Η περιοχή "Ruhrgebiet", επιλέχθηκε το 2010 ως η πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, μαζί με 52 γερμανικές πόλεις γύρω από την κοιλάδα του Ρουρ που συμμετείχαν στο πρότζεκτ.

Σε μία ακτίνα 100 χλμ. από το Ντούισμπουργκ μέχρι το Ντόρτμουντ, χτυπούσε κάποτε η καρδιά της βιομηχανοποιημένης Γερμανίας.

Σε περιόδους παγκόσμιας κρίσης η "Metropolis Ruhr", όπως ονομάστηκε η περιοχή και μερικές από τις πόλεις που ανήκουν σε αυτή όπως το Έσσεν, το Μπόχουμ και το Μούλχεμ, πήραν το 2010 έξτρα χρήματα ώστε να οργανώσουν πολιτιστικά γεγονότα.

Στις εκδηλώσεις οι Γερμανοί θυμήθηκαν το δικό τους παιδί τον Χέλμουτ Ραν. Ο Ραν ήταν ο ηγέτης των "πάντσερ" στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1954 όταν η Γερμανία νίκησε 3-2 την Ουγγαρία. Το "Θαύμα της Βέρνης" είχε την σφραγίδα του καθώς σημείωσε δύο γκολ.

Ο Ραν, αγωνίζονταν εκείνη την περίοδο στην Ροτ-Βάις Εσσεν. Εκτός από το Παγκόσμιο Κύπελλο κέρδισε στην καριέρα του το πρωτάθλημα και το κύπελλο Γερμανίας.

Η περίφημη μετάδοση από το ραδιόφωνο και η περιγραφή του Χέρμπερτ Ζίμερμαν, αναβίωσε τις ημέρες των εορτών. "Aus dem Hintergund müßte Rahn schießen. Rahn schießt. Tor! Tor! Tor! Τor!" (Ο Ραν είναι έτοιμος να σουτάρει από μακριά. Ο Ραν σουτάρει. Γκολ! Γκολ! Γκολ! Γκολ!).

Οι αριθμοί...

Ο Χέλμουτ Ραν γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου 1929 στην περιοχή του Έσσεν-Κάτερνμπεργκ. Αφού ολοκλήρωσε το σχολείο εργάστηκε ως ηλεκτρονικός. Το 1951 ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα ως παίκτης της Ροτ-Βάις Έσσεν.

Μετά από 8 χρόνια συνέχισε την καριέρα του στην Κολωνία για μόλις μία σεζόν. Το 1960 φόρεσε την φανέλα της Ολλανδικής "SC Enschede" την σημερινή Τβέντε. Τρία χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Γερμανία για λογαριασμό της "Μeidericher SV" την σημερινή Ντούισμπουργκ.

Κέρδισε το Κύπελλο το 1953 και το πρωτάθλημα το 1955 με την Ροτ-Βάις Έσσεν. Αυτός ήταν και ο λόγος που στήθηκε μνημείο του έξω από το γήπεδο της γερμανικής ομάδας.

Είχε 40 συμμετοχές στην εθνική ομάδα και 21 γκολ στο ενεργητικό του. Αποσύρθηκε το 1965 εξαιτίας ενός τραυματισμού στο γόνατο. Αποσύρθηκε, επίσης, από την δημόσια ζωή και σπάνια έδινε συνεντεύξεις.

Το "θαύμα" της Βέρνης

Ψηλός, μυώδης και γεροδεμένος, ο Ραν έπαιζε στην θέση του δεξιού χαφ. Οι συμπαίκτες του τον αποκαλούσαν "Derr Boss" (Το αφεντικό).

Ο ομοσπονδιακός προπονητής Σεπ Χέρμπέργκερ, δεν τον είχε επιλέξει στους 22 παίκτες που αποτελούσαν την αποστολή για τα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου που διεξήχθη το 1954 στην Ελβετία. Είχε ταξιδέψει στη Νότια Αμερική μαζί με την ομάδα του την Ροτ-Βάις Έσσεν.

Ο τρόπος παιχνιδιού του τράβηξε το ενδιαφέρον της Πενιαρόλ που θέλησε να τον αποκτήσει. Ο Σεπ Χέρμπέργκερ, που ήταν προπονητής της Δυτικής Γερμανίας από το 1938, πείστηκε να τον καλέσει στην ομάδα.

Ο Ραν δεν αγωνίστηκε στο 1ο και στο 3ο παιχνίδι αλλά σκόραρε στον ντροπιαστικό για τους Γερμανούς αγώνα με την Ουγγαρία, στον οποίο τα "πάντσερ" ηττήθηκαν 8-3. Απέναντι στην Γιουγκοσλαβία, στην προημιτελική φάση, πέτυχε το δεύτερο γκολ (2-0) ενώ δεν σημείωσε γκολ στον ημιτελικό απέναντι στην Αυστρία, παρά την ευρεία νίκη 6-1.

Η πρόκριση στον τελικό τους έφερε αντιμέτωπους με τους πανίσχυρους Μαγυάρους. Λίγοι περίμεναν την εξέλιξη του τελικού. Αρχικά τα προγνωστικά επαληθεύτηκαν όταν η Ουγγαρία προηγήθηκε 2-0 στο πρώτο δεκάλεπτο.

Οι Δυτικογερμανοί με αυταπάρνηση ανέτρεψαν τα δεδομένα. Αρχικά μείωσαν με τον Μαξ Μόρλοκ και ισοφάρισαν με τον Ραν. Λίγο πριν την λήξη του τελικού και πάλι ο Ραν, πέρασε στην ιστορία, σημειώνοντας το νικητήριο γκολ της Γερμανίας.

Η αξία του μπορεί να συγκριθεί μόνο με το γκολ που πέτυχε ο Γκερντ Μίλερ, στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1974 με αντίπαλο την Ολλανδία και το γκολ του Μπρέμε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1990 απέναντι στην Αργεντινή.

Λίγο αργότερα, ο Ραν είχε γίνει αλκοολικός, είχε παχύνει και φυλακίστηκε λόγω οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ. Το 1958, η Γερμανία στο Μουντιάλ της Σουηδίας, δεν επανέλαβε το κατόρθωμα της. Αποκλείστηκε στα ημιτελικά από την Αυστρία.

Ο Χέρμπέργκερ τον βοήθησε στην αναμόρφωση του και τον επέλεξε τελικά για το Μουντιάλ. Υπήρξε από τους διακριθέντες πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις και έβαλε έξι γκολ στην διοργάνωση. Απεβίωσε στις 13 Αυγούστου 2003 από χρόνια ασθένεια.