Είναι 1.95 με άνοιγμα χεριών που φτάνει στα 2.05. Φορά 50 νούμερο, παπούτσι. Και όχι, δεν είναι μπασκετμπολίστας. Ούτε footballer, μηδέ παίκτης του baseball. Η αλήθεια είναι πως αυτές ήταν οι πρώτες του επιλογές. Ώσπου... έπαψαν να είναι επιλογές. Σε μια μέρα, ο Nathaniel Hartley είδε τη ζωή του να αλλάζει άρδην. Από ένα παιδί που απολάμβανε την καθημερινότητα του με τους συνομηλίκους του, παίζοντας ποδόσφαιρο (το ευρωπαϊκό) και μπάσκετ, μπήκε σε εντατική παρακολούθηση από γιατρούς. Στα 6, οι γιατροί διέγνωσαν μια δυσλειτουργία στο αίμα. Τέτοια που θα μπορούσε να αποβεί μοιραία... σε όποιο σημείο της ζωής του, αν δεν πρόσεχε.

Η δυσλειτουργία λέγεται "Idiopathic Thrombocytopenic Purpura" ή αν το προτιμάτε στα ελληνικά "ιδιοπαθής θρομβοπενική πορφύρα". Περί τίνος πρόκειται; Είναι αυτοάνοσο και προκαλείται από αυξημένη καταστροφή και μειωμένη παραγωγή αιμοπεταλίων, που οδηγεί σε θρομβοπενία. Όπου "θρομβοπενία" η ελάττωση του αριθμού αιμοπεταλίων, στο αίμα. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι οι ασθενείς διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο αυτόματης αιμορραγίας, μπορεί να αναπτύσσουν μώλωπες, να παρουσιάζουν ρινικές αιμορραγίες ή αιμορραγίες των ούλων, να έχουν υπερβολικά έντονη εμμηνόρροια ή να παρουσιάζουν άλλους τύπους αιμορραγίας που είναι δύσκολο να σταματήσουν. Σπάνια ενδέχεται να παρουσιασθεί ενδοκρανιακή αιμορραγία ή αιμορραγία στην γαστρεντερική οδό, που μπορεί να αποβεί θανατηφόρος. Εξυπακούεται πως ο φόβος της αιμορραγίας περιορίζει αισθητά τις καθημερινές δραστηριότητες των ασθενών, ενώ έχει παρατηρηθεί ότι η κόπωση και η κατάθλιψη συνδέονται συχνά με τη νόσο.

Οι γιατροί αντιμετώπισαν το πρόβλημα, σαν να ήταν καρκίνος. " Ήταν η πρώτη φορά που είδα τους γονείς μου φοβισμένος. Τους είπα πως δεν θα πεθάνω εύκολα". Για δυο χρόνια, έκανε χημειοθεραπεία. Οι ειδικοί του απαγόρευσαν την ενασχόληση με το όποιο σκορ έχει επαφές. Ακόμα και μια γρατζουνιά θα μπορούσε να στοιχίσει τη ζωή του. Ρώτησε " τι μπορώ να κάνω;", Του είπαν "κολύμβηση". Έκτοτε "έμαθα να μην επικεντρώνομαι σε ό,τι δεν μπορώ να κάνω, αλλά σε ό,τι μπορώ να κάνω και στο πώς θα γίνω ο καλύτερος που μπορώ". Στα 8 το πρόβλημα παρουσίασε ύφεση. "Αγάπησα την κολύμβηση και αν με ρωτάτε τώρα, θα σας πω ότι δεν θα επέλεγα οποιοδήποτε άλλο σπορ". Η πραγματικότητα είναι ότι όπως φάνηκε γρήγορα, είχε και το σχετικό ταλέντο. Δεν έχασε ατομικό αγώνα σε τρία χρόνια, με την ομάδα του Gaston Day High School. Στην τελευταία τάξη πριν το high school πήρε το πρωτάθλημα της πολιτείας, στα 100 μέτρα ύπτιο.

Ως... πρωτάκι στο γυμνάσιο πήρε τον τίτλο στα 200 ελεύθερο και στα 100 ύπτιο, ενώ έκανε και ρεκόρ στη North Carolina. Στα χρόνια που ακολούθησαν εμπλούτισε περισσότερο τη συλλογή του, στο βαθμό που απέκτησε βάσιμους λόγους να βλέπει τον εαυτό του στο κολέγιο, με αθλητική υποτροφία. Ο προπονητής του, Dee-Dee Stilphen ομολόγησε ότι "ο κόσμος σταματά ό,τι κάνει και τον παρακολουθεί να αγωνίζεται. Έχει συγκινήσει τους πάντες. Παρεμπιπτόντως, ο κόσμος βλέπει και έναν αθλητή με δυνατότητες να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν τον ανταγωνίζεται κανείς. Δεν τον φτάνει καν, κανείς. Τόσο φαινομενικά καλός είναι. Έχει απίστευτη θέληση και στο μυαλό του έχει γίνει ένα click που δεν γίνεται σε πολλούς ανθρώπους".

Οι επιδόσεις του και το ιατρικό ιστορικό ήταν ο λόγος που επελέγη από την Gatorade για μια σειρά ντοκιμαντέρ, με τίτλο "Will from within". " Ο στόχος ήταν να επικεντρώσουν σε τέσσερις αθλητές από όλον τον κόσμο, που είναι δυνατοί στα σπορ τους και έχουν ξεπεράσει κάποιες προκλήσεις στη ζωή τους. Ομολογώ πως ενώ οδηγήθηκα στην κολύμβηση, αναγκαστικά, λόγω της περιπέτειας που είχα με την υγεία μου, αποδείχθηκε ότι είναι το τέλειο άθλημα για εμένα. Τώρα, θέλω να πάω σε ένα πανεπιστήμιο που να έχει ανταγωνιστική ομάδα και καλό ομαδικό πνεύμα".