Φυσικά και η αναδρομή σε όσα συνέβησαν στο Ρίο, τις δυο τελευταίες εβδομάδες θα ξεκινήσει από τα δικά μας τα παιδιά. Από τα δύο μετάλλια της Άννας Κορακάκη , στη σκοποβολή, το χρυσό του Λευτέρη Πετρούνια στους κρίκους της ενόργανης, τον συγκλονιστικό αγώνα του Σπύρου Γιαννιώτη , έως το αργυρό στα 10 χιλιόμετρα κολύμβησης σε ανοιχτή θάλασσα και το πρώτο χρυσό μετάλλιο της Ελλάδας στο επί κοντώ, το οποίο πρόσφερε η Κατερίνα Στεφανίδη . Με ένα click εδώ μπορείς να δεις γιατί αυτή ήταν η πέμπτη πιο επιτυχημένη παρουσία της χώρας μας, σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και τι έκαναν όλοι οι εκπρόσωποι μας.

Δείτε επίσης: Οι ήρωες του Ρίο

Τώρα, μπορούμε να ασχοληθούμε και με τον υπόλοιπο πλανήτη. Για την ακρίβεια, θα σου δώσω κάποιες στιγμές που ξεχώρισαν. Ξέρω. Θες και τον πίνακα μεταλλίων. Δες λοιπόν, εδώ , έχοντας υπ όψιν ότι οι Αμερικανοί έκαναν ρεκόρ, με 121 μετάλλια (το προηγούμενο καλύτερο ήταν τα 110 στο Πεκίνο). Τώρα, μπορούμε να προχωρήσουμε. Θα ξεκινήσω με τη φωτογραφία της πιο κοντής εκπροσώπου των ΗΠΑ (Ragan Smith, ύψους 1.37) με τον ύψους 2.11 DeAndre Jordan.

Η εκκίνηση δόθηκε με την τελετή έναρξης, όπου παρέλασαν περίπου 11.000 αθλητές, από 207 χώρες. Ένας όμως, έγινε viral. Ένας ήταν αυτός που κατάφερε να... επισκιάσει και τη Gigele Bündchen : ο Pita Nikolas Taufatofua , ο σημαιοφόρος της Tonga που μπήκε στο Maracana με παραδοσιακό ένδυμα του έθνους (την ta'ovala) και αλειμμένος με λάδι καρύδας -επίσης έθιμο της χώρας του.

Για πρώτη φορά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων υπήρχε ομάδα προσφύγων, την οποία πρόσθεσε η ΔΟΕ για να εστιάσει την προσοχή του πλανήτη στην προσφυγική κρίση που υπάρχει παντού. Κάθε ένας από αυτούς τους δέκα αθλητές είχε να αποκαλύψει μια ιστορία επιβίωσης. Αυτή της 18χρονης Yusra Mardini , η οποία πήδηξε στο νερό με την αδελφή της και έσπρωξαν τη λέμβο που είχε "μείνει" ανοιχτά της Λέσβου έως την ακτή, ήταν από τις πιο δημοφιλείς.

Η Rafaela Silva ήταν η πρώτη αθλήτρια της Βραζιλίας που πρόσφερε στο έθνος χρυσό μετάλλιο, στα 57 κιλά judo. Από την πιο δύσκολη φαβέλα του Ρίο (City of God), βρέθηκε στην κορυφή του κόσμου, για να ξεσπάσει σε λυγμούς και να πέσει στην αγκαλιά των θεατών. Το 2012 δεν κατάφερε να πάρει μετάλλιο στο Λονδίνο, οι Βραζιλιάνοι δήλωσαν ντροπιασμένοι από την αδυναμία της και μεταξύ των μηνυμάτων που έλαβε τότε ήταν "η θέση μιας μαϊμούς είναι στο κλουβί". Στις δηλώσεις της είπε "η μαϊμού που ήθελαν να κλείσουν σε κλουβί είναι τώρα χρυσή Ολυμπιονίκης και μάλιστα στη Βραζιλία. Πλέον δεν είμαι ντροπή για την οικογένεια μου".

