Όλοι συμφωνούν ότι ο στίβος είναι ο βασιλιάς των Ολυμπιακών αγώνων. Αν υπάρχει όμως ένα ολυμπιακό άθλημα που θα μπορούσε άφοβα να σταθεί δίπλα του, διεκδικώντας ανάλογη αίγλη και δημοφιλία, αυτό είναι η κολύμβηση. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι ονομάζεται (μαζί με τις καταδύσεις, την συγχρονισμένη και το πόλο) υγρός στίβος. Η κολύμβηση έχει το πλεονέκτημα της ποικιλίας και της διαφορετικότητας στα αγωνίσματά της, προφανώς όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο ο στίβος, αλλά σε ικανή κλίμακα ώστε να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ολυμπιακά αθλήματα και να είναι ελκυστική στο σύνολο σχεδόν του φίλαθλου κοινού. Φέτος στο Ρίο, το πρόγραμμα της κολύμβησης ξεκινάει στις 6 Αυγούστου και θα ολοκληρωθεί στις 13 (εκτός από τα 10 χλμ ανδρών και γυναικών που θα διεξαχθούν στις 16/8 και 15/8 αντίστοιχα). Το Sport24.gr παρουσιάζει ένα αφιέρωμα, μέσα στο οποίο μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία της κολύμβησης, τα αγωνίσματα ανδρών και γυναικών, τα αγωνίσματα που έχουν αφαιρεθεί από το ολυμπιακό πρόγραμμα, τις κυρίαρχες χώρες στις 27 προηγούμενες διοργανώσεις, τις μεγάλες μορφές των αγώνων, τα ελληνικά μετάλλια και το φετινό πρόγραμμα όλων των τελικών μαζί με τα ισχύοντα παγκόσμια ρεκόρ.

1. Η ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ: ΙΣΤΟΡΙΑ & ΕΞΕΛΙΞΗ

Η κολύμβηση - και πάλι σε αντίθεση με τον στίβο - δεν προέρχεται - ως άθλημα τουλάχιστον - από την αρχαία Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι οι πρόγονοί μας θεωρούσαν σχεδόν "υποχρέωση" το να ξέρει κάποιος κολύμπι. Έτσι λοιπόν, δεν συνδέθηκε άμεσα με την αναβίωση του θεσμού. Όμως, από την άλλη μεριά, θεωρήθηκε αυτονόητο να συμπεριληφθεί στο ολυμπιακό πρόγραμμα το 1896 και να παραμείνει σε αυτό απρόσκοπτα μέχρι και σήμερα. Ο βασικότερος ίσως λόγος της δημοφιλίας της κολύμβησης, έγκειται στο γεγονός ότι είναι το άθλημα με το οποίο "ταυτίζεται" το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού (ξεπερνώντας σε αυτόν τον τομέα ακόμα και τον στίβο). Γιατί σε γενικές γραμμές είναι πολύ πιο συνηθισμένο για οποιονδήποτε φίλαθλο να κολυμπήσει στη θάλασσα (ή σε λίμνη ή σε ποτάμι), από το να ρίξει ακόντιο ή να πηδήξει εμπόδια. Γενικεύοντάς το ακόμα περισσότερο, σκεφτείτε πόσοι είναι αυτοί που κάνουν συστηματικά κολύμπι, όχι απαραίτητα ως άσκηση αλλά απλά σαν χόμπι και πόσοι είναι εκείνοι που κάνουν τοξοβολία ή ασκήσεις εδάφους ή ορεινή ποδηλασία ή τζούντο ή κωπηλασία κλπ. Όλα τα υπόλοιπα ολυμπιακά αθλήματα λοιπόν, ακόμα και το τρέξιμο, μπορεί να είναι υποσύνολα μέσα στην "κυριαρχία" της κολύμβησης στη φυσιολογική ζωή ενός απλού φιλάθλου (εξαιρούμε το ποδόσφαιρο, η παρουσία του οποίου όμως στους Ολυμπιακούς αγώνες είναι σχεδόν αδιάφορη και το οποίο έτσι κι αλλιώς απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά στον αντρικό πληθυσμό).

Έτσι λοιπόν, για όσα αναφέραμε πιο πάνω, η κολύμβηση θα μπορούσε εύκολα να πάρει τον χαρακτηρισμό "το αντίπαλο δέος του στίβου". Δεν είναι τυχαίο ότι το πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων στηρίζεται σε δυο βασικούς πυλώνες: στο πρώτο μισό η κολύμβηση, στο δεύτερο μισό ο στίβος. Αυτά είναι τα δυο "κυρίως πιάτα", εκεί υπάρχει η αίγλη και η μεγαλοπρέπεια, εκεί εστιάζεται το γενικό ενδιαφέρον. Από την πρώτη διοργάνωση το 1896 στην Αθήνα, είχαμε αγωνίσματα στην κολύμβηση. Αρκετά από αυτά δεν υπάρχουν πλέον, αφού αφαιρέθηκαν σταδιακά από το ολυμπιακό πρόγραμμα. Καταρχήν θα χωρίσουμε τα αγωνίσματα της κολύμβησης σε αυτά των ανδρών και σε αυτά των γυναικών. Τα 16 ανδρικά αγωνίσματα της πισίνας, έτσι όπως τα ξέρουμε σήμερα, δεν έχουν αλλάξει από τους αγώνες του 1988 στη Σεούλ, τότε που έγινε η τελευταία προσθήκη με τα 50 μ. ελεύθερο. Τα αγωνίσματα των γυναικών μπήκαν στο πρόγραμμα το 1912 στη Στοκχόλμη και πήραν την τελική τους μορφή το 1996 στην Ατλάντα, όταν έγινε η προσθήκη της σκυταλοδρομίας 4 Χ 200 μ. ελεύθερο. Τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, το 2008 στο Πεκίνο μπήκε στο πρόγραμμα και το πρώτο αγώνισμα που διεξάγεται εκτός πισίνας: η κολύμβηση ανοιχτής θαλάσσης όπως λεγόταν τότε, η μαραθώνια κολύμβηση όπως λέγεται από φέτος. Έτσι λοιπόν, έχουμε 34 αγωνίσματα, τα οποία μοιράζονται μέσα σε ένα δεκαήμερο (από 6 έως 16 Αυγούστου). Ας δούμε τώρα πώς χωρίζονται τα αγωνίσματα του στίβου ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους.

2. ΤΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ & ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΟΥΣ

Η κολύμβηση στους Ολυμπιακούς αγώνες, όπως είπαμε, έχει 34 αγωνίσματα, 17 για τους άντρες και 17 για τις γυναίκες. Πρόκειται για ακριβώς τα ίδια αγωνίσματα και στις δυο κατηγορίες, με μια μόνο διαφορά. Οι άντρες στην αντοχή του ελεύθερου κολυμπάνε 1500 μέτρα, ενώ οι γυναίκες 800. Η κολύμβηση είναι το δεύτερο άθλημα του ολυμπιακού προγράμματος με τα περισσότερα αγωνίσματα, πίσω μόνο από τον στίβο. Μπορούμε να την χωρίσουμε σε τέσσερις βασικές κατηγορίες, ανάλογα με το στιλ που είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν οι αθλητές. Έχουμε λοιπόν το ελεύθερο, το ύπτιο, το πρόσθιο και την πεταλούδα. Σε κάποιες περιπτώσεις, έχουμε και συνδυασμό των τεσσάρων διαφορετικών στιλ, είτε ατομικά, είτε ομαδικά. Το 1896 είχαμε αγωνίσματα μόνο στο πρόσθιο και το ελεύθερο, τα οποία διεξήχθησαν στη Μαρίνα Ζέας στον Πειραιά με παρουσία 40.000 θεατών. Το 1900 στο Παρίσι έκανε την εμφάνισή του το ύπτιο και τα στιλ ολοκληρώθηκαν το 1956 στη Μελβούρνη με την προσθήκη της πεταλούδας. Το 1968 στο Μεξικό μπήκαν στο πρόγραμμα τα αγωνίσματα της μικτής ατομικής. Σήμερα υπεύθυνος φορέας για την κολύμβηση σε παγκόσμια κλίμακα είναι η FINA (Fédération Internationale de Νatation), ενώ για την Ελλάδα η ΚΟΕ (Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδας).

Ο Αμερικανός Τζόνι Βαϊσμίλερ κέρδισε 5 χρυσά μετάλλια, τρία το 1924 στο Παρίσι και δυο το 1928 στο Άμστερνταμ (συν ένα χάλκινο το 1924 στο πόλο) και έγινε ο πρώτος σούπερ σταρ στην ιστορία της κολύμβησης. Αργότερα ακολούθησε καριέρα ηθοποιού, παίζοντας τον ρόλο του Ταρζάν στον κινηματογράφο

Τα τέσσερα στιλ που χρησιμοποιούνται στην κολύμβηση, υπόκεινται σε συγκεκριμένους κανονισμούς που αφορούν την ακριβή τεχνική που πρέπει να υιοθετήσει ο αγωνιζόμενος. Υπάρχουν φυσικά και γενικότεροι κανόνες που ισχύουν για όλα τα αγωνίσματα. Στην κολύμβηση νικητής είναι πάντοτε ο αθλητής ή η ομάδα που θα πετύχει τον καλύτερο χρόνο. Οι αγώνες διεξάγονται σε πισίνα μήκους 50 μέτρων (ολυμπιακών διαστάσεων).

- Ελεύθερο: 50 μ., 100 μ., 200 μ., 400 μ., 800 μ. (μόνο για γυναίκες), 1500 μ. (μόνο για άνδρες)

- Ύπτιο: 100 μ. & 200 μ.

- Πρόσθιο: 100 μ. & 200 μ.

- Πεταλούδα: 100 μ. & 200 μ.

- Μικτή ατομική: 200 μ. & 400 μ.

- Σκυταλοδρομίες: 4 Χ 100 ελεύθερο, 4 Χ 200 ελεύθερο & 4 Χ 100 μικτή ομαδική

- Μαραθώνιος: 10 χιλιόμετρα

- Στη μικτή ατομική (200 μ. & 400 μ.) η σειρά που ακολουθούν οι αθλητές είναι πεταλούδα, ύπτιο, πρόσθιο και ελεύθερο. Στη μικτή ομαδική σκυταλοδρομία (4 Χ 100) η σειρά είναι ύπτιο, πρόσθιο, πεταλούδα και ελεύθερο.

- Στις σκυταλοδρομίες, θεωρούνται έγκυρες οι αλλαγές, όταν τα πόδια του αθλητή που ξεκινάει την κούρσα του, αφήσουν τον βατήρα τουλάχιστον τρία εκατοστά του δευτερολέπτου, αφότου ο προηγούμενος αθλητής έχει αγγίξει με τα δάχτυλα το τοίχωμα της πισίνας. Σε περίπτωση που η εκκίνηση γίνει πιο γρήγορα, η ομάδα ακυρώνεται.

- Σε όλα τα αγωνίσματα ένας αθλητής ακυρώνεται αν φύγει από τον βατήρα εκκίνησης (ή από τις χειρολαβές εκκίνησης στο ύπτιο) πριν δοθεί το σήμα εκκίνησης. Στην κολύμβηση δεν υπάρχει ανάκληση εκκίνησης.

- Σε περίπτωση ταυτόχρονης άφιξης στον τελικό κάποιου αγωνίσματος, οι αθλητές παίρνουν την ίδια θέση στην τελική κατάταξη και φυσικά αν πρόκειται για μια από τις τρεις πρώτες θέσεις, τότε παίρνουν και οι δυο μετάλλιο.

3. ΤΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ ΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ

Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1912 στη Στοκχόλμη, συμμετείχαν για πρώτη φορά οι γυναίκες στα αγωνίσματα της κολύμβησης. Εδώ, η εκκίνηση της σκυταλοδρομίας 4 Χ 100 μ. ελεύθερο (15/7/1912)

Έντεκα είναι συνολικά τα αγωνίσματα της κολύμβησης που πλέον έχουν αφαιρεθεί από το ολυμπιακό πρόγραμμα. Πρόκειται αποκλειστικά για αγωνίσματα των ανδρών και αυτό είναι φυσιολογικό αφού τα περισσότερα από αυτά υπήρχαν στις πρώτες διοργανώσεις, όταν δηλαδή οι γυναίκες δεν είχαν ακόμα δικαίωμα συμμετοχής. Όλα τα αγωνίσματα που καταργήθηκαν, ήταν είτε παρόμοια με τα σημερινά (με κάποιες μικρές ή μεγαλύτερες διαφορές), είτε τελείως άσχετα με τη λογική της κολύμβησης, όπως για παράδειγμα τα 200 μέτρα με εμπόδια! Όπως μπορείτε να δείτε στον πίνακα που ακολουθεί, τα 11 αυτά αγωνίσματα έφτασαν το αργότερο μέχρι τη διοργάνωση του 1920, στην Αμβέρσα, ενώ κανένα δεν είχε πάνω από μια παρουσία (εκτός από τα 400 μ. πρόσθιο που είχαν τρεις).

