Το βράδυ του Σαββάτου (03/06, 21:45) διεξάγεται ο μεγάλος τελικός του Champions League μεταξύ της Γιουβέντους και της Ρεάλ Μαδρίτης στο Millennium του Κάρντιφ. Μία σπουδαία αναμέτρηση με σημαντικό ιστορικό υπόβαθρο, αφού οι δύο ομάδες έχουν τεθεί ξανά αντιμέτωπες σε τελικό το 1998, με τους "μερένγκες" να κατακτούν το βαρύτιμο τρόπαιο χάρη στο γκολ του Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς.

Στο πέρασμα των ετών, έχουν υπάρξει ομάδες που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στη διοργάνωσης είτε με θετικό είτε με αρνητικό τρόπο. Υπήρξαν οι ήρωες της μίας βραδιάς, οι ομάδες-πυροτέχνημα, αλλά κι αυτές που, παρότι τα τελευταία χρόνια δεν έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, έχουν αφήσει το στίγμα τους στο θεσμό. Μάλιστα, δεν θα ήταν υπερβολή να τις χαρακτηρίζαμε "αγαπησιάρες", αφού χάρη στα κατορθώματά τους και κόντρα στα προγνωστικά, κατάφεραν να αποκτήσουν φιλάθλους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.

Μία τέτοια περίπτωση είναι η Βαλένθια που παρουσιάστηκε στο κοινό στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Μία ομάδα αρμονικά και υποδειγματικά στημένη απ' τον Έκτορ Ραούλ Κούπερ, η οποία κατάφερε να παίξει σε δύο σερί τελικούς (2000, 2001), δίχως, όμως, να σηκώσει την κούπα. Αρχικά, η Ρεάλ Μαδρίτης έφραξε τον δρόμο στις "νυχτερίδες" με εμφατικό τρόπο, καθώς επικράτησε με 3-0 στον τελικό του Παρισιού, ενώ ένα χρόνο αργότερα η Μπάγερν Μονάχου χρειάστηκε τη διαδικασία των πέναλτι (5-4, 1-1 κανονική διάρκεια και παράταση) και τον... Όλιβερ Καν προκειμένου να κάμψει την αντίσταση της ισπανικής ομάδας και να κατακτήσει το τρόπαιο στο San Siro.

Παρ' όλα αυτά, η "αρμάδα", μεταξύ άλλων, των Γκαΐθκα Μεντιέτα, Σαντιάγκο Κανιθάρες, Μίροσλαβ Τζούκιτς, Νταβίντ Αλμπέλδα, Μιγκέλ Άνχελ Ανγκούλο, Ζλάτκο Ζάχοβιτς, Κλαούντιο Λόπες, Γιον Κάριου και Κίλι Γκονσάλες με... μπροστάρη τον Κούπερ κατάφερε να αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι της σε μία ολόκληρη γενιά φιλάθλων. Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, αφού οι "νυχτερίδες" κέρδισαν πολλούς υποστηρικτές και στη χώρα μας. Διόλου περίεργο, αφού τη σεζόν 2000-01 στην πορεία προς τον τελικό, η Βαλένθια τέθηκε αντιμέτωπη τόσο με τον Ολυμπιακό στην πρώτη φάση όσο και με τον Παναθηναϊκό στη δεύτερη φάση των ομίλων.

Με αφορμή, λοιπόν, τον τελικό του Champions League, οι πρωταγωνιστές εκείνης της διετίας μιλούν στο Sport24.gr και αποκαλύπτουν τα μυστικά της επιτυχίας, αλλά και της... αποτυχίας. Στέκονται στην επιρροή του Κούπερ στο στυλ παιχνιδιού της ομάδας, επιτίθενται σε όσους χαρακτηρίζουν "loser" τον Αργεντινό τεχνικό, ενώ προβλέπουν πού θα είχε φτάσει εκείνη η ομάδα, αν είχε παραμείνει ίδιος ο κορμός και τα επόμενα χρόνια.

