O Δημήτρης «Μάκης» Σαλιάρης εγκατέλειψε τα εγκόσμια χθες, Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2015. Ακριβώς 71 χρόνια και δυο μήνες μετά την γέννησή του. Είχε έρθει στον κόσμο ανήμερα της Παναγίας του '44. Σε αυτό το χρονικό διάστημα, σε αυτό το πέρασμα έζησε μια πλούσια ζωή, έναν βίο γεμάτο από εμπειρίες.

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΝΙΚΟΛΑΣ Σ. ΖΑΛΜΑΣ, ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΕΝΙΟΣ ΚΑΤΗΣ, ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟ, Φ.Φ, Γ.Κ, Ν.Σ.Ζ

Όπως καταγράφει ο φίλος του Οδυσσέας: «... ήταν ο άνθρωπος που θα έδινε τα τελευταία του χρήματα για να κάνει τραπέζι στους φίλους του. Γεννήθηκε πλούσιος και πέθανε πτωχός, γιατί μοίρασε στη ζωή του απλόχερα την χαρά, το κέφι, τον ενθουσιασμό και ότι άλλο είχε και δεν είχε».

Κάποιος άλλος φίλος του, είχε προ 20ετίας διηγηθεί, πως όταν έχασε, μπροστά στον Μάκη, κατά τη διάρκεια θαλάσσιων σπορ ένα ακριβό ρολόι, ο εκλιπών έλυσε το μπρασελέ του δικού του, εξίσου ακριβού ρολογιού και του το έδωσε με την προτροπή να μην στεναχωριέται.

Τον Σαλιάρη, ο μικρόκοσμος των αγώνων αυτοκινήτου τον γνώρισε το '69. Μόλις δυο χρόνια αργότερα, την πρώτη Κυριακή του Οκτωβρίου του '71, στη Ρόδο, όπου αγωνίζεται με την GTA του φίλου Γιάννη «Μαύρου» Μεϊμαρίδη, η οποία έχει περιέλθει στην κατοχή του, βιώνει την πιο σκληρή πλευρά των αγώνων. Είναι παρών στον βαρύτατο τραυματισμό του Γιάννη ο οποίος, μετά από τρία 24ωρα εξέπνευσε.

Ο Μάκης συνέχισε να αγωνίζεται για άλλα 26 χρόνια σημειώνοντας εκατοντάδες διακρίσεις και δεκάδες τίτλους. Πριν από αυτήν την δραστηριότητα, είχε ήδη μια ξεχωριστή καριέρα ως μουσικός. Ήταν περίτεχνος ντράμερ, κατά πως ομολογούν όσοι κατέχουν από νότες και τον είχαν ακούσει. Είχε παίξει στους Stormies.

Στο συγκρότημα εκείνο, συμμετείχαν ο Ντέμης Ρούσσος και ο Λουκάς Σιδεράς οι οποίοι αργότερα συνέστησαν μαζί με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου τους Aphrodite's Child. Επίσης έπαιξε και στους We Five, ενώ δεν είναι καθόλου μύθος ότι είχε παίξει και με τον Eric Clapton, το οποίον σε μια συνέντευξή του εκθείαζε για τις μουσικές του δεξιότητες.

Εξάλλου αυτή η γνωριμία ομολογείται και στην αυτοβιογραφία του σπουδαίου Βρετανικού μουσικού όπου ευχαριστεί τον Ελληνα ντράμερ, για την βοήθεια που του παρείχε όταν βρισκόταν στη χώρα μας.

Μένοντας στα μουσικά δρώμενα, να αναφερθεί η τραυματική για τον Μάκη εμπειρία του θανάτου των φίλων του, τον Οκτώβρη του '65, Γιάννη Κρασούδη, Θάνου Σογιούλ σε τροχαίο δυστύχημα. Λίγες μέρες αργότερα 17 Οκτωβρίου του '65 στην μνήμη των εκλιπόντων δόθηκε συναυλία των Juniors στην Τερψιθέα, όπου στη θέση του βαριά τραυματία Αλέκου Καρακαντά, έπαιξε ο Μάκης με κιθαρίστα τον Eric Clapton.

Κι' αν ο Οκτώβρης μήνας φαίνεται να σημαδεύει τούτη την παρέα, ας αναφερθεί ότι τον Οκτώβριο του '85 χάνει τη ζωή του σε τροχαίο, ο Εύρης Παρίτσης, μαέστρος και μέλος των Juniors.