Τα δυο πιο "ιδιαίτερα" από τα αγωνίσματα που καταργήθηκαν, ήταν τα εξής:

- Τα 100 μ. ελεύθερο ναυτών. Διεξήχθη μόνο το 1896 και σε αυτό είχαν δικαίωμα συμμετοχής μόνο Έλληνες ναύτες! Είναι απορίας άξιο, πώς η ΔΟΕ το συμπεριέλαβε στα επίσημα ολυμπιακά αγωνίσματα.

- Τα 200 μ. με εμπόδια. Οι αθλητές έπρεπε στη διαδρομή των διακοσίων μέτρων να ξεπεράσουν τρία εμπόδια: να σκαρφαλώσουν σε ένα δοκάρι, να ανέβουν σε μια σειρά από βάρκες και τέλος, να περάσουν υποβρυχίως κάτω από μια άλλη σειρά από βάρκες!

ΑΓΩΝΙΣΜΑ	1896	1900	1904	1908	1912	1920
500 μ. ελεύθερο	Χ
880 γιάρδες ελεύθερο			Χ
1000 μ. ελεύθερο		Χ
1200 μ. ελεύθερο	Χ
4000 μ. ελεύθερο		Χ
400 μ. πρόσθιο			Χ		Χ	Χ
4 Χ 50 γιάρδες ελεύθερο			Χ
200 μ. ομάδων		Χ
200 μ. με εμπόδια		Χ
Υποβρύχια κολύμβηση		Χ
100 μ. ελεύθερο ναυτών	Χ

4. ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΤΗΣ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Ο Σπύρος Γιαννιώτης στα 10 χιλιόμετρα ανοιχτής θαλάσσης το 2012 στο Λονδίνο, όπου τερμάτισε 4ος και έχασε το χάλκινο μετάλλιο για 5 μόλις δευτερόλεπτα.

Η Ελλάδα στις προηγούμενες 27 διοργανώσεις έχει κατακτήσει 7 μετάλλια, όλα το 1896 στην Αθήνα. Από τότε η πιο κοντινή περίπτωση κατάκτησης μεταλλίου ήταν το 2012 στο Λονδίνο, εκεί όπου στα 10 χιλιόμετρα ανοιχτής θαλάσσης, ο Σπύρος Γιαννιώτης τερμάτισε 4ος, μόλις 5 δευτερόλεπτα πίσω από τον τρίτο αθλητή. Γενικότερα, η ελληνική κολύμβηση δεν έχει να επιδείξει επιτυχίες σε ολυμπιακό επίπεδο και οι παρουσίες ακόμα, σε μεγάλους ή μικρούς τελικούς Ολυμπιακών αγώνων, είναι ελάχιστες. Όπως μπορείτε να δείτε στον παρακάτω πίνακα με τα ελληνικά μετάλλια, στην ουσία κατακτήθηκαν 2 ασημένια και 2 χάλκινα, στα 500 μ. ελεύθερο και στα 1200 μ. ελεύθερο. Η προσθήκη στο επίσημο πρόγραμμα ενός αγωνίσματος (100 μ. ελεύθερο ναυτών), στο οποίο μπορούσαν να πάρουν μέρος μόνο Έλληνες ναύτες, μας έδωσε τρία ακόμα μετάλλια, ανάμεσά τους και το μοναδικό χρυσό με τον Ιωάννη Μαλοκίνη.

Αν εξαιρέσουμε το 1896, οι μοναδικές άλλες παρουσίες σε τελικούς Ολυμπιακών αγώνων που έχει να επιδείξει η ελληνική κολύμβηση, ήρθαν όλες στη διοργάνωση του 2004. Κορυφαίος όλων ήταν ο Σπύρος Γιαννιώτης με την 5η θέση στα 1500 μέτρα και την 7η στα 400 μ. ελεύθερο. Ο Ιωάννης Κοκκώδης ήρθε 6ος στον τελικό των 400 μ. μικτής ατομικής και η Νέρι Νιανγκουάρα επίσης 6η στα 100 μ. ελεύθερο. Η Βασιλική Αγγελοπούλου ήταν 8η στον τελικό των 400 μ. μικτής ατομικής, ενώ την 8η θέση πήρε και η ελληνική ομάδα των ανδρών στην σκυταλοδρομία 4 Χ 200 μ. ελεύθερο. Παλαιότερα, είχαμε κάποιες ελάχιστες παρουσίες σε μικρούς τελικούς (σε εποχές που κάτι τέτοιο θεωρείτο κατόρθωμα), ενώ τα μεγάλα ονόματα ήταν η Σοφία Δάρα, η Έλλη Ρουσάκη και ο Κρις Στίβενσον. Ακολουθεί ο πίνακας με τα 7 μετάλλια που έχει κατακτήσει η ελληνική κολύμβηση στους Ολυμπιακούς αγώνες.

ΜΕΤΑΛΛΙΟ	ΑΘΛΗΤΗΣ	ΑΓΩΝΙΣΜΑ	ΕΠΙΔΟΣΗ	ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ
Χρυσό	Ιωάννης Μαλοκίνης	100 μ. ελεύθερο ναυτών	2:20.4	Αθήνα 1896
Ασημένιο	Αντώνης Πέπανος	500 μ. ελεύθερο	9:57.6	Αθήνα 1896
Ασημένιο	Ιωάννης Ανδρέου	1200 μ. ελεύθερο	21:03.4	Αθήνα 1896
Ασημένιο	Σπυρίδων Χαζάπης	100 μ. ελεύθερο ναυτών	άγνωστη	Αθήνα 1896
Χάλκινο	Ευστάθιος Χωραφάς	500 μ. ελεύθερο	άγνωστη	Αθήνα 1896
Χάλκινο	Ευστάθιος Χωραφάς	1200 μ. ελεύθερο	άγνωστη	Αθήνα 1896
Χάλκινο	Δημήτριος Δρίβας	100 μ. ελεύθερο ναυτών	άγνωστη	Αθήνα 1896

5. ΟΙ ΚΥΡΙΑΡΧΟΙ ΤΗΣ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ / ΧΩΡΕΣ & ΑΘΛΗΤΕΣ

Η τετράδα των ΗΠΑ στη σκυταλοδρομία 4 Χ 200 μ. ελεύθερο που κέρδισε το χρυσό το 2012 στο Λονδίνο. Από αριστερά, Conor Dwyer, Michael Phelps, Ryan Lochte και Ricky Berens

