Σε όποιον έλεγες πριν την έναρξη του τουρνουά ότι στον πρώτο όμιλο η Βραζιλία θα ήταν πρώτη και πως η Σερβία θα μπορούσε θεωρητικά να μείνει εκτός συνέχειας θα σε περνούσε για τρελό. Έλα μου όμως που αυτό συμβαίνει μετά τις τρεις πρώτες αγωνιστικές....

Είναι όμως κάτι που δεν πρέπει να μας ξενίζει αφού οι Βραζιλιάνοι είχαν... πρόγραμμα και φαίνεται πως πέτυχε σε απόλυτο βαθμό.

Άλλωστε, τα πρώτα σημάδια φάνηκαν από την πρόσφατη τελική φάση του World League όπου κατέκτησαν την έβδομη θέση για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της συγκεκριμένης επιτυχίας να αναφέρουμε ότι η καλύτερη των Βραζιλιάνων σε αυτή τη διοργάνωση ήταν η όγδοη στις... οκτώ ομάδες, ενώ σε Ολυμπιακούς Αγώνες έχουν κατακτήσει την έκτη θέση στις 16 ομάδες.

Ο καλός ο καπετάνιος

Μεγάλο μερίδιο στην εικόνα που παρουσιάζουν οι Σέρβοι έχει φυσικά ο Ράτκο Ρούντιτς. Για όσους δεν το γνωρίζουν στα 68 του πια ο Σέρβος προπονητής έχει δουλέψει σε τέσσερις εθνικές ομάδες. Η αρχή έγινε με τη Γιουγκοσλαβία (1984–1988), ακολούθησε η Ιταλία (1990–2000), μετά οι ΗΠΑ (2000–2004) και τέλος η Κροατία 2004-2012). Στο παλμαρέ μπορεί κανείς να δει μεταξύ άλλων το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980 ως παίκτης, αλλά και τέσσερα ως προπονητής (χρυσό με τη Γιουγκοσλαβία το 1984 και το 1988, χρυσό με την Ιταλία το 1992, χάλκινο με την ίδια χώρα το 1996 και χρυσό με την Κροατία το 2012).

Σε όλα προσθέστε μεταξύ άλλων και τα πέντε μετάλλια σε Παγκόσμια πρωταθλήματα (χρυσό με τη Γιουγκοσλαβία το 1986, χρυσό με την Ιταλία το 1994, χρυσό με την Κροατία το 2007 και δύο χάλκινα επίσης με τους Κροάτες το 2009 και το 2011), αλλά και έξι μετάλλια σε Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (ασημένιο το 1985 και το 1987 με τη Γιουγκοσλαβία, χρυσά το 1993 και το 1995 με την Ιταλία, χάλκινο το 1999 και πάλι με τους Ιταλούς και χρυσό το 2010 με την Κροατία).

Ο Ρούντιτς ανέλαβε την Εθνική ομάδα με στόχο να δημιουργήσει ένα σύνολο το οποίο θα έχει αξιοπρεπέστατη παρουσία και πήρε το ελεύθερο να δουλέψει με τον δικό του τρόπο αφού το πρωτάθλημα της χώρας είναι ιδιαίτερα χαμηλού επιπέδου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα γρήγορα να υπάρξει βελτίωση και συνολικά 16 παίκτες (7 στην Ιταλία, 4 στην Κροατία, 3 στην Ισπανία, 1 Σερβία, 1 Ουγγαρία)που υπολογίζονται από τον έμπειρο προπονητή να παίζουν πέρσι στην Ευρώπη.

Οι τρεις νατουραλιζέ και τα δολάρια

Πέρα από την παρουσία στον πάγκο του Ρούντιτς, οι γηπεδούχοι έχουν τη βοήθεια των τριών "μεταγραφών". Ο Σέρβος, Σλόμπονταν Σόρο κατεβάζει ρολά στο τέρμα. Μέλος της μεγάλης ομάδας της Σερβίας που τα τελευταία χρόνια έχει κατακτήσει τα πάντα έγινε Βραζιλιάνος σε μία νύχτα και βοηθά σημαντικά την ομάδα του.

* Τεράστια η συμβολή του Περόνε στην εικόνα της ομάδας του

Ο δεύτερος είναι περισσότερο Βραζιλιάνος από τους άλλους δύο της λίστας αλλά το θυμήθηκε αργά. Ο λόγος για τον Φελίπε Περόνε. Γεννήθηκε στη Βραζιλία αλλά στα 16 του πήγε μαζί με τους γονείς του στην Ισπανία όπου έμαθε τα βασικά του πόλο και εκπροσώπησε τη χώρα σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες από το 2003 μέχρι και το 2012 όταν και αποφάσισε να επιστρέψει στη Βραζιλία και αποτελεί στυλοβάτη της βραζιλιάνικης άμυνας, ενώ και στην επίθεση δίνει λύσεις με το τρομερό του σουτ.

Ο τρίτος της παρέας είναι το θωρηκτό που ακούει στο όνομα Γιόσιπ Βρλιτς. Ο Κροάτης φουνταριστός τον οποίο οι φίλοι του Ολυμπιακού θα τον θυμούνται από τις μάχες με την Μπαρτσελονέτα αποφάσισε να μετακομίσει και εκείνος στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού και αποτελεί τη σταθερά στο επιθετικό παιχνίδι των Βραλιάνων.

Γιατί τώρα οι τρεις αυτοί αθλητές αποφάσισαν να μετακομίσουν στη Βραζιλία και να αλλάξουν εθνικότητα; Σύμφωνα με τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας και φυσικά δεν τα επιβεβαιώνουν οι Βραζιλιάνοι οι τρεις παίκτες για κάθε χρόνο που θα αγωνίζονται με το σκουφάκι της "σελεσάο" θα προσθέτουν περίπου 400.000 δολάρια.