα συναισθήματα μου. Νιώθω συχνά λυπημένος, για αστεία πράγματα. Για πράγματα που δεν μπορώ να ελέγξω". Κάποια λεπτά μετά, είχε αποκαλύψει πως "ο ανταγωνισμός που έζησα στα παιδικά μου χρόνια ενδεχομένως να είναι μέρος του προβλήματος. Μου είχε δημιουργήσει τεράστια πίεση. Έμαθα να είμαι πολύ σκληρός με τον εαυτό μου όταν δεν νικώ και να φτάνω σε τρελά επίπεδα ενθουσιασμού, όταν νικώ. Δεν μου αρκεί να είμαι αρκετά καλός. Θέλω να είμαι ο καλύτερος". Ας δούμε λοιπόν, πώς ήταν η ζωή του.

Η φωτογραφία είναι από το mareadyphotography.com

To Chittenango είναι χωριό της Madison County (κομητεία 73.442 κατοίκων) που ανήκει στη New York. Το βάπτισαν οι Oneida, φυλή ιθαγενών Αμερικανών, μελών της "Ένωσης των πέντε" που είχε ως στόχο να τερματίσει τις συγκρούσεις ανάμεσα στις φυλές και να εξασφαλίσει κοινή άμυνα προς τις εχθρικές δυνάμεις. Τώρα που τελειώσαμε το μάθημα ιστορίας, να σας πούμε ότι το "Chittenango" σημαίνει "εκεί όπου τα νερά πηγαίνουν βόρεια", γιατί... έτσι κινούνταν τα νερά που υπήρχαν στο ρυάκι της περιοχής προς τη λίμνη Oneida. Εκεί γεννήθηκε ο Dave Mirra, στις 4 Απριλίου του 1974. Εκεί ξεκίνησε και να ασχολείται (στα 4) με το ποδήλατο, μαζί με τον αδελφό του, Tim. Ήταν η εποχή που πήραν διαζύγιο οι γονείς τους. Τα παιδιά ζούσαν με τον πατέρα τους, Michael. Η μητέρα του, Linda έμενε στο Syracuse (7 χιλιόμετρα μακριά τους) και φρόντιζε να είναι μέλος της καθημερινότητας των παιδιών της.

Οι μικροί γυρνούσαν στους δρόμους του χωριού με τα ποδήλατα τους, παρέα με τους φίλους τους, σε μια εποχή (αρχές της δεκαετίας του '80) και μια μικρή περιοχή που δεν πρόσφεραν πολλές άλλες συγκινήσεις (βλ. δραστηριότητες). Μια μέρα, ένας από τους κολλητούς αγόρασε ένα BMX και άρχισε... τις πτήσεις. Αυτομάτως, τα αδέλφια Mirra έκαναν σκοπό ζωής να αποκτήσουν ένα τέτοιου τύπου ποδήλατο. Μετά, άρχισαν να δημιουργούν τους τρόπους που αύξαναν το συντελεστή δυσκολίας κάθε προσπάθειας (ξύλινες ράμπες, λόφους από λάσπη κλπ). Ο Dave μόλις είχε βρει το κάλεσμα του. Ήταν τόσο ξεκάθαρο που κέρδισε το παρατσούκλι "Miracle boy".

"Χωρίς δέσμευση, δεν έρχεται η επιτυχία"

Αφορούσε τη μοναδική ικανότητα του... να ελέγχει τη βαρύτητα. Στη διετία που ακολούθησε, το freestyle BMX έκανε θραύση. Έπαψε να είναι απλά ένας τρόπος που έκαναν κόλπα τα παιδιά. Ο Dave κατάφερε να ξεχωρίσει και για την αγωνιστική του ικανότητα (στις διαδρομές χωρίς άλματα). Σε ηλικία 10 χρόνων μετείχε στον πρώτο του αγώνα και σε δυο κούρσες βγήκε τη μια πρώτος και την άλλη δεύτερος. " Τότε υπήρχαν πολλοί που ασχολούνταν, αλλά για πλάκα. Όχι γιατί ήταν το πάθος τους. Για εμένα το ποδήλατο ήταν ήδη η ζωή μου", είχε εξηγήσει επί των επιτυχιών του. Τότε ήταν που συνειδητοποίησε πως αυτό που είχε ξεκινήσει ως hobby μπορούσε να γίνει δουλειά. Αφοσιώθηκε σε αυτό, στο 100% και όπως θα έλεγε στην πορεία της ζωής του " σε οτιδήποτε θες να γίνεις καλύτερος, πρέπει να αφοσιωθείς. Χωρίς δέσμευση, δεν έρχεται η επιτυχία".