Όταν μιλάμε για κολύμβηση στους Ολυμπιακούς αγώνες, μια είναι η χώρα που κυριαρχεί απόλυτα από το 1896 μέχρι και σήμερα σε ότι αφορά όχι μόνο τα μετάλλια, αλλά και τις επιδόσεις. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μακράν στην πρώτη θέση των χρυσών, των ασημένιων και των χάλκινων μεταλλίων, άρα φυσικά και στην κορυφή του συνολικού αριθμού. Οι ΗΠΑ είναι η μοναδική χώρα με τριψήφιο αριθμό μεταλλίων και στις τρεις κατηγορίες, κάτι που δεν έχει πετύχει κανείς άλλος μέχρι σήμερα (και θα πρέπει να περάσουν ακόμα κάποιες - αν όχι αρκετές - διοργανώσεις για να συμβεί). Οι Αμερικανοί έχουν κατακτήσει 230 χρυσά, κάτι που αντιστοιχεί στο 44% επί των συνολικών 522 χρυσών που έχουν δοθεί στους νικητές των αγωνισμάτων της κολύμβησης σε ολόκληρη την ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων. Οι ΗΠΑ έχουν κατακτήσει συνολικά 520 μετάλλια (χρυσά, ασημένια & χάλκινα), αριθμός που αντιστοιχεί στο 33.3% του συνόλου των μεταλλίων της κολύμβησης στις 27 διοργανώσεις. Κάτι που σημαίνει ότι οι κολυμβητές και οι κολυμβήτριες των ΗΠΑ κερδίζουν γενικά ένα στα τρία μετάλλια! Από τους αριθμούς αυτούς και μόνο, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι έξω και πέρα από κάθε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη χώρα. Τί γίνεται όμως στη συνέχεια της λίστας;

Στη δεύτερη θέση ακολουθεί η Αυστραλία, η μοναδική άλλη χώρα με τριψήφιο σύνολο μεταλλίων (178). ΗΠΑ και Αυστραλία προηγούνται με τεράστια διαφορά από όλους τους υπόλοιπους της λίστας, αν εξαιρέσουμε την Ανατολική Γερμανία, η οποία βρίσκεται στην τρίτη θέση, αλλά πλέον δεν υφίσταται. Η πάλαι ποτέ φοβερή και τρομερή DDR, σταμάτησε στα 92 συνολικά μετάλλια, μετά την διάλυσή της όμως, οι αποκαλύψεις της απάνθρωπης βιομηχανίας ντόπινγκ, σκίασαν κάθε αθλητική της επιτυχία, στέλνοντας στη λήθη το σαθρό οικοδόμημα μιας άθλιας προπαγάνδας, που όχι μόνο εκμεταλλευόταν αθλητές και αθλήτριες, αλλά δεν δίσταζε να καταστρέφει και τις ζωές τους. Κάτω από την πρώτη τριάδα ακολουθούν με μικρές διαφορές η Ουγγαρία (66), η Ιαπωνία (73), η Ολλανδία (56), η Μεγάλη Βρετανία (67), η Γερμανία (59), η Σοβιετική Ένωση (59) και η Κίνα (37). Η Ελλάδα βρίσκεται στην 30η θέση, ενώ στη λίστα υπάρχουν 53 χώρες, η καθεμία εκ των οποίων έχει κερδίσει τουλάχιστον ένα μετάλλιο σε αγώνισμα κολύμβησης στις προηγούμενες 27 διοργανώσεις. Η χώρα μας έχει μαζέψει όλα της τα μετάλλια (7) στην πρώτη διοργάνωση του 1896 στην Αθήνα. Στον πίνακα μπορείτε να δείτε αναλυτικά τις πρώτες δέκα χώρες της λίστας μαζί με την Ελλάδα.

	ΚΡΑΤΟΣ	ΧΡΥΣΑ	ΑΣΗΜΕΝΙΑ	ΧΑΛΚΙΝΑ	ΣΥΝΟΛΟ
01	Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	230	164	126	520
02	Αυστραλία (AUS)	57	60	61	178
03	Ανατολική Γερμανία (GDR)	38	32	22	92
04	Ουγγαρία (HUN)	25	23	18	66
05	Ιαπωνία (JPN)	20	24	29	73
06	Ολλανδία (NED)	19	18	19	56
07	Μεγάλη Βρετανία (GBR)	15	22	30	67
08	Γερμανία (GER)	13	18	28	59
09	Σοβιετική Ένωση (URS)	12	21	26	59
10	Κίνα (CHN)	12	17	8	37
30	Ελλάδα (GRE)	1	3	3	7

Ο Αμερικανός Μάικλ Φελπς είναι ο απόλυτος κυρίαρχος σε μετάλλια, όχι μόνο στην κολύμβηση, αλλά συνολικά στην ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων. Έχει κερδίσει 22 (18 χρυσά, 2 ασημένια και 2 χάλκινα)

Είδαμε τις ομαδικές στατιστικές, ας περάσουμε τώρα στις ατομικές. Η υπεροχή των ΗΠΑ στους ομαδικούς αριθμούς, είναι ξεκάθαρη και εδώ. Στη λίστα με τους καλύτερους αθλητές και αθλήτριες σε συγκομιδή μεταλλίων, οι 4 πρώτοι είναι Αμερικανοί, ενώ μέσα στην πρώτη δεκάδα, βρίσκουμε 4 ακόμα, άρα 8/10! Ο αθλητής με τα περισσότερα ολυμπιακά μετάλλια, όχι μόνο στην κολύμβηση, αλλά συνολικά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, είναι ο Μάικλ Φελπς. Η "σφαίρα της Βαλτιμόρης" έχει κατακτήσει 22, εκ των οποίων τα 18 είναι χρυσά! Πρόκειται για μια επίδοση που φαντάζει εξωπραγματική και (σχεδόν) αδύνατον να βελτιωθεί στο μέλλον. Στη δεύτερη θέση βρίσκουμε τον Μαρκ Σπιτς με 11 μετάλλια (9-1-1) και το απίστευτο για την εποχή του κατόρθωμα να πάρει 7 χρυσά σε μια διοργάνωση (Μόναχο 1972). Την πρώτη τριάδα συμπληρώνει η Τζένι Τόμπσον με 12 μετάλλια (8-3-1). Το εκπληκτικό με την Αμερικανίδα είναι ότι και τα 8 χρυσά τα κέρδισε σε σκυταλοδρομίες! Ακολουθεί ένας ακόμα αθλητής των ΗΠΑ, ο Ματ Μπιόντι, με 11 μετάλλια. Ο "κόνδορας της Καλιφόρνιας" πρωταγωνίστησε στα σπριντ του ελεύθερου. Στην 5η θέση βρίσκουμε την πρώτη παρουσία εκτός ΗΠΑ, την Ανατολικογερμανίδα Κριστίν Ότο, η οποία το 1988 στη Σεούλ, έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε 6 χρυσά σε μια και μόνο διοργάνωση. Επιστρέφουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Έιμι Βαν Ντάικεν, επίσης με 6 χρυσά, αλλά σε δυο διοργανώσεις (Ατλάντα και Σίδνεϊ). Στην 7η θέση βρίσκουμε τον Ράιαν Λόχτι με 11 μετάλλια, εκ των οποίων τα 5 χρυσά και αμέσως μετά τον Γκάρι Χολ Τζούνιορ με 10 μετάλλια (5-3-2). Η δεύτερη μη αμερικανική παρουσία στην πρώτη δεκάδα είναι ο Αυστραλός Ίαν Θορπ. Ο "Thorpedo" πρωταγωνίστησε στο Σίδνεϊ και την Αθήνα, φτάνοντας τα 9 μετάλλια (5 χρυσά). Και η δεκάδα κλείνει με τον Άαρον Πίρσολ, από τα πρόσωπα των αγώνων το 2004 στην Αθήνα, με 7 συνολικά μετάλλια στην καριέρα του (5 χρυσά & 2 ασημένια). Ακολουθεί η λίστα αναλυτικά.

