Το πρώτο μετάλλιο της Ελλάδος, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο αποτελεί γεγονός! Μας το πρόσφερε η Άννα Κορακάκη, η οποία ανέβηκε στο τρίτο σκαλοπάτι του βάθρου , στο αεροβόλο πιστόλι 10 μέτρων. Δεν ήξερες πως το 'χουμε αυτό στη χώρα; Θα είναι γιατί τελευταία φορά που διακριθήκαμε, σε Αγώνες, ήταν το 1920 στην Αμβέρσα, οπότε η ομάδα που συγκροτούσαν οι Αλέξανδρος Θεοφυλάκης, Ιωάννης Θεοφυλάκης, Γεώργιος Μωραϊτίνης, Ιάσων Σαππάς, Αλέξανδρος Βρασιβανόπουλος στο αυτόματο πιστόλι από 30 μέτρα, πήρε το αργυρό.

Τώρα, με τη βοήθεια της 20χρονης Ολυμπιονίκη, το έμαθες και θα μάθεις πολλά περισσότερα. Πρώτα θα σου θυμίσω ότι το Associated Press είχε προβλέψει πως η σκοπεύτρια θα προσφέρει στο έθνος ένα μετάλλιο, στο Ρίο . Aς ελπίσουμε πως θα επαληθευτούν οι προβλέψεις και με τους Πετρούνια, Γιαννιώτη, Στεφανίδη και Παπαχρήστου -όπως και ότι θα κάνουν την έκπληξη άλλοι εκπρόσωποι μας.

Το όπλο είναι... το τρίτο της χέρι

Η συντριπτική πλειοψηφία των απανταχού 20χρονων έχουν το κινητό τηλέφωνο ως προέκταση του χεριού της. Εκείνη επέλεξε κάτι άλλο: το όπλο της, που όπως έχει δηλώσει είναι,,, το τρίτο της χέρι. Θα μου πεις "πώς μπορεί ένα παιδί στην Ελλάδα να διαλέγει ως σπορ την σκοποβολή". Θα σου απαντήσω "πολύ εύκολα, αν έχει για πατέρα έναν πρώην πρωταθλητή σκοποβολής", τον Τάσο Κορακάκη -νυν μέλος των Σωμάτων Ασφαλείας και προπονητής της.

Η γεννημένη στις 8 Απριλίου του 1996 στη Δράμα, Άννα απλά ακολουθούσε τον πατέρα της, μαζί με τον 17χρονο αδελφό της Διονύση, κάτω από τις εξέδρες του ποδοσφαιρικού γηπέδου της πόλης της. Εκεί ήταν το προπονητήριο μέσα στο οποίο η θερμοκρασία το χειμώνα φτάνει έως το -5 και το καλοκαίρι ξεπερνά τους 50 βαθμούς Κελσίου. Όλα αυτά όμως, γίνονται λεπτομέρειες, όταν θες κάτι πραγματικά. Επιπροσθέτως, εδώ και κάποια χρόνια η οικογένεια έχει δημιουργήσει ειδικό χώρο για προπονήσεις στο σπίτι -ώστε να είναι έτοιμη για παν καιρικό ενδεχόμενο!

Παρακολουθώντας τον πατέρα της, σύντομα διαπίστωσε πως δεν επρόκειτο για αγγαρεία, αλλά για διαδικασία που απολάμβανε και ήθελε να αναπαράξει. Η φράση "θέλω να πετύχω το στόχο μου" είχε αποκτήσει κυριολεκτική σημασία και πέρασε από τα σκοπευτήρια σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της. Ήξερε πως στην Ελλάδα δεν είμαστε εξόχως εξοικειωμένοι με την σκοποβολή. Πολλώ δε, με τις γυναίκες του είδους. " Εννοείται πως έχω ζήσει τα κλασικά πειράγματα. Μετά όμως, ακολουθούν ερωτήσεις για το σπορ, για τις ανάγκες που 'χει".

Μέσω του αθλήματος έμαθε να προετοιμάζεται ψυχολογικά, για όλα, Κατάλαβε ότι αυτό ήταν το πρώτο βήμα για την επιτυχία, στον όποιο τομέα. Οι ώρες που περνούσε μόνη με τον εαυτό της, τη βοηθούσαν να γίνει καλύτερη. Όχι μόνο ως σκοπεύτρια, αλλά και ως άνθρωπος. Μέσω των αδιάκοπων συζητήσεων που έχει κάνει με τον εαυτό της, τα έχει βρει απόλυτα μαζί του. Έχει μάθει να κάνει reset, όποτε χρειάζεται και να "παγώνει" τα πάντα, όταν αυτό είναι απαραίτητο. " Αν πατήσεις τη σκανδάλη επηρεασμένη από την ανάγκη που υπάρχει, ενδεχομένως να το κάνεις με δύναμη και να αστοχήσεις. Η ηρεμία "χτίζεται" με εσωτερικό διάλογο. Ναι, η σκοποβολή είναι φροντιστήριο ζωής. Είναι άσκηση υπομονής και αυτοσυγκέντρωσης", πολύτιμα εφόδια για όποιον θέλει να πετύχει κάτι σε αυτή τη ζωή.