Ο πατέρας του δεν ήταν ιδιαίτερα αυστηρός. Δούλευε όλη μέρα (σε υπηρεσία service των VCRs -βλ. βίντεο) και αυτό που συνήθιζε να λέει στα παιδιά του ήταν " μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε. Αν όμως, κάνετε κάτι που δεν είναι σωστό, θα πρέπει να αναλάβετε τις συνέπειες. Εσείς. Όχι εγώ. Οπότε αποφασίστε". Αποφάσισε να είναι τυπικός, να μη δίνει δικαιώματα και έτσι να μπορεί να ασχολείται με το ποδήλατο του κάθε μέρα, έως ότου έπεφτε το σκοτάδι. Στα 13 του (το 1987) πήγε στο Syracuse για να παρακολουθήσει ένα event της General Bikes. Όπως περίμενε να αρχίσει το show, έκοβε βόλτες με το ποδήλατο του στο πάρκινγκ. Εκεί τον εντόπισε ο Fred Blodd, ένας εκ των επαγγελματιών της General Bikes να εκτελεί ένα δύσκολο trick (το double decade), με εκνευριστική άνεση. Τι είναι το double decade σε επίπεδο οδόστρωμα; Αυτό.

"Δεν υπήρχαν πολλοί στη χώρα που το έκαναν αυτό, τότε, οπότε ο Fred εντυπωσιάστηκε που είδε ένα τύπο ύψους 1.52 από το Chittenango να το κάνει" είχε εξηγήσει σε συνέντευξη του στο 23mag.com, λίγα χρόνια αργότερα από αυτήν την καθοριστική, για την εξέλιξη της ιστορίας, στιγμή. Βλέπετε, τότε ήταν που βρήκε τον πρώτο του χορηγό και που πήρε έκπτωση στα προϊόντα της General, ώστε να μπορεί να μετέχει σε shows. " Τα ποδήλατα ήταν πολύ μεγάλα για εμένα, αλλά δεν με ένοιαζε. Είχα εστιάσει στο ότι είχα σπόνσορα". Είχε ζήσει το όνειρο κάθε παιδιού που ασχολείται με τα BMX. Προς το τέλος του 1987, υπέγραψε μια καλύτερη χορηγική συμφωνία (με τη Haro, εταιρία κατασκευής ποδηλάτων BMX και mountain), που του έδωσε δυο ποδήλατα, αρκετά ανταλλακτικά, του πλήρωνε το φαγητό και τη συμμετοχή στους διαγωνισμούς.

Η πρώτη του εμφάνιση ήταν στα AFA Masters (American Freestyle Association, η ένωση που διοικούσε ό,τι αφορούσε τα BMX, τη δεκαετία του '80), στο Colombus του Ohio, τον Οκτώβριο του 1987. Αγχώθηκε σε βαθμό που δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από την 11η θέση -την προτελευταία. " Δεν με απασχολούσε η θέση που πήρα. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν ότι ήμουν στους ίδιους χώρους με τα είδωλα μου. Με τους ήρωες μου, αυτούς που έως τότε έβλεπα στα περιοδικά". Η Haro αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα (είχαν πέσει κατακόρυφα οι πωλήσεις των freestyle ποδηλάτων), τέτοια που το 1988 υποχρεώθηκε να αφήσει τις μισές χορηγικές συμφωνίες. Εκείνος δεν ανησύχησε. Τι έκανε; Άλλαξε κατηγορία.