	ΑΘΛΗΤΗΣ/ΑΘΛΗΤΡΙΑ	ΚΡΑΤΟΣ	ΑΓΩΝΕΣ	ΦΥΛΟ	ΧΡΥΣΑ	ΑΡΓΥΡΑ	ΧΑΛΚΙΝΑ	ΣΥΝΟΛΟ
01	Michael Phelps	ΗΠΑ	2004-2012	Α	18	2	2	22
02	Mark Spitz	ΗΠΑ	1968-1972	Α	9	1	1	11
03	Jenny Thompson	ΗΠΑ	1992-2004	Γ	8	3	1	12
04	Matt Biondi	ΗΠΑ	1984-1992	Α	8	2	1	11
05	Kristin Otto	Ανατολική Γερμανία	1988	Γ	6	0	0	6
06	Amy Van Dyken	ΗΠΑ	1996-2000	Γ	6	0	0	6
07	Ryan Lochte	ΗΠΑ	2004-2012	Α	5	3	3	11
08	Gary Hall Jr	ΗΠΑ	1996-2004	Α	5	3	2	10
09	Ian Thorpe	Αυστραλία	2000-2004	Α	5	3	1	9
10	Aaron Peirsol	ΗΠΑ	2000-2008	Α	5	2	0	7

6. ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Ο Αμερικανός Μαρκ Σπιτς κέρδισε 7 χρυσά μετάλλια το 1972 στο Μόναχο

- Μάικλ Φελπς (ΗΠΑ)

Ο Αμερικανός είναι ο αθλητής με τα περισσότερα μετάλλια όχι μόνο στην κολύμβηση, αλλά σε ολόκληρη την ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων. Έχει κερδίσει 22 συνολικά, 18 από τα οποία είναι χρυσά, επίσης επίδοση ρεκόρ. Η "σφαίρα της Βαλτιμόρης" κέρδισε 6 χρυσά το 2004 στην Αθήνα, αποτυγχάνοντας να ισοφαρίσει τα 7 χρυσά του Σπιτς από το Μόναχο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Πεκίνο, πήρε 8 χρυσά και έκανε ένα ακόμα ρεκόρ δικό του. Συνέχισε με 4 χρυσά στο Λονδίνο και θα ολοκληρώσει την καριέρα του στο Ρίο. Ειδικεύεται στο ύπτιο, την πεταλούδα, το ελεύθερο και την μικτή ατομική. Έχει κερδίσει 77 μετάλλια σε Ολυμπιακούς, Παγκόσμια και Παναμερικανικούς (61-13-3).

- Μαρκ Σπιτς (ΗΠΑ)

Ο Μαρκ "the shark" έχει κερδίσει 11 συνολικά μετάλλια σε Ολυμπιακούς αγώνες, ξεκινώντας με 2 χρυσά, ένα αργυρό και ένα χάλκινο το 1968 στο Μεξικό, κάτι που ο ίδιος θεώρησε αποτυχία. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Μόναχο, πέτυχε το ακατόρθωτο. Όχι μόνο κέρδισε 7 χρυσά, αλλά πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ σε κάθε ένα από τα αγωνίσματα! Πρόκειται φυσικά για έναν άθλο που δεν έχει πετύχει ποτέ κανείς άλλος αθλητής ή αθλήτρια στην ολυμπιακή ιστορία. Τα καλά του στιλ ήταν το ελεύθερο και η πεταλούδα. Είναι τέταρτος αθλητής σε συνολική συγκομιδή μεταλλίων σε Ολυμπιακούς αγώνες, πίσω μόνο από τους Φελπς, Λατίνινα και Νούρμι.

- Τζόνι Βαϊσμίλερ (ΗΠΑ)

Ο Βαϊσμίλερ υπήρξε ο πρώτος σούπερ σταρ στην ιστορία της κολύμβησης. Απόλυτος κυρίαρχος στο στιλ του ελεύθερου, κέρδισε 5 χρυσά, τρία στο Παρίσι (1924) και δυο στο Άμστερνταμ (1928), συν ένα χάλκινο στο πόλο. Υπήρξε ο πρώτος αθλητής που κατέβηκε το λεπτό στα 100 μ. ελεύθερο, ενώ στη διάρκεια της καριέρας του πέτυχε 67 παγκόσμια ρεκόρ! Δεν έχασε ποτέ του αγώνα και αποσύρθηκε αήττητος από τον αθλητισμό. Το 1932 υπέγραψε συμβόλαιο με την MGM και ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο, όπου έγινε παγκοσμίως γνωστός υποδυόμενος τον ρόλο του Ταρζάν. Ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος κολυμβητής του πρώτου μισού του 20ου αιώνα.

