O μεγάλος Σαμουράι, ένα τατουάζ που ξεκινά από τον αυχένα και καταλήγει στη μέση της ράχης του Φερνάντο Αλόνσο, είναι ένα σύμβολο της ικανότητας του «El Nano» να παίρνει από ένα μονοθέσιο της Formula 1 ταχύτητα υψηλότερη από αυτή που έχει εκείνο να δώσει. Η αρετή αυτή, εντοπίστηκε τελευταία φορά στον Μίκαελ Σουμάχερ το 1996 και πιο πριν στον Άιρτον Σένα το 1993.

Δεν είναι σύμβολο, όμως, της σοφίας των επιλογών του Αλόνσο στη Formula 1, από το 2007 και μετά, επιλογές που άνοιξαν ένα διάπλατο καρμικό χάσμα ανάμεσα στον καλύτερο της γενιάς του όμως μονάχα δις πρωταθλητή (2005-'06), και των τετράκις πρωταθλητών Λιούις Χάμιλτον και Σεμπάστιαν Φέτελ. Μια καρμική αστοχία σαν εκείνες που δεν έκαναν ποτέ πρωταθλητή του κόσμου τον Ζιλ Βιλνέβ ή άφησαν τον Σένα με λιγότερους τίτλους από τον Αλαίν Προστ.

Μετά από πέντε άνυδρα χρόνια στη Ferrari και άλλα τρία ολοκληρωτικής σπατάλης του ταλέντου του στη McLaren-Honda, και παρακινούμενος από ένα δαιμόνιο που συνδυάζει την οδηγική μανία στα 37 του μαζί με την φιλοδοξία να αποδείξει ότι είναι ο καλύτερος του κόσμου, που πιθανότατα είναι, ο Αλόνσο εντόπισε ένα «Άγιο Δισκοπότηρο» που το παγκόσμιο μότορσπορ είχε ξεχασμένο εδώ και 45 χρόνια.

Πρόκειται για το «τριπλό στέμμα», ένα επίτευγμα που επιχειρήθηκε από πολλούς, αλλά επετεύχθη μόνο από τον δις πρωταθλητή της F1 Γκρέιχαμ Χιλ, το 1972: ο συνδυασμός τριών νικών στους τρεις σπουδαιότερους αγώνες πίστας του κόσμου. Στο GP Monaco της F1, στα 500 Μίλια της Ινδιανάπολης των αμερικανικών Indycars, και στις 24 Ώρες του LeMans των Σπορ Πρωτοτύπων.

Ο Φερνάντο έχει ήδη δύο νίκες στο Μονακό, και φέτος είναι πάρα πολύ πιθανό να τις συνδυάσει με τη νίκη στο LeMans καθότι πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι θα αγωνιστεί τον Ιούνιο στις όχθες του ποταμού La Sarthe με την εργοστασιακή Toyota. Οι Ιάπωνες, που στον δρόμο για τη νίκη τα δύο τελευταία χρόνια εγκατέλειψαν με μηχανικά προβλήματα (το 2016, μάλιστα, μετά από 23 ώρες και 57 λεπτά!), φέτος θα αγωνιστούν δίχως μεγάλο αντίπαλο, μετά την αποχώρηση των Porsche και Audi.

Ο Αλόνσο ήδη έκανε τις πρώτες δοκιμές με το πρωτότυπο TS050 Hybrid στην πίστα της ισπανικής Αραγονίας, ενώ προπαρασκευαστικά συμμετείχε και στον -αντίστοιχο του LeMans- αμερικανικό αγώνα 24 Ωρών της Daytona. Τερμάτισε 38ος, μετά από χιλιάδες προβλήματα μιας Ligier LMP2. Το 2017 έκανε και τον πρώτο του Indy500 , εγκαταλείποντας από την 7η θέση με μηχανικό πρόβλημα - όμως σκοπεύει να επιστρέψει στο μέλλον. Όχι, πάντως, το 2018, καθώς ο Indy500 συμπίπτει και φέτος με το GP του Μονακό, και ο Αλόνσο, με μια ανανεωμένη McLaren με κινητήρες της Renault πια, αποσκοπεί να καλύψει και στη Formula 1 λίγη από την ανισορροπία του κάρματος…

www.driveandtravel.gr