ΚΑΝΙΘΑΡΕΣ: "Ο ΚΟΥΠΕΡ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΛΕΝΘΙΑ"

(AP Photo/Diether Endlicher)

"Νομίζω ότι όλα ξεκίνησαν από τις επιλογές της ομάδας κατά τη μεταγραφική περίοδο. Ήταν πολύ εύστοχες. Αποκτήθηκαν παίκτες με εμπειρία, αλλά κυρίως παίκτες που είχαν τη δίψα να κάνουν κάτι μεγάλο.

Ο Κούπερ ήταν μεγάλος προπονητής, αλλά αυτή ήταν μια διαδικασία που ξεκίνησε από την προηγούμενη σεζόν με τον Κλαούντιο Ρανιέρι στον πάγκο. Δεν υπάρχει ανέκδοτη ιστορία. Νομίζω ότι οι ανέκδοτες ιστορίες είναι και η πιο συνηθισμένες. Η καλύτερη ανέκδοτη ιστορία είναι ότι πάντα όταν επιστρέφαμε στη Βαλένθια, ξέραμε ότι είχαμε αφήσει όλο μας το "είναι" στο γήπεδο.

Αν ο Κούπερ ήταν loser; Για να χάσεις σε ένα τελικό, πρέπει να φθάσεις εκεί. Ο Κούπερ έφθασε τη Βαλένθια σε δύο διαδοχικούς τελικούς. Όχι την Μπαρτσελόνα, τη Ρεάλ, ή κάποια άλλη υπερδύναμη. Οπότε, θεωρώ ότι δεν είναι loser. Σε αυτά τα 98 χρόνια της ιστορίας, οι οπαδοί της ομάδας, έχουν δει τους περισσότερους τελικούς από την τηλεόραση. Οπότε, είναι προφανές ότι ο Κούπερ άλλαξε κατά κάποιο τρόπο την ιστορία της ομάδας.

Νομίζω ότι το καλύτερο ματς μου ήταν στη Ρώμη με τη Λάτσιο (σ.σ. σεζόν 1999/00, 1-0) . Είχα τραυματιστεί στην αρχή της σεζόν, έμεινα καιρό εκτός κι αυτό ήταν το πρώτο μου μεγάλο ματς μετά τον τραυματισμό. Οπότε, θεωρώ ότι εκεί έκανα ένα πραγματικά μεγάλο ματς".

ΑΛΜΠΕΛΔΑ: "ΠΟΝΕΣΕ Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ ΜΕ ΜΠΑΓΕΡΝ"

(Eurokinissi)

"Η έλευση του Κούπερ ήταν πολύ σημαντική γιατί έφερε νέα στοιχεία τόσο σε θέματα τακτικής όσο και σε θέματα φυσικής κατάστασης.

Τα πια σημαντικά ματς ήταν με την Μπαρτσελόνα και τη Λάτσιο εντός έδρας. Δύσκολοι ημιτελικοί, αλλά είχαμε σχεδόν εξασφαλίσει την πρόκριση από το πρώτο ματς και αντιμετωπίσαμε τη ρεβάνς πιο ήρεμα. Αυτό με τη Λάτσιο έδειξε και τη συνοχή μας ως ομάδας. Αφήναμε χώρο γιατί είχαμε τον Κλαούντιο Λόπες μπροστά που ήταν πολύ γρήγορος. Χτυπούσαμε έτσι.

Δεν ήταν απογοήτευση ο χαμένος τελικός από τη Ρεάλ. Έμεινε η πίκρα γιατί έχασες τον τελικό μετά από μια μαγική χρονιά, αλλά δεν είχαμε βρεθεί ποτέ σε αυτή τη θέση. Τότε απογοητεύεσαι, τώρα με το πέρασμα των χρόνων καταλαβαίνεις ότι ήταν επιτυχία.