- Ντόουν Φρέιζερ (Αυστραλία)

Η Αυστραλέζα υπήρξε από τις μεγαλύτερες μορφές της κολύμβησης, κερδίζοντας συνολικά 8 μετάλλια στην καριέρας της, 4 χρυσά και 4 ασημένια. Το 1956 στη Μελβούρνη, πήρε το χρυσό στα 100 μ. ελεύθερο με παγκόσμιο ρεκόρ και τέσσερα χρόνια αργότερα, στη Ρώμη, επανέλαβε την επιτυχία της. Το 1962 έγινε η πρώτη γυναίκα που κατέβηκε το λεπτό στο αγώνισμά της και το 1964 στο Τόκιο, ήρθε για τρίτη σερί διοργάνωση πρώτη στα 100 μ. ελεύθερο. Έγινε έτσι η πρώτη γυναίκα κολυμβήτρια με τρία χρυσά στο ίδιο αγώνισμα (επίδοση που μέχρι σήμερα έχουν ισοφαρίσει μόνο η Εγκερσέγκι και ο Φελπς). Η Φρέιζερ αργότερα ασχολήθηκε με την πολιτική, ενώ το 1999 αναγορεύθηκε από την ΔΟΕ ως "η κορυφαία εν ζωή αθλήτρια της πισίνας όλων των εποχών".

- Τάμας Ντάρνι (Ουγγαρία)

Ο Ντάρνι υπήρξε ένας από τους κορυφαίους αθλητές της ιστορίας στις μικτές ατομικές κούρσες. Ένα πραγματικό θαύμα της φύσης, ο Ούγγρος κυριάρχησε τόσο στα 200 όσο και στα 400 μέτρα, κερδίζοντας τέσσερα χρυσά μετάλλια, πρώτα το 1988 στη Σεούλ και στη συνέχεια, το 1992 στη Βαρκελώνη. Δημιούργησε ένα φοβερό αήττητο σερί (και στα δυο αγωνίσματα), το οποίο διήρκεσε 9 ολόκληρα χρόνια, από το 1985 μέχρι το 1993, όταν ολοκλήρωσε την καριέρα του. Μέσα σε αυτή την περίοδο, κέρδισε δυο Ολυμπιακούς (1988 & 1992), δυο παγκόσμια (1986 & 1991) και τέσσερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (1985, 1987, 1989 & 1993). Σήμερα είναι διευθυντής σε ένα αθλητικό σχολείο της Βουδαπέστης.

- Αλεξάντερ Ποπόφ (Ρωσία)

Ο Ρώσος υπήρξε στην εποχή του ο απόλυτος κυρίαρχος των σπριντ στο ελεύθερο, κερδίζοντας συνολικά 9 μετάλλια, 4 χρυσά και 5 ασημένια. Ξεκίνησε το 1992 από την Βαρκελώνη, όπου πρώτευσε στα 50 και τα 100 μ. ελεύθερο, επιτυχία που επανέλαβε τέσσερα χρόνια αργότερα στην Ατλάντα. Έγινε έτσι ο μοναδικός στην ολυμπιακή ιστορία της κολύμβησης (σε άντρες και γυναίκες) που νίκησε τέσσερις φορές ατομικά αγωνίσματα στο ελεύθερο στιλ. Παρά λίγο να επαναλάβει για τρίτη φορά την επιτυχία του στο Σίδνεϊ, αλλά στον τελικό των 100 μέτρων ήρθε δεύτερος, πίσω από τον Φαν Ντεν Χούγκενμπαντ. Σήμερα είναι μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.

Η Ουγγαρέζα Κριστίνα Εγκερσέγκι υπήρξε ίσως η μεγαλύτερη κολυμβήτρια στην ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων. Είναι η μοναδική που κέρδισε 5 χρυσά μετάλλια, όλα σε ατομικά αγωνίσματα

- Κριστίνα Εγκερσέγκι (Ουγγαρία)

Η Εγκερσέγκι θεωρείται όχι μόνο η κορυφαία ύπτια στην ιστορία της κολύμβησης, αλλά ίσως και η μεγαλύτερη αθλήτρια που ανέδειξε ποτέ το άθλημα. Κέρδισε 7 μετάλλια στην καριέρα της, τα 5 εκ των οποίων ήταν χρυσά. Είναι (μαζί με τον Φελπς και της Φρέιζερ) η μια από τους τρεις που έχει καταφέρει να κερδίσει το χρυσό στο ίδιο αγώνισμα σε τρεις συνεχόμενες ολυμπιακές διοργανώσεις. Το πέτυχε στα 200 μ. ύπτιο στη Σεούλ (1988), στη Βαρκελώνη (1992) και στην Ατλάντα (1996). Επίσης είναι η μοναδική κολυμβήτρια που κέρδισε 5 χρυσά μετάλλια σε ατομικά αγωνίσματα. Διατήρησε στην κατοχή της το παγκόσμιο ρεκόρ στα 200 μ. ύπτιο για σχεδόν 17 χρόνια!

- Ίαν Θορπ (Αυστραλία)

Ο Θορπ είναι ένας από τους κορυφαίους αθλητές της ιστορίας στο στιλ του ελεύθερου, αν και είχε διακρίσεις και στις μικτές ατομικές. Κέρδισε 9 ολυμπιακά μετάλλια (ρεκόρ για την Αυστραλία), εκ των οποίων τα 5 χρυσά. Το 2000 στο Σίδνεϊ πήρε 3 χρυσά και 2 ασημένια, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα, στην Αθήνα, πρόσθεσε 2 ακόμα χρυσά στη συλλογή του. Έχει κερδίσει χρυσό στα 200 μ. ελεύθερο και στα 400 μ. ελεύθερο, αλλά και ένα χάλκινο στα 100 μ. ελεύθερο, κάτι που τον κάνει τον μοναδικό αθλητή που έχει καταφέρει να πάρει ολυμπιακά μετάλλια και στα τρία αυτά αγωνίσματα του ελεύθερου. Τον αποκαλούσαν "τορπίλη" (Thorpedo) λόγω της ταχύτητάς του. Είναι ο μικρότερος σε ηλικία αθλητής που έχει κερδίσει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή σε ατομικό άθλημα (το 1998 στο Περθ, στα 400 μ. ελεύθερο, σε ηλικία 15 ετών).

- Τζένι Τόμπσον (ΗΠΑ)

Μια ακόμα Αμερικανίδα με τεράστια καριέρα και την μεγαλύτερη συγκομιδή ολυμπιακών μεταλλίων στην ιστορία για αθλήτρια. Η Τόμπσον κέρδισε συνολικά 12 μετάλλια (8 χρυσά, 3 ασημένια και 1 χάλκινο), με μια όμως μοναδική ιδιαιτερότητα. Και τα 8 χρυσά που πήρε, ήταν σε σκυταλοδρομίες, είτε του ελεύθερου, είτε της μικτής ομαδικής! Από τα 12 μετάλλια της συλλογής της, μόνο δυο είναι από ατομικό αγώνισμα: το ασημένιο στα 100 μ. ελεύθερο στη Βαρκελώνη και το χάλκινο στο ίδιο αγώνισμα το 2000 στο Σίδνεϊ. Πήρε μέρος σε 4 διοργανώσεις (1992-2004), ενώ έχει κερδίσει συνολικά 32 μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα (14 σε 50άρα πισίνα και 18 σε 25άρα)!

