Thai, φτώχεια και φιλότιμο!
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο αναφέρεται στο γνωστό Banchamek Gym και στις συνθήκες που επικρατούν σε ένα από τα πιο φημισμένα γυμναστήρια της Ταϊλάνδης (φωτογραφίες).
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο δημοσιεύτηκε παλαιότερα στο VICE που αναφέρεται στο γνωστό Banchamek Gym και στις συνθήκες που επικρατούν σε ένα από τα πιο φημισμένα γυμναστήρια της Ταϊλάνδης.
Ο Grandpa Chai, γερόλυκος και έμπειρος κόουτς του γυμναστηρίου κάθεται σε μία πλαστική καρέκλα και δίνει οδηγίες. Η σχολή είναι γεμάτη από νέα παιδιά και όχι μαχητές ολοκληρωμένους, όπως ο μεγάλος Buakaw.
H oδηγία του κόουτς « βγάλτε μπλούζες βάλτε γάντια» ακούγεται και τότε χιουμοριστικά ένα από τα κορίτσια της σχολής απαντάει πως οι κοπέλες δεν βγάζουν μπλουζάκια. Ο Chai συμφωνεί γελώντας. Όλα τα παιδιά δουλεύουν με προγραμματισμό και αρμονία πάνω στους στόχους και τους σάκους. Είναι άλλη μία συνηθισμένη μέρα στο μικρό χωριό Surin.
Η προπόνηση δεν γίνεται πλέον μόνο από τον υπέργηρο Chai που δεν μπορεί να κρατήσει στόχους. Έχει προβλήματα καρδιολογικά όμως είναι εκεί και επιβλέπει με την γνώση και την εμπειρία του. Κάποτε ήταν ο μεγάλος μαχητής Muangchai Muangsurin που σκορπούσε τρόμο στα ρινγκ. Ο ίδιος δεν ζητάει ανταμοιβή γι’αυτό που κάνει. Το 2009 μαζί με τον Kru Dee έχτισαν το Banchamek Surin με στόχο όχι να πλουτίσουν, αλλά να μεταδώσουν τις γνώσεις τους. Στο χωριό επικρατεί ένα πνεύμα συνεργασίας και υπάρχουν μαχητές που έρχονται από μακριά, κάποιοι προσφέρονται από το χωριό να τους μεταφέρουν και όλοι σέβονται τους ανθρώπους που έχουν κάνει αυτό το έργο.
Οι αθλητές αυτοί, παίζουν από δύο μέχρι 10 αγώνες τον μήνα! « Πολλοί περιμένουν να κάνουμε ένα νεαρό παιδί υπερπαίκτη. Είμαστε ένα συνηθισμένο γυμναστήριο όμως. Οι promoters περιμένουν από εμάς παίκτες για να στοιχηματίζουν στα παιχνίδια. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει αυτό», λέει με ταπεινότητα ο Kru Dee.
Tα παιδιά του Banchamek Surin γνωρίζουν πως αν αφοσιωθούν στο thai ολοκληρωτικά μπορούν να πετύχουν. Όταν πέφτει ο ήλιος κι αρχίζει να νυχτώνει οι μικροί μαχητές, χαλαρώνουν και τρώνε το φαγητό τους. Πολλά από αυτά ζητούν από τους προπονητές τους να τους πάνε σπίτι. Ο δάσκαλος Chai έχει ένα μηχανάκι και κάνει αρκετές διαδρομές.
Θέλω απλά μία καλύτερη ζωή γι’αυτά τα παιδιά. Να είναι δραστήρια και πειθαρχημένα. Το αντάλλαγμα για μένα είναι να τα δω να αγωνίζονται σε μεγάλα στάδια και όταν κοιτούν πίσω να με θυμούνται. Τότε είμαι ευτυχής».
Διαβάστε ακόμη στο fightsports.gr
.jpg)