Όπως είχε πει στην Denver Post " πέρασα στα events με ράμπα, γιατί ήθελα πάντα να κάνω πράγματα πιο ενδιαφέροντα, να παίρνω ρίσκα. Ήταν και κάτι τελείως διαφορετικό από αυτά που έκαναν τότε οι συνομήλικοι μου. Για να σας πω την αλήθεια, δεν το σκέφτηκα πολύ. Ήταν κάτι που απλά έκανα". Στο AFA Masters Round 1 του 1988 τερμάτισε τέταρτος, στο flatland και τρίτος στο under ramp. Στο πέμπτο γύρο, στο Wayne, ήταν πρώτος και στις δυο κατηγορίες και πήρε τα σχετικά χρηματικά έπαθλα. Στον έκτο γύρο, στο Colombus ήταν και πάλι πρώτος σε δυο κατηγορίες. Ήταν 14 χρόνων, χωρίς χορηγούς, χωρίς τίποτα. Είχε γνωρίσει όμως, τον Kevin Jones (εμπνευστή των Locomotive, Trolley και Staundup Infinity Roll), με τον οποίον έγιναν κολλητοί.

Ο Jones ήταν μέλος μιας ομάδας που λεγόταν Plywood Hoods. Σε αυτή άνηκε και ο Mark Eaton, ο οποίος ήταν και κινηματογραφιστής. Μαζί δημιούργησαν σειρά με video από BMX freestyle, με τον Eaton να διαγωνίζεται εναντίον του Mirra σε event στην Pensylvania και μετά να καλεί τον 14χρονο να γίνει μέλος των Hoods. Τους άρεσε τόσο που τον κράτησαν να δουλέψει μαζί τους, για μια εβδομάδα, στη δική τους πόλη που ήταν πέντε ώρες μακριά από το σπίτι του. Έτσι, εμφανίστηκε στο Dorkin' in York 2, το κινηματογραφικό project της ομάδας, το πρώτο που αφορούσε το σπορ και ήταν ανεξάρτητης εταιρίας. Έως το 1989 είχε γίνει γνωστός ως "το παιδί που είχε σοβαρό μέλλον στα BMX".

Προς το τέλος εκείνου του έτους " άρχισα να αναπτύσσω φετίχ με τη ράμπα. ΟΚ, το να διαγωνίζομαι σε επίπεδο έδαφος είχε πλάκα, αλλά... οι ράμπες είχαν κάτι που δεν μπορούσα να τις "χορτάσω". Στα 15 τερμάτισε έκτος, σε διαγωνισμό για 20χρονους. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους -οπότε είχε πιάσει δουλειά ως λαντζέρης σε εστιατόριο- βρήκε και νέα εταιρία: την Dyno, όπου τον πρότεινε ο επαγγελματίας Dino DeLuca. Βάσει της νέας συμφωνίας, είχε πρόσβαση σε όσα ποδήλατα ήθελε -χωρίς να δώσει σεντ- και του πλήρωναν όλα τα έξοδα μετακινήσεων.

Στην πρώτη του εμφάνιση ως μέλος της ομάδας Dyno, τερμάτισε στην 7η θέση στην Expert class του 1989, γνωστή ως King of vert. Ζούσε με τον πατέρα του και τον αδελφό του και συνέχισε να πλένει πιάτα, γιατί ο σπόνσορας δεν του έδινε χρήματα (μόνο προϊόντα). Του έδωσε και κάτι ακόμα: μια δική του ράμπα, στο χώρο του. Σε αυτή άρχισε να ανεβαίνει δυο δυο τα σκαλοπάτια που το 1992 τον έκαναν επαγγελματία, εξώφυλλο στο περιοδικό Invert, θέμα στο BMX Plus και θρύλο του είδους. Πριν γίνουν όλα αυτά, ο Mat Hoffman (ένας από τους εξπέρ στην κάθετη ράμπα, στην ιστορία του σπορ, με τις τότε συνεντεύξεις του να έχουν τίτλο "Ο καλύτερος αναβάτης του κόσμου"), τον είχε καλέσει στο σπίτι του στην Oklahoma. "Σ υνήθιζα να συγκρίνω τους Μike Tyson και Μichael Jordan με αυτόν τον τύπο. Ήταν οι αθλητές που άλλαξαν τα σπορ τους. Το να βρίσκομαι λοιπόν, στο σπίτι του ήταν κάτι το απίστευτο. Κάποια στιγμή, μου είπε "ξεκινώ νέα εταιρία, θες να είσαι μαζί μας;". Δεν το πίστευα. Είπα αμέσως ναι" και έγινε επαγγελματίας, για να αποκτήσει αμέσως τέσσερις χορηγούς.