- Κριστίν Ότο (Ανατολική Γερμανία)

Μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της κολύμβησης και σίγουρα ένα από τα θύματα της βιομηχανίας ντόπινγκ της Ανατολικής Γερμανίας (αν και η ίδια είχε δηλώσει πως δεν πήρε ποτέ απαγορευμένες ουσίες εν γνώσει της), η Ότο άφησε την σφραγίδα της στην ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων, ως η πρώτη κολυμβήτρια (και μοναδική μέχρι σήμερα αθλήτρια γενικότερα) που κέρδισε 6 χρυσά μετάλλια σε μια μόνο διοργάνωση. Συνέβη το 1988 στη Σεούλ, με την Κριστίν να σαρώνει όλα τα σπριντ σε όλα τα στιλ. Οι επιτυχίες ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα, από τα παγκόσμια του 1982 (3 χρυσά) και του 1986 (4 χρυσά και 2 ασημένια), όμως χρειάστηκε να περιμένει μέχρι το 1988 για να πάει σε Ολυμπιακούς, αφού η χώρα της δεν είχε πάρει μέρος στους αγώνες του 1984 λόγω του μποϊκοτάζ.

- Βλαντιμίρ Σαλνίκοφ (Σοβιετική Ένωση)

Το "εξπρές του Λένινγκραντ", όπως ήταν το παρατσούκλι του, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους κολυμβητές στα αγωνίσματα της αντοχής. Ο Σαλνίκοφ κατέβηκε πρώτος τα 8 λεπτά στα 800 μ. ελεύθερο και πρώτος τα 15 λεπτά στα 1500 μ. ελεύθερο. Το 1978 στο παγκόσμιο του Βερολίνου, πήρε χρυσά στα 400 μ. και στα 1500 μ. και δυο χρόνια αργότερα, στη Μόσχα, πήρε 3 χρυσά, στα 400, στα 1500 και στην σκυταλοδρομία 4 Χ 200 ελεύθερο. Δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί τον τίτλο του το 1984 λόγω του μποϊκοτάζ και το 1988, θεωρητικά μεγάλος πια για το αγώνισμα των 1500 μ., έχασε την πρόκριση για τη Σεούλ. Η παρουσία του τελικά στην αποστολή της Σοβιετικής Ένωσης, επιβλήθηκε από την ηγεσία του ΚΚΣΕ και ο Σαλνίκοφ, σε μια τελευταία παράσταση, κέρδισε το χρυσό με διαφορά μόλις δυο δευτερολέπτων από τον Δυτικογερμανό Στέφαν Πφάιφερ.

- Μίχαελ Γκρος (Δυτική Γερμανία)

Ο Γκρος υπήρξε ο απόλυτος κυρίαρχος της δεκαετίας του '80 στην πεταλούδα, αλλά και ένας από τους κορυφαίους του στιλ στην ιστορία της κολύμβησης (είχε σημαντικές διακρίσεις και στο ελεύθερο). Το "άλμπατρος", όπως τον αποκαλούσαν λόγω του εντυπωσιακού ανοίγματος που είχαν τα χέρια του (2.13 μ.), με ύψος 2.01 μ., ξεκίνησε την εντυπωσιακή του παρουσία το 1984 στο Λος Άντζελες με 2 χρυσά και 2 ασημένια και τέσσερα χρόνια αργότερα, στη Σεούλ, πήρε ένα ακόμα χρυσό και ένα χάλκινο (συνολικά 6 ολυμπιακά μετάλλια). Στη σκυταλοδρομία 4 Χ 200 μ. ελεύθερο το 1984, ο Γκρος πραγματοποίησε την πιο γρήγορη διαδρομή όλων των εποχών (1:46.89), όμως τελικά νίκησαν οι Αμερικανοί για τέσσερα μόλις δέκατα του δευτερολέπτου. Στην καριέρα του, ο Γκρος κέρδισε ακόμα 15 μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα (5-5-3) και 13 χρυσά σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

7. ΟΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ ΣΤΟ ΡΙΟ

Το Ολυμπιακό κολυμβητήριο "Estádio Aquático Olímpico", στο οποίο θα φιλοξενηθούν τα αγωνίσματα της κολύμβησης ανδρών και γυναικών

Τα αγωνίσματα της κολύμβησης θα διεξαχθούν στο Ολυμπιακό Κολυμβητήριο "Estádio Aquático Olímpico" του Ρίο ντε Τζανέιρο, από τις 6 έως τις 13 Αυγούστου, εκτός από την μαραθώνια κολύμβηση. Το κολυμβητήριο ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 2013 και ολοκληρώθηκε πριν λίγους μήνες. Ο αρχικός προϋπολογισμός του έργου ήταν ύψους 38 εκ. δολαρίων, αλλά τελικά ξεπέρασε τα 50. Η χωρητικότητά του είναι 15.000 θέσεων και εκτός από την κολύμβηση, εκεί θα φιλοξενηθούν και οι αγώνες του πόλο. Βρίσκεται στην περιοχή Barra de Tijuca, στην δυτική ζώνη του Ρίο, δίπλα στον Ατλαντικό Ωκεανό.

Το αγώνισμα των 10 χιλιομέτρων μαραθώνιας κολύμβησης (ανδρών και γυναικών), θα διεξαχθεί (μαζί με το τρίαθλο και την εκκίνηση και τον τερματισμό του αγωνίσματος αντοχής της ποδηλασίας δρόμου) στο Fort Copacabana, μια πρώην στρατιωτική βάση στο τέλος της παραλίας της Κοπακαμπάνα στο Ρίο ντε Τζανέιρο, η οποία πλέον στεγάζει το μουσείο της ιστορίας του στρατού και είναι ανοιχτή στο κοινό. Επιστημονικές έρευνες που έχουν γίνει στο συγκεκριμένο σημείο τα τελευταία δυο χρόνια, μιλάνε σαφώς για τελείως ακατάλληλα νερά για κολύμπι, αφού υπάρχουν μικρόβια και υπερβακτήρια ανθεκτικά στα φάρμακα καθαρισμού, λόγω της καθημερινής ρίψης στην περιοχή νοσοκομειακών αποβλήτων και οικιακών ακατέργαστων λυμάτων! Αρκετοί αθλητές έχουν εκδηλώσει την ανησυχία τους, αλλά οι διοργανωτές δεν έδειξαν διάθεση να αλλάξουν τον τόπο διεξαγωγής του αγωνίσματος.