Μια από τις φωτογραφίες που μπήκαν στις πιο χαρακτηριστικές στιγμές των Αγώνων στο Ρίο, που εκφράζουν όσα πρεσβεύουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ήταν αυτή της Lee Eun-ju, γυμνάστριας από τη Νότιο Κορέα με την Hong Un-jong, συνάδελφο της από τη Βόρειο Κορέα. H Rim Jong-sim κατέκτησε το χρυσό στα 56 κιλά άρσης βαρών στις γυναίκες και το αφιέρωσε στον Kim Jong un , από τον οποίον ζήτησε συγγνώμη ο Om Yun Chol, που δεν ανέβηκε στο κορυφαίο σκαλοπάτι του βάθρου , στα 56 κιλά της άρσης βαρών, αλλά στο δεύτερο. Ο Ri Se-gwang συνελήφθη από το φωτογραφικό φακό να είμαι ο πιο θλιμμένος χρυσός Ολυμπιονίκης -στο άλμα της ενόργανης.

Μια άλλη ήταν η στιγμή που οι Abbey D' Agostino και Nikki Hamblin άφησαν στην άκρη τους στόχους που είχαν από την κούρσα των 500 μέτρων και βοήθησαν η μια την άλλη ώστε να φτάσουν στη γραμμή του τερματισμού. Λίγες ώρες μετά, η Αμερικανίδα έμαθε πως είχε υποστεί ρήξη χιαστού από τη σύγκρουση με την Νεοζηλανδή και την πτώση.

Στα best of προσθέστε και το θανατηφόρο βλέμμα του Michael Phelps προς τον Chad le Clos , τον αθλητή που του είχε πάρει το χρυσό στα 200μ. πεταλούδας, το 2012. Έκτοτε ξεκατινιάζονταν, ώσπου φέτος ο Νοτιοαφρικανός διαπίστωσε πως υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα να απασχολούν τον κόσμο: οι γονείς του ανακάλυψαν πως είναι καρκινοπαθείς .

Ο Phelps ολοκλήρωσε την καριέρα του στη Βραζιλία, με πέντε χρυσά και ένα αργυρό, για να φτάσει τα 28 Ολυμπιακά μετάλλια (ρεκόρ), εκ των οποίων τα 23 είναι χρυσά (επίσης ρεκόρ). Για την ιστορία, το μόνο χρυσό που έχασε, του το πήρε ο Joseph Schooling, στα 100 μέτρα πεταλούδα. Ο 21χρονος δηλωμένος φαν του Phelps πρόσφερε στη Σιγκαπούρη το πρώτο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο . Όταν προσγειώθηκε στη Σιγκαπούρη, τον περίμεναν εκατοντάδες κόσμου στο αεροδρόμιο.

Με την ευκαιρία, να σου πω ότι η Σιγκαπούρη έγινε μια από τις πέντε χώρες που απέκτησαν το πρώτο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Στη λίστα μπήκαν και οι εξής: Vietman (χάριν του Hoàng Xuân Vinh στην σκοποβολή), Puerto Rico (Μοnica Puig, μονό γυναικών, τένις), Kosovo (Majlinda Kelmendi, 52 κιλά judo γυναικών) και Fiji (rugby). Για τα δυο τελευταία έθνη αυτό το μετάλλιο ήταν το πρώτο, γενικότερα.

H γυναικεία έκδοση του Phelps είναι πια... και με τη βούλα η 19χρονη Katie Ledecky, η οποία έφυγε από τους Αγώνες με 4 χρυσά και ένα αργυρό. Είχε πάει ως εννέα φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια. Είναι και κάτοχος των παγκοσμίων ρεκόρ στα 400μ., τα 800 μ. και τα 1.500 ελεύθερο. Η αλήθεια είναι πως το έκανε να φαίνεται πολύ εύκολο.

Η Simone Manuel ήταν γνωστή ως "η μαύρη κολυμβήτρια" μέχρι που πήγε στο Ρίο και έγινε η πρώτη Αφροαμερικανή που κέρδισε χρυσό στις πισίνες . Γεγονός ιστορικής σημασίας, αν σκεφτείς πως έως το 1970 οι μαύροι δεν είχαν δικαίωμα να χρησιμοποιούν τις πισίνες στις ΗΠΑ.

O Anthony Ervin έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία κολυμβητής που πήρε το χρυσό : στα 35 του κυριάρχησε στα 50 μέτρα, αγώνισμα στο οποίο είχε διακριθεί στα 19. Μετά, τα παράτησε όλα, για μια πιο μποέμ ζωή και εκεί που φαινόταν να 'χει νικηθεί από τη διαταραχή Tourette με την οποία είχε διαγνωστεί, επέστρεψε στις πισίνες για να κερδίσει τελικά τη ζωή του.