Μέσα στο 1992, ο 17χρονος συνάντησε το είδωλο του -και πρωταθλητή στο freestyle- και τον νίκησε. Ήταν η πρώτη ήττα του Hoffman σε τρία χρόνια. Η ζωή του άλλαξε στις 19 Δεκεμβρίου του 1993, οπότε τον "χτύπησε" ένας μεθυσμένος οδηγός, ενώ προσπαθούσε να διασχίσει το δρόμο. Τον άφησε με κάταγμα στο κεφάλι και διαλυμένο ώμο. Δημιουργήθηκε θρόμβωση στον εγκέφαλο και ουδείς ήξερε αν θα επιβιώσει. Έμεινε δυο εβδομάδες στο νοσοκομείο, με τους γιατρούς να παρακολουθούν νυχθημερόν τον εγκέφαλο του για να διαπιστώσουν αν υποχωρούσε ο θρόμβος. Αυτό έγινε και άρχισε τη φαρμακευτική αγωγή που κράτησε έξι μήνες, διάστημα που φυσικά έμεινε εκτός αγωνιστικών χώρων. Οι γιατροί ωστόσο, του είχα πει πως αν χτυπούσε ξανά στο κεφάλι, δεν θα ήταν το ίδιο τυχερός.

" Ήταν ένα πισωγύρισμα, αλλά το ξεπέρασα. Δεν μου έκανε κακό στο μυαλό. Στη ζωή υπάρχουν εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσεις. Αργά ή γρήγορα, τα καταφέρνεις". Οι διαγωνισμοί ωστόσο, του BMX είχαν πάρει την κάτω βόλτα και εκείνος δεν μπορούσε να βρει κίνητρο. Μολονότι οι γιατροί του είχαν πει, αυτά που του είχαν πει πήγε με την κοπέλα του στην California, μήπως και βρει κάτι καινούργιο να του εξάψει το ενδιαφέρον. Αυτό δεν συνέβη. Στις δυο εβδομάδες η σύντροφος του τον είχε εγκαταλείψει και επέστρεψε στη New York.

" Δεν ένιωθα καλά με αυτό, σκεφτόμουν ότι με απατά με τον πρώην της και έγινα ακόμα χειρότερα. Ήταν αυτή που είχα αγαπήσει από παιδί. Δεν ήθελα λοιπόν, να είμαι άλλο στην California. Μπήκα στο αυτοκίνητο και οδήγησα για 45 σερί ώρες, έως το Syracuse, σε αυτοκίνητο χωρίς aircondition μέσα στο κατακαλόκαιρο". Μέσα στη μοναξιά του, η σκέψη που κυριαρχούσε στο μυαλό του ήταν " τι θα κάνω με τη ζωή μου. Είχα πρόβλημα τραυματισμού, πρόβλημα με την κοπέλα μου. Δεν ήθελα να ασχολούμαι με τίποτα. Μετακόμισα με ένα φίλο και έπινα πολύ. Πήρα 10 κιλά και δεν έβλεπα να ξανανεβαίνω σε ποδήλατο, σύντομα. Έξι μήνες μετά αποφάσισα πως αν δεν άλλαζα σύντομα μυαλά, θα καταστρεφόμουν". Μετείχε στο Chicago Bicycle Stunt Series, τερμάτισε πρώτος στο street style και τρίτος στο vert. Κράτησε ότι είχε επιστρέψει και επίσημα από τον τραυματισμό του.