Πριν περάσουμε στο πρόγραμμα των αγωνισμάτων της κολύμβησης στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, να αναφέρουμε και την ελληνική αποστολή, η οποία αποτελείται από 15 αθλητές και αθλήτριες. Πιο αναλυτικά:

- Κριστιάν Γκολομέεφ (50 μ. & 100 μ. ελεύθερο)

- Στέφανος Δημητριάδης (200 μ. πεταλούδα)

- Οδυσσέας Μελαδίνης (50 μ. ελεύθερο)

- Ανδρέας Βαζαίος (200 μ. μικτή ατομική)

- Παναγιώτης Σαμιλίδης (200 μ. πρόσθιο)

- Νόρα Δράκου (50 μ. ελεύθερο)

- Σπύρος Γιαννιώτης (10 χλμ μαραθώνια κολύμβηση)

- Κέλυ Αραούζου (10 χλμ μαραθώνια κολύμβηση)

- Άννα Ντουντουνάκη (100 μ. πεταλούδα)

- Απόστολος Χρήστου (100 μ. ύπτιο)

- Δημήτρης Κουλούρης (200 μ. πρόσθιο)

- Χρήστος Κατραντζής (4 Χ 100 ελεύθερο)

- Θεοδώρα Γιαρένη (50 μ. ελεύθερο)

- Κριστέλ Βουρνά (100 μ. πεταλούδα)

- Δημήτρης Δημητρίου (400 μ. ελεύθερο)

Στους δυο πίνακες που ακολουθούν, μπορείτε να δείτε πότε διεξάγονται οι τελικοί των 34 αγωνισμάτων της κολύμβησης, ποιοι/ες κατέχουν τα παγκόσμια ρεκόρ σε κάθε ένα από αυτά και με ποια επίδοση, καθώς και τη χρονιά που επιτεύχθηκαν αυτά τα ρεκόρ (εκτός από τα δυο αγωνίσματα της μαραθώνιας κολύμβησης, στα οποία δεν αναγνωρίζεται παγκόσμιο ρεκόρ). Στο Sport24.gr θα υπάρχει συνεχής και καθημερινή ενημέρωση για την ακριβή ώρα διεξαγωγής όλων των αγωνισμάτων, από το ξεκίνημά τους (σειρές, προημιτελικά κλπ) μέχρι και την ολοκλήρωσή τους.

1. ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ ΑΝΔΡΩΝ

ΑΓΩΝΙΣΜΑ	ΤΕΛΙΚΟΣ	ΚΑΤΟΧΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΡΕΚΟΡ	ΕΠΙΔΟΣΗ	ΕΤΟΣ
50 μ. ελεύθερο	12/8	Cesar Cielo (BRA)	20.91	2009
100 μ. ελεύθερο	10/8	Cesar Cielo (BRA)	46.91	2009
200 μ. ελεύθερο	8/8	Paul Biedermann (GER)	1:42.00	2009
400 μ. ελεύθερο	6/8	Paul Biedermann (GER)	3:40.07	2009
1500 μ. ελεύθερο	13/8	Sun Yang (CHN)	14:31.02	2012
100 μ. ύπτιο	8/8	Aaron Peirsol (USA)	51.94	2009
200 μ. ύπτιο	11/8	Aaron Peirsol (USA)	1:51.92	2009
100 μ. πρόσθιο	7/8	Adam Peaty (GBR)	57.92	2015
200 μ. πρόσθιο	10/8	Akihiro Yamaguchi (JPN)	2:07.01	2012
100 μ. πεταλούδα	12/8	Michael Phelps (USA)	49.82	2009
200 μ. πεταλούδα	9/8	Michael Phelps (USA)	1:51.51	2009
200 μ. μικτή ατομική	11/8	Ryan Lochte (USA)	1:54.00	2011
400 μ. μικτή ατομική	6/8	Michael Phelps (USA)	4:03.84	2008
4 Χ 100 μ. ελεύθερο	7/8	United States (USA)	3:08.24	2008
4 Χ 200 μ. ελεύθερο	9/8	United States (USA)	6:58.55	2009
4 Χ 100 μ. μικτή	13/8	United States (USA)	3:27.28	2009
10 χλμ μαραθώνια κολύμβηση	16/8	-	-	-

2. ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

ΑΓΩΝΙΣΜΑ	ΤΕΛΙΚΟΣ	ΚΑΤΟΧΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΡΕΚΟΡ	ΕΠΙΔΟΣΗ	ΕΤΟΣ
50 μ. ελεύθερο	13/8	Britta Steffen (GER)	23.73	2009
100 μ. ελεύθερο	11/8	Cate Campbell (AUS)	52.06	2016
200 μ. ελεύθερο	9/8	Federica Pellegrini (ITA)	1:52.98	2009
400 μ. ελεύθερο	7/8	Katie Ledecky (USA)	3:58.37	2014
800 μ. ελεύθερο	12/8	Katie Ledecky (USA)	8:06.68	2016
100 μ. ύπτιο	8/8	Gemma Spofforth (GBR)	58.12	2009
200 μ. ύπτιο	12/8	Missy Franklin (USA)	2:04.06	2012
100 μ. πρόσθιο	8/8	Ruta Meilutyte (UKR)	1:04.35	2013
200 μ. πρόσθιο	11/8	Rikke Moller Pedersen (DEN)	2:19.11	2013
100 μ. πεταλούδα	7/8	Sarah Sjostrom (SWE)	55.64	2015
200 μ. πεταλούδα	10/8	Liu Zige (CHN)	2:01.81	2009
200 μ. μικτή ατομική	9/8	Katinka Hosszu (HUN)	2:06.12	2015
400 μ. μικτή ατομική	6/8	Ye Shiwen (CHN)	4:28.43	2012
4 Χ 100 μ. ελεύθερο	6/8	Australia (AUS)	3:30.98	2014
4 Χ 200 μ. ελεύθερο	10/8	China (CHN)	7:42.08	2009
4 Χ 100 μ. μικτή	13/8	United States (USA)	3:52.05	2012
10 χλμ μαραθώνια κολύμβηση	15/8	-	-	-