Όσο ψάχνεις, βρίσκεις. Και είναι αρκετές οι φορές που νιώθεις απροετοίμαστος για αυτά που βλέπεις μπροστά σου. Αν αποδεικνύεται κάτι σε όποιον επιχειρεί να κάνει το ταξίδι στις ζωές αθλητών, είναι πως κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι βρίσκεται πίσω από τις κλειστές πόρτες των οικογενειών τους. Στο 90% των περιπτώσεων, τα φώτα του stardom κρύβουν έναν Γολγοθά. Η περίπτωση του Chad le Clos δεν αποτελεί εξαίρεση.

Το 2012, στο Λονδίνο είχε κλέψει από τον Michael Phelps ένα από τα στέμματα του (στα 200 μέτρα πεταλούδας, με τον Αμερικανό να χάνει για πρώτη φορά σε μια δεκαετία, διεθνή κούρσα), για να μάθει ο κόσμος ποιος είναι. Γενικά. Γιατί ειδικότερα δεν διέρρευσε το παραμικρό, επί των γεγονότων που εν πολλοίς τον άλλαξαν ως άνθρωπο. Όχι μόνο ως αθλητή. Ακολούθως, η φιλία του με τον "καλύτερο κολυμβητή όλων των εποχών", τον οποίον ο Le Clos αποκαλούσε " πηγή έμπνευσης" πήρε μια άλλη τροπή. Όχι και τόσο χαριτωμένη.

Όταν ο Phelps ανακοίνωσε πως εγκαταλείπει, οι δυο τους είχαν κανονίσει ταξίδι στη Νότιο Αφρική, που περιλάμβανε και κατάδυση σε κλουβί για να δουν καρχαρίες. Δυο χρόνια μετά, τον Απρίλιο του 2014 ο Phelps άλλαξε γνώμη και επέστρεψε στις πισίνες. Εκείνη την ημέρα είχε ξεκαθαρίσει ότι θα μείνει μακριά από το αγώνισμα, για το οποίο ήταν πιο γνωστός: τα 200 μέτρα πεταλούδας. Ένα μήνα αργότερα, άλλαξε και πάλι άποψη. Ενημέρωσε πως θα επιστρέψει " διότι βλέπω ότι δεν είναι αρκετά γρήγορη".

Ο Le Clos ξέχασε και τους θαυμασμούς και τα respect και μεταξύ πολλών άλλων, έπειτα από το Παγκόσμιο του 2015 είπε ότι " ο Michael έχει πει τελευταία πολλές βλακείες στα ΜΜΕ για το πόσο αργή έχει γίνει η πεταλούδα, οπότε ανυπομονώ να "τρέξουμε" μαζί". Μόλις κέρδισε στα 100μ., πρόσθεσε " έκανα χρόνο που ο Phelps δεν έχει πιάσει για χρόνια. Οπότε τώρα μπορεί να σκάσει. Θα μπορούσα να πω πολλά, αλλά προτιμώ να μιλάω στην πισίνα".

Ο Αμερικανός χλεύασε τον αντίπαλο του, σε συνέντευξη του στους New York Times (το highlight του ήταν " δεν προσπάθησα πραγματικά στο Λονδίνο"), για να ρίξει και άλλο λάδι στη φωτιά. Μετά μπήκαν στη μέση οι συγγενείς και κάποια στιγμή ο Le Clos σχολίασε " αν ήμουν όσο τεράστιος είναι ο Michael, θα συμπεριφερόμουν κατά τρόπο που να είμαι παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά (αυτή ήταν σαφέστατη αιχμή για τη σύλληψη του υπερπρωταθλητή, να οδηγεί υπό την επήρεια αλκοόλ). Πίστευα πως ήμασταν φίλοι. Προφανώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Δεν πιστεύω ότι με συμπαθεί ιδιαίτερα".

Με αυτά και με αυτά, φτάσαμε στο Ρίο, όπου η ιστορία ξεκίνησε ως εξής:

Και κατέληξε με αυτόν τον τρόπο.

Nα σου πω βέβαια, ότι λίγα λεπτά μετά τη δολοφονική ματιά, αμφότεροι τερμάτισαν πίσω από τον Ούγγρο, Tamas Kenderesi, στα ημιτελικά των 200 μ. πεταλούδας. Προκρίθηκαν βέβαια, στον τελικό. Εκεί ο Phelps πήρε το στέμμα του πίσω, έκανε 25 τα Ολυμπιακά μετάλλια και 21 τα χρυσά, για να εξαφανιστεί από τον δεύτερο της λίστας με τα περισσότερα ολυμπιακά μετάλλια, στην ιστορία. Στα 31 έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία άνδρας που κέρδισε χρυσό, σε ατομικό άθλημα κολύμβησης, στους Αγώνες.

