Ο Ζουλ Μπιανκί, μόλις 25 χρονών, παλεύει να ξυπνήσει και να επανέλθει στη ζωή. Ο πατέρας του, ο Φιλίπ, μέλος μιας δυναστείας στο μηχανοκίνητο αθλητισμό, παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα "Nice-Matin" " σε ένδειξη σεβασμού προς όλους τους ανθρώπους που συνεχίζουν να στέλνουν θερμές ευχές στον Ζουλ, μας δείχνουν συμπαράσταση και στοργή καθημερινά".

Ο οδηγός της Φόρμουλα 1 παραμένει σε κώμα σε κλινική της Νίκαιας, έξι μήνες μετά το ατύχημα στη Σουζούκα που προκάλεσε σοβαρά εγκεφαλικά τραύματα.

" Ο κόσμος μας κατέρρευσε στις 5 Οκτωβρίου του 2014. Οι ερωτήσεις που δεν μπορεί να μας απαντήσει κανείς αφορούν τις πιθανότητες του να ζήσει: "Θα τα καταφέρει; Αν ναι, θα είναι ανάπηρος ή θα ζήσει μια φυσιολογική ζωή; Σε αυτό τον τύπο του ατυχήματος, μας σοκάρει περισσότερο από ένα θάνατο. Ο πόνος είναι ατελείωτος. Ένα καθημερινό μαρτύριο. Σε όλους εκείνους που τον σκέφτονται, θέλω να τους ευχαριστήσω, να τους πω πως θα μοιραστούμε μαζί τους τα νέα, καλά ή άσχημα", είπε αρχικά ο Φιλίπ Μπιανκί, ιδιοκτήτης πίστας καρτ στην Κυανή Ακτή.

" Το μοναδικό που μπορούμε να πούμε είναι πως παλεύει, όπως έκανε πάντα, πριν και μετά από το ατύχημα. Κάθε μέρα ο Ζουλ τρέχει σε Μαραθώνιο. Από ιατρικής πλευράς η κατάσταση του είναι σταθερή. Είναι "αυτόνομος", δίχως προβλήματα. Όλα τα όργανα του δουλεύουν χωρίς βοήθεια. Προς το παρόν δεν έχει τις αισθήσεις του".

Η ομάδα νευροχειρουργών που παρακολουθεί τον πρώην οδηγό της Marussia δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις στην οικογένεια, για το αν υπάρχει κάποια βελτίωση στον εγκέφαλο. Θυμίζουμε πως υπέστη διάχυτη αξονική βλάβη, δηλαδή δεν έχει ένα ή δύο τραύματα, από την πρόσκρουση υπήρξε "ενόχληση" σε όλο τον εγκέφαλο.

"Γνωρίζουμε πως σε αυτά τα τραύματα, παρουσιάζεται εξέλιξη πολύ αργά. Αλλά αν συγκρίνουμε με αυτά που μας είπε ο Ιάπωνας καθηγητής που τον χειρούργησε στο Γιοκαΐτσι (σ.σ. μεταφέρθηκε στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο μετά το ατύχημα), είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα. Όταν φτάσαμε εκεί με τη μητέρα του, δεν υπήρχε καμιά ελπίδα. Μας είχαν πει πως δεν θα μπορούσαμε να τον μεταφέρουμε για ένα χρόνο. Όμως μετά από επτά εβδομάδες φέραμε τον Ζουλ στη Γαλλία, γιατί ξεκίνησε να αναπνέει μόνος του, δίχως υποστήριξη.

" Τώρα, οι γιατροί μας λένε πως δεν υπάρχει καμιά επέμβαση που μπορούν να κάνουν, προκειμένου να τον βοηθήσουν. Το σημαντικό είναι να ενεργοποιήσουμε τον Ζουλ, ώστε να νιώθει συνεχώς την παρουσία μας στο πλευρό του. Οπότε καθημερινά, η μητέρα του, η αδερφή του, ο αδερφός του και εγώ τον επισκεπτόμαστε. Η Γερμανίδα φιλενάδα του Ζουλ, η Τζίνα έρχεται και τον βλέπει. Έχει μετακομίσει στη Νίκαια".

Ο Φιλίπ Μπιανκί αποκαλύπτει πως ο Ζουλ δείχνει σημάδια κίνησης στην οικογένεια του. " Βλέπουμε να γίνονται πράγματα, καμιά φορά που βρισκόμαστε στο πλευρό του. Ορισμένες φορές είναι περισσότερο δραστήριος, κινείται περισσότερο, σφίγγει το χέρι μας, όμως είναι απλά τα αντανακλαστικά του ή είναι αληθινό; Δύσκολο να γνωρίζουμε. Ο Ζουλ είναι νέος. Μόλις 25 χρονών. Είναι πολύ δυνατός, επιβίωσε από ένα σοκ 93G. Είμαι πολύ περήφανος για τον Ζουλ. Πάντοτε ήμουνα. Τώρα κάνει εκπληκτική δουλειά. Κάνει βήματα προς τα εμπρός. Ελπίζουμε για μιε νέα εξέλιξη. Το επόμενο βήμα θα είναι να ξυπνήσει από το κώμα".