Νομίζω ότι αυτή ήταν η βάση και για την επόμενη επιτυχημένη χρονιά. Αυτός με την Μπάγερν πόνεσε πολύ. Ήμασταν κοντά, το είχαμε στο χέρι μας, το ακουμπήσαμε και μας γλίστρησε.

Εγώ γελάω πολύ με αυτούς που λένε loser τον Κούπερ. Ξέρετε κανέναν άλλον προπονητή που με υποδεέστερους προϋπολογισμούς από Μπάρτσα, Ρεάλ και Μπάγερν να φθάνει σε δύο διαδοχικούς τελικούς. Γιατί εγώ δεν ξέρω...

Αυτό που κρατώ στη μνήμη μου ήταν οι πανηγυρισμοί με τους οπαδούς στους ημιτελικούς, αλλά και η υποδοχή που μας επιφύλασσαν μετά τους τελικούς".

ΑΝΓΚΟΥΛΟ: "ΚΑΝΑΜΕ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΜΑΤΣ ΜΕ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ"

(AP Photo/Martin Meissner)

"Αυτό που έφερε ο Κούπερ ήταν μια τάξη στο σύστημα. Από την πρώτη ημέρα δούλεψε την άμυνα και ζητούσε κινήσεις από τους μπακ. Επιπλέον είχαμε μεγάλο ρόστερ, αλλά και ποιοτικό. Επίσης όλοι είχαν χρόνο συμμετοχής.

Υπήρχαν πολλά κρίσιμα ματς. Αλλά, το πιο κρίσιμο θεωρώ ήταν ο ημιτελικός με την Μπάρτσελόνα. Κερδίσαμε 4-1 στο Μεστάγια και θεωρώ ότι κάναμε το απόλυτο ματς. Άριστοι αμυντικά και κυνικοί επιθετικά. Έβαλα δυο γκολ εγώ, ένα ο Λόπες κι ένα ο Μεντιέτα.

Το ματς που διαβάσαμε καλύτερα ήταν αυτό απέναντι στη Λάτσιο. Μιλάμε για την ομάδα που ήταν φαβορί με πολύ μεγαλύτερο προϋπολογισμό. Στο 5-2 τους πιάσαμε στον ύπνο με εξαιρετικές αντεπιθέσεις γιατί ήμασταν ταχύτατοι μπροστά.

Στον τελικό η Ρεάλ μας νίκησε κατά κράτος. Ίσως ήμασταν μια ομάδα πολύ νέα, που δεν ήταν τόσο συνηθισμένη να φθάνει μακριά. Δεν ήμασταν τόσο πονηροί, τόσο ώριμοι γι' αυτό το ματς.

Ο δεύτερος χρόνος ήταν πιο δύσκολος. Δεν αλλάξαμε τίποτα ως προς το σύστημα και οι ομάδες ήταν όλο και καλύτερα διαβασμένες. Δεν μπορούσαμε να τους πιάσουμε στον ύπνο. Αλλά είχαμε την ίδια φλόγα, την ίδια πίστη.

Είχαμε όλοι νοοτροπία νικητή. Το κλειδί ήταν αυτό το μείγμα σπιρτάδας και εμπειρίας ο καθένας ήξερε το στάτους του του στην ομάδα. Το ματς με την Μπάγερν το σχεδιάσαμε καλύτερα. Αλλά, η κακή τύχη των πέναλτι μας στέρησε τη νίκη".

ΖΑΧΟΒΙΤΣ: "ΕΝΙΩΣΑ ΣΚ@@Α ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ"

(AP Photo/Paul Barker)

"Η Βαλένθια ήταν μία έκπληξη. Γιατί δεν έπαιξε μόνον έναν τελικό, αλλά δύο διαδοχικούς. Πιστεύω ότι το μυστικό ήταν η ποιότητα. Αυτό εκμεταλλεύτηκε ο Κούπερ, ότι ήμασταν μια πολύ τεχνική ομάδα. Γι' αυτό κι έδωσε κι έμφαση στη φυσική κατάσταση.