Μετά τον τερματισμό του, έκανε χειρονομία (του τύπου "bring it on"), σήκωσε το δείκτη για να ξεκαθαρίσει ότι είναι το Νο1, εστίασε το βλέμμα του σε αυτό το δάχτυλο για λίγο (μην τυχόν και δεν τον είχε δει κάποιος) και όταν έφτασε μπροστά στην κάμερα του NBC, σήκωσε τα χέρια πάνω από το κεφάλι και είπε " κοιτάξτε ποιος είναι πίσω στην κορυφή, στα 200 μ. πεταλούδας"!

Δεν ήταν λίγα τα ΜΜΕ στις ΗΠΑ που χαρακτήρισαν την αντίδραση του "jerky", διευκρινίζοντας ότι το να σηκώνεις το δείκτη, έπειτα από την όποια κούρσα στην κολύμβηση, είναι ανεπίτρεπτο βάσει των άγραφων κανόνων που υπάρχουν μεταξύ των αθλητών. Όπως και το να καλείς τον κόσμο να σε αποθεώσει. Όλοι βέβαια, κατέληξαν στο ότι "είναι ο καλύτερος κολυμβητής όλων των εποχών, οπότε... του συγχωρείς και κάποια πράγματα", μαζί και ότι "δεν προκαλείς ένα βασιλιά".

Παρεμπιπτόντως, είπε πως αυτή ήταν η τελευταία φορά που "έτρεξε" στα 200μ. πεταλούδας (" για αυτό και δεν υπήρχε καμία περίπτωση να χάσω, πολλώ δε από τη στιγμή που ήθελα να πάρω εκδίκηση"), με το 1.53.36'' να καταγράφεται ως η τελευταία επίδοση στο συγκεκριμένο στιλ. Εκτός και αν αλλάξει πάλι άποψη. Μόνο που αυτή τη φορά ο Le Clos δεν αναμένεται να τον προκαλέσει. Δεν έχει κουράγια. Χρειάζεται τη δύναμη του για πιο σοβαρά πράγματα.

Να σου πω όμως, δυο πράγματα για τον κολυμβητή από τη Νότιο Αφρική.

O πατέρας του, Βert γεννήθηκε στο Μαυρίκιο και μετακόμισε στη Νότιο Αφρική, όταν ήταν εννέα χρόνων. Δεν ήξερε λέξη στα αγγλικά. "Στην πραγματικότητα, η οικογένεια μου από αυτήν την πλευρά είναι τεράστια. Ο πατέρας μου έχει εννέα αδέλφια, οπότε... καταλαβαίνετε ότι με στηρίζουν εκατομμύρια θείες, θείοι και εξαδέλφια. Μόνο στα προκριματικά της Νοτίου Αφρικής, είχα στις εξέδρες 62 άτομα να φωνάζουν για εμένα". Η μητέρα του, Geraldine είναι από τη Νότιο Αφρική.

Εκείνος ασχολήθηκε με την κολύμβηση από παιδί (από τα 8), αλλά για πλάκα. Πιο οργανωμένα ασχολήθηκε από τα 11. Παράλληλα έπαιζε ποδόσφαιρο, έως τα 15 "οπότε διαπίστωσα πως η κολύμβηση θα με πήγαινε πιο μακριά από ό,τι το ποδόσφαιρο". Από όταν τον ανέλαβε ο προπονητής του, Graham Hill -όταν ήταν ακόμα έφηβος- είχαν αποφασίσει πως οι κύριοι Ολυμπιακοί Αγώνες, αυτοί που επρόκειτο να κάνει θραύση, θα ήταν του 2016. Δεν είχε υπολογίσει ότι θα πάει και στο Λονδίνο. Αλλά πήγε και τότε είχε δηλώσει ότι " είναι ιδιαίτερο ότι θα αγωνιστώ με το είδωλο που είχα από παιδί, έναν από τους καλύτερους Ολυμπιονίκες όλων των εποχών. Είναι τιμή μου". Ναι, εννοούσε τον Phelps.