"Προσπαθώ να μη σκέφτομαι το αποτέλεσμα, ώστε να μην αγχώνομαι. Επικεντρώνομαι στο τι πρέπει να κάνω, στην τεχνική που θα μου δώσει το 10". Αυτή ήταν μια από τις πρώτες συμβουλές που της είχε δώσει ο πατέρας της. " Μου είχε πει να συγκεντρώνομαι στην τεχνική μου και να μην σκέφτομαι επιδόσεις και διακρίσεις διότι αυτό θα με καταστρέψει, θα αδικήσω τον εαυτό μου, θα χάσω από το μυαλό μου". Μετά της είπε και ότι χωρίς σκληρή δουλειά, δεν γίνεται τίποτα. " Ήξερα πολύ καλά τι ήθελα από μικρή ηλικία και δούλεψα για αυτό. Δεν με πίεσε κανείς. Τουναντίον, ο πατέρας μου, μου έδωσε από την πρώτη ημέρα όλες τις γνώσεις, όσα του δίδαξε η 20ετης εμπειρία του. Και για αυτό κατάφερα να έχω γρήγορη εξέλιξη -σε συνδυασμό φυσικά με σκληρή δουλειά". Εκείνοι που τη γνωρίζουν, προσθέτουν στη λίστα της επιτυχίας και το πείσμα της.

Η αθλήτρια, τις προσπάθειες της οποίας στηρίζει ο Stoiximan.gr, πήρε το πρώτο της πρωτάθλημα, στα 12. Δυο χρόνια μετά έγινε μέλος της Εθνικής. Στα 15 πρόσφερε στην Ελλάδα το πρώτο μετάλλιο, έπειτα από 25 χρόνια, όταν φόρεσε το αργυρό στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων του 2011, που διεξήχθη στο Βελιγράδι. Την ίδια χρονιά ήρθε 4η στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων-Νεανίδων στο Ναντζίνγκ της Κίνας. Ακολούθησε το χρυσό στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Νεανίδων της Μόσχας, το 2014. Χρονιά που κατέκτησε και το χάλκινο, στο Παγκόσμιο Νέων της Γρανάδα. Το 2015 κατετάγη 4η στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κορέας, 2η στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες του Μπακού, 2η στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μονάχου και 3η στο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ. Όλα στα 10 μέτρα αεροβόλο πιστόλι. Επί αμερικανικού εδάφους πήρε την πρόκριση για το Ρίο.

" Όταν έριξα την τελευταία βολή, μέσα σε δευτερόλεπτα, ήξερα ότι έχω πάρει την κάρτα, ήξερα ότι έχω πάει Ρίο. Μόλις είδα τον πίνακα συγκινήθηκα, χάρηκα, ενθουσιάστηκα. Είχε προηγηθεί ένας δύσκολος αγώνας, στην Κορέα, όπου έφτασα έως τον τελικό, αλλά τερμάτισα τέταρτη για 0.1 του πόντου. Δηλαδή, για το πάχος που έχει μια τρίχα, αν σκεφτείτε το στόχο και τη σφαίρα. Είχα απογοητευτεί. Δεν ήξερα αν θα 'χω άλλη ευκαιρία να πάρω το εισιτήριο για τους Αγώνες. Ευτυχώς, όμως τα κατάφερα, ακόμα και αν χρειάστηκε να παίξω στο Παγκόσμιο γυναικών και όχι των νεανίδων (σημείωση: το όριο της κατηγορίας αυτής, είναι τα 21 χρόνια). Δηλαδή, να αντιμετωπίσω τις καλύτερες του πλανήτη", των οποίων ο μέσος όρος ηλικίας ήταν τα 30 χρόνια.

Η πρωταθλήτρια Ελλάδος εξήγησε πως " δεν ένιωσα περίεργα ή μειονεκτικά ή φόβο ή απειλή. Βάσει επιδόσεων, είμαι στο ίδιο επίπεδο. Θα ήταν ψέμα αν έλεγα ότι δεν ονειρεύομαι τη διάκριση, ως ανταμοιβή των κόπων και της δουλειάς που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια". Αν μη τι άλλο, οι κόποι της ανταμείφθηκαν. Φυσικά και δεν θα σταματήσει εδώ. Φυσικά και θα 'χει συνέχεια. Μόνο που στα πλάνα εντάσσεται και το πτυχίο στη σχολή που φοιτά (ειδική αγωγή, εκπαίδευση και αποκατάσταση).