Αν δεν προέκυπτε και η πιο ηλίθια στιγμή στην ιστορία των Αγώνων , με πρωταγωνιστή τον Ryan Lochte, ο οποίος σκαρφίστηκε ληστεία για να εξηγήσει τα ανεξήγητα και υποχρέωσε τις ΗΠΑ να ζητήσουν συγγνώμη από τη Βραζιλία, η αμερικανική κολυμβητική ομάδα θα ήταν η πιο επιτυχημένη -υπό την έννοια κατάκτησης μεταλλίων- ομάδα στο Ρίο.

Στα 41 της, η Oksana Chusovitina έγινε η μεγαλύτερη σε ηλικία γυμνάστρια που μετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήταν η 7η φορά που παρουσιάστηκε στη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση του πλανήτη, αριθμός που είναι ρεκόρ. Έως το 2014 έπρεπε να αγωνίζεται, για να κρατήσει το γιο της στη ζωή.

H Simone Biles πήγε στους πρώτους Αγώνες της ζωής της, ως " ο Μάικλ Τζόρνταν της ενόργανης ". Είχε κατακτήσει τα τρία τελευταία Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Ήξερε ωστόσο, πως θα καθιερωθεί στις συνειδήσεις αν πετύχεισ το Ρίο. Πήρε 4 χρυσά και ένα χάλκινο. Δίπλα της ήταν ο παππούς και η γιαγιά της, οι οποίοι την υιοθέτησαν όταν ήταν μωρό -μαζί με τη μικρότερη αδελφή της- και τη γλίτωσαν από την πρόνοια όπου κατέληγε κάθε φορά που οι αρχές συνελάμβαναν τη ναρκομανή μητέρα της. Ήταν και η σημαιοφόρος της χώρας της, στην τελετή λήξης.

Στους άνδρες, o Kōhei Uchimura εμφανίστηκε στους Αγώνες ως ο κάτοχος όλων των χρυσών, την τελευταία οκταετία, με προγράμματα που δεν μπορούσε να αντιγράψει κανείς. Επιβεβαίωσε πως είναι ο Usain Bolt της ενόργανης. Η διοργάνωση ωστόσο, ξεκίνησε με το χειρότερο δυνατό τρόπο για τον Ιάπωνα: τις πρώτες ημέρες της διαμονής του στη Βραζιλία, η εταιρία κινητής τηλεφωνίας με την οποία έχει συμβόλαιο, τον ενημέρωσε ότι χρωστά 4.500 ευρώ. Γιατί; Είχε εθιστεί στο Pokémon GO, αλλά η Βραζιλία δεν ανήκει στις χώρες με δωρεάν 3G -στο πρόγραμμα του. Τελικά, επειδή είναι αυτός που είναι τον χρέωσαν με 20 δολάρια, για κάθε ημέρα που έκανε χρήση του roaming.

Μια που αναφέραμε τον Τζαμαϊκανό σπρίντερ (φευ), μετείχε στους τελευταίους Αγώνες της καριέρας του και έκανε αυτό που ήθελε: απέδειξε ότι είναι ο πιο γρήγορος άνδρας στον κόσμο. Ή κατά του ιδίου το ρηθέν " ο καλύτερος όλων ". Η γενικότερη συμπεριφορά του, αλλά και το γεγονός ότι "ανάστησε" ένα από τα σημαντικότερα αγωνίσματα των ΟΑ, τον έβαλαν στη λίστα με τους αθλητές που... είναι οι Αγώνες.

H συμπατριώτισσα του, Εlaine Thompson έγινε η πιο γρήγορη γυναίκα του πλανήτη, με νταμπλ στα σπριντ , κάτι που δεν είχε συμβεί από το 1988. Η διαδρομή της ξεκίνησε από ένα χωριό , στη μέση του πουθενά. Η μητέρα της δεν είχε τη δυνατότητα να της προσφέρει καν τα βασικά και παραχώρησε την ανατροφή της στη γιαγιά της.