Ο αδελφός του έπρεπε να μετακομίσει στο Greenville, της North Carolina για να ζήσει με την κοπέλα του. Είχε καλέσει τον Dave να τον ακολουθήσει. Για να τον δελεάσει, του είχε πει πως απέναντι από το διαμέρισμα υπήρχε πάρκο για BMX. Μια, δυο, τρεις, πέντε δέκα ο Dave μάζεψε τα πράγματα του και πήγε στον Tim, του οποίου η τεράστια βοήθεια και η συμπαράσταση έκανε τη διαφορά ώστε ο μικρός αδελφός να ασχοληθεί ξανά σοβαρά με αυτό που αγαπούσε. Να γίνει αυτός που ήταν, πριν τον τραυματισμό. Είχαν περάσει 15 μήνες από το ατύχημα. Η Haro βρέθηκε ξανά στο δρόμο του, υπέγραψαν νέο -τριετές- συμβόλαιο για 30.000 δολ. το χρόνο προκειμένου να μετέχει σε διοργανώσεις και τον βοήθησε να "χτίσει" ράμπα για να εξασκείται κοντά στο σπίτι. Τελικά, δημιούργησαν ολόκληρη εγκατάσταση πέντε μέτρων, στο βιομηχανικό πάρκο που υπάρχει έξω από το Greenville. Το ονόμασαν "warehouse" και έγινε μια από τις καλύτερες εγκαταστάσεις του είδους.

Το καλοκαίρι του 1995, το ESPN ανέλαβε ό,τι αφορούσε και έγινε γνωστό ως X Games (με επίκεντρο τα extreme sports, χωρισμένα σε 27 events εννέα κατηγοριών και τους νικητές να παίρνουν βραβεία και χρήματα). Ο Mirra πήρε μέρος και πήρε σπίτι του το χάλκινο μετάλλιο στο vert (δηλαδή, τη ράμπα που είναι σαν μισός σωλήνας). Το μεγαλύτερο κέρδος της διαδικασίας ήταν πως το BMX είχε προβληθεί σε ένα πολύ μεγάλο κοινό και σύντομα ο κόσμος θα ζητούσε όλο και περισσότερο το νέο του σταρ, ο οποίος ήταν σε όλα τα ΜΜΕ του χώρου. Το 1996 έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία του (είχαν προηγηθεί όλοι οι άλλοι τίτλοι που υπήρχαν στο vert) και υπέγραψε με τη Reebok, πράγμα που αύξησε περισσότερο τη δημοφιλία του. Μεταξύ του 1997 και του 2000 είχε κερδίσει οκτώ χρυσά μετάλλια σε X Games, έως το 2004 είχε κάνει τα μετάλλια 18 (τα 13 ήταν χρυσά είναι τα περισσότερα που έχει πάρει αθλητής που 'χει μετάσχει στη συγκεκριμένη διοργάνωση"), ενώ είχε και 10 παγκόσμιους τίτλους. Εμφανίστηκε στο Late Show με τον David Letterman " που ήταν ένα επίπεδο από μόνο του. Ήταν τρελό, ένιωσα σαν να είχα κερδίσει έναν ακόμα τίτλο".

Το 2000 ήταν μια εξαιρετική χρονιά για τον 26χρονο. Είχε πια τη δική του τσίχλα, τα δικά του δημητριακά, τη δική του action figure και το δικό του video game για το PlayStation (Dave Mirra freestyle BMX), το οποίο παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο και έως τον Απρίλιο του 2001 είχε πουλήσει 1.2 εκατ. αντίτυπα. Σύντομα, θα αποκτούσε το δικό του παιχνίδι και στις άλλες κονσόλες. Είχε γίνει γνωστός όχι μόνο στο χώρο του, αλλά στον παγκόσμιο αθλητισμό. Τον είχαν αναζητήσει όλα τα media και δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο. Πλην της Adidas, την οποία άφησε το 2001 για να πάει στην DC Shoes. Την ίδια χρονιά έκανε τουρ στις ΗΠΑ, ακολούθησαν νέα πρωτοσέλιδα, νέες συνεντεύξεις και νέοι τίτλοι.