Η μουσική και ο νυκτερινός βίος ήταν η κυρίαρχη επαγγελματική του κατεύθυνση, από το '80 και μετά. Οι παλιότεροι ίσως θυμούνται το κατάστημα πωλήσεως αυτοκινήτων που διατηρούσε στο τέλος της δεκαετίας του '70 στη λεωφόρο Κηφισίας απέναντι (τότε) από τα εκπαιδευτήρια Ζηρίδη, με την επωνυμία «Αυτοκίνηση».

Τον Ιούλιο του '79, καθώς ο τότε υπουργός Συντονισμού της κυβέρνησης Καραμανλή, Κων. Μητσοτάκης, αποφασίζει εν μια νυκτί τον διπλασιασμό των δασμών και της εισφοράς των εισαγομένων αυτοκινήτων, η αγορά παγώνει.

Στη μεγάλη αυτή κρίση, ο Μάκης παίρνει την τολμηρή απόφαση να εγκαταλείψει την εμπορία αυτοκινήτων, να στραφεί στη νυκτερινή διασκέδαση και να γυρίζει την «Αυτοκίνηση» σε club. Τις επόμενες δεκαετίες κυριάρχησε στην νυκτερινή Αθήνα, δημιουργώντας νέα δεδομένα.

Ταυτόχρονα συνέχισε να μετέχει και να διακρίνεται στους αγώνες, διαφεύγοντας μάλιστα από ένα τρομακτικό ατύχημα το '90, στην ανάβαση Ριτσώνας, όπου για λίγα εκατοστά δεν απέβη μοιραίο.

Ατυχώς το τέλος του ήταν οδυνηρό. Ήταν από τις εκείνες τις περιπτώσεις όπου ο θάνατος έρχεται λυτρωτικά.

Μια σειρά από δέκα εικόνες, θα μας τον θυμίσουν στα νιάτα του και στην αγωνιστική του ακμή.

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 1973. Στο Τατόι λίγα λεπτά πριν την εκκίνηση συνομιλεί με τον Κώστα Καλύμνιο. Το τετράφυλο της autodelta στο στήθος του, μας μαρτυρά ότι αγωνίζεται με Alfa. Θα τερματίσει 3ος γενικής, πίσω από την Α110 του «Σιρόκο», και την GTAm του Γιώργου. Ήταν μια συμμετοχή της Citral, της οικογενειακής του επιχείρησης, παρασκευής και συσκευασίας χυμών.

Άνοιξη 1973, από τα εγκαίνια του αγωνιστικού τμήματος της Μότορ Ελλάς. Ο Μάκης ανάμεσα από τους μηχανικούς Κώστα Δουλάμη (με τη γραβάτα) και Ηλία Μαρακάκη.

Το GRD το πρώτο πρωτότυπο του Μάκη έχει έρθει στην Ελλάδα και έχει βγεί δοκιμή στην Εθνική οδό. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος.

Χαμογελαστός, στην εκκίνηση του Τατοϊου της 19ης Ιανουαρίου 1974. Πίσω δεξιά το Twin Cam του Παύλου Μαδεντζή, και πιο πίσω το 80άρι που έτρεξε ο Γιάννης Λέκκας. Δίπλα του ο team Manager της ομάδας, Γιάννος Λιβέρης.

Νικητής και στο Τατόι του Γενάρη του '75. Στο χαρούμενο ενσταντανέ ο Τζώνυς, λέγοντας κάτι σαν «Συγχαρητήρια χρυσέ μου» ασπάζεται τον Μάκη υπό το μειδίαμα της Νένας, αριστερά.

Μάρτιος του 1976. Ανάβαση Διονύσου. Με τον Ανδρέα Χριστόπουλο. Οδηγός και μάνατζερ. Οι δρόμοι τους δεν θα χωρίσουν. Οι χορηγίες από τους τσιγαράδες είναι ήδη παρούσες.

Νοέμβριος 1978. Ριτσώνα. Συμμετοχή της Στακόρ Α.Ε.

Τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου του '79. Πάρνηθα. Με το Chevron, εκείνη τη χρονιά έλεγξε με άνεση τον ανταγωνισμό, πέτυχε 6 νίκες σε επτά εμφανίσεις και πήρε τον τίτλο. Στην κορφή της πρώτης αριστερής φουρκέτας της ανάβασης, ο πατριάρχης των Ελλήνων φωτογράφων των αγώνων Φώτης Φλώρος.

Για περισσότερες ιστορίες επισκεφθείτε: www.tellingstories.gr .

Διαβάστε ακόμα στο caranddriver:

Ακροπολικές "φωτογραφικές" ιστορίες

Αndrea Bocelli: Νιώθοντας τα μέταλλα...

Τέσσερις εικόνες, τέσσερις ιστορίες...