Η Shaunae Miller είδε την Allyson Felix να της έχει πάρει... τα βήματα στον τερματισμό των 400 μέτρων γυναικών και για να σώσει την παρτίδα, έκανε τη βουτιά της φωτογραφίας, ενέργεια καθ' όλα νόμιμη . Δεν ήταν η πρώτη που κατέφυγε σε αυτή τη λύση και... ξεκάθαρα δεν θα είναι η τελευταία, αν σκεφτείς ότι η αθλήτρια από τις Μπαχάμες πήρε το χρυσό!

O Μο Farah έπεσε μεν, στα 10 χιλιόμετρα , αλλά όχι επί τούτου. Όταν σηκώθηκε, έσπευσε να καλύψει το χαμένο έδαφος και να κρατήσει τον τίτλο του -πράγμα που έκανε και στα 5000 μέτρα και παρέμεινε ο κορυφαίος δρομέας μεγάλων αποστάσεων, για τέταρτο διαδοχικό χρόνο .

Ένα θέμα με τους διαιτητές των αθλημάτων που έχουν επαφές υπήρχε. Ο Ιρλανδός πυγμάχος Michael Conlan, ήταν εκείνος που προέβη στην πιο... ιδιαίτερη διαμαρτυρία. Μετά την ήττα του από τον Vladimir Nikita, στον προημιτελικό της κατηγορίας από 52.2 κιλά έως 53.5 κιλά (bantamweight) έγραψε στο Twitter μήνυμα στον Vladimir Putin. Για την ακρίβεια, αυτό: "Hey Vlad, πόσο σε χρέωσαν bro;". Κάτι ανάλογο (αμφισβητούμενο αποτέλεσμα) έγινε και στην κατηγορία των 91 κιλών, υπέρ Ρώσου μποξέρ και πάλι. Και όλως τυχαίως, αυτές οι νίκες ακολούθησαν την καταγγελία αξιωματούχων της Ρωσίας, κατά την οποία "ο προπονητής μας, Andrei Leznyak συμπεριφέρεται ως τουρίστας".

Να σου πω τώρα, για δυο άλλους προπονητές, της Μογγολίας που κυριολεκτικά βγήκαν από τα ρούχα τους, διαμαρτυρόμενοι για τον τρόπο που κρίθηκε ο μικρός τελικός στην πάλη. Ο αθλητής τους, Ganzorigiin Mandakhnaran έχασε από τον Ikhtiyor Navruzov, του Uzbekistan... με περίεργο τρόπο και οι Tserenbaatar Tsogtbayar και Byambarenchin Bayaraa ξεγυμνώθηκαν, αρνούμενοι να εγκαταλείψουν το ταπί.

Όχι ότι μου το ζήτησες, αλλά θα σου δείξω και τι έπαθε ένας άλλος προπονητής: αυτός της Risako Kawai που... μέσα στην τρελή χαρά της νίκης της στα 63 κιλά ελευθέρας, πήγε προς τον 56χρονο κόουτς της, Kazuhito Sakae και τον πέταξε δυο φορές κάτω. Έτσι, για το καλό!

Με αφορμή αυτό που συνέβη στον Yohann Diniz, στα 50 χιλιόμετρα βάδην (και δεν εννοώ ότι τα έκανε πάνω του, αλλά το γεγονός ότι έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή του, προκειμένου να τερματίσει), μάθαμε γιατί οι δρομείς μεγάλων αποστάσεων αρνούνται να σταματήσουν . Λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα, ο Feyisa Lilesa τερμάτισε δεύτερος στο μαραθώνιο και όπως περνούσε τη γραμμή του τερματισμού, ύψωσε τα χέρια του σχηματίζοντας ένα "χι" -χειρονομία που κάνουν οι άνθρωποι της φυλής Oromo για τις βίαιες πρακτικές που χρησιμοποιεί εις βάρος τους η αστυνομία.

Επανέλαβε την κίνηση του στη συνέντευξη Τύπου, όπου εξήγησε ότι η ζωή του θα τεθεί σε κίνδυνο αν επιστρέψει στην πατρίδα του. " Αν δεν με σκοτώσουν, θα με βάλουν φυλακή". Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις ενημέρωσαν πως οι δυνάμεις ασφαλείας στην Αιθιοπία έχουν δολοφονήσει χιλιάδες ανθρώπους τις τελευταίες εβδομάδες, προσπαθώντας να διαλύσουν τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον της κυβέρνησης. " Η κυβέρνηση σκοτώνει τη φυλή μου, οι συγγενείς μου είναι στη φυλακή και αν τολμήσει κάποιος να μιλήσει για δημοκρατικά δικαιώματα, δολοφονείται. Σήκωσα τα χέρια μου, για να στηρίξω τους συνανθρώπους μου".