Η Haro του έδωσε άλλα δυο χρόνια συμβόλαιο, εκδοτικός οίκος αγόρασε τα δικαιώματα της ζωής του και το 2004, στα 30 του, είχε ό,τι μπορούσε να ονειρευτεί ποτέ. Στο party έκπληξη που του είχαν ετοιμάσει οι δικοί του, ήταν όλοι. Ανταγωνιστές, φίλοι, συναθλητές. Ήταν και η Jennifer, η κοπέλα που τον συνόδευε στη ζωή του από το 1999 έως το 2006, οπότε γνώρισε τη Lauren, με την οποία παντρεύτηκε και απέκτησαν δυο κορίτσια. Τη MacKenzie και τη Madison.

Συνέχισε να μαζεύει βραβεία (κοινού και ειδικών) και τον Ιούλιο του 2005 άρχισε να κινηματογραφεί την ταινία του ("Sentenced to life"), με μια διαδρομή σε όλα τα πάρκα που είχε βρεθεί ποτέ. Το 2007 ίδρυσε τη δική του εταιρία (MirraCo) και ένα χρόνο μετά... έκανε μια στροφή, όπως ασχολήθηκε με το Rallycross (για έξι χρόνια -με δυο εταιρίες). Η τελευταία του εμφάνιση με BMX ήταν τον Ιούλιο του 2011. " Δεν το είχα σχεδιάσει. Ήξερα μόνο ότι είχε έλθει η ώρα. Μετά τον τραυματισμό μου το 2010 στο Salt Lake City είχα χάσει πια κάθε διάθεση". Αυτός ο τραυματισμός θα του προκαλούσε πολλά περισσότερα προβλήματα, γιατί είχε πάθει πια κρανιοεγκεφαλική κάκωση, της οποίας τα συμπτώματα είναι -μεταξύ άλλων- η κατάθλιψη και οι αυτοκτονικές τάσεις.

Το 2014 δοκίμασε και το Τρίαθλο (" γιατί με ενθουσίασε το γεγονός της σκληρής δουλειάς που έκαναν φίλοι που ασχολούνταν. Η διαδικασία ήταν πρόκληση και ομολογώ πως ήταν και διασκέδαση για εμένα") όπου επίσης διακρίθηκε.

Ο Δήμαρχος του Greenville, Allen Thomas κατέθεσε ότι είχε συναντηθεί με τον Mirra δυο ώρες πριν το θάνατο του και έδειχνε να είναι μια χαρά. Τον "πέτυχε" έξω από ένα εστιατόριο, το μεσημέρι και έμειναν παρέα για ένα εικοσάλεπτο, με τον Mirra να του αναλύει το πλάνο που είχε να διδάξει ποδηλασία στα παιδιά της πόλης. Πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, "πόσταρε" στο Instagram δυο φωτογραφίες: μια του ιδίου με τη σύζυγο του, για την οποία έγραψε πως "είναι ο βράχος μου. Ευχαριστώ το Θεό".

Η άλλη ήταν μια φωτογραφία του ιδίου με το ποδήλατο του, κοντά στο Rose High School όπου βρέθηκε νεκρός. Την παραμονή, είχε "ανεβάσει" φωτογραφία από δικό του αγώνα πυγμαχίας, με τη "λεζάντα" "να μάχεσαι για τη νίκη. Όλοι έχουμε μάχες που δίνουμε. Δεν παραιτούμαστε ποτέ. Σας αγαπώ όλους". Οι αρχές εξήγησαν πως οι μέχρι τώρα ενδείξεις οδηγούν στο ότι έγινε αυτόχειρας, με τη συντριπτική πλειοψηφία των φίλων του να δηλώνουν σοκαρισμένοι και κάποιους να ομολογούν πως σε βαθιά θλίψη, για μια δεκαετία. Η οικογένεια του ζήτησε από τον κόσμο να σεβαστεί το θρήνο της και ευχαρίστησε όσους προσεύχονται για τη ψυχή του αδικοχαμένου Dave.