Είχε κερδίσει ήδη δυο χρυσά (200 μ. πεταλούδα και 400 μέτρα ατομική μικτή, με ρεκόρ αγώνων), ένα αργυρό και δυο χάλκινα στους Αγώνες Καλής Θέλησης του 2010, αλλά δεν είχε χάσει και το μέτρημα των διακρίσεων. Εν πάση περιπτώσει, μετά το Λονδίνο πήρε έναν κάποιον αέρα και όταν κέρδισε μια θέση στο Ρίο ήταν πια έτοιμος για όλα. Αλλά δεν είχε υπολογίσει σε αυτά που θα του επιφύλασσε η μοίρα.

Λίγες ημέρες πριν αναχωρήσει για το τελευταίο στάδιο προετοιμασίας πριν το Ρίο έμαθε πως ο πατέρας του διαγνώστηκε με καρκίνο στον προστάτη και ότι η μητέρα του είχε να παλέψει ξανά με τον καρκίνο στο στήθος, που ήταν σε ύφεση για έξι χρόνια. Έπρεπε να υποβληθεί σε διπλή μαστεκτομή και χημειοθεραπεία. Παρένθεση: ο Bart ήταν στο Λονδίνο. Τα άλλα μέλη της οικογενείας (τα δυο αδέλφια και η μητέρα του), είχαν παρακολουθήσει όσα έκανε το 2012 από την τηλεόραση. Αυτή τη φορά ήταν αποφασισμένοι να είναι δίπλα του. Όσο δύσκολο και αν φαινόταν αυτό.

" Δεν γινόταν να το χάσουμε. Δεν μπορούσαμε να το χάσουμε" δήλωσε ο Bert στη USA Today, " η εμπειρία του Λονδίνου άλλαξε τη ζωή μας. Ο γιος μου έγινε... η Kim Kardashian της κολύμβησης. Διάσημος σε λίγα δευτερόλεπτα. Θέλαμε να είμαστε κοντά του. Και είναι μοναδικό, αν και είναι δύσκολο", γιατί η σύζυγος έχει ξεκινήσει τη χημειοθεραπεία. " Δεν είναι εύκολο για εκείνη, αλλά... είναι superstar και θέλει να στηρίξει το γιο της".

"Οι πιο δύσκολοι μήνες της ζωής μου"

Είχαν να δουν τον Chad, τρεις μήνες -τόσο έλειπε για το training camp. Πράγμα που σήμαινε ότι εκείνος ενημερωνόταν εκ του μακρόθεν για τις εξελίξεις στην περιπέτεια των γονιών του. Δεν μπορούσε να είναι εκεί, δίπλα τους, όπως ήταν αυτοί κοντά του απ' όταν θυμάται τον εαυτό του. Ο Chad ομολόγησε ότι " οι τελευταίοι μήνες ήταν οι πιο δύσκολοι της ζωής μου. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω τι έχει κάνει ο πατέρας μου, για την καριέρα μου. Ήταν πάντα εκεί, από τον πρώτο αγώνα όταν ήμουν 7 χρόνων.

Η υπερηφάνεια που ένιωθε κάθε φορά που κέρδιζα οτιδήποτε, ήταν απερίγραπτη. Το να είναι υγιείς οι γονείς μου είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να έχω. Θα σήμαινε πάρα πολλά περισσότερα από το όποιο χρυσό. Την ίδια ώρα, ξέρω ότι ουδέποτε έχω προπονηθεί όσο σκληρά προπονήθηκα για το Ρίο. Αυτό που συνέβη στους γονείς μου, ήταν το κίνητρο μου. Οι δυσκολίες είναι που διαμορφώνουν το χαρακτήρα σου, που σε κάνουν πιο δυνατό, πνευματικά. Όταν κολυμπάς για κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου, μπορείς να επιτύχεις μεγάλα πράγματα. Δεν αγωνίζομαι μόνο για τη χώρα μου, τον προπονητή μου και την ομάδα μου, αλλά και για την οικογένεια μου. Στα τελευταία 50 μέτρα επικεντρώνομαι σε αυτή".

Και να καταλάβεις πως οι χαζές αντιδικίες δεν έχουν καμία θέση στη ζωή σου. Όταν κινδυνεύεις να χάσεις ουσιαστικά πράγματα, μάλλον αντέχεις να έλθεις δεύτερος σε έναν αγώνα κολύμβησης. Πολλώ δε όταν έχεις μπροστά σου τον καλύτερο όλων των εποχών.