Είχα ένα θέμα με τους τελικούς, όπως αποδείχθηκε, αλλά παραδέχομαι ότι είναι πολύ καλός προπονητής. Δεν είναι σωστό να τον αποκαλούν loser. Loser είναι αυτός που δεν κάνει τίποτα στη ζωή του. Η Βαλένθια εκείνης της εποχής τα έβαλε με μεγαθήρια.

Τα συναισθήματά μας μετά και τον δεύτερο τελικό, ήταν τα χειρότερα δυνατά. Αλλά, στην τελική, την επόμενη ημέρα είσαι υπερήφανος γι' αυτό που κατάφερες. Μετά το χαμένο πέναλτι απέναντι στην Μπάγερν ένιωσα σκ@@α. Το χειρότερο συναίσθημα στον κόσμο. Οι μεγάλες ομάδες έχουν και μεγάλη τύχη. Η Μπάγερν είναι μεγάλη ομάδα και είχε την τύχη μαζί της σε αυτό το ματς.

Τα ματς απέναντι σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό ήταν πάντα δύσκολα. Άλλωστε, έχω παίξει στην Ελλάδα και το ξέρω. Όχι τόσο στο "Μεστάγια", αλλά περισσότερο στην Αθήνα.

Είναι δύσκολο να επαναληφθεί αυτό που έγινε με τη Βαλένθια. Γι' αυτό κι έχει μείνει στην ποδοσφαιρική ιστορία ως κάτι το ξεχωριστό. Βλέπουμε ότι και η Ατλέτικο και η Ντόρτμουντ προσπαθούν, αλλά δυσκολεύονται να το πετύχουν.

Θυμάμαι τον κακό αγωνιστικό χώρο στο San Siro. Πάντα είχε κακό αγωνιστικό χώρο αυτό το γήπεδο. Ειδικά όταν μιλάμε γι' αυτό το επίπεδο. Δεν λέω ότι φταίει αυτό που έχασα το πέναλτι, ήταν θέμα τύχης, αλλά...".

ΤΖΟΥΚΙΤΣ: "ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΑΛΛΑ..."

(AP Photo/Cesar Rangel)

"Ήταν ένα θαύμα. Φθάσαμε μέχρι τον τελικό γιατί ήμασταν μπετόν ως ομάδα. Πολύ καλά δουλεμένη, πολύ σφιχτή. Είχαμε αρχές και δεν τις παραβιάσαμε ποτέ. Όποιος κι αν ήταν ο αντίπαλος. Δεν ήμασταν μια ομάδα που την ερωτεύτηκε ο κόσμος για το παιχνίδι της. Παίζαμε το εύκολο, δεν κυνηγήσαμε το δύσκολο.

Υπήρχε απογοήτευση μετά τον τελικό με τη Ρεάλ. Ερχόμασταν από καλή φόρμα, με καλή ψυχολογία, η Ρεάλ το αντίθετο ακριβώς. Η εμπειρία τού να μπορείς να παίξεις έναν τελικό μας τιμώρησε. Για να κερδίσεις έναν τελικό, πρέπει να ξέρεις πώς να τον παίξεις.

Τον τελικό με την Μπάγερν τον διαβάσαμε πολύ καλά. Αλλά, φοβηθήκαμε σε κάποιο σημείο. Είχαμε στο μυαλό μας πώς να κρατήσουμε το προβάδισμα. Οι ελληνικές ομάδες πάντα ήταν δύσκολες. Ο Παναθηναϊκός είχε πολύ καλή ομάδα εκείνη τη σεζόν. Θεωρώ ότι η Αθήνα είναι δύσκολη για όλες τις ισπανικές ομάδες.

Δεν θεωρώ ότι ο Κούπερ είναι loser. Δεν έφθασε σε τελικούς με τη Ρεάλ ή την Μπαρτσελόνα σε τελικούς. Έφτασε με τη Μαγιόρκα και τη Βαλένθια. Δεν το λες κι εύκολο".