Το πρόγραμμα είχε και αποδοκιμασίες, με πιο έντονη αυτήν στον Renaud Lavillenie, ο οποίος είχε εκφραστεί αρνητικά για τους Βραζιλιάνους φιλάθλους που γιουχάιζαν αθλητές. Η ατάκα του ήταν " το 1936 το κοινό αποδοκίμαζε τον Jesse Owens. Κάτι που δεν έχουμε δει από τότε". Εκείνοι τον... περιποιήθηκαν στην απονομή των μεταλλίων, στο επί κοντώ (ήταν δεύτερος), ο Γάλλος έβαλε τα κλάματα και μετά ανακάλεσε . Ο Αιγύπτιος El Shelaby, ο οποίος έχει ασπαστεί το Ισλάμ αρνήθηκε να ανταλλάξει χειραψία με τον Ισραηλινό Os Sasson, μετά την ήττα του στον αγώνα τους στο judo. Ο κόσμος αποδοκίμασε τον Αιγύπτιο (διότι αν μη τι άλλο το σπορ είναι ευγενές) και η ΔΟΕ τον απέβαλε "διότι αυτό που έκανε ήταν ενάντια στο πνεύμα φιλίας που είναι ενσωματωμένο στις ολυμπιακές αξίες".

Δεν γίνεται να σε αφήσω, χωρίς να σου δείξω τα πράσινα νερά στο Maria Lenk Aquatics Centre, μαζί με την πιο εύκολη -και συνάμα ανιαρή- δουλειά που είχε εθελοντής στο Ρίο (αυτή του σωματοφύλακα, στους κολυμβητικούς αγώνες -όλοι "συνελήφθησαν" να βαριούνται τη ζωή τους) ή χωρίς να σου ότι ότι κατά τη διάρκεια των αγώνων έγιναν πέντε προτάσεις γάμου που αφορούσαν αθλητές. Η πρώτη ήταν από την Isadora Cerullo, Βραζιλιάνα παίκτρια του rugby στην σύντροφο της Marjorie Enya -μάνατζερ ολυμπιακών εγκαταστάσεων.

Ακολούθησε αυτή του Dean Wyatt στην Charlotte Dujardin, πρωταθλήτρια ιππασίας στη Μεγάλη Βρετανία, μόλις της απονεμήθηκε το χρυσό: εκείνος φόρεσε στην μπλούζα του το μήνυμα "μπορούμε να παντρευτούμε τώρα;". Η He Zi μόλις είχε ολοκληρώσει τις προσπάθειες της στην κατάδυση (είχε φορέσει το αργυρό μετάλλιο), όταν ο επί εξαετίας σύντροφος της και επίσης αθλητής καταδύσεων, Qin Kai γονάτισε και της ζήτησε να γίνει γυναίκα του.

Πρόταση γάμου έκανε και ο Tom Bosworth, δρομέας 20 χιλιομέτρων βάδην της Μεγάλης Βρετανίας στον σύντροφο του Harry Dineley, αφότου τερμάτισε έκτος. Η ερώτηση έγινε στην Copacabana. Αυτή του William Claye στην Queen Harrisson, έγινε αφότου εκείνος είχε πάρει το αργυρό στο τριπλούν. Πήγε στις εξέδρες όπου καθόταν η σύντροφος του -δεν είχε προκριθεί στους Αγώνες, αλλά ήθελε να βρεθεί δίπλα στον Clave- και της έδωσε το δαχτυλίδι! Ξέχασα να σου πω ότι υπό το βλέμμα εκατομμυρίων τηλεθεατών, όλοι απάντησαν "ναι" στην επίμαχη ερώτηση. Οι Laura Trott και Jason Kenny κάλεσαν όλον τον κόσμο στο γάμο που θα γίνει με την επιστροφή τους στη Μεγάλη Βρετανία. Μαζί τους θα έχουν και τα 10 ολυμπιακά μετάλλια που έχουν κατακτήσει μαζί, στην ποδηλασία.